The biological control activity of

The biological control activity of Pythium oligandrum against black scurf of potato caused by Rhizoctonia
solani AG-3 was evaluated in field experiments after treatment of potato seed tubers with P. oligandrum.
Seed tubers infected with black scurf sclerotia were dipped for a few seconds in a suspension of 103, 104
or 105 mL1 P. oligandrum oospores and were then air-dried. Each level of P. oligandrum-treatment
significantly reduced the disease rates of stolon at a level similar to that achieved by chemical control.
When P. oligandrum populations adherent to the surface of seed tubers were determined, oospore counts
on tubers treated with 104 or 105 oospores mL1 were about 540/cm2 or about 22,000/cm2 just after
dipping and decreased to about 170/cm2 or 2900/cm2 after a 3-week incubation, respectively. Confocal
laser scanning microscopic observation with an immuno-enzymatic staining procedure showed that
P. oligandrum hyphae had colonized the sclerotia and established close contact by coiling around the
R. solani hyphae present on the surface of seed tubers, in a manner similar to that observed in the
dual-culture test. Quantification of R. solani DNA by PCR indicated that the R. solani population was
reduced on the seed tubers treated with P. oligandrum compared to untreated tubers. Furthermore, the
ability of P. oligandrum to induce resistance against black scurf was determined using a potato tuber disk
assay. Treatment of tuber disks with the cell wall protein fraction of P. oligandrum enhanced the
expression of defense-related genes such as 3-deoxy-D-arabino-heptulosonate 7-phosphate synthase,
lipoxygenase and basic PR-6 genes, and reduced disease severity upon challenge with R. solani compared
with untreated controls. These results suggest that biocontrol mechanisms employed by P. oligandrum
against black scurf involve both mycoparasitism and induced resistance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิจกรรมควบคุมของปริมาณเชื้อ oligandrum กับ scurf ดำของมันฝรั่งสาเหตุ Rhizoctonia
solani AG-3 ถูกประเมินในฟิลด์ทดลองหลังจากรักษา tubers เมล็ดมันฝรั่งกับ P. oligandrum.
tubers เมล็ด sclerotia scurf ดำติดถูกจุ่มลงในไม่กี่วินาทีในระงับ 103, 104
หรือ 105 mL 1 P. oligandrum oospores และ air-dried ได้แล้ว แต่ละระดับของพี oligandrum-รักษา
ลดอัตราโรคของ stolon ในระดับทำได้ โดยการควบคุมสารเคมีการ
adherent ประชากร oligandrum P. เมื่อพื้นผิวของเมล็ด tubers ถูกกำหนด นับ oospore
บน tubers รับ oospores 104 หรือ 105 mL 1 ถูก เกี่ยวกับ 540/cm2 หรือ เกี่ยวกับ 22000/cm2 เพียงหลัง
จุ่ม และลดลงไปเกี่ยวกับ 170/cm2 หรือ 2900/cm2 หลังคณะทันตแพทยศาสตร์ 3 สัปดาห์ ตามลำดับ Confocal
สังเกตด้วยกล้องจุลทรรศน์สแกนเลเซอร์ ด้วยกระบวนการ staining immuno-เอนไซม์ในระบบพบว่า
P. oligandrum hyphae colonized sclerotia และก่อตั้งชิด โดย coiling สถาน
R. solani hyphae แสดงบนพื้นผิวของเมล็ด tubers ในลักษณะคล้ายกับที่พบในการ
การทดสอบสองวัฒนธรรม นับของ R. solani DNA PCR โดยระบุว่า ประชากร R. solani
ลดบน tubers เมล็ดรักษา ด้วย oligandrum P. เมื่อเทียบกับ tubers ไม่ถูกรักษาไว้ นอกจากนี้ การ
กำหนดความสามารถของ P. oligandrum เพื่อก่อให้เกิดความต้านทานต่อ scurf ดำใช้ดิสก์หัวมันฝรั่ง
วิเคราะห์ รักษาหัวดิสก์ มีเศษโปรตีนผนังเซลล์ของพี oligandrum เพิ่มการ
ของยีนที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันเช่น 3-deoxy-D-arabino-heptulosonate 7 ฟอสเฟต synthase,
lipoxygenase และพื้นฐาน PR 6 ยีน และความรุนแรงของโรคลดลงเมื่อมีท้าทายกับ R. solani เทียบ
ควบคุมไม่ถูกรักษา ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า กลไก biocontrol ว่า P. oligandrum
