to be uncovering new needs. In a se

to be uncovering new needs. In a sense, they are correct. The
social reaction to crime does not only reinforce social solidarity
(as left and right functionalists suggest) but has the opposite
'latent function' - to expose the cracks and wounds in the social
body. As the prospects get bleaker for a genuinely caring welfare
state, the awful tragec,iy is that someone·has to commit an offence
(or be considered 'at risk') before the state will provide the services
it should have provided anyway. But should crime-control systems
be used in this way?
I argued earlier for doing good and doing justice as positive
social values to 'counter' purely utilitarian crime-control theory.
As it stands, this argument has two enormous flaws. The first is
that it does nothing to resolve the inevitable clash of values between
goodness and justice. Here I can only restate the difficulty
of finding a fixed and absolute ordering of priorities. Each policy
decision becomes an arena for clarifying these values and knowing
where they compete.
The second flaw is that utilitarianism can never be really avoided:
crime-control systems are utilitarian by definition. Social policy
is the choice of means to achieve ends (even if these ends are themselves
largely expressive or symbolic). The declared purpose of the
crime-control system (and its mimesis in academic criminology) is
to reduce or prevent crime. The blatant historical failure of either
the system or the discipline to deliver the utilitarian goods - in
the form of a crime-control policy that 'works' - cannot itself be
an argument against utilitarian thinking. We can state in analytical
terms that the 'real' purpose of the system is something else
(endless classification, increased discipline, norm clarification or
whatever), or even show that in-built failure is the required condition
for the system and discipline to thrive. But it would be an
irrelevant type of crime-control politics that deliberately rejected
common-sense utilitarian criteria, as if to assert that such matters
as death, injury, loss or insecurity as a result of criminal victimization
are of no importance at all.
In a whole range of crimes and delinquencies too obvious to
enumerate, we have to accept the most utilitarian of all commonsense
justifications for punishment, namely, deterrence. And in
those same examples, doing good for the individual offender must
have very low priority, both in instrumental and expressive terms.
One of the most banal of criminological truisms - again, the type
stated on the first pages of textbooks and then forgotten (as I
have throughout this book) - is that there are different types of
crime and that no policy or causal generalizations can cover them

