Faniry's face blackened, and she th

Faniry's face blackened, and she threw herself at him with new accusations. He had never cared for her. He cared only about sex. He was obsessed with it. And with white women. But the women in France, the white women, they were the tarts, and he was welcome to them. She snatched a knife from the wall and lunged at him with it. She was in tears, but it took all his strength to keep the knife from his throat. Eventually he pushed her off, and she stumbled towards the winepress. Pierre stood, breathing heavily, as the screw of the press caught at her hair and dragged her in. She screamed, struggling to free herself. The screw bit slowly into her shoulder and she screamed again. Then she fainted, though whether from the pain or the fumes he was not sure. He looked away until a sickening sound told him it was over. Then he raised his arm and switched the current off.

The guests shuddered visibly and de Gruse paused in his story.

"Well, I won't go into the details at table," he said. "Pierre fed the rest of the body into the press and tidied up. Then he went up to the house, had a bath, ate a meal, and went to bed. The next day, he told everyone Faniry had finally left him and gone back to Madagascar. No-one was surprised."

He paused again. His guests sat motionless, their eyes turned towards him.

"Of course," he continued, "Sixty-five was a bad year for red Bordeaux. Except for Pierre's. That was the extraordinary thing. It won award after award, and nobody could understand why."

The general's wife cleared her throat.

"But, surely," she said, "you didn't taste it?"

"No, I didn't taste it, though Pierre did assure me his wife had lent the wine an incomparable aroma."

"And you didn't, er, buy any?" asked the general.

"How could I refuse? It isn't every day that one finds such a pedigree."

