A Critical ResponseEvers & Lakomski

A Critical Response
Evers & Lakomski (1996) argue that leadership, as it is conceptualized in the literature, is not helpful in meeting the challenges of the current educational system. They suggest that Leithwood’s components of effective leadership fall short of their promise. Evers and Lakomski suggest, “Schools can be thought of as being made up of intricate nets of complex interrelationships that criss-cross formal positions of authority and power and carry knowledge and expertise in all directions, not just downwards as suggested by [TF] leadership” (p. 72). They suggest that transformational (TF) models rely too heavily on the transformational skills of the leader; instead, the organization should develop feedback loops to learn from its mistakes. In this model, the school becomes less bureaucratic and it becomes its own transforming agent. Instead of empowering select individuals, the organization becomes empowered as a collective unit. The literature in educational administration has been dominated by studies that critically examine the central role that the principal assumes in a school. Heck and Hallinger (1999) state, “By way of illustration, the preoccupation with documenting if principals make a difference has subtly reinforced the assumption that school leadership is synonymous with the principal. Scholars have, therefore, largely ignored other sources of leadership within the school such as assistant principals and senior teachers” (p. 141). Starratt (personal communication February, 2005) also indicated that there is a paucity of research that examines the contributions of non-principal leaders in the school. For example, in many schools people such as department heads and counsellors provide invaluable leadership within the school and in the community. For the most part, research has focused on the principal as the source of power and leadership.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตอบสนองที่สำคัญEvers & Lakomski (1996) argue that leadership, as it is conceptualized in the literature, is not helpful in meeting the challenges of the current educational system. They suggest that Leithwood’s components of effective leadership fall short of their promise. Evers and Lakomski suggest, “Schools can be thought of as being made up of intricate nets of complex interrelationships that criss-cross formal positions of authority and power and carry knowledge and expertise in all directions, not just downwards as suggested by [TF] leadership” (p. 72). They suggest that transformational (TF) models rely too heavily on the transformational skills of the leader; instead, the organization should develop feedback loops to learn from its mistakes. In this model, the school becomes less bureaucratic and it becomes its own transforming agent. Instead of empowering select individuals, the organization becomes empowered as a collective unit. The literature in educational administration has been dominated by studies that critically examine the central role that the principal assumes in a school. Heck and Hallinger (1999) state, “By way of illustration, the preoccupation with documenting if principals make a difference has subtly reinforced the assumption that school leadership is synonymous with the principal. Scholars have, therefore, largely ignored other sources of leadership within the school such as assistant principals and senior teachers” (p. 141). Starratt (personal communication February, 2005) also indicated that there is a paucity of research that examines the contributions of non-principal leaders in the school. For example, in many schools people such as department heads and counsellors provide invaluable leadership within the school and in the community. For the most part, research has focused on the principal as the source of power and leadership.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตอบสนองที่สำคัญ
