Ownership structure: we hypothesise

Ownership structure: we hypothesise that smoothing is negatively associated with the degree of outside ownership concentration. This tests the early smoothing studies' argument that the incentive to smooth is largely confined to firms with diffuse share ownership, i.e. manager-controlled firms. It has become clear, however, that a single variable may not capture the full effects of ownership structure, especially the impact of significant managerial ownership (Hunt, 1986). To overcome this possible limitation, we therefore also include a managerial ownership variable which captures two offsetting effects. First, as managerial ownership increases, the incentives of managers and outside shareholders become more closely aligned (Niehaus, 1989), and there is less incentive for wealth transferring activities. This suggests a negative association between smoothing and the level of managerial ownership. Second, however, as managerial ownership increases, the managerial labour market and the market for corporate control become less effective means by which managers are forced towards value-maximising decisions. This is because a manager who owns a significant proportion of the firm's equity often has sufficient voting power to guarantee future employment (Nforck et al., 1988, p. 294). In the face of managerial incentives to smooth, an increase in managerial discretion can be expected to result in greater smoothing. The direct wealth effects of any increases in share values (achieved by smoothing) are also suggestive of a positive association. A priori, it is not clear which effect will dominate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงสร้างความเป็นเจ้าของ: เรา hypothesise ราบเรียบว่าสัมพันธ์ในเชิงลบกับระดับความเข้มข้นของความเป็นเจ้าของที่อยู่นอกการ อาร์กิวเมนต์ของศึกษาผืนแรกที่จูงให้เรียบส่วนใหญ่จำกัดไปบริษัทมีหุ้นที่กระจายความเป็นเจ้าของ บริษัทเช่นผู้จัดการฝ่ายควบคุมทดสอบนี้ มันได้กลายเป็นชัดเจน อย่างไรก็ตาม ว่า ตัวแปรเดียวอาจเก็บผลเต็มรูปแบบของโครงสร้างความเป็นเจ้าของ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลกระทบของการเป็นเจ้าของการบริหารจัดการอย่างมีนัยสำคัญ (ล่า 1986) เพื่อเอาชนะข้อจำกัดนี้ได้ เราจึงรวมตัวแปรความเป็นเจ้าของบริหารจัดการซึ่งจับผลสองออฟเซ็ตด้วย ก่อน เป็นเจ้าของบริหารจัดการเพิ่มขึ้น แรงจูงใจ ของผู้จัดการ และภาย นอกมากขึ้นกลายเป็นผู้ถือหุ้นจัด (Niehaus, 1989), และมีน้อยจูงใจสำหรับการถ่ายโอนกิจกรรมให้เลือกมากมาย นี้ชี้ให้เห็นความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างราบเรียบและระดับของความเป็นเจ้าของบริหารจัดการ สอง อย่างไรก็ตาม เป็นเจ้าของบริหารจัดการเพิ่ม จัดการแรงงานและตลาดองค์กรควบคุมเป็น วิธีที่มีประสิทธิภาพน้อยที่บังคับจัดการต่อค่า maximising ตัดสินใจ ทั้งนี้เนื่องจากผู้ที่เป็นเจ้าของสัดส่วนที่สำคัญของหุ้นของบริษัทมักจะ มีกำลังเสียงเพียงพอเพื่อรับประกันการจ้างงานในอนาคต (Nforck et al., 1988, p. 294) หน้าแรงจูงใจจัดการให้เรียบ เพิ่มในการพิจารณาจัดการสามารถคาดหวังผลในการปรับให้เรียบมากขึ้น ยังมีผลโดยตรงให้เลือกมากมายใด ๆ เพิ่มค่าหุ้น (ทำได้ โดยปรับให้เรียบ) ถึงสมาคมบวก มี priori