plane. They wanted to kill innocent

plane. They wanted to kill innocent people like us. Why?’
‘You are not innocent! said the girl. ‘No one is innocent! People like you and your wife,
and that American - you have money and power and you take it from my people, from us! Do you know how I lived when I was a child? Ten people in one room, with no bath, no water, nothing! My parents had no jobs, no passports, no country, nothing! We lived in a town with ten thousand others. But ten kilometres away there were rich people like you, with big beautiful houses, fine cars, fine clothes - and they were all innocent people, like you! I tell you no one is innocent!’
She was shouting now, and nearly crying - there were tears in her eyes. Carl and Harald watched the gun carefully. ‘Poor girl,’ Carl thought. ‘Poor little murderess.’
The bearded man came out of the Captain’s cabin and put his hand on the girl’s arm. ‘Stop it, little flower,’ he said.
‘Don’t talk to them. That’s not your job.’ Then he hit Carl in the face. ‘Keep your mouth shut!’ he said. ‘Think about your wife instead. Do you see the time? I think she has forgotten you!’
Carl groaned and held his mouth with his hand. There was blood in his mouth and one of his teeth was broken. Then he looked at his watch. It was 2:23. Seven minutes left; then the half hour was over.
‘I’m sorry, my friend,’ he whispered to Harald.’ You tried fighting, and I tried talking. But it didn’t work. I think this may be our last journey.’
Chapter 11
Helen Sandberg decided she liked Colonel Carter. He spoke clearly, he explained his ideas carefully, and he listened to what she said. He did not try to be difficult because she was a woman. Best of all, they had made a plan together. A good plan, she thought, it could really work. Perhaps.
She looked at her watch: 2.23. ‘Right, Colonel, get your men ready. I’ll send you the first prisoner down to you when they arrive. But where are they? Michael, have they arrived yet?’
‘No, Prime Minister. Not yet.’
‘Then where the hell are they? Can you get Inspector Holm on the car radio?’ ‘They’re trying, Prime Minister.’
Michael spoke into the telephone. Colonel Carter left the room and Helen walked up and down slowly, watching the clock: 2.24, 2.25, 2.26...
‘They’ve got him, Prime Minister! He says... he says one of the cars has had an accident in the rain. He thinks he can be here in ten minutes.’ Michael looked up. There was no smile on his face at all now.
‘Ten minutes! What’s he driving - a police car, or a bicycle?’ Helen banged her fist on the table. ‘We’ve got four minutes left. OK. I want to talk to the hijackers. Get them on the radio.’
She sat down at the table while Michael called the plane. Colonel Carter came in and stood behind her. A voice came on the radio.
‘Well, Mrs Sandberg. Where are our brothers?
‘They’re coming,’ said Helen. ‘They be here in ten minutes.’
‘That is too late. I gave you half an hour. Your husband will die in four minutes.’
Helen pressed her hands flat on the table, so hard that the ends of her fingers went white.
‘Please don’t do that,’ she said,
‘I’m sorry, Mrs Sandberg. But if my brothers are not here in four minutes, your husband

