Objectives To estimate the effects

Objectives To estimate the effects of depression diagnosis and antidepressant treatment on 2-year all-cause mortality in Medicare beneficiaries with chronic obstructive pulmonary disease ( COPD) and determine whether Social Security Disability Insurance ( SSDI) eligibility modifies these relationships. Design Retrospective cohort study. Setting A 5% random sample of Medicare beneficiaries aged 65 and older in stand-alone Part D plans in 2006 to 2008. Participants Beneficiaries diagnosed with COPD and continuously enrolled in Medicare Parts A, B, and D (N = 75,699). Measurements Depression diagnosis was assessed at baseline (2006). Evidence of antidepressant treatment was measured across time. Covariates included baseline characteristics, comorbidities, and disease severity. Survival analyses using Cox proportional hazards models estimated 2-year mortality associated with depression diagnosis or antidepressant treatment (in beneficiaries with depression). Interaction terms of SSDI eligibility with baseline depression and time-dependent antidepressant treatment were tested. Results More than one-fifth (21.6%) of beneficiaries with COPD had a depression diagnosis at baseline, and 82.1% of those received antidepressants. Nearly one-sixth (16.3%) of the sample were SSDI eligible. Baseline depression heightened risk of death (hazard ratio = 1.13, 95% confidence interval = 1.09-1.18) in beneficiaries who were not eligible for SSDI. In beneficiaries with depression, the association between antidepressant treatment and lower mortality was different according to SSDI eligibility status. Conclusion Social Security Disability Insurance eligibility modifies the effects of depression and antidepressant treatment on mortality in Medicare beneficiaries with COPD. These data suggest that clinicians should identify and treat depression in individuals with COPD, but further studies are needed to determine the effect of these interventions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลกระทบของภาวะซึมเศร้า antidepressant และการวินิจฉัยบำบัดการตายทุกสาเหตุ 2 ปีในเมดิแคร์ผู้รับผลประโยชน์กับโรคระบบทางเดินหายใจเรื้อรังอุปสรรค (แอนเดอรส์) และกำหนดว่า สังคมพิการประกัน (SSDI) สิทธิปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์เหล่านี้ ออกแบบการศึกษา cohort คาด ตั้งค่าตัวอย่างการสุ่ม 5% ของผู้รับผลประโยชน์เมดิแคร์อายุ 65 และเก่าในแบบสแตนด์อโลน D ส่วนแผนในปี 2006-2008 ร่วมรับผลประโยชน์วินิจฉัยกับแอนเดอรส์ และลงทะเบียนอย่างต่อเนื่องในเมดิแคร์ส่วน A, B และ D (N = 75,699) มีประเมินวินิจฉัยประเมินภาวะซึมเศร้าที่พื้นฐาน (2006) หลักฐานของ antidepressant รักษาที่วัดตลอดเวลา Covariates รวมลักษณะพื้นฐาน comorbidities และความรุนแรงของโรค วิเคราะห์การอยู่รอดที่ใช้ค็อกซ์สัดส่วนอันตรายรูปแบบประมาณ 2 ปีตายที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้า antidepressant หรือการวินิจฉัยรักษา (เป็นผู้รับผลประโยชน์กับโรคซึมเศร้า) ทดสอบเงื่อนไข SSDI สิทธิพื้นฐานภาวะซึมเศร้าและการรักษาขึ้นอยู่กับเวลา antidepressant โต้ตอบ ผลลัพธ์มากกว่าหนึ่งห้า (21.6%) ของผู้รับผลประโยชน์กับแอนเดอรส์ได้วินิจฉัยภาวะซึมเศร้าที่พื้นฐาน และ 82.1% ผู้รับ antidepressants SSDI ได้เกือบหนึ่งหก (16.3%) ของตัวอย่างได้ พื้นฐานภาวะซึมเศร้าสูงเสี่ยงตาย (อัตราส่วนอันตราย = 1.13 ช่วงความเชื่อมั่น 95% = 1.09-1.18) ในผู้รับผลประโยชน์ที่ไม่มีสิทธิ์สำหรับ SSDI ในผู้รับผลประโยชน์กับโรคซึมเศร้า ความสัมพันธ์ระหว่างรักษา antidepressant และการตายที่ต่ำกว่านั้นแตกต่างกันตามสถานะสิทธิ SSDI สรุปสิทธิพิการประกันสังคมปรับเปลี่ยนผลกระทบของภาวะซึมเศร้าและบำบัด antidepressant ตายในเมดิแคร์ผู้รับผลประโยชน์กับแอนเดอรส์ ข้อมูลเหล่านี้แนะนำว่า clinicians ควรระบุ และรักษาภาวะซึมเศร้าในบุคคลที่มีแอนเดอรส์ แต่ต้องการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อดูผลของมาตรการเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลกระทบของการวินิจฉัยภาวะซึมเศร้าและการรักษายากล่อมประสาทใน 