We should, we should, but we don’t.

We should, we should, but we don’t. And that is frustrating and disappointing. We all feel it, so much of the day.

A friend of mine wrote to me about her disappointment in herself to do all the things she’d hoped to do, and I saw myself in her: I am never all that I hope to be. I constantly fail, like everyone else.

So what can we do about it? I’ll share some of the strategies I’ve been using lately to deal with this, and hope that this post can serve as a guide to all of us (myself included) in dealing with these difficult feelings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราควรที่เราควร แต่เราทำไม่ได้ และนั่นคือทำลายและที่น่าผิดหวัง เราทุกคนรู้สึกว่ามันมากของวัน. เพื่อนของฉันเขียนถึงฉันเกี่ยวกับความผิดหวังของเธอในตัวเองที่จะทำทุกสิ่งที่เธอหวังที่จะทำและฉันเห็นตัวเองในตัวเธอ: ฉันไม่เคยสิ่งที่ผมหวังว่าจะ เป็น ฉันตลอดล้มเหลวเหมือนคนอื่น ๆ . ดังนั้นสิ่งที่เราสามารถทำอะไรกับมันได้หรือไม่ ฉันจะแบ่งปันบางส่วนของกลยุทธ์ที่ผมเคยใช้เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่จะจัดการกับเรื่องนี้และหวังว่าบทความนี้สามารถใช้เป็นแนวทางในการเราทุกคน (รวมตัวเอง) ในการจัดการกับความรู้สึกที่ยากลำบากเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราควร ควร แต่เราไม่ทำ แล้วจะหงุดหงิด และ ผิดหวัง เรารู้สึกว่ามันมากของวัน

เพื่อนของฉันเขียนถึงฉันเกี่ยวกับความผิดหวังในตัวเธอทำทุกสิ่งที่เธอต้องการจะทำ และผมเห็นตัวเองในตัวเธอ : ผมไม่เคยที่ฉันหวังว่าจะเป็น อย่างต่อเนื่องผมล้มเหลว เหมือนคนอื่น ๆ

แล้วเราสามารถทำอะไรเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ฉันจะแบ่งปันบางส่วนของกลยุทธ์ที่ผมใช้เมื่อเร็ว ๆ นี้เพื่อจัดการกับเรื่องนี้ และหวังว่ากระทู้นี้จะใช้เป็นคู่มือเพื่อพวกเราทุกคน ( รวมตัวเอง ) ในการจัดการกับความรู้สึกที่ยากเหล่านี้