is one of the fuels that can be pro

is one of the fuels that can be produced from various raw materials
(España-Gamboa et al., 2011). The use of agricultural or agroindustrial
waste is an interesting option in this context. Biofuel
has been produced on a large scale in Brazil for three decades using
sugarcane as feedstock (Soccol et al., 2010), however there are
many criticisms of the practice and an ongoing debate about the
ethical issue of using food (or land available for the cultivation of
food) as an energy source (Sarkar et al., 2012; Swana et al.,
2011). Lignocellulosic material does not play an intrinsic role in
the food chain and this is a fundamental aspect that makes it an
attractive alternative for ethanol production. Besides, the cost
and availability of the feedstock are crucial and can contribute
65–70% to the total ethanol production costs (Kazi et al., 2010).
In this sense, the substitution of biomass wastes for raw materials
such as cane sugar, starch and corn for ethanol production is an
alternative that has shown promising results (Dermibas, 2011;
Mabee et al., 2011). Examples of this residual biomass include
bagasse sugar cane, corn straw and fiber, wheat and rice straw,
eucalyptus wood and crop wastes from commercial cultivation of
fruits such as bananas, grapes and apples (Rivas-Cantu et al., 2013).
Technologies for the conversion of biomass to ethanol are
also under various stages of development. The use of these
lignocellulosic residues requires some separation of cellulose and
hemicellulose from lignin, followed by hydrolysis of sugars, and
this bioconversion has been extensively studied using the different
types of wastes. The potential yield of ethanol from lignocellulosics
varies significantly between feedstocks, so many applications in
alcoholic fermentation are reported in the literature with different
wastes. Specifically in the case of ethanol from bananas, the few
studies that have been published involve the use of the fruit, leaves
and other waste such as the pseudostem. Tewari et al. (1986)
reported the suitability of banana peel for alcohol fermentation.
Hammond et al. (1996) presented ethanol yield (on a dry weight
basis) from ripe bananas as higher than from most other agricultural
commodities. Velásquez-Arredondo et al. (2010) investigated
the acid hydrolysis of banana pulp and fruit and the enzymatic
hydrolysis of flower stalk and banana skin, and the results obtained
demonstrated a positive energy balance for the four production
routes evaluated. The study by Graefe et al. (2011) presents results
of a case study in Costa Rica and Ecuador which found that considerable
amounts of ethanol could be produced from banana
bunches that do not meet quality standards, as well as from which
are partly left to rot in the fields. Oberoi et al. (2011) also demonstrated
that banana peel could serve as an ideal substrate for the
production of ethanol through simultaneous saccharification and
fermentation. Hossain et al. (2011) evaluated bioethanol from
rotten banana and concluded that this can be used in motor
vehicle engines, producing low emissions, and thus it can be used
as an environmental recycling process for waste management.
Arumugam and Manikandan (2011) explore the potential application
of pulp and banana peel wastes in bioethanol production using
dilute acid pretreatment followed by enzymatic hydrolysis.
Gonçalves Filho et al. (2013) evaluate the same techniques with
banana tree pseudostem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นหนึ่งในเชื้อเพลิงที่สามารถผลิตได้จากวัตถุดิบต่างๆ
(España-Gamboa et al., 2011) การใช้การเกษตรหรือ agroindustrial
เสียเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจในบริบทนี้ เชื้อเพลิงชีวภาพได้รับการผลิตในขนาดใหญ่ในบราซิลเป็นเวลาสามทศวรรษที่ผ่านมาโดยใช้อ้อยเป็นวัตถุดิบ(Soccol et al., 2010) แต่มีหลายคนวิพากษ์วิจารณ์การปฏิบัติและการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับปัญหาทางจริยธรรมของการใช้อาหาร(หรือที่ดินที่มีอยู่สำหรับ การเพาะปลูกของอาหาร) เป็นแหล่งพลังงาน (ซาร์การ์ et al, 2012;.. สวานา, et al, 2011) วัสดุลิกโนเซลลูโลสไม่ได้มีบทบาทที่แท้จริงในห่วงโซ่อาหารและนี่คือลักษณะพื้นฐานที่จะทำให้มันเป็นทางเลือกที่น่าสนใจสำหรับการผลิตเอทานอล นอกจากนี้ค่าใช้จ่ายและความพร้อมของวัตถุดิบที่มีความสำคัญและสามารถนำไป65-70% เป็นค่าใช้จ่ายในการผลิตเอทานอลรวม (Kazi et al., 2010). ในแง่นี้การทดแทนของเสียชีวมวลสำหรับวัตถุดิบเช่นน้ำตาลอ้อยแป้งและข้าวโพดในการผลิตเอทานอลเป็นทางเลือกที่ได้แสดงให้เห็นแนวโน้มผล (Dermibas 2011; Mabee et al, 2011). ตัวอย่างของชีวมวลที่เหลือนี้ ได้แก่อ้อยชานอ้อยฟางข้าวโพดและเส้นใยข้าวสาลีและฟางข้าวไม้ยูคาและของเสียจากพืชเพาะปลูกในเชิงพาณิชย์ของผลไม้เช่นกล้วย, องุ่นและแอปเปิ้ล (วาส-Cantu et al., 2013). เทคโนโลยีสำหรับ แปลงของชีวมวลเอทานอลจะยังอยู่ภายใต้ขั้นตอนต่างๆของการพัฒนา การใช้งานของเหล่านี้ตกค้างลิกโนเซลลูโลสต้องแยกเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลสจากลิกนินตามด้วยการย่อยสลายของน้ำตาลและใช้กระบวนการทางชีวภาพนี้ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางโดยใช้ที่แตกต่างกันประเภทของเสีย อัตราผลตอบแทนที่มีศักยภาพเอทานอลจาก lignocellulosics แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างวัตถุดิบเพื่อการใช้งานจำนวนมากในการหมักแอลกอฮอล์จะมีการรายงานในวรรณคดีที่มีแตกต่างกันเสีย โดยเฉพาะในกรณีของเอทานอลจากกล้วยที่ไม่กี่ศึกษาที่ได้รับการเผยแพร่เกี่ยวข้องกับการใช้ผลไม้ใบและของเสียอื่นๆ เช่นเทียม Tewari et al, (1986) รายงานความเหมาะสมของเปลือกกล้วยสำหรับการหมักแอลกอฮอล์. แฮมมอนด์, et al (1996) ผลผลิตเอทานอลที่นำเสนอ (ในน้ำหนักแห้งพื้นฐาน) จากกล้วยสุกเป็นที่สูงกว่าจากส่วนใหญ่เกษตรอื่น ๆสินค้าโภคภัณฑ์ Velásquez-Arredondo et al, (2010) การตรวจสอบการย่อยกรดของเยื่อกล้วยและผลไม้และเอนไซม์ย่อยสลายของก้านดอกและผิวกล้วยและผลที่ได้แสดงให้เห็นถึงความสมดุลของพลังงานในเชิงบวกสำหรับการผลิตสี่เส้นทางการประเมิน การศึกษาโดย Graefe et al, (2011) นำเสนอผลการศึกษาในกรณีคอสตาริกาและเอกวาดอร์ซึ่งพบว่ามากปริมาณของเอทานอลจะได้รับการผลิตจากกล้วยที่อัดแน่นที่ไม่ตรงกับมาตรฐานที่มีคุณภาพเช่นเดียวกับที่จะเหลือส่วนหนึ่งที่จะเน่าอยู่ในทุ่งนา Oberoi et al, (2011) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าเปลือกกล้วยสามารถใช้เป็นสารตั้งต้นที่เหมาะสำหรับการผลิตเอทานอลผ่านsaccharification พร้อมกันและหมัก Hossain et al, (2011) การประเมินเอทานอลจากกล้วยเน่าเสียและได้ข้อสรุปว่านี้สามารถนำไปใช้ในมอเตอร์เครื่องยนต์ยานพาหนะ, การผลิตการปล่อยมลพิษต่ำและดังนั้นจึงสามารถนำมาใช้เป็นกระบวนการรีไซเคิลสิ่งแวดล้อมสำหรับการจัดการของเสีย. Arumugam และ Manikandan (2011) สำรวจแอพลิเคชันที่มีศักยภาพของเยื่อกระดาษและขยะเปลือกกล้วยในการผลิตเอทานอลโดยใช้การปรับสภาพกรดเจือจางตามด้วยการย่อยของเอนไซม์. Gonçalves Filho et al, (2013) ประเมินเทคนิคเดียวกันกับเทียมกล้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นหนึ่งในเชื้อเพลิงที่สามารถผลิตได้จากวัตถุดิบต่างๆ
( Espa a-gamboa 15 et al . , 2011 ) การใช้เกษตรหรือ agroindustrial
ของเสียเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจ ในบริบทนี้ เชื้อเพลิงชีวภาพ
ถูกผลิตในขนาดใหญ่ในบราซิลเป็นเวลาสามทศวรรษที่ผ่านมาการใช้อ้อยเป็นวัตถุดิบ (
soccol et al . , 2010 ) อย่างไรก็ตามมีการวิพากษ์วิจารณ์มากมายของการปฏิบัติและ