กับ scurf ดำเกี่ยว mycoparasitism และอาจต้านทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กิจกรรมการควบคุมทางชีวภาพของ oligandrum Pythium กับขี้ไคลสีดำของมันฝรั่งที่เกิดจาก Rhizoctonia
solani AG-3 ได้รับการประเมินในการทดลองภาคสนามหลังการรักษาหัวพันธุ์มันฝรั่งกับพี oligandrum
หัวเมล็ดพันธุ์ที่ติดเชื้อ sclerotia ขี้ไคลสีดำถูกจุ่มลงในไม่กี่วินาทีใน การหยุดชะงักของ 103, 104
หรือ 105 มิลลิลิตร 1 P. oligandrum oospores และแล้วอากาศแห้ง ระดับของพี oligandrum การรักษาแต่ละ
ที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญอัตราการเกิดโรคของ Stolon ในระดับเดียวกับที่ประสบความสำเร็จโดยการควบคุมสารเคมี
เมื่อ P. oligandrum ประชากรพรรคพวกกับพื้นผิวของหัวเมล็ดได้รับการพิจารณานับ oospore
ในหัวรับการรักษาด้วย 104 หรือ 105 oospores มิลลิลิตร 1 ประมาณ 540 / cm2 หรือประมาณ 22,000 / cm2 หลังจาก
จุ่มและลดลงไปประมาณ 170 / cm2 หรือ 2,900 / cm2 หลังจากบ่ม 3 สัปดาห์ตามลำดับ Confocal
เลเซอร์สแกนสังเกตเกี่ยวกับขั้นตอนการย้อมสีอิมมูโนเอนไซม์พบว่า
P. oligandrum hyphae ได้อาณานิคม sclerotia และเป็นที่ยอมรับโดยการสัมผัสใกล้ชิดขดรอบ
อาร์ hyphae solani อยู่บนพื้นผิวของหัวเมล็ดพันธุ์ในลักษณะที่คล้ายกับที่พบใน
การทดสอบสองวัฒนธรรม ปริมาณดีเอ็นเออาร์ solani โดยวิธี PCR ชี้ให้เห็นว่าประชากร solani อาร์ได้รับการ
ลดลงในหัวเมล็ดพันธุ์ได้รับการรักษากับพี oligandrum เมื่อเทียบกับหัวได้รับการรักษา นอกจากนี้
ความสามารถของพี oligandrum เพื่อก่อให้เกิดการต่อต้านขี้ไคลสีดำถูกกำหนดโดยใช้มันฝรั่งหัวดิสก์
ทดสอบ การรักษาของดิสก์หัวกับส่วนโปรตีนที่ผนังเซลล์ของพี oligandrum เพิ่ม
การแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันเช่น 3-deoxy-D-arabino-heptulosonate 7 ฟอสเฟตเทส
ความรุนแรงของโรคและยีน lipoxygenase พื้นฐาน PR-6 และลดลง เมื่อความท้าทายกับเชื้อรา R. solani เมื่อเทียบ
กับการควบคุมได้รับการรักษา ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่ากลไกการควบคุมทางชีวภาพลูกจ้าง P. oligandrum
กับขี้ไคลสีดำที่เกี่ยวข้องกับทั้งสอง mycoparasitism และความต้านทานต่อการชักนำให้เกิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การควบคุมทางชีวภาพ กิจกรรมที่ oligandrum กับขี้ไคลสีดำของมันเกิดจากไรซอคโทเนีย
solani ag-3 ทดลองในการทดลองภาคสนามหลังจากรักษาพันธุ์มันฝรั่งกับหน้า oligandrum .
เมล็ดหัวติดเชื้อที่มีขี้ไคลสีดำถูกจุ่มลงในไม่กี่วินาทีในการหยุดชะงักของ 103 104 105 ml 
หรือ 1 หน้า oligandrum oospores และ แล้วอากาศแห้ง ระดับของแต่ละหน้าoligandrum รักษา
ลดโรค อัตรา ตนโลน อยู่ในระดับใกล้เคียงกับที่ได้จากสารเคมี
เมื่อหน้า oligandrum ประชากรติดแน่นกับพื้นผิวของเมล็ดมันฝรั่งถูกกำหนด oospore นับ
บนหัวมันปฏิบัติหรือ 105 oospores ml  1 ประมาณ 540 / cm2 หรือประมาณ 22 , 000 / ตร. ซม. หลังจาก
จุ่มและลดลงประมาณ 170 / cm2 หรือ 2900 / cm2 หลังจากบ่มแบบใดแบบหนึ่ง ตามลำดับ ด้วยการสังเกตกล้องจุลทรรศน์
เลเซอร์สแกนด้วยกระบวนการพบว่าเอนไซม์ staining มมูโน
P oligandrum ) มีอาณานิคมและก่อตั้งเป็นใกล้ชิดโดยขมวดรอบ
) R . solani ที่มีอยู่บนพื้นผิวของเมล็ดมันฝรั่ง ในลักษณะที่คล้ายคลึงกับที่พบใน
วัฒนธรรมการทดสอบแบบคู่ ปริมาณของ R . solani DNA โดยวิธี PCR พบว่าประชากร
R . solani ลดลงบนเมล็ดและปฏิบัติหน้า oligandrum เมื่อเทียบกับการรักษาหัว นอกจากนี้ ความสามารถของ พี oligandrum
ชักนำความต้านทานต่อขี้ไคลสีดำถูกกำหนดใช้หัวมันดิสก์
( . . . การรักษาของดิสก์หัวกับเซลล์โปรตีนที่ผนังส่วนของหน้าoligandrum เพิ่มการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับการป้องกัน

เช่น 3-deoxy-d-arabino-heptulosonate 7-phosphate synthase และยีน , ภาค pr-6 พื้นฐาน และลดโรครุนแรงเมื่อเทียบกับความท้าทายกับ R . solani
คุมดิบ ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่ากลไกที่ใช้ไบโอคอนโทรลหน้า oligandrum
กับขี้ไคลสีดำเกี่ยวข้องกับ mycoparasitism และกระตุ้นความต้านทาน