persistent residual amounts of acet

persistent residual amounts of acetic and butyric acid from the
previous (11th) fermentation, after the medium overdraw. Initial
concentrations of these acids do not adversely affect the following
batch, but, as reported in the literature, they can improve the fermentation by helping shift from the acidogenic to the solventogenic ABE-production phase (Li et al., 2011a; Yu and Saddler, 1983).
Initial concentrations from the 10th to the 21st repeated batch fermentations were 3.35 ± 0.42 and 1.15 ± 0.28 g/L for acetic and
butyric acids, respectively. This led to immediate butanol production (Fig. 2) at the beginning of each new batch fermentation. It
confirms two assumptions: First, initial concentrations of acids
influenced butanol production; and, second, immobilised cells
are not critically affected by oxygen during the separation and
feeding of fresh medium (approximately 2-min intervals). In
repeated fermentations with immobilised cells (Fig. 2) were
observed extremely short lag phases, compared to free-cell processes, and during the stabilized repeated batches the production
lag phase was not observed. In this case its absence was the crucial
aspects in fermentation time-reduction. The average achieved
solvent productivity of 0.77 ± 0.13 g/L/h is 4.5 times higher
compared to published data (0.17 g/L/h), usingC. acetobutylicum
immobilised on bricks and used in repeated batch fermentations (Yen et al., 2011), and 7.7 times higher compared to the highest productivity (0.10 g/L/h) observed by fermentation with
C. acetobutylicumimmobilised into cryogel (Börner et al., 2014).
To summarize our findings, in comparison with conventional
free-cell fermentation, the main improvement of the immobilised
process was due to the high cell concentration in the matrix,
reached by their growth in repeated batches. High cell concentration lead to higher productivities and reduction of fermentation
duration, which affects the short expose of immobilised cells to
higher butanol concentration (due to their short duration). Since
the medium changes were made with residual concentration of
substrate, the sporulation of microorganism was prevented and
the metabolism of bacteriaC. acetobutylicumremain in solvatogenesis and almost no separate acidification phase was observed.
3.4. Continuous fermentation with immobilised cells
Immobilised cells ofC. acetobutylicumwere also used in continuous fermentation, initiated after the all experiments in repeated
batch mode. This experimental order was chosen because of necessity of biomass propagation in the LentiKats

matrix for continuous use when more than five batch fermentations are needed
(Rebroš et al., 2005). After obtaining results outlined in the previous chapter, the minimum number of repeated batch fermentations for sufficient C. acetobutylicumbiomass propagation before
continuous fermentation was set to nine. For the continuous
process, two different concentrations of stock glucose in the media
(20 and 60 g/L) at various dilution rates were tested.
Continuous fermentation started from the last (21st) repeated
batch (Section3.3) by continuous addition of 20 g/L glucose to
the medium. This addition was initiated at the moment when
the final concentration of glucose in the 21st batch decreased to
3.8 g/L. The dilution rate was set to similar conditions as in the
free-cell continuous fermentation system, based on total consumption of the carbon source. Considering that the LentiKats

matrix
occupied 20% of the total volume, the dilution rate was reduced
from 0.11 to 0.05 h
1
. As presented in Fig. 3A, the residual glucose
was maintained at 0 g/L. During the 207 h of fermentation at this
dilution rate, an average butanol productivity of 0.12 ± 0.03 g/L/h
was observed. Solvent productivity (0.19 ± 0.03 g/L/h) was 2.6
times less than that achieved by free-cell fermentation
(0.50 ± 0.07 g/L/h). These results were mainly caused by starvation,
since no carbon was left in the chemostated culture. This assumption was verified during the next part of fermentation (Fig. 3B) by
increasing the dilution rate 3.6 times to 0.18 h
1
using the same
production medium with low substrate concentration (20 g/L glucose). After 120 h of fermentation with a higher dilution rate, the
average residual glucose (4.36 ± 0.59 g/L) was observed. Even the
residual concentration of glucose points the excess supply of nutrients to the fermentor, the 2.5-fold increase of butanol and solvent
productivity (0.31 ± 0.06 and 0.47 ± 0.07 g/L/h, respectively) were
observed. The free-cell fermentation parameters were reached
and were also overcome during the continuous fermentation with
immobilised cells by using a concentrated production medium
(Fig. 4).
A highly concentrated production medium (60 g/L glucose) was
used to feed the continuous fermentation with immobilised cells
for 333 h at a dilution rate of 0.05 h
1
. The fermentation process
was quite stabilised after the first 7 h (Fig. 4), observed by a relatively constant butanol production of 7.80 ± 0.95 g/L, with average

