You don’t know me. No one knows me.

You don’t know me. No one knows me. Only Master knows of my existence. But Master and I know all of you. We visit all of you, my friends, during the witching hour.

I’m never there during the day. The sun’s rays penetrate my shadowy soul and obliterate my flesh. My bones turn to ash and my organs become dust. Daytime in one place is nighttime in another though, so Master and I always are traveling. Never in one place for too long.

After the sun has died and the moon lives again, I come. I’ll get close up to you and breathe in the scent of your life. I listen to your heartbeat and breathing. Master then starts work on you, putting one finger on your forehead and whispering Latin words. You always end up squirming or screaming. Master calls them nightmares. I always want to comfort you, hold you close. But I can never touch, not ever. Master tells me never to touch.

I’ve learned not to touch. Master hurt me badly, and my skin, my scarred, sensitive skin, has paid the price. But sometimes I can’t help myself. When Master isn’t looking, I strike. I brush my fingernails down your arms, trace your lips, comb your hair away from your face. But my skin kills your kind, breaks the blood vessels, bruises your body in mysterious ways you can never figure out. I’m sorry, I really am. I just can’t help myself. I want to show you how much I love you.

When Master and I are done with you, I always remember to take a souvenir. Usually it’s something small that you won’t notice is missing, like a coin or a pen, snatched up from behind Master’s back. But sometimes you don’t have very much. When that happens, I take something else, with Master’s permission of course. Hair. Nails. Eyelashes. A part of you. And it will always be mine.

I hope to see you tonight. But if you don’t fall asleep, we’ll have a problem. Master says I can’t let you see me. If you see me, our friendship will be over. And I’ll have to kill you. I don’t want to kill you. I don’t want to see the blood seep through your bedsheets. I don’t want to see your face as you scream at the sight of me. My deformed skin. My scars. My love for you.

But maybe, deep down inside, just a little bit, I do. I am Master’s child, afterall.

Sweet dreams, darlings. I’ll be waiting for you.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณไม่รู้จักผม ไม่มีใครรู้ว่าฉัน เฉพาะปริญญาโทรู้ของการดำรงอยู่ของฉัน แต่โทและฉันรู้ว่าทุกท่าน เราไปเยี่ยมทุกท่านเพื่อน ๆ ของฉันในช่วงชั่วโมง witching ได้. ฉันไม่เคยมีในระหว่างวัน รังสีดวงอาทิตย์เงาเจาะจิตวิญญาณของฉันและกำจัดเนื้อของเรา กระดูกของฉันหันไปเถ้าและอวัยวะของฉันกลายเป็นฝุ่นดิน กลางวันในที่เดียวคือในเวลากลางคืนอีกแม้ว่าดังนั้นปริญญาโทและฉันมักจะเดินทาง ไม่เคยอยู่ในสถานที่หนึ่งนานเกินไป. หลังจากที่ดวงอาทิตย์มีการเสียชีวิตและดวงจันทร์มีชีวิตอีกครั้งฉันมา ฉันจะได้รับการปิดขึ้นอยู่กับคุณและสูดกลิ่นหอมของชีวิตของคุณ ผมฟังการเต้นของหัวใจและการหายใจของคุณ ปริญญาโทแล้วเริ่มทำงานกับคุณหนึ่งนิ้ววางบนหน้าผากของคุณและกระซิบคำภาษาละติน คุณมักจะจบลงดิ้นหรือกรีดร้อง ปริญญาโทเรียกพวกเขาฝันร้าย ฉันมักจะต้องการเพื่อความสะดวกสบายที่คุณถือคุณปิด แต่ฉันไม่เคยได้สัมผัสเลยทีเดียวค่ะ ปริญญาโทบอกฉันไม่เคยไปสัมผัส. ฉันได้เรียนรู้ที่จะไม่สัมผัส ปริญญาโททำร้ายฉันไม่ดีและผิวของฉันมีแผลเป็นของฉันผิวที่บอบบางได้จ่ายราคา แต่บางครั้งฉันไม่สามารถช่วยตัวเอง เมื่อโทไม่ได้มองผมตี ผมแปรงเล็บของฉันลงแขนของคุณติดตามริมฝีปากของคุณหวีผมของคุณออกไปจากใบหน้าของคุณ แต่ผิวของฉันฆ่าชนิดของคุณแบ่งหลอดเลือดฟกช้ำร่างกายของคุณในรูปแบบที่คุณไม่เคยลึกลับสามารถคิดออก ฉันขอโทษที่ผมรู้สึก ฉันไม่สามารถช่วยตัวเอง ผมต้องการที่จะแสดงให้เห็นว่าผมรักคุณ. เมื่อโทและฉันจะทำกับคุณผมจำไว้เสมอที่จะใช้ของที่ระลึก มักจะเป็นสิ่งเล็ก ๆ ที่คุณจะไม่เห็นจะหายไปเช่นเหรียญหรือปากกากระชากขึ้นมาจากด้านหลังปริญญาโท แต่บางครั้งคุณไม่ได้มีมาก ที่เกิดขึ้นเมื่อฉันใช้เวลาอย่างอื่นที่ได้รับอนุญาตโทแน่นอน ผม เล็บ ขนตา ส่วนหนึ่งของคุณ และมันก็จะเป็นของฉัน. ฉันหวังว่าจะเห็นคุณในคืนนี้ แต่ถ้าคุณไม่ได้หลับเราจะมีปัญหา ปริญญาโทกล่าวว่าฉันไม่สามารถช่วยให้คุณเห็นฉัน ถ้าคุณเห็นฉันมิตรภาพของเราจะถูกกว่า และฉันจะต้องฆ่าคุณ ฉันไม่ต้องการที่จะฆ่าคุณ ฉันไม่ต้องการที่จะเห็นเลือดซึมผ่านผ้าปูของคุณ ฉันไม่ต้องการที่จะเห็นใบหน้าของคุณในขณะที่คุณกรีดร้องที่สายตาของฉัน ผิวพิการของฉัน รอยแผลเป็นของฉัน ความรักของฉันสำหรับคุณ. แต่อาจจะลึกแค่นิด ๆ หน่อย ๆ ที่ฉันทำ ผมเด็กโท afterall. ฝันหวานที่รัก ฉันจะรอคุณ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณไม่รู้จักผม ไม่มีใครรู้จักฉัน หลักเท่านั้นที่รู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่อาจารย์และฉันรู้ว่าคุณทุกคน เราเข้าเยี่ยมชมทั้งหมดของคุณ , เพื่อนของฉัน , ในชั่วโมงต้องมนต์ .