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจะเปิดเผยความต้องการใหม่ ในความรู้สึก พวกเขาจะถูกต้อง การปฏิกิริยาทางสังคมกับอาชญากรรมเพียงเสริมสร้างสังคมสมานฉันท์(ตามที่แนะนำ functionalists ซ้าย และขวา) แต่มีตรงกันข้าม'ฟังก์ชั่นแฝง' - เพื่อแสดงรอยร้าวและบาดแผลในสังคมร่างกาย ขณะที่แนวโน้มได้รับ bleaker สำหรับสวัสดิการผ่อนคลายอย่างแท้จริงสถานะ tragec น่ากลัว iy เป็น someone·has ที่เปนความผิด(หรือถือว่า 'ความเสี่ยง') ก่อนที่รัฐจะให้บริการมันควรมีให้ต่อไป แต่ควรระบบควบคุมอาชญากรรมใช้วิธีนี้ผมถกเถียงก่อนหน้านี้เพื่อทำความดี และทำความยุติธรรมเป็นบวกค่านิยมทางสังคมกับทฤษฎีการควบคุมอาชญากรรมประโยชน์แท้ 'counter'ขณะที่มันยืน อาร์กิวเมนต์นี้มีสองข้อบกพร่องที่ใหญ่หลวง เป็นครั้งแรกว่า มันไม่มีอะไรแก้ไขการปะทะกันที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของค่าระหว่างความดีและความยุติธรรม ที่นี่ผมสามารถย้ำความยากเท่านั้นการหาที่ถาวร และแน่นอนจัดลำดับความสำคัญ แต่ละนโยบายตัดสินใจกลายเป็น เวทีสำหรับผิวสะอาดใสค่าเหล่านี้ และรู้ที่พวกเขาแข่งขันปัญหาสองคือ ว่า ประโยชน์นิยมไม่สามารถจริง ๆ หลีกเลี่ยง:ระบบควบคุมอาชญากรรมมีประโยชน์จากนิยาม นโยบายทางสังคมเป็นตัวเลือกของวิธีการเพื่อให้บรรลุปลาย (แม้ว่าจะสิ้นสุดเหล่านี้เองส่วนใหญ่แสดงออก หรือสัญลักษณ์) ประกาศวัตถุประสงค์ของการระบบควบคุมอาชญากรรม (mimesis การศึกษาอาชญาวิทยาใน) เป็นเพื่อลด หรือป้องกันอาชญากรรม ความล้มเหลวประวัติศาสตร์มุทะลุของอย่างใดอย่างหนึ่งระบบหรือวินัยในการส่งสินค้าประโยชน์ - ในรูปแบบของนโยบายควบคุมอาชญากรรมที่ 'ทำงาน' - เองไม่สามารถการโต้แย้งกับประโยชน์คิด เราสามารถระบุในวิเคราะห์เงื่อนไขที่วัตถุประสงค์ 'จริง' ของระบบเป็นสิ่งอื่น(สิ้นสุดการจัดประเภท วินัยเพิ่มขึ้น ชี้แจงบรรทัดฐาน หรือสิ่ง), หรือแม้กระทั่งแสดงว่า ความล้มเหลวในการก่อสร้างเป็นเงื่อนไขที่ต้องการสำหรับระบบและวินัยในการเจริญเติบโต แต่มันจะเป็นการชนิดที่ไม่เกี่ยวข้องการควบคุมอาชญากรรมเมืองที่จงใจปฏิเสธเกณฑ์ประโยชน์ทั่วไป เป็นถ้าจะอ้างเรื่องที่ดังกล่าวตาย บาดเจ็บ สูญเสีย หรือความไม่มั่นคงเป็นผลมาจากการตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมมีความสำคัญไม่ทั้งหมดในช่วงทั้งอาชญากรรมและอยเพียงใดชัดเจนเกินไประบุ เราต้องยอมรับประโยชน์มากที่สุดของทั้งหมด commonsenseเหตุผลสำหรับการลงโทษ คือ ผ่าน และในต้องทำความดีสำหรับผู้กระทำผิดแต่ละตัวอย่างนั้นเหมือนกันมีความสำคัญต่ำมาก ทั้งในแง่การบรรเลง และการแสดงออกดาษดื่น criminological truisms - อีกชนิดหนึ่งระบุไว้ในหน้าแรกของตำรา และลืมแล้ว (เป็น iมีตลอดหนังสือเล่มนี้) - คือ ว่า มีประเภทต่าง ๆอาชญากรรมและการให้นโยบายหรือเชิงสาเหตุเดิม ๆ ไม่สามารถครอบคลุมพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะเปิดโปงความต้องการใหม่ ในความรู้สึกที่พวกเขาจะถูกต้อง
ปฏิกิริยาทางสังคมในการก่ออาชญากรรมไม่เพียงเสริมสร้างความเป็นปึกแผ่นทางสังคม
(ในขณะที่ด้านซ้ายและด้านขวา functionalists แนะนำ) แต่มีตรงข้าม
'ฟังก์ชั่นที่แฝง' - เผยให้เห็นรอยแตกและแผลในสังคม
ร่างกาย ในฐานะที่เป็นโอกาสในการได้รับการแบ็กกราวด์สำหรับการดูแลสวัสดิการอย่างแท้จริง
รัฐที่ Tragec อันยิ่งใหญ่ IY คือคน·มีการกระทำความผิด
(หรือได้รับการพิจารณาที่มีความเสี่ยง ') ก่อนที่รัฐจะให้บริการที่
มันควรจะมีให้อยู่แล้ว แต่ควรมีระบบการควบคุมอาชญากรรม
ถูกนำมาใช้ในลักษณะนี้?