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนเหลือแบบกรด butyric และอะซิติกจากการก่อนหน้า (11) หมัก หลัง overdraw ปานกลาง เริ่มต้นความเข้มข้นของกรดเหล่านี้ไม่กระทบต่อไปนี้ชุด แต่ เป็นรายงานในวรรณคดี พวกเขาสามารถปรับปรุงหมักกะช่วยจาก acidogenic ที่ระยะ solventogenic ผลิตอะเบะ (Li et al., 2011a ยูก Saddler, 1983)ความเข้มข้นเริ่มต้นจาก 10 ที่การหมักแหนมซ้ำชุดที่ 21 ถูก 3.35 ± 0.42 และ 1.15 ± 0.28 g/L สำหรับอะซิติก และกรด butyric ตามลำดับ นี้นำไปสู่บิวทานอทันทีผลิต (Fig. 2) ที่จุดเริ่มต้นของการหมักแต่ละชุดใหม่ มันยืนยันสมมติฐานที่สอง: ครั้งแรก เริ่มต้นความเข้มข้นของกรดผลิตบิวทานอเชื และ สอง immobilisedเหลือเช่นออกซิเจนระหว่างแยก และอาหารของสดขนาดกลาง (ประมาณช่วง 2 นาที) ในหมักแหนมซ้ำกับเซลล์ immobilised (Fig. 2) ถูกสังเกตความล่าช้าสั้นมากระยะ เปรียบเทียบกระบวนการเซลล์อิสระ และ ระหว่างชุดซ้ำเสถียรการผลิตไม่มีดำเนินการขั้นตอนความล่าช้า ในกรณีนี้ ของขาดได้สำคัญด้านในลดเวลาหมัก ค่าเฉลี่ยที่ทำได้ผลิตตัวทำละลายของ 0.77 ± 0.13 g/L h เป็น 4.5 เท่าเปรียบเทียบกับข้อมูลที่เผยแพร่ (0.17 g/L/h), usingC acetobutylicumimmobilised บนอิฐ และใช้ในการหมักแหนมชุดซ้ำ (เย็น et al., 2011), และ 7.7 เวลาสูงเมื่อเทียบกับประสิทธิภาพสูงสุด (0.10 g/L/h) สังเกต โดยหมักด้วยC. acetobutylicumimmobilised เป็น cryogel (Börner et al., 2014)สรุปการค้นพบของเรา เมื่อเปรียบเทียบกับแบบเดิมเซลล์ฟรีหมัก การพัฒนาหลักของการ immobilisedกระบวนการเกิดความเข้มข้นของเซลล์สูงในเมตริกซ์เข้าถึง โดยการเจริญเติบโตของพวกเขาในชุดซ้ำ ความเข้มข้นสูงเซลล์ทำ productivities สูงและการลดของหมักดองระยะเวลา ซึ่งมีผลต่อแสดงสั้น ๆ ของเซลล์ immobilisedบิวทานอความเข้มข้นสูง (เนื่องจากระยะเวลาสั้น ๆ ของพวกเขา) ตั้งแต่ทั้งนี้ปานกลางขึ้นอยู่กับความเข้มข้นที่เหลือของพื้นผิว sporulation ของจุลินทรีย์ที่ถูกป้องกัน และเผาผลาญ bacteriaC acetobutylicumremain solvatogenesis และเฟสยูแยกกันเกือบไม่ถูกตรวจสอบ3.4 หมักอย่างต่อเนื่องกับเซลล์ immobilisedImmobilised สนเซลล์ acetobutylicumwere ที่ใช้ในการหมักต่อเนื่อง เริ่มต้นหลังจากการทดลองทั้งหมดในการทำซ้ำโหมดชุดงาน เลือกใบสั่งนี้ทดลองเนื่องจากความจำเป็นในชีวมวลเผยแพร่ใน LentiKatsเมทริกซ์สำหรับใช้เมื่อจำเป็นกว่าห้าชุดหมักแหนม(Rebroš