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องบิน พวกเขาต้องการฆ่าผู้บริสุทธิ์เช่นเดียวกับเรา ทำไม?'' คุณไม่บริสุทธิ์ กล่าวว่า หญิงสาว ' ไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์ คนที่ชอบคุณและภรรยาของคุณและ อเมริกันว่า - คุณมีเงิน และอำนาจและคุณใช้จากคนของฉัน จากเรา คุณรู้ว่าผมอยู่เมื่อฉันเป็นเด็ก สิบคนในหนึ่งห้อง ห้องอาบน้ำไม่มี ไม่มีน้ำ ไม่มีอะไร พ่อแม่ของฉันมีไม่มีงาน ไม่มีหนังสือเดินทาง ประเทศไม่มี ไม่มีอะไร เราอาศัยอยู่ในเมืองกับหมื่นคนอื่น แต่สิบกิโลเมตรห่างกันมีคนรวยเหมือนคุณ กับบ้านเดี่ยวขนาดใหญ่สวยงาม ดีรถยนต์ เสื้อผ้าที่ดี - และพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ทั้งหมด เช่นคุณ ผมบอกคุณไม่บริสุทธิ์!'เธอตะโกนขณะนี้ และเกือบร้องไห้ - มีน้ำตาในดวงตาของเธอ Carl และฮาร์รัลดูปืนอย่างระมัดระวัง 'สาวดี Carl คิด 'ดีน้อย murderess'เบียร์ดดราเต็มคนที่ออกมาจากห้องโดยสารของกัปตัน และวางฝ่ามือบนแขนของหญิงสาว เขากล่าวว่า 'หยุดมัน ดอกไม้เล็ก ๆ' อย่าพูดถึงเหล่านั้นไว้ ที่ไม่ใช่งานของคุณ ' แล้ว เขาตี Carl หน้า เขากล่าวว่า 'เก็บปาก' ' คิดถึงภรรยาของคุณแทน คุณเห็นเวลาหรือไม่ ผมคิดว่า เธอลืมคุณ!'Carl ครวญคราง และจัดปากของเขา ด้วยมือของเขา มีเลือดในปากของเขา และฟันของเขาอย่างใดอย่างหนึ่งถูกทำลาย แล้ว เขามองไปที่นาฬิกาของเขา มันเป็น 2:23 ซ้าย เจ็ดนาที จากนั้น ครึ่งชั่วโมงได้มากกว่า' ขอ เพื่อน เขากระซิบกับฮาร์รัล.' คุณพยายามต่อสู้ และฉันพยายามพูดคุย แต่ไม่เป็นผล ผมคิดว่า นี้อาจเป็นการเดินทางครั้งสุดท้าย 'บทที่ 11แซนด์เบิร์ก Helen ตัดสินใจเธอชอบพัน Carter เขาพูดชัดเจน เขาอธิบายความคิดของเขาอย่างระมัดระวัง และเขาฟังเธอพูด เขาไม่ได้เป็นเรื่องยาก เพราะเธอเป็นผู้หญิง ของ พวกเขาได้ทำการวางแผนร่วมกัน แผนดี เธอคิดว่า มันสามารถจริง ๆ ทำงาน บางทีเธอมองดูเธอ: 2.23 ' ขวา พันเอก เตรียมคนของคุณ จะส่งนักโทษครั้งแรกลงไปคุณรับ แต่พวกเขา Michael พวกเขามาถึงยัง?'' ไม่มี นายกรัฐมนตรี ยังไม่ '' แล้ว นรกพวกเขา คุณจะได้รับตรวจสอบ Holm วิทยุรถ?' 'พวกเขากำลังพยายาม นายกรัฐมนตรี'Michael พูดลงในโทรศัพท์ พันเอก Carter ซ้ายห้อง และเฮเลนช้า เดินขึ้นลงดูนาฬิกา: 2.24, 2.25, 2.26 ...' พวกเขาได้มีเขา นายกรัฐมนตรี เขากล่าวว่า...เขาบอกว่า รถยนต์อย่างใดอย่างหนึ่งมีการเกิดอุบัติเหตุในสายฝน เขาคิดว่า เขาได้ที่นี่ในสิบนาทีนี้ ' Michael มองขึ้น ได้ไม่ยิ้มเลยตอนนี้' สิบนาที สิ่งที่เขาจะขับรถ - รถตำรวจ หรือจักรยาน?' เฮเลนกระแทกหมัดของเธอบนโต๊ะ ' เรามีสี่นาทีทิ้งไว้ ตกลง, ได้ อยากคุยกับ hijackers รับวิทยุ 'เธอนั่งลงที่โต๊ะในขณะที่ Michael เรียกว่าระนาบ Carter พันมา และยืนอยู่หลังเธอ เสียงมาพร้อมวิทยุ' ดี นางแซนด์เบิร์ก พี่น้องของเราอยู่ที่ไหน'พวกเขากำลังมา เฮเลนกล่าว 'พวกเขาได้ที่นี่ในสิบนาที'' ที่จะสายเกินไป ฉันให้ครึ่งชั่วโมง สามีของคุณจะตายในสี่นาที.'เฮเลนกดมือของเธอราบบนโต๊ะ ยากที่ปลายนิ้วของเธอก็ขาว'กรุณาอย่าทำที่ เธอกล่าวว่า' ขอ นางแซนด์เบิร์ก แต่ ถ้าพี่จะไม่ได้อยู่ที่นี่ในสี่นาที สามีของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องบิน. พวกเขาต้องการที่จะฆ่าคนบริสุทธิ์เช่นเดียวกับเรา ทำไม? '
' คุณไม่ได้ไร้เดียงสา! หญิงสาวกล่าวว่า 'ไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์! คนที่ชอบคุณและภรรยาของคุณ
และอเมริกัน - คุณมีเงินและอำนาจและคุณเอามันจากประชาชนของเราจากเรา! คุณรู้หรือไม่ว่าฉันอาศัยอยู่ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก? สิบคนในห้องหนึ่งมีห้องอาบน้ำไม่มีน้ำไม่มีอะไร! พ่อแม่ของฉันมีงานไม่มีหนังสือเดินทางประเทศที่ไม่มีอะไร! เราอาศัยอยู่ในเมืองที่มีหมื่นคนอื่น ๆ แต่ออกไปสิบกิโลเมตรมีคนที่อุดมไปด้วยเช่นคุณมีบ้านที่สวยงามขนาดใหญ่, รถยนต์ดีเสื้อผ้าสวย - และพวกเขาทุกคนบริสุทธิ์เช่นคุณ! ผมบอกคุณไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์ '
เธอตะโกนในขณะนี้และเกือบร้องไห้ - มีน้ำตาในดวงตาของเธอ คาร์ลและแฮรัลด์ดูปืนอย่างรอบคอบ 'สาวยากจน' คาร์ลคิด 'ฆาตกรน้อยยากจน.
