INTRODUCTIONWater pollution due to

INTRODUCTION
Water pollution due to toxic heavy metals has been a
major cause of concern for environmental engineers. The
industrial and domestic wastewater is responsible for
causing several damages to the environment and adversely
affecting the health of the people. Several episodes
due to heavy metal contamination in aquatic environment
increased the awareness about the heavy metal toxicity.
Among these, Minamata tragedy due to mercury poisoning
and "Itai-Itai" disease in Japan due to cadmium
toxicity are well known. Metals can be distinguished from
other toxic pollutants, since they are non-biodegradable
and can accumulate in living tissues, thus becoming concentrated
throughout the food chain. A variety of
industries are responsible for the release of heavy metals
into the environment through their wastewater (Braukmann,
1990). These include iron and steel production,
the non-ferrous metal industry, mining and mineral processing,
pigment manufacture, the painting and photographic
industries and metal working and finishing processes
(electroplating). In addition, considerable quantities of
heavy metals can be released into the environment through
routes other than wastewater. For example, lead is
widely used in metallic form and copper is used in electric
equipment, water pipes, alloy, as chemical catalysts and
in anti-fouling paints on ship hulls.
The main techniques, which have been utilized to
reduce the heavy metal ion content of effluents, include
lime precipitation, ion exchange, adsorption into activated
carbon (Dean et al., 1972), membrane processing, and
electrolytic methods (Braukmann, 1990). These methods
have been found to be limited, since they often involve
high capital and operational costs and may be associated
with the generation of secondary waste which present
treatment problems, such as the large quantity of sludge
generated by precipitation processes. On the other hand
ion exchange, reverse osmosis and adsorption are more
attractive processes because the metals values can be
recovered along with their removal from the effluents.
Reverse osmosis and ion exchange do not seem to be
economically feasible because of their relatively high
investment and operational cost. Adsorption has advantages
over the other methods because of simple design
with a sludge free environment and can involve low
investtment in term of both initial cost and land required
(Viraraghaban et al., 1993). Activated carbon has been
recognized as a highly effective adsorbent for the
removal of heavy metal-ion from the concentrated and
dilute metal bearing effluents (Netzer and Hughes, 1984;
Reed and Arunachalam, 1994). But the process has not
been used by small and medium scale industries for the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำมลพิษทางน้ำเนื่องจากโลหะหนักที่เป็นพิษได้รับการสาเหตุสำคัญของความกังวลสำหรับวิศวกรสิ่งแวดล้อม การน้ำ เสียอุตสาหกรรมภายในประเทศรับผิดชอบทำให้เกิดความเสียหายหลายสิ่งแวดล้อม และส่งส่งผลกระทบต่อสุขภาพของคน หลาย ๆ ตอนเนื่องจากการปนเปื้อนโลหะหนักในน้ำเพิ่มความตระหนักเกี่ยวกับความเป็นพิษของโลหะหนักในโศกนาฏกรรมเหล่านี้ มินะมะตะเนื่องจากพิษของสารปรอทโรค "ไต" ในประเทศญี่ปุ่นเนื่องจากแคดเมียมและความเป็นพิษรู้จักกันดี โลหะจะต่างจากมลพิษสารพิษอื่น ๆ เนื่องจากพวกเขาจะไม่ย่อยสลายตามธรรมชาติและสามารถสะสมในเนื้อเยื่อชีวิต จึง กลายเป็นความเข้มข้นตลอดห่วงโซ่อาหาร ความหลากหลายของอุตสาหกรรมรับผิดชอบสำหรับการปล่อยโลหะหนักในสิ่งแวดล้อมของน้ำเสีย (Braukmann1990) . เหล็กและผลิตเหล็กอุตสาหกรรมโลหะไม่ใช่เหล็ก ทำเหมือง และ ผลิตแร่การผลิตเม็ดสี ภาพวาด และภาพถ่ายอุตสาหกรรมและการทำงาน และกระบวนการจบโลหะ(ชุบ) นอกจากนี้ ปริมาณมากโลหะหนักสามารถออกสู่สิ่งแวดล้อมเส้นทางอื่นนอกเหนือจากน้ำเสีย ตัวอย่างเช่น ลูกค้าเป้าหมายคือใช้แบบโลหะ และทองแดงใช้ไฟฟ้าอุปกรณ์ ท่อน้ำ ผสม เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาเคมี และเหม็นป้องกันสีบนเรือล๊อเทคนิคหลัก ที่ได้รับไปใช้ในการลดเนื้อหาไอออนโลหะหนักของน้ำทิ้ง รวมฝนมะนาว แลกเปลี่ยน ดูดซับไปใช้งานคาร์บอน (คณบดีและ al. 1972), เมมเบรน การประมวลผล และไฟฟ้าวิธี (Braukmann, 1990) วิธีการเหล่านี้พบได้ต้องจำกัด เพราะพวกเขามักจะเกี่ยวข้องกับเงินทุนสูงและค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน และอาจเกี่ยวข้องในรุ่นมัธยมเสียซึ่งปัจจุบันรักษาปัญหา เช่นปริมาณตะกอนขนาดใหญ่สร้างขึ้น โดยกระบวนการฝน ในทางตรงข้ามแลกเปลี่ยนไอออน ออสโมซิส และดูดซับได้มากขึ้นสนใจกระบวนการเนื่องจากค่าโลหะสามารถกู้คืนพร้อมกับการออกจากน้ำทิ้งออสโมซิสและการแลกเปลี่ยนไอออนไม่ดูเหมือนจะเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจเนื่องจากพวกเขาค่อนข้างสูงการลงทุนและต้นทุนในการดำเนินงาน ดูดซับได้ดีกว่าวิธีอื่น ๆ เนื่องจากออกแบบเรียบง่ายกับตะกอนในฟรีสภาพแวดล้อม และสามารถเกี่ยวข้องต่ำinvesttment ในระยะต้นทุนเริ่มต้นและที่ดินที่จำเป็น(Viraraghaban et al. 1993) คาร์บอนได้เป็น adsorbent ประสิทธิภาพสูงสำหรับการการกำจัดไอออนโลหะหนักจากที่เข้มข้น และเจือจางน้ำทิ้งแบริ่งโลหะ (Netzer และฮิวจ์ส 1984กกและ Arunachalam, 1994) แต่กระบวนการยังไม่การใช้ โดยอุตสาหกรรมขนาดเล็ก และขนาดกลางสำหรับการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
มลพิษทางน้ำเนื่องจากโลหะหนักที่เป็นพิษได้รับ
สาเหตุสำคัญของความกังวลสำหรับวิศวกรสิ่งแวดล้อม
น้ำเสียอุตสาหกรรมและในประเทศเป็นผู้รับผิดชอบใน
การก่อให้เกิดความเสียหายต่อหลายสภาพแวดล้อมและผลเสีย
ผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน หลายตอน
เนื่องจากการปนเปื้อนโลหะหนักในสิ่งแวดล้อมทางน้ำ
เพิ่มความตระหนักเกี่ยวกับพิษของโลหะหนัก.