et al., 2005) หลังจากได้รับผลที่ระบุไว้ในบทก่อนหน้านี้ จำนวนต่ำสุดของชุดซ้ำการหมักแหนมใน C. acetobutylicumbiomass เผยแพร่ที่เพียงพอก่อนหมักอย่างต่อเนื่องถูกตั้งค่าให้เก้า สำหรับตัวอย่างต่อเนื่องกระบวนการ ความเข้มข้นแตกต่างกันสองของกลูโคสหุ้นในสื่อ(20 และ 60 g/L) ที่เจือจางต่างๆ ทดสอบราคาพิเศษหมักอย่างต่อเนื่องเริ่มจากล่าสุด (21) ซ้ำชุด (Section3.3) โดยกลูโคส 20 g/L จะเพิ่มอย่างต่อเนื่องสื่อ นอกจากนี้เป็นจุดเริ่มต้นในขณะที่เมื่อความเข้มข้นของกลูโคสใน 21 ชุดสุดท้ายลดลงไป3.8 g/l อัตราเจือจางถูกตั้งเงื่อนไขคล้ายคลึงกันในการระบบหมักต่อเนื่องเซลล์อิสระ ตามปริมาณรวมของแหล่งคาร์บอน พิจารณาที่ LentiKatsเมตริกซ์ว่าง 20% ของปริมาตรรวม อัตราการเจือจางลดลงจาก 0.11 ถึง 0.05 h1. นำเสนอใน Fig. 3A กลูโคสส่วนที่เหลือถูกรักษาไว้ที่ 0 g/l ระหว่าง h 207 ของหมักที่อัตราเจือจาง การผลิตบิวทานอเฉลี่ยของ 0.12 ± 0.03 g/L/hได้ดำเนินการ ผลิตตัวทำละลาย (0.19 ± 0.03 g/L/h) เป็น 2.6เวลาน้อยกว่าที่ทำได้ โดยหมักเซลล์ฟรี(0.50 ± 0.07 g/L/h) ผลลัพธ์เหล่านี้ได้ส่วนใหญ่เกิดจากความอดอยากเนื่องจากคาร์บอนไม่มีเหลือใน chemostated สมมติฐานนี้ถูกตรวจสอบในส่วนถัดไปของหมักดอง (Fig. 3B) โดยเพิ่มอัตราเจือจาง 3.6 เท่ากับ 0.18 h1ใช้เหมือนกันผลิตสื่อ ด้วยความเข้มข้นต่ำสุดที่พื้นผิว (น้ำตาลกลูโคส 20 g/L) หลังจาก h 120 ของหมักกับอัตราเจือจางที่สูง การเฉลี่ยเหลือกลูโคส (4.36 ± 0.59 g/L) ถูกตรวจสอบ แม้แต่การเหลือความเข้มข้นของกลูโคสไปอุปทานส่วนเกินของสารอาหารใน fermentor เพิ่ม 2.5-fold ของบิวทานอและตัวทำละลายผลผลิต (0.31 ± 0.06 และ 0.47 ± 0.07 g/L/h ตามลำดับ) ได้สังเกต พารามิเตอร์หมักเซลล์ฟรีได้ถึงและยังได้เอาชนะระหว่างการหมักต่อเนื่องด้วยimmobilised เซลล์ โดยใช้สื่อผลิตเข้มข้น(Fig. 4)มีการผลิตที่เข้มข้นสูงกลาง (กลูโคส 60 g/L)ใช้อาหารหมักอย่างต่อเนื่องกับเซลล์ immobilisedสำหรับ h 333 ที่เจือจางอัตรา 0.05 h1. กระบวนการหมักถูกค่อนข้างเสถียรภาพหลังการแรก 7 h (Fig. 4), ตรวจสอบ โดยการผลิตบิวทานอค่อนข้างคงที่ของ 7.80 ± 0.95 g/L เฉลี่ย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนเงินที่เหลือถาวรของอะซิติกและกรดบิวทิริกจาก
ที่ก่อนหน้านี้ (11) การหมักหลังจากที่เรียกร้องกลาง เริ่มต้น
ความเข้มข้นของกรดเหล่านี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อต่อไปนี้