ผมได้เสนอก่อนหน้านี้สำหรับการทำดีและทำความยุติธรรมเป็นบวก
ค่านิยมของสังคมที่ 'เคาน์เตอร์ทฤษฎีอาชญากรรมควบคุมประโยชน์อย่างหมดจด
ขณะที่มันยืนอาร์กิวเมนต์นี้มีสองข้อบกพร่องที่ใหญ่หลวง ที่แรกก็คือ
ว่ามันไม่มีอะไรที่จะแก้ปัญหาการปะทะกันหลีกเลี่ยงไม่ได้ของค่าระหว่าง
ความดีและความยุติธรรม นี่ฉันเท่านั้นที่สามารถย้ำความยากลำบาก
ในการหาการสั่งซื้อคงที่และแน่นอนของการจัดลำดับความสำคัญ นโยบายแต่ละ
ตัดสินใจจะกลายเป็นเวทีสำหรับคำชี้แจงค่าเหล่านี้และรู้
ที่พวกเขาแข่งขัน
ข้อบกพร่องที่สองคือวัตถุนิยมไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้จริงๆ:
ระบบการควบคุมอาชญากรรมที่มีประโยชน์โดยความหมาย นโยบายทางสังคม
เป็นทางเลือกของวิธีการที่จะบรรลุเป้าหมาย (แม้ว่าปลายเหล่านี้เป็นตัวเอง
ส่วนใหญ่แสดงออกหรือสัญลักษณ์) วัตถุประสงค์ประกาศของ
ระบบการควบคุมอาชญากรรม (และสำเนาในอาชญาวิทยาวิชาการ) เป็น
เพื่อลดหรือป้องกันอาชญากรรม ความล้มเหลวที่เห็นได้ชัดในประวัติศาสตร์ของทั้ง
ระบบหรือมีระเบียบวินัยในการส่งมอบสินค้าที่เป็นประโยชน์ - ใน
รูปแบบของอาชญากรรมนโยบายการควบคุมว่า 'ทำงาน' - การตัวเองไม่สามารถจะ
โต้แย้งกับความคิดที่เป็นประโยชน์ เราสามารถระบุในการวิเคราะห์
แง่ว่าวัตถุประสงค์ 'จริง' ของระบบเป็นอย่างอื่น
(การจัดหมวดหมู่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดวินัยเพิ่มขึ้นบรรทัดฐานคำชี้แจงหรือ
อะไรก็ตาม) หรือแม้กระทั่งการแสดงให้เห็นว่าในการสร้างความล้มเหลวเป็นเงื่อนไขที่จำเป็น
สำหรับระบบและมีระเบียบวินัยในการเจริญเติบโต . แต่มันจะเป็น
ประเภทที่ไม่เกี่ยวข้องการเมืองอาชญากรรมควบคุมที่ปฏิเสธจงใจ
เกณฑ์ประโยชน์สามัญสำนึกเช่นถ้าจะยืนยันว่าเรื่องดังกล่าว
เป็นความตายการบาดเจ็บสูญเสียหรือความไม่มั่นคงเป็นผลมาจากการตกเป็นเหยื่อของความผิดทางอาญา
ที่มีความสำคัญไม่ได้ทั้งหมด
ในทั้งช่วงของการก่ออาชญากรรมและการผิดนัดชำระชัดเจนเกินไปที่จะ
ระบุว่าเราจะต้องยอมรับประโยชน์ส่วนใหญ่ของ commonsense ทั้งหมด
เหตุผลสำหรับการลงโทษคือการป้องปราม และใน
ตัวอย่างเดียวกันนั้นทำสิ่งที่ดีสำหรับผู้กระทำความผิดแต่ละคนจะต้อง
มีความสำคัญที่ต่ำมากทั้งในแง่ประโยชน์และการแสดงออก
หนึ่งในดาษดื่นที่สุดของความจริงอาชญาวิทยา - อีกครั้งชนิด
ที่ระบุไว้ในหน้าแรกของตำราและลืมแล้ว (ที่ผม
มีตลอดทั้งเล่มนี้) - เป็นว่ามีหลายประเภทแตกต่างกันของ
