and Care Excellence (NICE) highligh

and Care Excellence (NICE) highlighted the need to assess
each patient’s skin on presentation rather than on a ritualistic
schedule (NICE, 2014). A final example is the continued use
of the same dressing on a patient without assessing whether it
is achieved the desired effect because ‘I like it’ and ‘it usually
works on everybody else’. Clearly, there is still a need to
explain and demonstrate how to implement holistic patient-
centred care into day-to-day practice. This cannot be achieved
without effective patient communication. For example, it
might be necessary to explain to the patient why his or her
wound does not require cleansing, in case they regard its
omission as poor practice.
Although there is limited evidence from randomised
controlled trials to support this, anecdotal evidence suggests
that topical antimicrobial dressings appear to be effective in
the treatment of critical colonisation and localised wound
infection. The final question asked respondents to select the
correct criteria for the use of these dressings. While almost
all delegates (95%) selected the correct answer, the responses
from the remainder revealed a profound lack of understanding
about the treatment of infected wounds. It is particularly
disappointing that 0.9% still believed that antimicrobial
dressings can be used, even if a wound is not infected or
critically colonised, to prevent an infection; this implies
these dressings could be used inappropriately on a wound
that is proceeding through the healing process in a timely
manner. This is both costly and potentially detrimental to the
patient (Wounds UK, 2013). Given the current project being
undertaken by NHS Supply Chain as part of Lord Carter’s
programme to develop a generic specification for wound-care
dressings (Carter, 2015; 2016), and following examples such
as the VULCAN trial (Michaels et al, 2009), which cast doubt
on the efficacy and cost-effectiveness of silver dressings, the
inappropriate use of such products could limit their availability,
if their use is perceived to cause additional expenditure
without observed clinical benefits.
As this was short survey, there are inevitably some
limitations. While the survey questions enquired about the
setting in which the delegates worked and how frequently
they cared for patients with wounds, it is not clear from the
results how many of those who said they worked in ‘other’
settings or did not answer one or more of the questions were
still students or if they worked in industry and thus were not
practising clinicians. Similarly, it is not clear how long those
who were qualified had been in practice. This should be borne
in mind when considering the results selected by a small
percentage of the overall sample. While practical necessity
led to the use of a multiple-choice style format, this could
have introduced a small margin of error—for example, some
delegates may have had difficulty reading the questions or
selecting the right answer in time. Finally, it is possible that
the wording of some of the questions may have been open
to misinterpretation. For example, respondents may not have
been sure if the question on wound cleansing was referring
to the wound bed or the wound edges. These factors will
therefore reduce the generalisability of the results, although
in the author’s opinion they do reflect anecdotal evidence,
as experienced in day-to-day practice. In short, the results
provide interesting preliminary data and highlight the need for

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และการดูแลความเป็นเลิศ (NICE) เน้นถึงความจำเป็นในการประเมิน
ผิวหนังของผู้ป่วยแต่ละในการนำเสนอมากกว่าในพิธีกรรม
กำหนดการ (NICE 2014) ตัวอย่างสุดท้ายคือใช้อย่างต่อเนื่อง
ของการแต่งกายเช่นเดียวกันกับผู้ป่วยโดยไม่ต้องประเมินว่ามัน
จะประสบความสำเร็จผลที่ต้องการเพราะ 'ผมชอบมัน' และ 'ก็มักจะ
ทำงานบนทุกคนอื่น' เห็นได้ชัดว่ายังคงมีความต้องการที่จะ
อธิบายและแสดงให้เห็นถึงวิธีการใช้ผู้ป่วยแบบองค์รวม
การดูแลเป็นศูนย์กลางในการปฏิบัติแบบวันต่อวัน นี้ไม่สามารถทำได้
โดยไม่ต้องสื่อสารของผู้ป่วยที่มีประสิทธิภาพ ยกตัวอย่างเช่นมัน
อาจจะมีความจำเป็นที่จะอธิบายให้ผู้ป่วยที่ว่าทำไมเขาหรือเธอ
แผลไม่จำเป็นต้องมีการทำความสะอาดในกรณีที่พวกเขาถือว่ามัน
ละเลยการปฏิบัติที่ไม่ดี.