ชุด แต่เป็นรายงานในวรรณคดีที่พวกเขาสามารถปรับปรุงการหมักโดยช่วยให้เปลี่ยนจาก acidogenic เพื่อ solventogenic เฟส ABE ผลิต (Li และคณะ, 2011a;. Yu และอานม้า , 1983).
ความเข้มข้นเริ่มต้นจาก 10 ถึง 21 ซ้ำหมักชุดเป็น 3.35 ± 0.42 และ 1.15 ± 0.28 กรัม / ลิตรสำหรับอะซิติกและ
กรดบิวทิริกตามลำดับ นี้นำไปสู่การผลิตบิวทานอทันที (รูปที่ 2). ที่จุดเริ่มต้นของแต่ละหมักชุดใหม่ มัน
ยืนยันสองสมมติฐานแรกเริ่มต้นความเข้มข้นของกรด
อิทธิพลการผลิตบิวทานอ; และสองเซลล์ตรึง
จะไม่ได้รับผลกระทบรุนแรงจากออกซิเจนในระหว่างการแยกและการ
ให้อาหารของกลางสด (ประมาณช่วงเวลา 2 นาที) ใน
กระบวนการหมักซ้ำกับเซลล์ตรึง (รูปที่ 2). ถูก
ตั้งข้อสังเกตสั้นมากขั้นตอนล่าช้าเมื่อเทียบกับกระบวนการฟรีเซลล์และในช่วงที่มีความเสถียรสำหรับกระบวนการผลิตซ้ำ
ขั้นตอนที่ล่าช้าก็ไม่ได้สังเกต ในกรณีนี้ไม่มีตัวตนเป็นสิ่งสำคัญ
ในด้านการหมักเวลาลดลง เฉลี่ยประสบความสำเร็จ
ในการผลิตตัวทำละลายของ 0.77 ± 0.13 กรัม / ลิตร / ชั่วโมงเป็น 4.5 เท่าสูงกว่า
เมื่อเทียบกับการเผยแพร่ข้อมูล (0.17 กรัม / ลิตร / ชั่วโมง) usingC acetobutylicum
ตรึงบนอิฐและใช้ในการหมักชุดซ้ำ (เยน et al., 2011) และ 7.7 เท่าสูงเมื่อเทียบกับการผลิตที่สูงที่สุด (0.10 กรัม / ลิตร / ชั่วโมง) ตั้งข้อสังเกตโดยการหมักด้วย
ซี acetobutylicumimmobilised เป็น cryogel (Börner et al., 2014).
เพื่อสรุปผลการวิจัยของเราในการเปรียบเทียบกับการชุมนุม
หมักฟรีเซลล์, การปรับปรุงหลักของการตรึง
กระบวนการเป็นผลมาจากความเข้มข้นสูงในเซลล์เมทริกซ์,
เข้าถึงได้ด้วยการเจริญเติบโตของพวกเขาในการทำซ้ำ สำหรับกระบวนการ เซลล์สูงนำไปสู่ความเข้มข้นในการผลิตภาพที่สูงขึ้นและการลดลงของการหมัก
ในช่วงระยะเวลาที่มีผลกระทบระยะสั้นเปิดเผยของเซลล์ที่จะตรึง
ความเข้มข้นของบิวทานอที่สูงขึ้น (เนื่องจากระยะเวลาสั้น ๆ ของพวกเขา) เนื่องจาก
การเปลี่ยนแปลงของกลางที่ถูกสร้างขึ้นที่มีความเข้มข้นที่เหลือของ
สารตั้งต้นสร้างสปอร์ของเชื้อจุลินทรีย์ได้รับการป้องกันและ
การเผาผลาญอาหารของ bacteriaC acetobutylicumremain ใน solvatogenesis และเกือบจะไม่มีขั้นตอนการหมักกรดที่แยกจากกันเป็นที่สังเกต.
3.4 การหมักอย่างต่อเนื่องกับเซลล์ตรึง
Immobilised เซลล์ OFC acetobutylicumwere นอกจากนี้ยังใช้ในการหมักอย่างต่อเนื่องหลังจากที่เริ่มต้นการทดลองทั้งหมดในการทำซ้ำ