ต่อเนื่องอภิปรายเกี่ยวกับปัญหาจริยธรรมของการใช้อาหาร ( หรือที่ดินพร้อมปลูก
อาหาร ) เป็นแหล่งพลังงาน ( ซาร์คาร์ et al . , 2012 ; สวานา et al . ,
2011 ) lignocellulosic วัสดุไม่เล่นบทบาทแท้จริงใน
ห่วงโซ่อาหารและนี้เป็นลักษณะพื้นฐานที่ทำให้มันเป็นทางเลือกที่น่าสนใจสำหรับ
การผลิตเอทานอล นอกจากนี้ ต้นทุน
และความพร้อมของวัตถุดิบเป็นสำคัญ และสามารถมีส่วนร่วม
65 - 70% รวมต้นทุนการผลิตเอทานอล , et al . , 2010 ) .
ในความรู้สึกนี้ , การใช้ของเสียชีวมวลสำหรับวัตถุดิบ
เช่น อ้อย ข้าวโพด แป้ง และผลิตเอทานอลเป็น
ทางเลือกที่ได้แสดงผลลัพธ์ที่มีแนวโน้ม ( dermibas 2011 ;
mabee et al . , 2011 ) ตัวอย่างของชีวมวลที่เหลือนี้รวมถึง
อ้อย ชานอ้อย ข้าวโพด และข้าวสาลี และใยฟาง , ฟางข้าว ,
ไม้ยูคาลิปตัส และของเสียจากการปลูกพืชเชิงพาณิชย์ของ
ผลไม้เช่นกล้วย , องุ่นและแอปเปิ้ล ( ริวาสคานตู et al . , 2013 ) .
สำหรับการแปลงชีวมวล เอทานอลเป็น
ภายใต้ขั้นตอนต่างๆของการพัฒนา ใช้เหล่านี้
lignocellulosic ตกค้าง ต้องมีการแยกเซลลูโลส เฮมิเซลลูโลส และลิกนิน จาก
ตามด้วยการย่อยสลายและ
น้ำตาลการได้รับอย่างกว้างขวางใช้ศึกษาแตกต่างกัน
ของเสีย ผลผลิตเอทานอลจากวัตถุดิบที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างต้านทานทางชีวเคมีต่อ