2 ปีการเสียชีวิตจากทุกสาเหตุในการได้รับผลประโยชน์เมดิแคร์ที่มีโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) และตรวจสอบว่าการรักษาความปลอดภัยพิการประกันสังคม (SSDI) มีสิทธิ์ปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์เหล่านี้ การออกแบบการศึกษาการศึกษาย้อนหลัง การตั้งค่าตัวอย่างสุ่ม 5% ของผลประโยชน์ Medicare และอายุมากกว่า 65 ในแบบสแตนด์อะโลนแผน D ส่วนในปี 2006 กับ 2008 ผู้เข้าร่วมได้รับผลประโยชน์กับการวินิจฉัยปอดอุดกั้นเรื้อรังอย่างต่อเนื่องและลงทะเบียนเรียนในเมดิแคร์ชิ้นส่วน A, B และ D (ยังไม่มี = 75,699) วัดการวินิจฉัยอาการซึมเศร้าได้รับการประเมินที่ baseline (2006) หลักฐานของการรักษายากล่อมประสาทวัดข้ามเวลา รวมตัวแปรลักษณะพื้นฐานป่วยและความรุนแรงของโรค การอยู่รอดการวิเคราะห์โดยใช้ Cox อันตรายสัดส่วนรูปแบบการตายประมาณ 2 ปีที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยหรือการรักษาภาวะซึมเศร้ายากล่อมประสาท (ในผลประโยชน์ที่มีภาวะซึมเศร้า) เงื่อนไขการทำงานร่วมกันของผู้มีคุณสมบัติเหมาะสมกับภาวะซึมเศร้า SSDI พื้นฐานและเวลาขึ้นอยู่กับการรักษายากล่อมประสาทที่ได้รับการทดสอบ ผลการค้นหาเพิ่มเติมกว่าหนึ่งในห้า (21.6%) ของผู้ได้รับผลประโยชน์ที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังมีการวินิจฉัยโรคซึมเศร้าที่ baseline และ 82.1% ของผู้ที่ได้รับยาแก้ซึมเศร้า เกือบหนึ่งในหก (16.3%) ของกลุ่มตัวอย่างที่มีสิทธิ์ SSDI ภาวะซึมเศร้าพื้นฐานความเสี่ยงของการเสียชีวิต (อัตราส่วนอันตราย = 1.13, 95% ช่วงความเชื่อมั่น = 1.09-1.18) ในผลประโยชน์ที่ไม่ได้มีสิทธิ์ได้รับ SSDI ในการได้รับผลประโยชน์กับภาวะซึมเศร้า, ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษายากล่อมประสาทและอัตราการตายต่ำที่แตกต่างกันตามสถานะการมีสิทธิ์ SSDI สรุปมีสิทธิ์ประกันสังคมพิการแก้ไขผลกระทบของภาวะซึมเศร้าและการรักษายากล่อมประสาทที่เกี่ยวกับการเสียชีวิตได้รับผลประโยชน์ในการประกันสุขภาพของปอดอุดกั้นเรื้อรัง ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าแพทย์ควรระบุและรักษาภาวะซึมเศร้าในบุคคลที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง แต่การศึกษาเพิ่มเติมที่จำเป็นในการศึกษาผลของการแทรกแซงเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ เพื่อประเมินผลของการวินิจฉัยและการรักษาใน depression antidepressant ลดอัตราการตายจากทุกสาเหตุ 2 ปีในเมดิแคร์ ผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( COPD ) และตรวจสอบว่าประกันสังคมทุพพลภาพประกันภัย ( บริการ ) มีสิทธิ์ปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์เหล่านี้ การศึกษาไปข้างหน้าแบบย้อนหลัง .การตั้งค่าแบบสุ่มของ Medicare Beneficiaries 5 % อายุ 65 ขึ้นไป แบบ D ส่วนแผนในปี 2551 ผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยกับโรคอย่างต่อเนื่อง และลงทะเบียนเรียนในเมดิแคร์ชิ้นส่วน A , B และ D ( n = 75699 ) การวัดประเมินภาวะซึมเศร้าคือการวินิจฉัยที่ baseline ( 2006 ) หลักฐานของโรคซึมเศร้ารักษาวัดทั่วเวลามีความรู้พื้นฐานด้านโรคร่วม และความรุนแรงของโรค การใช้ที่สำคัญต่อการวิเคราะห์ Cox รุ่นประมาณ 2 ปีอัตราการตายที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยหรือการรักษา depression antidepressant ( ในผู้ที่มีภาวะซึมเศร้า ) เงื่อนไขการบริการพื้นฐานและการรักษาสิทธิกับ depression antidepressant ที่เวลาที่ถูกทดสอบผลลัพธ์ที่ได้มากกว่าหนึ่งในห้า ( 21.6 % ) ผู้รับประโยชน์ COPD มีภาวะซึมเศร้า การวินิจฉัยที่ baseline และทางอากาศของผู้ที่ได้รับยาต้านซึมเศร้า . เกือบหนึ่งในหก ( 16.3% ) ของกลุ่มตัวอย่างบริการสิทธิ พื้นฐานภาวะซึมเศร้าความเสี่ยงตาย ( Hazard Ratio = 1.13 , ช่วงความเชื่อมั่น 95% = 1.09-1.18 ) ในผู้ที่ไม่ได้รับบริการ . ในผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าความสัมพันธ์ระหว่างการรักษายาต้านอาการเศร้าซึมและอัตราการตายลดลง แตกต่างจากบริการสิทธิสถานะ สรุปประกันสังคมพิการประกันสิทธิปรับผลกระทบของภาวะซึมเศร้าและการได้รับผลประโยชน์ Medicare ยังตายด้วยโรค . ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า แพทย์ควรระบุและรักษาภาวะซึมเศร้ากับบุคคลใน COPD ,แต่การศึกษาเพิ่มเติมจะต้องพิจารณาผลของการแทรกแซงเหล่านี้