โหมดแบทช์ นี้เพื่อทดลองได้รับเลือกเพราะความจำเป็นของการขยายพันธุ์ชีวมวลใน LentiKats
?
เมทริกซ์สำหรับการใช้งานอย่างต่อเนื่องเมื่อกว่าห้าหมักชุดมีความจำเป็น
(Rebroš et al., 2005) หลังจากได้รับผลที่ระบุไว้ในบทก่อนหน้านี้จำนวนขั้นต่ำของหมักชุดซ้ำสำหรับการขยายพันธุ์เพียงพอ C. acetobutylicumbiomass ก่อน
การหมักอย่างต่อเนื่องได้รับการตั้งค่าให้เก้า อย่างต่อเนื่องสำหรับ
กระบวนการที่แตกต่างกันสองความเข้มข้นของน้ำตาลกลูโคสหุ้นในสื่อ
(20 และ 60 กรัม / ลิตร) ในอัตราที่ลดสัดส่วนต่าง ๆ ได้มีการทดสอบ.
การหมักอย่างต่อเนื่องเริ่มต้นจากที่ผ่านมา (21) ทำซ้ำ
ชุด (Section3.3) โดยการเพิ่มอย่างต่อเนื่องของ 20 กรัม / ลิตรน้ำตาลกลูโคสไปยัง
กลาง นอกจากนี้เป็นจุดเริ่มต้นในขณะที่เมื่อ
ความเข้มข้นสุดท้ายของกลูโคสในชุดที่ 21 ลดลง
3.8 กรัม / ลิตร อัตราการเจือจางถูกกำหนดเป็นเงื่อนไขที่คล้ายกันในขณะที่
มือถือฟรีระบบการหมักอย่างต่อเนื่องบนพื้นฐานของการบริโภครวมของแหล่งคาร์บอน พิจารณาว่า LentiKats
?
เมทริกซ์
ครอบครอง 20% ของปริมาณรวมอัตราการลดสัดส่วนลดลง
0.11-0.05 ชั่วโมง
?
1 ตามที่แสดงในรูป 3A, กลูโคสที่เหลือ
ถูกเก็บรักษาไว้ที่ 0 กรัม / ลิตร ในช่วง 207 ชั่วโมงของการหมักนี้
อัตราการเจือจางการผลิตบิวทานอเฉลี่ย 0.12 ± 0.03 กรัม / ลิตร / ชั่วโมง
เป็นที่สังเกต การผลิตตัวทำละลาย (0.19 ± 0.03 กรัม / ลิตร / ชั่วโมง) เป็น 2.6
ครั้งน้อยกว่าที่ประสบความสำเร็จโดยการหมักฟรีเซลล์
(0.50 ± 0.07 กรัม / ลิตร / h) เหล่านี้เป็นผลส่วนใหญ่เกิดจากความอดอยาก
เนื่องจากไม่มีคาร์บอนถูกทิ้งไว้ในวัฒนธรรม chemostated สมมติฐานนี้ได้รับการตรวจสอบในช่วงต่อไปของการหมัก (รูป. 3B) โดย
การเพิ่มอัตราการลดสัดส่วน 3.6 เท่า 0.18 ชั่วโมง
1
ใช้เดียวกัน
กลางการผลิตที่มีความเข้มข้นของสารต่ำ (20 กรัม / ลิตรกลูโคส) หลังจาก 120 ชั่วโมงของการหมักมีอัตราการลดสัดส่วนที่สูงกว่า
กลูโคสที่เหลือเฉลี่ย (4.36 ± 0.59 กรัม / ลิตร) เป็นที่สังเกต แม้
ความเข้มข้นที่เหลือของจุดกลูโคสอุปทานส่วนเกินของสารอาหารให้กับถังหมักที่เพิ่มขึ้น 2.5 เท่าของบิวทานอและตัวทำละลาย
ในการผลิต (0.31 ± 0.06 และ 0.47 ± 0.07 กรัม / ลิตร / ชั่วโมงตามลำดับ) ถูก
ตั้งข้อสังเกต หมักฟรีเซลล์พารามิเตอร์ก็มาถึง
และได้รับการเอาชนะในช่วงการหมักอย่างต่อเนื่องกับ
เซลล์ตรึงโดยใช้สื่อที่ผลิตเข้มข้น