There was a long silence. The Dutchman shifted awkwardly in his seat, his glass poised midway between the table and his open lips. The other guests looked around uneasily at each other. They did not understand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของ Faniry หน้ามืด และเธอโยนตัวเองที่เขา มีข้อกล่าวหาใหม่ นอกจากนี้เขาไม่ได้ดูแลเธอ เขาดูแลเฉพาะเรื่องเพศ เขามีความหลังกับ และผู้หญิงสีขาว แต่ผู้หญิงในประเทศฝรั่งเศส ผู้หญิง สีขาวพวก tarts และเขาไม่ต้อนรับพวกเขา เธอกระชากมีดจากผนัง และ lunged ที่เขามี เธอน้ำตา แต่ใช้กำลังทั้งหมดเพื่อให้มีดคอของเขา ในที่สุดเขาผลักเธอออก และเธอ stumbled ต่อ winepress Pierre ยืน หายใจหนัก สกรูกดจับที่ผมของเธอ และลากเธอในนั้น เธอกรีดร้อง ดิ้นรนจะฟรีตัวเอง สกรูบิตช้าลงไหล่ของเธอ และเธอกรีดร้องอีกครั้ง แล้ว เธอเป็น แต่ว่าจากความเจ็บปวดหรือควันกำลังไม่แน่ใจว่า เขามองไปจนเสียง sickening บอกทำ แล้วเขายกแขนของเขา และปิดปัจจุบันระยะที่ shuddered และ Gruse เดอหยุดชั่วคราวในเรื่องของเขา"ดี ฉันจะไม่ไปลงรายละเอียดในตาราง เขากล่าวว่า "Pierre ได้รับส่วนเหลือของร่างกายกด ก tidied ค่า แล้วเขาไปขึ้นบ้าน มีน้ำ กินอาหาร และเข้านอน ในวันถัดไป เขาบอกทุกคน Faniry สุดท้ายทิ้งเขา และกลับไปมาดากัสการ์ ไม่มีใครประหลาดใจ"เขาหยุดชั่วคราวอีกครั้ง แขกของเขานั่งนิ่ง ตาหันไปทางเขา"แน่นอน เขายังคง "ห้าหกได้ปีที่ดีสำหรับบอร์โดซ์สีแดง ยกเว้น Pierre ของ ที่เป็นสิ่งพิเศษ จะชนะรางวัลจากรางวัล และไม่มีใครไม่เข้าใจว่าทำไม"ภรรยาของล้างคอของเธอ"แต่ ก็ เธอกล่าวว่า "คุณไม่ได้ชิมหรือไม่""ไม่ ฉันไม่ได้ลิ้มรส ว่า Pierre ได้มั่นใจฉันภรรยาได้ยืมไวน์มีกลิ่นหอมไม่""และคุณไม่ได้ เอ้อ ซื้อใด ๆ " ถามทั่วไป"อย่างไรได้หรอก ไม่ทุกวันที่ได้พบสายเลือดดังกล่าว"มีความเงียบนาน Dutchman ที่เปลี่ยนเก้ ๆ ในพระที่นั่ง กึ่งกลางระหว่างตารางและริมฝีปากของเขาเปิดแก้วเตรียมพร้อมของเขา แขกอื่น ๆ มองรอบ ๆ uneasily ที่กัน พวกเขาไม่เข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใบหน้าของ Faniry ดำคล้ำและเธอโยนตัวเองที่เขาด้วยข้อกล่าวหาใหม่ เขาไม่เคยได้รับการดูแลของเธอ เขาได้รับการดูแลเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องเพศ เขาเป็นคนที่หมกมุ่นอยู่กับมัน และมีผู้หญิงผิวขาว แต่ผู้หญิงในฝรั่งเศส, ผู้หญิงผิวขาวที่พวกเขาทาร์ตและเขาก็ยินดีที่จะให้พวกเขา เธอคว้ามีดจากผนังและพุ่งเข้าใส่เขากับมัน เธออยู่ในน้ำตา แต่เอาความแข็งแรงของเขาทั้งหมดเพื่อให้มีดจากลำคอของเขา ในที่สุดเขาก็ผลักเธอออกและเธอสะดุดต่อบ่อย่ำองุ่น ปิแอร์ยืนหายใจอย่างหนักเช่นสกรูของสื่อมวลชนจับที่ผมของเธอและลากเธอใน. เธอกรีดร้องดิ้นรนที่จะปลดปล่อยตัวเอง สกรูบิตช้าลงในไหล่ของเธอและเธอกรีดร้องอีกครั้ง จากนั้นเธอก็เป็นลม แต่ไม่ว่าจะจากความเจ็บปวดหรือควันเขาก็ไม่แน่ใจว่า เขามองไปจนกว่าเสียงเกลียดเขาบอกว่ามันเป็นมากกว่า จากนั้นเขายกแขนของเขาและเปลี่ยนปัจจุบันออก. แขกวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัดและ Gruse หยุดชั่วคราวในเรื่องราวของเขา. "ดีฉันจะไม่ไปลงรายละเอียดที่โต๊ะ" เขากล่าว "ปิแอร์เลี้ยงส่วนต่างๆของร่างกายเป็นสื่อมวลชนและ tidied ขึ้น. แล้วเขาก็เดินขึ้นไปที่บ้านมีห้องอาบน้ำกินอาหารและเดินไปที่เตียง. วันรุ่งขึ้นเขาบอกว่าทุกคน Faniry ในที่สุดเขาก็ทิ้งเขาไปและหายไป กลับไปที่มาดากัสการ์. ไม่มีใครประหลาดใจ. " เขาหยุดอีกครั้ง แขกของเขานั่งนิ่งตาของพวกเขาหันไปทางเขา. "แน่นอน" เขากล่าวต่อว่า "หกสิบห้าเป็นปีที่ดีสำหรับสีแดง Bordeaux. ยกเว้นปิแอร์. นั่นคือสิ่งที่พิเศษ. มันได้รับรางวัลหลังจากได้รับรางวัลและไม่มีใครที่จะทำได้ เข้าใจว่าทำไม. " ภรรยาทั่วไปล้างลำคอของเธอ. "แต่แน่นอน" เธอกล่าวว่า "คุณไม่ได้ลิ้มรสมันได้หรือไม่" "ไม่ฉันไม่ได้ลิ้มรสมันแม้ว่าปิแอร์ไม่มั่นใจฉันภรรยาของเขาได้ยืมไวน์ กลิ่นหอมที่เปรียบมิได้. " "และคุณไม่ได้เอ่อซื้อ? ใด ๆ " ถามทั่วไป. "ฉันสามารถปฏิเสธมันไม่ได้เป็นทุกวันที่หนึ่งที่พบว่าสายพันธุ์ดังกล่าว." มีความเงียบนาน ฮอลันดาขยับอย่างเชื่องช้าในที่นั่งของเขาแก้วของเขาทรงตัวอยู่ตรงกลางระหว่างตารางและริมฝีปากของเขาเปิด แขกคนอื่น ๆ มองไปรอบ ๆ อย่างไม่สบายใจที่แต่ละอื่น ๆ พวกเขาไม่เข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

