There are useful distinctions in so

There are useful distinctions in some ways and, as we will see shortly, they further provide political scientists with a method and model to distinguish between developing and developed nations. However, to anticipate the criticisms that were later made, in reality most societies (even the United States) are complex mixtures and overlaps of ascription and merit, of particularism and universalism, of functional diffuseness and functional specificity. Nor in the Parsons formulation is there any indication of how societies move from or stage to another. Is it culture and changing values that drive the change; is it economic development and industrialization; something else? Do we learn why these three pattern variables are singled out and not others (Parsons actually changed his mind on the issue a couple of times, sometime including other pattern variables)? In addition, the dichotomous, either-or categories of traditional and modern are too absolute; they tell us little about the mixed or hybrid cases (most countries in the world) that lie in-between these two polarized ideal types; and, therefore, they probably present a false picture of both traditional and modern societies. Plus, if a modern society is defined by the three traits Parsons ascribes to it, it is likely that no developing country can ever achieve that position, a disappointment that is likely to lead to frustration and mass discontent. The pattern variables seem almost antiseptic: is there any room in them for clash and conflict, conflict, coups d’etat, revolutions, exploitation, civil war, genocide, AIDS, and other realities of the poorer nations? One will not find an answer in Parsons ‘pattern variables.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความแตกต่างที่มีประโยชน์ในบางวิธี และ เราจะเห็นในไม่ช้า พวกเขาเพิ่มเติมให้การเมือง มีวิธีการและแบบจำลองเพื่อแยกระหว่างการพัฒนา และพัฒนาประเทศ อย่างไรก็ตาม การคาดการณ์ในการวิพากษ์วิจารณ์ที่หลังทำ ในความเป็นจริง สังคมส่วนใหญ่ (แม้แต่สหรัฐอเมริกา) มีส่วนผสมที่ซับซ้อน และทับซ้อน ascription และบุญ particularism และลัทธิ diffuseness ทำงานและความจำเพาะที่ทำงาน หรือใน Parsons ใน สูตรมีข้อบ่งชี้วิธีย้ายจากสังคม หรือขั้นตอนอื่น มีวัฒนธรรมและการเปลี่ยนแปลงค่าการขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลง เป็นการพัฒนาเศรษฐกิจและซิซิลี บางสิ่งบางอย่าง เราเรียนทำไมตัวแปรเหล่านี้สามรูปแบบจะถูกแยกออกและไม่อื่น ๆ (Parsons จริงเปลี่ยนแปลงจิตใจของเขาในประเด็นสองครั้ง บางครั้งรวมถึงตัวแปรรูปแบบอื่น ๆ) นอกจากนี้ นาน สองประเภทของแบบดั้งเดิม และมีเกินไปแน่นอน พวกเขาบอกเราน้อยเกี่ยวกับการผสมหรือไฮบริดสลีกรณี (ประเทศส่วนใหญ่ในโลก) ที่ตั้งอยู่ระหว่างสองขั้วชนิดเหมาะ และ ดังนั้น พวกเขาอาจจะมีภาพเท็จของสังคมแบบดั้งเดิม และ พลัส ถ้าสังคมสมัยใหม่ถูกกำหนด โดยลักษณะสาม Parsons ascribes มัน เป็นไปได้ว่า ประเทศกำลังพัฒนาไม่สามารถเคยบรรลุตำแหน่งนั้น ความผิดหวังที่จะนำไปสู่ความยุ่งยากและไม่พอใจโดยรวม ตัวแปรรูปแบบดูเหมือนยาฆ่าเชื้อเกือบ: มีห้องใด ๆ ในการปะทะ และความขัดแย้ง ความขัดแย้ง รัฐประหารได้ ปฏิวัติ ประโยชน์ สงครามกลางเมือง พันธุฆาต โรคเอดส์ และอื่น ๆ ความเป็นจริงของประเทศย่อม หนึ่งจะไม่พบคำตอบใน Parsons ' ตัวแปรรูปแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความแตกต่างที่มีประโยชน์ในบางวิธีและในขณะที่เราจะได้เห็นในไม่ช้าพวกเขาต่อไปให้นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองด้วยวิธีการและรูปแบบที่จะแยกแยะระหว่างการพัฒนาและการพัฒนาประเทศ อย่างไรก็ตามการคาดการณ์การวิพากษ์วิจารณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นในความเป็นจริงในสังคมมากที่สุด (แม้สหรัฐอเมริกา) เป็นสารผสมที่ซับซ้อนและการทับซ้อนของการให้เหตุผลและคุณค่าของ particularism และสากลของ diffuseness การทำงานและความจำเพาะทำงาน หรือในการกำหนดพาร์สันส์มีบ่งชี้ว่าสังคมหรือย้ายจากเวทีอื่น ๆ มันเป็นวัฒนธรรมและการเปลี่ยนแปลงค่าที่ผลักดันการเปลี่ยนแปลงนั้น มันเป็นเรื่องการพัฒนาเศรษฐกิจและอุตสาหกรรม; อื่น ๆ อีก? เราเรียนรู้ว่าทำไมเหล่านี้ตัวแปรสามรูปแบบจะถูกแยกออกมาและไม่ได้อื่น ๆ (Parsons จริงเปลี่ยนความคิดของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้สองสามครั้งบางครั้งรวมถึงตัวแปรรูปแบบอื่น ๆ )? นอกจากนี้ dichotomous อย่างใดอย่างหนึ่งหรือประเภทของแบบดั้งเดิมและทันสมัย​​เกินไปแน่นอน; พวกเขาบอกเราเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับกรณีที่ผสมหรือไฮบริด (ประเทศส่วนใหญ่ในโลก) ที่อยู่ในระหว่างทั้งสองประเภทที่เหมาะขั้ว; และดังนั้นพวกเขาอาจนำเสนอภาพที่ผิดพลาดของสังคมทั้งแบบดั้งเดิมและทันสมัย Plus ถ้าสังคมสมัยใหม่จะถูกกำหนดโดยสามลักษณะพาร์สันส์ให้เหตุผลมันก็มีโอกาสที่ไม่มีการพัฒนาประเทศที่เคยสามารถบรรลุตำแหน่งที่ผิดหวังที่มีแนวโน้มว่าจะนำไปสู่​​ความยุ่งยากและความไม่พอใจมวล ตัวแปรรูปแบบดูเหมือนน้ำยาฆ่าเชื้อเกือบ: มีห้องใดในพวกเขาสำหรับการปะทะกันและความขัดแย้งความขัดแย้งรัฐประหารปฏิวัติการเอารัดเอาเปรียบสงครามกลางเมืองฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เอดส์และความเป็นจริงอื่น ๆ ของประเทศที่ยากจนกว่า? หนึ่งจะไม่พบคำตอบในรูปแบบตัวแปรพาร์สันส์ 'เกิด