2.2.1.1 Risk rankingRisk ranking is

2.2.1.1 Risk ranking
Risk ranking is based on the determination of risk exposure values for each identified SC risk, and is defined as Equation 1 This equation uses the indices defined in Tables II‐III above (see Tummala and Mak, 2001; Ng et al., 2003). For example, if the consequence severity of a SC risk is critical and the corresponding probability category is often, then the risk exposure value is 3×4=12. In this fashion we can find the risk exposure values for each identified risk factor as illustrated in Table IV.
For simplicity and parsimony, these risk exposure values can be grouped into classes representing similar ranges of exposure. For example, risks with values between 16 and 11 could be grouped in the most critical class. These could for instance include the risk of the shipment being stolen or lost during transfer, the risk of the only qualified supplier going out of business, or the risk of the company's warehouse burning down. Risks between 10 and 6 could be categorized in the next‐most critical class. Risks in this category could include the risk of temporary strikes at a supply chain or logistics partner, delays at customs, or the breakdown of a machine used by a supplier to provide products to the focal company. Risks between 5 and 1 could then be classified in the negligible class. These risks could involve late, incomplete or defective deliveries of suppliers that do not necessarily threaten the operations of the focal company, due to for example sufficient safety stock of the supplies or the non‐critical nature of the items. Alternatively, the risk exposure values may also be used to classify risks based on an 80‐20 approach (Pareto analysis), i.e. the 20 percent of the risks could be identified that are likely responsible for 80 percent of the supply chain failures, and then these critical risks could be mitigated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.1.1 ความเสี่ยงอันดับจัดอันดับความเสี่ยงจะขึ้นอยู่กับการกำหนดค่าแสงแต่ละความเสี่ยง SC ระบุความเสี่ยง และกำหนดเป็นสมการที่ 1 สมการนี้ใช้ดัชนีที่กำหนดไว้ในตารางข้างต้น II‐III (ดู Tummala และหมาก 2001 Ng et al., 2003) ตัวอย่าง ถ้าส่งผลต่อความรุนแรงของความเสี่ยง SC มีความสำคัญ และความน่าเป็นประเภทที่เกี่ยวข้องมักจะ แล้วค่าความเสี่ยงความเสี่ยงเป็น 