(รูปที่ 4)..
กลางการผลิตมีความเข้มข้นสูง (60 กรัม / ลิตรกลูโคส) ถูก
นำมาใช้เพื่อเป็นอาหารหมักอย่างต่อเนื่อง กับเซลล์ตรึง
สำหรับ 333 ชั่วโมงในอัตราที่ลดสัดส่วนของ 0.05 ชั่วโมง
?
1 กระบวนการหมัก
มีเสถียรภาพค่อนข้างหลังจากที่ครั้งแรก 7 ชั่วโมง (รูปที่. 4), ข้อสังเกตจากการผลิตบิวทานอค่อนข้างคงที่ 7.80 ± 0.95 กรัม / ลิตรมีค่าเฉลี่ย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถาวรตกค้างปริมาณและกรด butyric acid จาก
ก่อนหน้า ( 11 ) หมัก หลังจากสื่อถอนเงินเกิน ความเข้มข้นเริ่มต้น
กรดเหล่านี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อ
ชุดต่อไปนี้ แต่เป็นการรายงานในวรรณคดี พวกเขาสามารถปรับปรุงและช่วยเปลี่ยนจากกากสับปะรดเพื่อ solventogenic อาเบะ ขั้นตอนการผลิต ( Li et al . , 2011a ยู และ แซดเลอร์ , 1983 ) .
ความเข้มข้นเริ่มต้นจาก 10 ถึง 21 ซ้ำชุด fermentations เป็น 3.35 ± 0.42 และ 1.15 ± 0.28 กรัมต่อลิตรและกรด
กรด butyric ตามลำดับ นี้นำไปสู่การผลิตบิวทานอลทันที ( รูปที่ 2 ) ที่จุดเริ่มต้นของการหมักแต่ละชุดใหม่ มัน
ยืนยันสองสมมติฐานแรก ความเข้มข้นเริ่มต้นของกรด
มีอิทธิพลต่อการผลิตบิวทานอล และ 2
ตรึงเซลล์ไม่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตออกซิเจนในระหว่างการให้อาหารสด
ขนาดกลาง ( ประมาณ 2-min ครั้ง ) ใน fermentations
ซ้ำกับตรึงเซลล์ ( รูปที่ 2 )
) ล้าหลังระยะสั้นมากเมื่อเทียบกับกระบวนการฟรีเซลล์ , และในช่วงทรงตัว ซ้ำชุดการผลิต
lag phase ก็ไม่ได้สังเกต ในกรณีนี้มันขาดเป็นสําคัญ
แง่มุมในการลดเวลาในการหมัก ค่าเฉลี่ยความ
ตัวทำละลายผลผลิต 0.77 ± 0.13 กรัม / ลิตร / ชั่วโมงเป็น 4.5 เท่าสูงกว่า
เมื่อเผยแพร่ข้อมูล ( 0.17 g / L / H ) usingc . acetobutylicum
ตรึงบนอิฐ และใช้ใน fermentations ซ้ำชุด ( เยน et al . , 2011 ) และ 7.7 เท่าสูงกว่าเมื่อเทียบกับผลผลิตสูงสุด ( 0.10 กรัม / ลิตร / ชั่วโมง ) สังเกตได้จากการหมักด้วย
.acetobutylicumimmobilised เป็น cryogel ( B ö rner et al . , 2010 ) .
สรุปผลการวิจัยของเรา ในการเปรียบเทียบกับการหมักเซลล์ปกติ
ฟรี การปรับปรุงหลักของกระบวนการตรึง
เนื่องจากปริมาณเซลล์สูงในเมทริกซ์
ถึงการเจริญเติบโตของพวกเขาในอีกชุด ปริมาณเซลล์สูง นำไปสู่การผลิตที่สูงขึ้นและการลดระยะเวลาการหมัก
,ซึ่งมีผลต่อสั้นเปิดเผยของตรึงเซลล์ความเข้มข้นของบิวทานอลสูงกว่า