อาชญากรรมและว่านโยบายหรือสาเหตุไม่มีภาพรวมสามารถครอบคลุมพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะเปิดเผยความต้องการใหม่ ในความรู้สึกที่พวกเขาจะถูกต้อง ที่ปฏิกิริยาของสังคมอาชญากรรมไม่เพียงเสริมสร้างความเป็นปึกแผ่นทางสังคม( ซ้ายและขวา functionalists แนะนำ ) แต่ตรงกันข้ามฟังก์ชัน ' ' แฝง - ประจานรอยร้าวและบาดแผลในสังคมร่างกาย เป็นโอกาสได้รับ bleaker เพื่อดูแลสวัสดิการอย่างแท้จริงรัฐ tragec แย่ ก็มีบางคนที่ได้กระทำผิดด้วย( หรือจะถือว่าเป็น ' เสี่ยง ' ) ก่อนที่รัฐจะให้บริการมันควรจะมีให้อยู่แล้ว แต่ควรควบคุมระบบอาชญากรรมจะใช้วิธีนี้ผมแย้งแต่ทำได้ดีและความยุติธรรมเป็นบวกค่านิยม ' เคาน์เตอร์ ' ทฤษฎีการควบคุมอาชญากรรมหมดจดประโยชน์มันยืน , อาร์กิวเมนต์นี้มีมหาศาลข้อบกพร่อง แรกคือมันไม่ทำอะไรเพื่อแก้ปัญหาการปะทะที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของค่าระหว่างความดี และความยุติธรรม ที่นี่ฉันได้แต่ย้ำความยากในการค้นหาคงที่และการสั่งซื้อสมบูรณ์ของลำดับความสำคัญ แต่ละนโยบายการตัดสินใจจะกลายเป็นเวทีสำหรับชี้แจงค่าเหล่านี้ และทราบว่าที่พวกเขาสามารถแข่งขันได้ข้อที่สองคือ ประโยชน์นิยมไม่สามารถจริงๆหลีกเลี่ยง :ระบบการควบคุมอาชญากรรมเป็นประโยชน์โดยนิยาม นโยบายสังคมเป็นทางเลือกของวิธีการเพื่อให้บรรลุปลาย ( แม้ว่าสิ้นสุดเหล่านี้เองส่วนใหญ่ที่แสดงออกเชิงสัญลักษณ์ ) วัตถุประสงค์ของการประกาศระบบการควบคุมอาชญากรรม ( และการทำสำเนาของอาชญวิทยาวิชาการ )เพื่อลดหรือป้องกันอาชญากรรม ประวัติศาสตร์ความล้มเหลวดังกล่าวอย่างใดอย่างหนึ่งระบบหรือระเบียบที่จะส่งมอบสินค้าประโยชน์ - ในรูปแบบของการควบคุมอาชญากรรมนโยบายที่ ' งาน ' ไม่ตัวเองเป็นอาร์กิวเมนต์ต่อต้านการคิดประโยชน์ เรา สามารถ รัฐ ในการวิเคราะห์ด้าน ' ' ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของระบบเป็นอย่างอื่นหมวดหมู่ที่ไม่มีที่สิ้นสุด เพิ่มวินัย ชี้แจง หรือนอร์มสิ่งที่ ) หรือแม้แต่แสดงที่สร้างความล้มเหลวเป็นต้องเงื่อนไขสำหรับระบบและวินัยรุ่งเรือง แต่มันก็เป็นไม่เกี่ยวข้องการเมือง การควบคุมอาชญากรรมประเภทที่จงใจปฏิเสธสามัญสำนึก utilitarian เกณฑ์ ราวกับจะยืนยันว่า เรื่องดังกล่าวเป็นตาย บาดเจ็บ สูญเสีย หรือความไม่มั่นคงเป็นผลของเหยื่ออาชญากรรมจะไม่มีความสำคัญเลยในช่วงที่ทั้งของอาชญากรรมและ้ชัดเจนเกินไปแจกแจง เราได้รับประโยชน์มากที่สุดของทั้งหมด commonsenseเหตุผลสำหรับการลงโทษ คือ การป้องปราม . และในตัวอย่างเดียวกันนั้นทำได้ดีมากสำหรับผู้กระทำความผิดแต่ละต้องที่มีความสำคัญน้อยมาก ทั้งเพลงบรรเลงและแสดงออกในแง่หนึ่งในการสร้างสรรค์มากที่สุดของ truisms อาชญาวิทยา - อีก ประเภทที่ระบุไว้ในหน้าแรกของหนังสือเรียน และลืมแล้ว ( เป็นฉันมีทั้งหนังสือเล่มนี้ ) คือ มีชนิดที่แตกต่างกันของอาชญากรรม และไม่มีนโยบายหรือสาเหตุทั่วไปสามารถครอบคลุมพวกเขา