ผมเคยมีระหว่างวัน รังสีดวงอาทิตย์ที่ทะลุวิญญาณลึกลับของฉันและทำลายเนื้อหนังของฉัน กระดูกของฉันกลายเป็นเถ้าถ่านและอวัยวะของฉันกลายเป็นฝุ่น กลางวันในที่ๆเดียว กลางคืนอีก แม้ว่าดังนั้นอาจารย์และฉันมักจะเดินทาง ไม่เคยอยู่ในสถานที่หนึ่งสำหรับยาวเกินไป

หลังจากที่ดวงอาทิตย์ได้ตายและดวงจันทร์อยู่อีก ผมมา ผมจะได้ใกล้ชิดกับคุณและหายใจในกลิ่นของชีวิตของคุณ ผมฟังการเต้นของหัวใจและการหายใจ อาจารย์ก็เริ่มทำงาน เมื่อคุณ วางนิ้วบนหน้าผากของคุณและกระซิบคำภาษาละติน สุดท้ายคุณก็ดิ้นได้แล้ว หรือกรีดร้องเจ้านายเรียกเขาฝันร้าย ฉันก็อยากจะปลอบเธอ กอดเธอใกล้ๆ แต่ฉันก็ไม่เคยสัมผัส ไม่เคย อาจารย์บอกฉันว่าไม่เคยสัมผัส

ฉันเรียนรู้ที่จะสัมผัส อาจารย์ผมเจ็บมากๆ และผิวของฉันของฉัน , แผลเป็น , ผิวแพ้ง่าย , ได้จ่ายราคา แต่บางครั้งก็ไม่สามารถช่วยได้ เมื่ออาจารย์ไม่ได้มอง ผมตี ผมแปรงเล็บลงแขน รอยริมฝีปากของคุณหวีผมของคุณออกไปจากใบหน้าของคุณ แต่ผิวฉันฆ่านาย แบ่งเรือเลือด แผลร่างกายของคุณในวิธีที่ลึกลับคุณสามารถไม่เคยคิดออก ผมขอโทษ ผมขอโทษจริงๆ ฉันไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ฉันต้องการที่จะแสดงให้คุณรู้ว่าผมรักคุณมาก

เมื่ออาจารย์และผมจะเลิกกับคุณ ฉันมักจะจำเพื่อใช้เป็นของที่ระลึก มักจะมีขนาดเล็กที่คุณจะสังเกตที่ขาดหายไปเหมือนเหรียญหรือปากกา กระชากขึ้นมาจากข้างหลัง ปริญญาโทกลับมา แต่บางครั้งคุณก็ไม่ได้มีมาก ถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมใช้อย่างอื่น กับอาจารย์ก็อนุญาตครับ ผม เล็บ ขนตาปลอม เป็นส่วนหนึ่งของเจ้า และมันก็จะเป็นของฉันเสมอ

หวังว่าจะได้เจอคุณคืนนี้ แต่ถ้าคุณไม่ได้หลับ เราจะมีปัญหา อาจารย์ว่า ผมไม่สามารถให้คุณเห็นฉัน ถ้าคุณเห็นฉันมิตรภาพของเราจะจบลง และผมจะต้องฆ่าคุณ ฉันไม่ต้องการจะฆ่าคุณ ฉันไม่ต้องการเห็นเลือดซึมผ่านผ้าปูเตียงของคุณ ฉันไม่ต้องการที่จะเห็นใบหน้าของคุณในขณะที่คุณกรีดร้องเมื่อเห็นฉัน พิการของฉันผิว แผลของฉัน รักเธอ

แต่บางทีลึกๆข้างในนิดหน่อย ฉันทำ ผมเป็นเด็ก โท แล้ว

ฝันดีนะ ที่รัก . ผมก็จะรอคุณ