The Birth of Venus (French: Naissan

The Birth of Venus (French: Naissance de Venus) is a painting by the French artist Alexandre Cabanel (1823–1889). It was painted in 1863, and is now in the Musée d'Orsay in Paris. A second and smaller version (85 x 135.9 cm) from ca. 1864 is in Dahesh Museum of Art.[1] A third (106 x 182.6 cm)[2] version dates from 1875; it is in the Metropolitan Museum of Art in New York City.

Shown to great success at the Paris Salon of 1863, The Birth of Venus was immediately purchased by Napoleon III for his own personal collection.[3] That same year Cabanel was made a professor of the Ecole des Beaux-Arts.

Cabanel's erotic imagery, cloaked in historicism, appealed to the propriety of the higher levels of society.[3] Art historian and curator Robert Rosenblum wrote of Cabanel's The Birth of Venus that "This Venus hovers somewhere between an ancient deity and a modern dream"; he described "the ambiguity of her eyes, that seem to be closed but that a close look reveals that she is awake ... A nude who could be asleep or awake is specially formidable for a male viewer".[4]

Cabanel was a determined opponent of the Impressionists, especially Édouard Manet,[citation needed] although the refusal of the academic establishment to realize the importance of new ideas and sources of inspiration would eventually prove to be the undoing of the Academy.

At the Salon of 1863, The Birth of Venus was one of a multitude of female nudes. Bathed in opalescent colors, Venus shyly looks to the viewer from beneath the crook of her elbow. Two years later, Manet presented his now renowned painting Olympia at the Salon as well. Today both hang in the Musee’d’ Orsay. Unlike Venus’s ethereal-like palette, Manet painted Olympia with pale, placid skin tone, and darkly outlined the figure. Her only seemingly modest gesture is her placement of her hand over her leg, though it is not out of shyness- one must pay before they can see. James Rubin writes of the two works: “The Olympia is often compared to Cabanel’s Birth of Venus, for the latter is a far more sexually appealing work, despite its mythological guise… It is evident Manet’s demythologizing of the female nude was foremost a timely reminder of modern realities. The majority of critics attacked the painting with unmitigated disgust…: “What is this odalisque with the yellow belly, ignoble model dredged up from who knows where?” [And] “The painter’s attitude is of inconceivable vulgarity.”[5]

Cabanel depicts personality, but in subtle ways through her relaxed posture and sleepy expression. Jenna-Marie Newberry writes of Venus: “The lightest of color used in The Birth of Venus alludes to the lightness and enlightenment of relaxation, amplifying the reclining nude’s placid demeanor and virginity. The contraposto twist of the figure with the melodramatic swoop of the arm over the face comes directly from his previous paintings … Venus herself takes over the entire front of the picture plane. Her hair has been deepened, adding more to her allure and purity.” It is as if the viewer is catching a glimpse of a goddess simply basking in the nature that enfolds her. She is calm, and asks nothing with her gaze. She is a part of her surroundings and the viewer is privy to behold upon the scene. By adhering to the accepted canon of the day, Cabanel produced a quite seductive painting of a mythological beauty presented in a calculated way that was acceptable for viewers at the time of its creation. Following the Salon it was said: “His dark-eyed heroines, thinly painted, usually in muted colors and immaculately drawn, were popular on both sides of the Atlantic”.[6]

Over time, Alexandre developed what would become his signature style. It was his attention to detail that made him popular in the nineteenth century. Cabanel was schooled at the Ecole des Beaux Arts under the painter François-Edouard Picot. Following his tutelage, he entered his first Salon in 1843 and won second place in the Prix de Rome in 1845. “Several major decorative commissions followed including the ceiling in the Cabinet des Dessins in the Louvre, and are typical of Cabanel’s talent for achieving sumptuous effects.” Initially famous for his mythological paintings, Cabanel also made a name for himself in Europe and abroad through his portraits. “Praised as a portraitist of women, Cabanel expressed that he was particularly adept at painting portraits of American women.”[7]

A portrait by Cabanel was a desirable commodity. He was a favored portraitist of the Emperor Napoleon himself, and he also refused to travel outside of France to accept a commission. This required American elite to travel to Paris to sit for him. “Cabanel had the ability to lend his sitters an air of gentility and urbanity, and to give them an aristocratic allure … "[citation needed] C.H Stranahan summarized the appeal of Cabanel’s style shortly before his death saying: “…He is especially the master of every grace attractive to woman; great judiciousness in rendering what his subtle reading of the human face gives him; great power and knowledge of hands, which leads to his throwing a veil of mystery over the expression, even leaving a softening vagueness…"  