( เนื่องจากระยะเวลาสั้น ๆของพวกเขา ) เพราะสื่อเปลี่ยนแปลงที่ทําด้วย

( ความเข้มข้น 30 , ลักษณะของจุลินทรีย์ คือ ขัดขวาง และการเผาผลาญของ bacteriac
. acetobutylicumremain ใน solvatogenesis และเกือบจะไม่แยกทางเฟส 2 .
3.4 .การหมักแบบต่อเนื่องกับตรึงเซลล์
ตรึงเซลล์แจก . acetobutylicumwere ยังใช้ในการหมักแบบต่อเนื่อง เริ่มต้นหลังจากการทดลองซ้ำ
ในโหมดแบทช์ . เพื่อทดลองนี้ถูกเลือกเพราะความจำเป็นของชีวมวลแพร่ใน lentikats

 เมทริกซ์สำหรับการใช้งานอย่างต่อเนื่อง เมื่อ มากกว่า 5 ชุด fermentations จำเป็น
( เรโบรš et al . , 2005 )หลังจากที่ได้รับการอธิบายไว้ในบทก่อนหน้า จํานวนซ้ำชุด fermentations ให้เพียงพอ . acetobutylicumbiomass ขยายพันธุ์ก่อน
การหมักแบบต่อเนื่องเป็นชุดเก้า สำหรับกระบวนการต่อเนื่อง
2 ที่ความเข้มข้นต่างๆของหุ้นกลูโคสในสื่อ
( 20 และ 60 กรัม / ลิตร ) ในอัตราการเจือจางต่างๆ
ถูกทดสอบการหมักแบบต่อเนื่อง เริ่มจากล่าสุด ( 21 ) ซ้ำ
ชุด ( section3.3 ) โดยการเพิ่มอย่างต่อเนื่องของกลูโคส 20 กรัมต่อลิตร

สื่อ นอกจากนี้ได้มีการริเริ่มในตอนที่
ความเข้มข้นสุดท้ายของกลูโคสในชุด 21 ลดลง
3.8 กรัม / ลิตร อัตราการเจือจางเป็นชุด สภาพคล้าย
มือถือฟรีอย่างต่อเนื่องและระบบขึ้นอยู่กับปริมาณการใช้รวมของแหล่งคาร์บอน . พิจารณาว่า lentikats


 เมทริกซ์ครอบครอง 20% ของปริมาณทั้งหมด อัตราการเจือจางลดลง 0.11 0.05 H

จาก  1

ตามที่แสดงในรูปที่ 3A ,
กลูโคสที่เหลือไว้ที่ 0 g / L ในระหว่าง 207 H ของการหมักที่อัตราการเจือจางนี้
, เฉลี่ย 0.12 การผลิตบิวทานอล± 0.03 กรัม / L / H
ถูกสังเกต การผลิตตัวทำละลาย ( 019 ± 0.03 กรัม / ลิตร / ชั่วโมง ) น้อยกว่าที่ได้จากการหมักคือ 2.6

ฟรีเซลล์ครั้ง ( 0.50 ± 0.07 กรัม / ลิตร / ชั่วโมง ) ผลลัพธ์เหล่านี้ส่วนใหญ่เกิดจากความอดอยาก ,
เนื่องจากไม่มีคาร์บอนอยู่ในวัฒนธรรม chemostated . สมมติฐานนี้ถูกยืนยันในส่วนถัดไปของการหมัก ( รูปที่ 3B ) โดย
เพิ่มอัตราการเจือจาง 3.6 เท่า เท่ากับ h
 ใช้เหมือนกัน

1การผลิตสื่อวัสดุที่มีความเข้มข้นต่ำ ( 20 กรัมต่อลิตรและกลูโคส ) หลังจาก 120 ชั่วโมงของการหมักด้วยอัตราการเจือจางสูงกว่า
กลูโคสที่เหลือเฉลี่ย 4.36 ± 0.59 กรัมต่อลิตร ) พบว่า . คะแนนจากอุปทานส่วนเกินของสารอาหารถังแม้แต่
เหลือความเข้มข้นของกลูโคส , 2.5-fold เพิ่มของบิวทานอลและผลผลิตตัวทำละลาย
( 0.31 ± 0.06 และ 0.47 ± 0.07 กรัมต่อลิตรต่อชั่วโมง ตามลำดับ )
สังเกต เซลล์ฟรีค่าหมักถึง
และยังเอาชนะในระหว่างการหมักแบบต่อเนื่องกับ
ตรึงเซลล์โดยใช้ความเข้มข้นการผลิตขนาดกลาง
( รูปที่ 4 ) .
ความเข้มข้นสูงการผลิตขนาดกลาง ( 60 กรัมต่อลิตรและกลูโคส ) คือ
ใช้อาหารหมักต่อเนื่องกับตรึงเซลล์
สำหรับ 333 H ในอัตราเจือจางทาง  H
1

กระบวนการหมัก
ค่อนข้างคงที่หลังแรก 7 H ( รูปที่ 4 ) , สังเกตโดยการผลิตบิวทานอลค่อนข้างคงที่ของ 7.80 ± 0.95 กรัม / ลิตร โดยเฉลี่ย