ถึงแม้จะมีหลักฐานที่ จำกัด จากการสุ่ม
ทดลองการควบคุมให้การสนับสนุนนี้หลักฐานแสดงให้เห็น
ว่าเฉพาะ แผลต้านจุลชีพปรากฏว่ามีประสิทธิภาพใน
การรักษาของการล่าอาณานิคมที่สำคัญและแผลที่มีการแปล
การติดเชื้อ คำถามสุดท้ายถามตอบแบบสอบถามเพื่อเลือก
เกณฑ์ที่ถูกต้องสำหรับการใช้งานของแผลเหล่านี้ ในขณะที่เกือบจะ
ได้รับมอบหมายทั้งหมด (95%) เลือกคำตอบที่ถูกต้อง, การตอบสนอง
จากส่วนที่เหลือเปิดเผยถึงการขาดความเข้าใจ
เกี่ยวกับการรักษาแผลที่ติดเชื้อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเป็น
ที่น่าผิดหวังที่ 0.9% ยังคงเชื่อว่ายาต้านจุลชีพ
แผลสามารถนำมาใช้แม้ว่าแผลที่ไม่ได้ติดเชื้อหรือ
อาณานิคมอย่างยิ่งเพื่อป้องกันการติดเชื้อ; นี้หมายถึง
แผลเหล่านี้สามารถนำมาใช้อย่างไม่เหมาะสมบนแผล
ที่ดำเนินการผ่านกระบวนการบำบัดในเวลาที่เหมาะสม
ลักษณะ นี้เป็นทั้งค่าใช้จ่ายและอาจอันตรายต่อ
ผู้ป่วย (บาดแผลสหราชอาณาจักร, 2013) ได้รับโครงการปัจจุบันถูก
ดำเนินการโดยพลุกพล่านซัพพลายเชนเป็นส่วนหนึ่งของลอร์ดคาร์เตอร์
โปรแกรมเพื่อพัฒนาข้อกำหนดทั่วไปสำหรับแผลการดูแล
แผล (คาร์เตอร์ 2015; 2016) และต่อไปนี้ตัวอย่างเช่น
ในขณะที่การพิจารณาคดี VULCAN (ไมเคิล, et al, 2009) ซึ่งตั้งข้อสงสัย
เกี่ยวกับประสิทธิภาพและความคุ้มค่าของแผลเงินที่
ใช้ที่ไม่เหมาะสมของผลิตภัณฑ์ดังกล่าวสามารถ จำกัด พร้อมของพวกเขา,
ถ้าใช้ของพวกเขาเป็นที่รับรู้จะก่อให้เกิดค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น
โดยไม่ต้องประโยชน์ทางคลินิกสังเกต.
เช่นนี้เป็นผลการสำรวจระยะสั้นมีหลีกเลี่ยงไม่ได้บาง
ข้อ จำกัด . ขณะที่คำถามการสำรวจได้สอบถามเกี่ยวกับ
การตั้งค่าในการที่ได้รับมอบหมายทำงานและความถี่ที่
พวกเขาได้รับการดูแลผู้ป่วยที่มีแผลมันจะไม่ชัดเจนจาก
ผลการวิธีการที่หลายคนที่กล่าวว่าพวกเขาทำงานใน 'อื่น ๆ '
การตั้งค่าหรือไม่ตอบหนึ่งหรือมากกว่า คำถามก็
ยังคงเป็นนักเรียนหรือถ้าพวกเขาทำงานในอุตสาหกรรมจึงไม่ได้รับ
การฝึกการแพทย์ ในทำนองเดียวกันก็ไม่เป็นที่ชัดเจนว่าระยะเวลาที่ผู้
ที่มีคุณสมบัติได้รับในการปฏิบัติ นี้ควรจะเป็นพาหะ
ในใจเมื่อพิจารณาผลการคัดเลือกจากขนาดเล็ก
ร้อยละของตัวอย่างโดยรวม ในขณะที่ความจำเป็นในการปฏิบัติ
นำไปสู่การใช้ประโยชน์จากรูปแบบรูปแบบหลายทางเลือกนี้อาจ
ได้แนะนำขอบเล็กของข้อผิดพลาดสำหรับตัวอย่างเช่นบาง
ความยากลำบากได้รับมอบหมายอาจจะมีการอ่านคำถามหรือ
เลือกคำตอบที่ถูกต้องในเวลา ในที่สุดก็เป็นไปได้ว่า
ถ้อยคำของบางส่วนของคำถามที่อาจจะได้รับการเปิด
การเข้าใจผิด ตัวอย่างเช่นผู้ตอบแบบสอบถามอาจจะไม่ได้
รับแน่ใจว่าคำถามเกี่ยวกับการทำความสะอาดแผลหมาย
ไปที่เตียงแผลหรือขอบแผล ปัจจัยเหล่านี้จะ
จึงลด generalisability ผลแม้ว่า
ในความเห็นของผู้เขียนที่พวกเขาไม่สะท้อนให้เห็นถึงหลักฐาน
ที่มีประสบการณ์ในการปฏิบัติงานแบบวันต่อวัน ในระยะสั้นผล
ให้ข้อมูลเบื้องต้นที่น่าสนใจและเน้นถึงความจำเป็นสำหรับ