Upon his death in 1889, “Journals and dailies paid indulgent tribute to Cabanel in obituaries.” In one, he was called “the most distinguished painter of the grand style,” and “all commented on Cabanel’s liberal teaching".[8]

Contents

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำเนิดวีนัส ( ฝรั่งเศส : naissance de ดาวศุกร์ ) เป็นภาพวาดโดยศิลปินชาวฝรั่งเศส ล็กซานเดอร์ cabanel ( 1823 – 1889 ) มันเป็นทาสีใน 1863 และขณะนี้อยู่ในพิพิธภัณฑ์ออร์แซในปารีส รุ่นที่สองและมีขนาดเล็ก ( 85 x 135.9 ซม. ) จากแคลิฟอร์เนีย 1864 ในพิพิธภัณฑ์ dahesh ศิลปะ [ 1 ] สาม ( 106 x 182.6 ซม. ) [ 2 ] รุ่นวันที่จาก 1875 ; มันเป็นในนครหลวงพิพิธภัณฑ์ศิลปะในนิวยอร์กซิตี้ .

แสดงถึงความสำเร็จที่ปารีสร้านของ 1863 , เกิดของดาวศุกร์ได้ทันทีซื้อโดยจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 สำหรับคอลเลกชันส่วนตัวของเขาเอง ที่ cabanel [ 3 ] ในปีเดียวกันเป็นศาสตราจารย์ของ Ecole des Beaux Arts .

cabanel ของกามภาพ , cloaked ใน Historicism อยเพื่อความเหมาะสมของระดับที่สูงขึ้นของสังคม[ 3 ] ศิลปะนักประวัติศาสตร์และผู้ดูแลของ โรเบิร์ต โรเซิ่นบลูมเขียน cabanel เป็นกำเนิดของดาวศุกร์ว่า " ศุกร์นี้ hovers ที่ไหนสักแห่งระหว่างเทพโบราณและสมัยใหม่ เขาอธิบายว่า " ความฝัน " ความคลุมเครือของตาของเธอ ที่ดูเหมือนจะปิด แต่มองใกล้พบว่าเธอตื่นแล้ว . . . . . . . นู้ดที่อาจจะหลับหรือตื่นก็น่ากลัวเป็นพิเศษสำหรับผู้ชมชาย [ 4 ]

cabanel เป็นฝ่ายตรงข้ามของ Impressionists ที่กำหนดโดยโยฮันน์ พาเคลเบล , [ อ้างอิงที่จำเป็น ] แม้ว่าการปฏิเสธของการก่อตั้งมหาวิทยาลัยตระหนักถึงความสำคัญของความคิดใหม่และแหล่งที่มาของแรงบันดาลใจในที่สุดจะพิสูจน์ให้เป็นหายนะของโรงเรียน

ที่ร้านทำผมของ 1863 , เกิดของดาวศุกร์เป็นหนึ่งในฝูงชน ของ nudes หญิง สีเป็นสีน้ำนมอาบน้ำ ,ดาวศุกร์เจี๋ยมเจี้ยมดูมุมมองจากใต้ข้อพับของข้อศอกของเธอ สองปีต่อมา มาเนตนำเสนอของเขาตอนนี้ที่มีชื่อเสียงภาพวาดโอลิมเปียที่ร้านเช่นกัน วันนี้ทั้งแขวนในพิพิธภัณฑ์ ' ออเซ ซึ่งแตกต่างจากของดาวศุกร์เบาหวิวเหมือนจานสี , ภาพวาดทาสีโอลิมเปียกับซีด สีผิว เงียบสงบ และมืด ๆที่ระบุไว้ในรูป เธอแค่ดูเหมือนท่าทางเจียมเนื้อเจียมตัว คือตำแหน่งของมือของเธอมากกว่าขาของเธอแต่มันไม่ได้ออกจากความอาย - หนึ่งต้องจ่ายก่อนที่พวกเขาสามารถมองเห็น เจมส์ รูบินเขียนของทั้งสองงาน " โอลิมเปียมักจะถูกเปรียบเทียบกับ cabanel เกิดของดาวศุกร์ เพราะหลังงานมากขึ้นทางเพศน่าสนใจ แม้จะมีตำนานหน้ากาก . . . . . . . มันคือหลักฐานของมาเนต์ demythologizing ของผู้หญิงเปลือยเป็นชั้นดี เตือนเวลาที่เหมาะสมของความเป็นจริงที่ทันสมัย