faniry ใบหน้าดำคล้ำ เธอโยนตัวเองที่เขาด้วยข้อกล่าวหาใหม่ เขาไม่เคยแคร์เธอ เขาสนใจแต่เรื่องเซ็กส์ เขาหมกมุ่นกับมัน และกับผู้หญิงสีขาว แต่ผู้หญิงฝรั่งเศส ผู้หญิงสีขาว ได้แก่ ทาร์ต และเขาก็ยินดีที่จะให้ เธอคว้ามีดจากผนังและ lunged ที่เขา เธออยู่ในน้ำตาแต่มันต้องใช้พลังทั้งหมดเพื่อให้มีดจากคอของเขา ในที่สุดเขาก็ผลักเธอออก เธอสะดุดกับบ่อย่ำองุ่น . ปิแอร์ ยืนหายใจหอบ เป็นสกรูของกดจับที่ผมของเธอและดึงเธอเข้ามา เธอร้องลั่น ดิ้นรนให้ตัวเองได้ฟรี . สกรูบิตช้าในไหล่ของเธอและเธอร้องอีกครั้ง จากนั้นเธอก็หมดสติไปแต่ไม่ว่าจากความเจ็บปวด หรือควัน เขาไม่แน่ใจ เขาเมินหน้าหนี จนกระทั่งเสียงแล้วบอกเขาว่ามันจบลงแล้ว แล้วเขาก็ยกแขนขึ้นและเปลี่ยนปัจจุบันปิด

แขกตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด และ de gruse หยุดชั่วคราวในเรื่องราวของเขา . . . . . .

" งั้นฉันจะไม่ไปในรายละเอียดที่โต๊ะ , " เขากล่าว . " ปิแอร์เลี้ยงส่วนต่างๆของร่างกายในกดและทำความสะอาด . แล้วเขาก็ขึ้นบ้าน มีอ่างไปทานข้าว แล้วก็เข้านอน วันต่อมา เขาบอกให้ทุกคน faniry สุดท้าย ก็ทิ้งเขาและกลับไปที่มาดากัสการ์ ไม่มีใครแปลกใจ "

เขาหยุดอีกครั้ง แขกของเขานั่งนิ่ง สายตาของเขาหันมาทางเขา

" แน่นอน " เขากล่าวต่อว่า " หกสิบห้าเป็นปีที่ไม่ดีสำหรับไวน์แดง ยกเว้น ปิแอร์ นั่นเป็นสิ่งที่พิเศษ มันได้รับรางวัลจากรางวัลและไม่มีใครสามารถเข้าใจว่าทำไม "

โดยทั่วไปภรรยาเคลียร์คอเธอ

" แต่ " , " เธอกล่าวว่า " คุณยังไม่ได้ชิมมัน ? "

" ไม่ ผมไม่ได้ชิม แต่ปิแอร์ก็บอกว่าภรรยาเขาให้ไวน์มีกลิ่นหอมหาที่เปรียบมิได้ "

" และคุณไม่ได้ เอ่อ ซื้อ ? " ถามทั่วไป

" ผมจะปฏิเสธได้ไง ? มันไม่ได้ทุกวันที่พบเช่นสายเลือด "

มียาวที่เงียบงันเรือดัทช์แมนขยับตัวเก้ๆกังๆในที่นั่งของเขา แก้ว ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างตารางและริมฝีปากของเขาเปิด แขกอื่น ๆมองไปรอบ ๆกระสับกระส่ายที่แต่ละอื่น ๆ พวกเขาจะไม่เข้าใจ