ไม่ล้างผลใดจะครอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงสร้างความเป็นเจ้าของเรา hypothesise ที่เรียบมีความสัมพันธ์เชิงลบกับระดับของความเข้มข้นของความเป็นเจ้าของนอก นี้จะทดสอบการโต้แย้งการศึกษาที่ราบเรียบต้นว่าแรงจูงใจให้เรียบถูกกักขังอยู่ส่วนใหญ่จะเป็นเจ้าของ บริษัท ที่มีส่วนแบ่งการกระจายเช่นผู้จัดการ บริษัท ควบคุม มันได้กลายเป็นที่ชัดเจน แต่ที่ตัวแปรเดียวอาจจะไม่จับผลกระทบเต็มรูปแบบของโครงสร้างความเป็นเจ้าของโดยเฉพาะอย่างยิ่งผลกระทบของความเป็นเจ้าของการบริหารจัดการอย่างมีนัยสำคัญ (ล่า 1986) เพื่อเอา​​ชนะข้อ จำกัด นี้เป็นไปได้เราจึงยังรวมถึงการบริหารจัดการที่เป็นเจ้าของตัวแปรที่จับสองลักษณะการชดเชย ครั้งแรกที่เพิ่มขึ้นเป็นเจ้าของการบริหารจัดการแรงจูงใจของผู้บริหารและผู้ถือหุ้นนอกกลายเป็นชิดมากขึ้นอย่างใกล้ชิด (Niehaus, 1989) และมีแรงจูงใจน้อยลงสำหรับการถ่ายโอนความมั่งคั่งกิจกรรม นี้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างเรียบและระดับของการเป็นเจ้าของบริหาร ประการที่สองอย่างไรก็ตามในขณะที่การเพิ่มขึ้นของความเป็นเจ้าของการบริหารจัดการตลาดแรงงานการบริหารและการตลาดสำหรับการควบคุมดูแลกิจการกลายเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพน้อยลงโดยที่ผู้จัดการจะถูกบังคับไปสู่​​การตัดสินใจที่มีมูลค่าการเพิ่ม เพราะนี่คือการเป็นผู้จัดการที่เป็นเจ้าของสัดส่วนที่สำคัญของผู้ถือหุ้นของ บริษัท มักจะมีสิทธิออกเสียงเพียงพอที่จะรับประกันการจ้างงานในอนาคต (Nforck et al., 1988, น. 294) ในการเผชิญกับแรงจูงใจในการบริหารจัดการให้เรียบเพิ่มขึ้นในการพิจารณาการบริหารจัดการที่สามารถคาดว่าจะส่งผลให้มีการปรับให้เรียบมากขึ้น ผลกระทบโดยตรงของความมั่งคั่งที่เพิ่มขึ้นในค่าหุ้น (ทำได้โดยการปรับให้เรียบ) นอกจากนี้ยังมีนัยของความสัมพันธ์ในเชิงบวก เบื้องต้นก็ยังไม่ชัดเจนซึ่งมีผลบังคับใช้จะครอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงสร้างความเป็นเจ้าของ : เรา hypothesise ที่เรียบมีความสัมพันธ์ทางลบกับระดับภายนอกกรรมสิทธิ์ความเข้มข้น แบบทดสอบก่อนเรียนนี้เรียบ ' อาร์กิวเมนต์ที่จูงใจให้เรียบไปคับไปกระจายร่วมเป็นเจ้าของบริษัทด้วย เช่น ผู้จัดการควบคุมบริษัท มันได้กลายเป็นที่ชัดเจน อย่างไรก็ตามที่ตัวแปรเดียวอาจไม่จับผลเต็มรูปแบบของโครงสร้างความเป็นเจ้าของ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลกระทบของความเป็นเจ้าของการจัดการอย่างมีนัยสำคัญ ( ล่า , 1986 ) ที่จะเอาชนะข้อ จำกัด ที่เป็นไปได้ เราจึงมีการจัดการกรรมสิทธิ์ตัวแปรที่จับสองชดเชยผลกระทบ แรกเป็นการเพิ่มความเป็นเจ้าขององค์กรแรงจูงใจของผู้บริหาร และผู้ถือหุ้นจะอยู่ชิดมากขึ้นอย่างใกล้ชิด ( Niehaus , 1989 ) และมีแรงจูงใจน้อยลงสำหรับความมั่งคั่งโอนกิจกรรม นี้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างเรียบและระดับของความเป็นเจ้าของในการบริหารจัดการ ที่สอง แต่เป็นการเพิ่มความเป็นเจ้าขององค์กรการบริหารแรงงานของตลาดและตลาดสำหรับการควบคุมขององค์กรเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่าที่ผู้จัดการถูกบังคับต่อมูลค่าสูงสุดในการตัดสินใจ นี้เป็นเพราะผู้จัดการที่เป็นเจ้าของส่วนใหญ่ของ บริษัท หุ้นมักจะมีอำนาจเพียงพอที่จะรับประกันการจ้างงานในอนาคต ( nforck et al . , 1988 , หน้า 294 ) ในหน้าของแรงจูงใจของการบริหารจัดการเรียบเพิ่มขึ้นในการจัดการดุลยพินิจสามารถคาดหวังผลสูงเรียบ . สมบัติโดยตรง ผลของการเพิ่มใด ๆ ในหุ้นคุณค่า ( ความเรียบ ) นอกจากนี้ยังมีข้อเสนอของสมาคมที่เป็นบวก ระหว่าง มันไม่มีความชัดเจน ซึ่งผลจะครอง .