, การใช้งานมากในการหมักแอลกอฮอล์มีรายงานในวรรณคดีที่มีของเสียต่าง ๆ

โดยเฉพาะในกรณีของเอทานอลจากกล้วยไม่กี่
การศึกษาที่ได้รับการตีพิมพ์ต้องใช้ผลไม้ ใบไม้
และขยะอื่น ๆเช่น 4 . tewari et al . ( 1986 )
รายงานความเหมาะสมของเปลือกกล้วยเพื่อหมักแอลกอฮอล์ .
แฮมมอนด์ et al . ( 1996 ) ที่นำเสนอผลผลิตเอทานอล ( บนพื้นฐานน้ำหนัก
แห้ง ) จากกล้วยสุกเป็นสูงกว่าจากสินค้าเกษตร
อื่น ๆ มากที่สุด ดี . kgm squez arredondo et al . ( 2010 ) ศึกษา
กรดไฮโดรเยื่อกล้วยและผลไม้ และเอนไซม์เอนไซม์
ของก้านดอกกล้วยและผิวหนัง และผลลัพธ์ที่ได้แสดงให้เห็นถึงความสมดุลของพลังงานบวก
4
เส้นทางการผลิตการประเมิน การศึกษาโดย graefe et al . ( 2011 ) นำเสนอผล
ของกรณีศึกษาในคอสตาริกา และเอกวาดอร์ ซึ่งพบว่า ปริมาณของเอทานอลมาก

อาจจะผลิตจากกล้วยพวงที่ไม่ได้คุณภาพตามมาตรฐาน รวมทั้งจากการที่
เป็นบางส่วนทิ้งให้เน่าเปื่อยในเขตข้อมูล โอเบอรอย et al . ( 2011 ) ยังแสดงให้เห็นถึง
ว่าเปลือกกล้วยสามารถใช้เป็นแผ่นเหมาะสำหรับการผลิตเอทานอลผ่านเส้นพร้อมกัน

และการหมัก Hossain et al . ( 2011 ) ประเมินเอทานอลจาก
กล้วยเน่า และสรุปว่า นี้สามารถใช้ในรถยนต์
เครื่องมือยานพาหนะการผลิตต่ำปล่อยก๊าซเรือนกระจกและดังนั้นจึงสามารถใช้
เป็นรีไซเคิลสิ่งแวดล้อมกระบวนการสำหรับการจัดการของเสีย และ
arumugam manikandan ( 2011 ) สำรวจศักยภาพการประยุกต์ใช้
เยื่อและเปลือกกล้วยของเสียในการผลิตเอทานอลโดยใช้
กรดเจือจางก่อนตามด้วยเอนไซม์ .
กอนทาไมฟิลโฮ et al . ( 1 ) ประเมินเทคนิคเดียวกันกับ
ต้นกล้วย 4 .