กลุ่มคนเหล่านี้โศกนาฏกรรม Minamata เนื่องจากพิษปรอท
และ "Itai Itai-" โรคในประเทศญี่ปุ่นเนื่องจากแคดเมียม
เป็นพิษที่รู้จักกันดี โลหะสามารถโดดเด่นจาก
มลพิษพิษอื่น ๆ เนื่องจากพวกเขาจะไม่ย่อยสลาย
และสามารถสะสมในเนื้อเยื่อที่อาศัยอยู่จึงกลายเป็นความเข้มข้น
ตลอดห่วงโซ่อาหาร ความหลากหลายของ
อุตสาหกรรมที่มีความรับผิดชอบสำหรับการเปิดตัวของโลหะหนัก
ในสภาพแวดล้อมที่ผ่านการบำบัดน้ำเสียของพวกเขา (Braukmann,
1990) เหล่านี้รวมถึงเหล็กและการผลิตเหล็ก
อุตสาหกรรมโลหะอโลหะ, เหมืองแร่และการประมวลผลแร่
การผลิตเม็ดสี, ภาพวาดและการถ่ายภาพ
อุตสาหกรรมและการทำงานโลหะและกระบวนการตกแต่ง
(ไฟฟ้า) นอกจากนี้ในปริมาณมากของ
โลหะหนักสามารถปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมผ่าน
เส้นทางอื่น ๆ นอกเหนือจากน้ำเสีย ยกตัวอย่างเช่นตะกั่ว
ใช้กันอย่างแพร่หลายในรูปแบบโลหะและทองแดงที่ใช้ในการติดตั้งระบบไฟฟ้า
อุปกรณ์ท่อน้ำอัลลอยด์เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทางเคมีและ
ในสีป้องกันการเปรอะเปื้อนบนเรือลำตัว.
เทคนิคหลักที่ได้รับไปใช้ในการ
ลดไอออนของโลหะหนัก เนื้อหาของสิ่งปฏิกูลรวมถึง
การเร่งรัดมะนาวแลกเปลี่ยนไอออนการดูดซับเข้าสู่การเปิดใช้งาน
คาร์บอน (คณบดี et al., 1972), การประมวลผลเยื่อและ
วิธีการไฟฟ้า (Braukmann, 1990) วิธีการเหล่านี้
มีการตรวจพบจะถูก จำกัด เนื่องจากพวกเขามักจะเกี่ยวข้องกับ
เงินทุนสูงและค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานและอาจจะเกี่ยวข้อง
กับการสร้างของเสียรองซึ่งปัจจุบัน
ปัญหาการรักษาเช่นจำนวนมากของตะกอน
ที่เกิดจากกระบวนการตกตะกอน บนมืออื่น ๆ
แลกเปลี่ยนไอออนออสโมซิย้อนกลับและการดูดซับมี
กระบวนการที่น่าสนใจเพราะค่าโลหะสามารถ
กู้คืนมาพร้อมกับการกำจัดของพวกเขาจากน้ำทิ้ง.
ย้อนกลับ Osmosis และการแลกเปลี่ยนไอออนดูเหมือนจะไม่เป็น
ไปได้ทางเศรษฐกิจเนื่องจากการที่ค่อนข้างสูงของพวกเขา
การลงทุนและการดำเนินงาน ราคา การดูดซับมีข้อได้เปรียบ
กว่าวิธีการอื่น ๆ เนื่องจากการออกแบบที่เรียบง่าย
กับสภาพแวดล้อมที่ปลอดตะกอนและสามารถมีส่วนร่วมในระดับต่ำ
investtment ในระยะของทั้งสองใช้จ่ายเริ่มต้นและที่ดินที่ต้องการ
(Viraraghaban et al., 1993) ถ่านกัมมันได้รับการ
ยอมรับว่าเป็นตัวดูดซับที่มีประสิทธิภาพสูงสำหรับ
การกำจัดโลหะหนักไอออนจากความเข้มข้นและ
เจือจางน้ำทิ้งแบริ่งโลหะ (Netzer และฮิวจ์ 1984;
กกและ Arunachalam, 1994) แต่กระบวนการยังไม่ได้
ถูกนำมาใช้โดยอุตสาหกรรมขนาดเล็กและขนาดกลางสำหรับ