ชายมีหนวดมีเคราออกจากห้องโดยสารของกัปตันมาใส่มือของเขาบนแขนของหญิงสาว 'หยุดมันดอกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ "เขากล่าว.
' ไม่ได้พูดคุยกับพวกเขา นั่นไม่ใช่งานของคุณ. จากนั้นเขาก็ตีคาร์ลในหน้า 'ให้ปากของคุณปิด!' เขาพูดว่า. 'คิดเกี่ยวกับภรรยาของคุณแทน คุณเห็นเวลาหรือไม่ ฉันคิดว่าเธอได้ลืมคุณ! '
คาร์ลครางและถือปากของเขาด้วยมือของเขา มีเลือดในปากของเขาและเป็นหนึ่งในฟันของเขาเสีย จากนั้นเขาก็มองไปที่นาฬิกาของเขา มันเป็น 02:23 เจ็ดนาทีที่เหลือ; จากนั้นครึ่งชั่วโมงผ่านไป.
'ฉันขอโทษเพื่อนของฉัน "เขากระซิบกับแฮรัลด์. ท่านได้พยายามต่อสู้และฉันพยายามพูดคุย แต่มันไม่ได้ทำงาน ผมคิดว่านี่อาจจะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของเรา.
บทที่ 11
เฮเลน Sandberg ตัดสินใจว่าเธอชอบพันเอกคาร์เตอร์ เขาพูดอย่างชัดเจนเขาอธิบายความคิดของเขาอย่างระมัดระวังและเขาฟังสิ่งที่เธอพูด เขาไม่ได้พยายามที่จะเป็นเรื่องยากเพราะเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ดีที่สุดของทั้งหมดที่พวกเขาได้ทำแผนร่วมกัน วางแผนที่ดีเธอคิดว่าจริงๆมันสามารถทำงานได้ . บางที
เธอมองไปที่นาฬิกาของเธอ: 2.23 'ขวาพันเอกรับคนของคุณให้พร้อม ฉันจะส่งนักโทษลงเป็นครั้งแรกให้คุณเมื่อพวกเขามาถึง แต่ที่พวกเขาอยู่? ไมเคิลมีพวกเขามาถึงหรือยัง '
' ไม่นายกรัฐมนตรี ยังไม่ได้. '
' แล้วที่นรกที่พวกเขา? คุณจะได้รับสารวัตร Holm วิทยุในรถ? 'พวกเขากำลังพยายามนายกรัฐมนตรี.
ไมเคิลพูดลงในโทรศัพท์ พันเอกคาร์เตอร์ออกจากห้องและเฮเลนเดินขึ้นและลงอย่างช้า ๆ ดูนาฬิกา: 2.24, 2.25, 2.26 ...
'พวกเขาได้มีเขานายกรัฐมนตรี! เขาบอกว่า ... เขาบอกว่าเป็นหนึ่งในรถได้มีการเกิดอุบัติเหตุในสายฝน เขาคิดว่าเขาสามารถอยู่ที่นี่ในสิบนาที. ไมเคิลเงยหน้าขึ้นมอง มีรอยยิ้มที่ไม่มีบนใบหน้าของเขาอยู่ที่ทั้งหมดในขณะนี้.
'สิบนาที! เขาขับรถอะไร - รถตำรวจหรือจักรยาน ' เฮเลนกระแทกกำปั้นของเธอบนโต๊ะ 'เรามีสี่นาทีที่เหลือ ตกลง. ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับจี้ พวกเขาได้รับในวิทยุ. '
เธอนั่งลงที่โต๊ะในขณะที่ไมเคิลที่เรียกว่าเครื่องบิน พันเอกคาร์เตอร์เข้ามาและยืนอยู่ข้างหลังเธอ เสียงมาทางวิทยุ.
'ดีนาง Sandberg ที่เป็นพี่น้องของเราหรือไม่
'พวกเขากำลังมา' เฮเลนกล่าวว่า 'พวกเขาอยู่ที่นี่ในสิบนาที.'
'ที่จะสายเกินไป ฉันให้คุณครึ่งชั่วโมง สามีของคุณจะตายในอีกสี่นาที. '
เฮเลนกดมือของเธอแบนบนโต๊ะอย่างหนักเพื่อที่ปลายนิ้วมือของเธอไปสีขาว.
' กรุณาอย่าทำอย่างนั้น 'เธอกล่าวว่า
' ฉันขอโทษนาง Sandberg แต่ถ้าพี่น้องของเราไม่ได้อยู่ที่นี่ในสี่นาทีสามีของคุณ