Evers & Lakomski (1996) ยืนยันความเป็นผู้นำที่เป็นที่แนวความคิดในวรรณคดีไม่เป็นประโยชน์ในการประชุมความท้าทายของระบบการศึกษาในปัจจุบัน พวกเขาแสดงให้เห็นว่าส่วนประกอบ Leithwood ของผู้นำที่มีประสิทธิภาพลดลงในระยะสั้นของสัญญาของพวกเขา Evers และ Lakomski แนะนำ "โรงเรียนอาจจะคิดว่าที่ถูกสร้างขึ้นจากอวนที่ซับซ้อนของความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนที่ตำแหน่งกากบาดอย่างเป็นทางการของผู้มีอำนาจและพลังและดำเนินการความรู้และความเชี่ยวชาญในทุกทิศทางไม่ได้เป็นเพียงการแนะนำให้เป็นลงโดย [TF] เป็นผู้นำ "(พี. 72) พวกเขาชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลง (TF) รูปแบบพึ่งพาอาศัยเกินไปในทักษะการเปลี่ยนแปลงของผู้นำ; แทนองค์กรควรจะพัฒนาข้อเสนอแนะลูปที่จะเรียนรู้จากความผิดพลาดของตน ในรูปแบบนี้จะกลายเป็นโรงเรียนข้าราชการน้อยลงและมันจะกลายเป็นตัวแทนของการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง แทนการเสริมสร้างศักยภาพของบุคคลเลือกองค์กรที่จะกลายเป็นอำนาจที่เป็นหน่วยรวม วรรณกรรมในการบริหารการศึกษาได้รับการครอบงำโดยการศึกษาที่วิกฤตตรวจสอบบทบาทสำคัญที่หลักถือว่าอยู่ในโรงเรียน Heck และ Hallinger (1999) ของรัฐ "โดยวิธีการภาพประกอบลุ่มหลงกับการจัดเก็บเอกสารถ้าผู้ว่าจ้างสร้างความแตกต่างได้เสริมอย่างละเอียดสันนิษฐานว่าเป็นผู้นำโรงเรียนตรงกันกับเงินต้น นักวิชาการดังนั้นส่วนมากไม่สนใจแหล่งอื่น ๆ ของการเป็นผู้นำที่อยู่ในโรงเรียนเช่นผู้ช่วยครูใหญ่และครูอาวุโส "(พี. 141) Starratt (การสื่อสารส่วนบุคคลกุมภาพันธ์ 2005) ยังชี้ให้เห็นว่ามีความยากจนของการวิจัยที่จะตรวจสอบการมีส่วนร่วมของผู้นำที่ไม่สำคัญในโรงเรียน ยกตัวอย่างเช่นในโรงเรียนหลายคนเช่นหัวหน้าแผนกและที่ปรึกษาให้เป็นผู้นำที่ทรงคุณค่าที่อยู่ในโรงเรียนและในชุมชน ส่วนใหญ่มีงานวิจัยที่มุ่งเน้นไปที่หลักเป็นแหล่งที่มาของอำนาจและความเป็นผู้นำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตอบสนอง
เอเวอร์& lakomski ( 1996 ) โต้แย้งว่า ภาวะผู้นำ เป็นแนวคิดในวรรณคดี ไม่ใช่ประโยชน์ในความท้าทายของระบบการศึกษาปัจจุบันในการประชุม พวกเขาแนะนำให้ leithwood เป็นส่วนประกอบที่มีประสิทธิภาพภาวะผู้นำล้มสั้นของสัญญาของพวกเขา เอเวอร์ lakomski และแนะนำ" โรงเรียนสามารถคิดเป็นถูกสร้างขึ้นจากความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนที่ซับซ้อนมีตาข่ายไขว้ตำแหน่งอย่างเป็นทางการของอำนาจและมีความรู้และความเชี่ยวชาญในทุกทิศทาง ไม่ใช่แค่ลงตามที่แนะนำโดย [ TF ] ผู้นำ " ( หน้า 72 ) พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลง ( TF ) รุ่นอาศัยหนักเกินไปในทักษะการเปลี่ยนแปลงของหัวหน้า แทนองค์กรควรพัฒนา loops ความคิดเห็นที่จะเรียนรู้จากความผิดพลาดของตน ในรูปแบบนี้ โรงเรียนจะกลายเป็นระบบราชการน้อยลง และจะกลายเป็นของตัวเองเปลี่ยนเจ้าหน้าที่ แทนการเลือก บุคคล องค์กร กลายเป็นอำนาจเป็นหน่วยรวมวรรณกรรมในการบริหารการศึกษาได้ถูกครอบงำโดยการศึกษาว่า วิกฤตตรวจสอบบทบาทศูนย์กลางที่สำคัญไว้ในโรงเรียน โรงเรียนบ้า ( 2542 ) และรัฐ " โดยภาพประกอบ วุ่นกับเอกสารถ้าผู้บริหารสร้างความแตกต่างได้รายเสริมข้อสมมติที่ผู้นำโรงเรียนเป็นตรงกันกับครูใหญ่ นักวิชาการได้ดังนั้น ส่วนใหญ่ไม่สนใจแหล่งที่มาของผู้นำภายในโรงเรียน เช่น ผู้ช่วยผู้บริหารและครูอาวุโส " ( หน้า 141 ) ร์แรทท์ ( การสื่อสารส่วนบุคคลกุมภาพันธ์ , 2005 ) นอกจากนี้ยังพบว่า มีจำนวนเล็กน้อยของการวิจัยที่ตรวจสอบผลงานของผู้นำองค์กรหลักในโรงเรียน ตัวอย่างเช่นคนโรงเรียนหลายอย่าง เช่น หัวหน้าภาควิชาและที่ปรึกษาให้ผู้นำที่ทรงคุณค่าในโรงเรียนและในชุมชน สำหรับส่วนใหญ่ , การวิจัยได้เน้นหลักเป็นแหล่งที่มาของอำนาจและความเป็นผู้นำ