Seeing that there is no hope that h

Seeing that there is no hope that her husband will remove the veil she threatens to leave if he does not lift it once to show his face. He refuses and she leaves him, “pausing at the door to give one long shuddering gaze that seemed to almost penetrate the mystery of the black veil” but goes, leaving Mr. Hooper who, despite his sadness that his wife, whom he seems to have loved, has left him, “smiled to think that only a material emblem had separated him from happiness, though the horrors, which it shadowed forth, must be drawn darkly between the fondest of lovers.”

After this point, the community no longer asks or bothers him about the veil. Many wonder still but he becomes more an object of curiosity and a symbol of eccentricity rather than anything else. Some in the community even jump in front of him and he gives up his walk at night because of it. He is greatly saddened by this reaction and it is even more upsetting when children flee from him and quit what they’re doing when he approaches. “Their instinctive dread caused him to feel more strongly…that a preternatural horror was interwoven with the threads of the black crepe” and he finds that he must avoid mirrors as he can no longer stand the sight of himself. He continues to walk in the shadows and some suspected that he talked with ghosts and fiends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นว่ามีความหวังไม่ว่า สามีจะเอาม่าน เธอข่มขู่จะปล่อยถ้าเขาไม่ยกมันครั้งเดียวในการแสดงหน้า เขาไม่ยอม และเธอทิ้งเขา "หยุดที่ประตูให้หนึ่งตัวยาวสายตาที่ดูเหมือนเข้าเกือบความลึกลับของผิวดำ" แต่ไป ออกจากรับนายที่ แม้ มีความโศกเศร้าของเขาจากภรรยาของเขา ซึ่งเขาน่าจะได้รัก เขา "ยิ้มคิดว่า เฉพาะวัสดุสัญลักษณ์มีแยกเขาจากความสุข ว่าความน่ากลัว ที่จะแรเงาไว้ ต้องดึงมืด ๆ fondest ของคนรักกัน "หลังจากจุดนี้ ชุมชนไม่ถาม หรือรบกวนเขาเกี่ยวกับม่าน หลายจุดยังแต่เขากลายเป็น มากกว่าวัตถุของความอยากรู้และเป็นสัญลักษณ์ของความเยื้องศูนย์กลางมากกว่าสิ่งอื่นใด บางชุมชนได้กระโดดหน้าเขา และเขาให้ค่าเดินทางของเขาในเวลากลางคืนจะ เขาเป็นอย่างมากโศกเสียใจอีกแล้ว โดยปฏิกิริยานี้ และเป็น upsetting ยิ่งเมื่อเด็กหนีออกจากเขา และออกจากพวกเขากำลังทำอะไรเมื่อเขายื่น "กลัวภาวะบอบบางของพวกเขาทำให้เขารู้สึกอย่างรุนแรง...ว่า สยองขวัญมหัศจรรย์ได้เน้นหัวข้อของ crepe ดำ" และเขาพบว่า เขาต้องหลีกเลี่ยงกระจกเขาไม่สามารถทนเห็นตัวเอง เขายังคงเดินในเงา และบางคนสงสัยว่า เขาพูดกับผี fiends

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นว่ามีความหวังว่าสามีของเธอจะไม่มีการเอาผ้าคลุมหน้าเธอขู่ว่าจะปล่อยให้ถ้าเขาไม่ได้ยกหนึ่งครั้งเพื่อแสดงใบหน้าของเขา เขาไม่ยอมและเธอทิ้งเขา "หยุดที่ประตูที่จะให้จ้องมองตัวสั่นยาวหนึ่งที่ดูเหมือนจะเกือบเจาะลึกลับของผ้าคลุมหน้าสีดำ" แต่ไปปล่อยให้นายฮูเปอร์ที่แม้จะมีความโศกเศร้าของเขาว่าภรรยาของเขาซึ่งเขาดูเหมือนว่าจะ คนที่เรารักได้ทิ้งเขา "ยิ้มที่จะคิดว่าเป็นเพียงสัญลักษณ์วัสดุก็แยกเขาออกจากความสุข แต่ความน่ากลัวที่มันเงามาต้องได้รับการวาดลึกลับระหว่างอย่างสุดซึ้งของคนรัก." หลังจากจุดนี้ชุมชนไม่ หรือรบกวนถามเขาเกี่ยวกับผ้าคลุมหน้า หลายคนยังคงสงสัย แต่เขากลายเป็นเป้าหมายของการอยากรู้อยากเห็นและเป็นสัญลักษณ์ของความผิดปกติมากกว่าสิ่งอื่นใด บางคนในชุมชนแม้กระทั่งกระโดดในด้านหน้าของเขาและเขาให้ขึ้นเดินเท้าของเขาในเวลากลางคืนเพราะมัน เขารู้สึกเสียใจอย่างมากโดยปฏิกิริยานี้และมันจะยิ่งร้ายมากขึ้นเมื่อเด็กหนีไปจากเขาและออกจากสิ่งที่พวกเขากำลังทำเมื่อเขาเข้ามา "สัญชาตญาณของพวกเขากลัวทำให้เขารู้สึกมากขึ้นอย่างมาก ... สยองขวัญที่ได้รับการกายสิทธิ์เกี่ยวพันกับหัวข้อของเครปสีดำ" และเขาก็พบว่าเขาต้องหลีกเลี่ยงกระจกในขณะที่เขาไม่สามารถยืนสายตาของตัวเอง เขายังคงที่จะเดินไปในเงาและบางคนสงสัยว่าเขาได้พูดคุยกับผีและสหาย