3 × 4 = 12 นี้ เราสามารถหาค่าความเสี่ยงความเสี่ยงสำหรับแต่ละปัจจัยเสี่ยงปีดังที่แสดงในตาราง IVสำหรับความเรียบง่ายและ parsimony ค่าความเสี่ยงความเสี่ยงเหล่านี้สามารถจัดกลุ่มเข้าเรียนแทนช่วงคล้ายแสง ตัวอย่าง ความเสี่ยงกับค่าระหว่าง 16 และ 11 สามารถจัดในชั้นเรียนที่สำคัญที่สุด เหล่านี้อาจรวมถึงความเสี่ยงของการจัดส่งเช่นถูกขโมย หรือสูญหายในระหว่างการโอนย้าย ความเสี่ยงของผู้ผลิตมีคุณสมบัติเท่านั้นที่ออกจากธุรกิจ หรือความเสี่ยงของคลังสินค้าของบริษัทที่เขียนลง สามารถแบ่งประเภทความเสี่ยงระหว่าง 10 และ 6 ในชั้นเรียนสำคัญ next‐most ความเสี่ยงประเภทนี้อาจรวมถึงความเสี่ยงของการนัดหยุดงานชั่วคราวในห่วงโซ่อุปทาน หรือโลจิสติกส์คู่ ความล่าช้าที่ศุลกากร หรือของเครื่องใช้ผู้จัดจำหน่ายสินค้าให้บริษัทโฟกัส จากนั้นสามารถจำแนกความเสี่ยงระหว่าง 5 และ 1 ในระดับระยะ ความเสี่ยงเหล่านี้อาจเกี่ยวข้องกับสาย ในส่งไม่สมบูรณ์ หรือบกพร่องของซัพพลายเออร์ที่ไม่จำเป็นต้องคุกคามการดำเนินงานของบริษัทโฟกัส เนื่องจากตัวอย่างเพียงพอปลอดภัยหุ้นของวัสดุหรือธรรมชาติ non‐critical รายการ หรือ ค่าความเสี่ยงความเสี่ยงอาจยังสามารถใช้เพื่อจัดประเภทความเสี่ยงตามแนวทาง 80‐20 (Pareto วิเคราะห์) เช่นร้อยละ 20 ของความเสี่ยงสามารถระบุที่มีแนวโน้มที่ชอบร้อยละ 80 ของความล้มเหลวของห่วงโซ่อุปทาน และเหล่านี้เสี่ยงที่สำคัญอาจจะบรรเทา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.1.1
การจัดอันดับความเสี่ยงการจัดอันดับความเสี่ยงจะขึ้นอยู่กับการกำหนดค่าความเสี่ยงสำหรับแต่ละความเสี่ยงSC ระบุและถูกกำหนดให้เป็นสมการที่ 1 สมการนี้จะใช้ดัชนีที่กำหนดไว้ในตารางที่ II-III ข้างต้น (ดู Tummala และหมาก 2001; et อึ้ง al., 2003) ตัวอย่างเช่นถ้าความรุนแรงผลที่ตามมาของความเสี่ยง SC ที่มีความสำคัญและน่าจะเป็นหมวดหมู่ที่เกี่ยวข้องมักจะเป็นแล้วค่าความเสี่ยงคือ 3 × 4 = 12 แบบนี้เราสามารถหาค่าความเสี่ยงแต่ละปัจจัยเสี่ยงที่ระบุดังแสดงในตารางที่ IV.
สำหรับความเรียบง่ายและประหยัดเหล่านี้ค่าความเสี่ยงสามารถแบ่งออกเป็นชั้นเรียนที่เป็นตัวแทนของช่วงของการสัมผัสที่คล้ายกัน ตัวอย่างเช่นความเสี่ยงที่มีค่าระหว่างวันที่ 16 และ 11 จะถูกจัดกลุ่มอยู่ในระดับที่สำคัญที่สุด เหล่านี้อาจรวมถึงตัวอย่างเช่นความเสี่ยงของการจัดส่งที่ถูกขโมยหรือสูญหายระหว่างการถ่ายโอนความเสี่ยงของผู้จัดจำหน่ายที่มีคุณภาพเท่านั้นที่จะออกจากธุรกิจหรือความเสี่ยงของคลังสินค้าของ บริษัท ที่การเผาไหม้ลง ความเสี่ยงระหว่าง 10 และ 6 อาจจะมีการแบ่งออกเป็นชั้นที่สำคัญมากที่สุดต่อไป ความเสี่ยงในหมวดหมู่นี้อาจรวมถึงความเสี่ยงของการนัดหยุดงานชั่วคราวในห่วงโซ่อุปทานหรือคู่จิสติกส์, ความล่าช้าที่ศุลกากรหรือรายละเอียดของเครื่องที่ใช้โดยผู้จัดจำหน่ายที่จะให้ผลิตภัณฑ์ที่ บริษัท โฟกัส ความเสี่ยงระหว่าง 5 และ 1 ได้แล้วจะจัดให้อยู่ในระดับเล็กน้อย ความเสี่ยงเหล่านี้อาจเกี่ยวข้องกับสายการส่งมอบที่ไม่สมบูรณ์หรือมีข้อบกพร่องของซัพพลายเออร์ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นภัยคุกคามต่อการดำเนินงานของ บริษัท โฟกัสเนื่องจากตัวอย่างเช่นหุ้นที่เพียงพอกับความปลอดภัยของวัสดุหรือลักษณะที่ไม่สำคัญของรายการ อีกวิธีหนึ่งคือค่าความเสี่ยงนอกจากนี้ยังอาจถูกนำมาใช้ในการจำแนกความเสี่ยงขึ้นอยู่กับวิธีการที่ 80-20 (การวิเคราะห์ Pareto) คือร้อยละ 20 ของความเสี่ยงที่อาจจะมีการระบุว่ามีแนวโน้มที่รับผิดชอบในการร้อยละ 80 ของความล้มเหลวของห่วงโซ่อุปทานแล้ว เหล่านี้มีความเสี่ยงที่สำคัญที่อาจจะลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดอันดับ
2.2.1.1 ความเสี่ยงความเสี่ยงอันดับจะขึ้นอยู่กับการกำหนดความเสี่ยงที่ระบุค่าสำหรับแต่ละ มความเสี่ยง และหมายถึงสมการ 1 สมการนี้ใช้ดัชนีที่กำหนดไว้ในตาราง 2 ‐ 3 ข้างต้น ( ดู tummala และมัค , 2001 ; ng et al . , 2003 ) ตัวอย่างเช่น ถ้าผลความรุนแรงของ SC มีความเสี่ยงและประเภทความน่าจะเป็นที่มักจะแล้วเสี่ยงมูลค่า 3 × 4 = 12 ในแฟชั่นนี้ เราสามารถหาค่าความเสี่ยงสำหรับแต่ละการระบุปัจจัยเสี่ยง ดังแสดงใน ตารางที่ 4
สำหรับความเรียบง่ายและความตระหนี่ , ค่าความเสี่ยงเหล่านี้สามารถจัดกลุ่มเรียนแทนช่วงที่คล้ายกันของการเปิดรับแสง ตัวอย่างเช่นความเสี่ยงที่มีค่าระหว่าง 16 และ 11 จะถูกจัดกลุ่มในชั้นเรียนที่สำคัญที่สุดเหล่านี้อาจยกตัวอย่างเช่น รวมถึงความเสี่ยงของสินค้าที่ถูกขโมยหรือสูญหายในระหว่างการถ่ายโอนความเสี่ยงของซัพพลายเออร์ที่เหมาะสมเท่านั้นที่จะออกจากธุรกิจหรือความเสี่ยงของบริษัทโกดังถูกเผา ความเสี่ยงระหว่าง 10 และ 6 อาจจะจัดในอีก‐สําคัญมากที่สุดในชั้นเรียน ความเสี่ยงประเภทนี้อาจรวมถึงความเสี่ยงของสไตรค์ชั่วคราวในโซ่อุปทานโลจิสติกส์หุ้นส่วนความล่าช้าที่ศุลกากร หรือรายละเอียดของเครื่องที่ใช้โดยผู้ผลิตเพื่อให้ผลิตภัณฑ์ บริษัท โฟกัส ความเสี่ยงระหว่าง 5 และ 1 อาจจะถูกจัดอยู่ในระดับเล็กน้อย ความเสี่ยงเหล่านี้อาจจะเกี่ยวข้องกับการช้า ไม่สมบูรณ์หรือบกพร่องส่งมอบของซัพพลายเออร์ที่ไม่จําเป็นต้องขู่ การดำเนินงานของ บริษัท โฟกัสเนื่องจากตัวอย่างเพียงพอตู้สต็อกของวัสดุ หรือ ไม่‐วิกฤติธรรมชาติของรายการ อีกวิธีหนึ่งคือ เสี่ยงค่าอาจจะใช้ในการแยกความเสี่ยงตาม 80 20 ‐แนวทางการวิเคราะห์แบบพาเรโต ) คือ 20 เปอร์เซ็นต์ของความเสี่ยงที่อาจจะมีการระบุว่ามีแนวโน้มที่รับผิดชอบ ประมาณร้อยละ 80 ของห่วงโซ่อุปทานความล้มเหลวและความเสี่ยงที่สำคัญเหล่านี้สามารถลดลง .