what can be said by participants by

what can be said by participants by virtue of their previous understanding and knowledge, and it is an assumption
criticized today by many authors (Winne, Jamieson-Noel, & Muis, 2002; Nesbit & Winne, 2006, 2010).
Nevertheless, it cannot be even considered a phenomenon that is bound to the domain of the empirical, i.e., to
collections of presently reflected contents of participants’ cognition and detectable practice. Preference for the
domain of the empirical leads to the fact that the domain of the real is neglected, where according to Bhaskar causal
mechanisms are included that do not have to be realized by the participants or researchers, but despite that they
create the whole situation giving rise to specific results of the learning processes that they support or protect. Each
analysis of self-regulated learning should therefore reflect all three domains of reality and especially consider how
the domain of the real is manifested in the other two domains.
The concept of levels states that reality is lamellatelly organized. We can find higher as well as lower levels in it
that are mutually conditional. Whereas a different causal mechanism, i.e., the mechanism of change of structures or
emergence of new entities is typical for each of them that are typical for the respective level (Bhaskar, 2008, pp.
168–169). Therefore, different levels of reality reveal different mechanisms pointing to the transformation of their
structures. Due to this fact, the reasons for changes in structures can firstly be found always at the level the
structures belong to. Human actions, therefore, cannot be explained by psychological (for instance, features of
personality) nor biological (for instance, genes) phenomena, but first of all by social mechanisms. Thus, each
stratum is autonomous of a certain dimension (Collier, 1994, pp. 111–116).4
Nevertheless, this autonomy is never total. Therefore, we should add that also mechanisms at lower or higher
levels can partially interfere with causal mechanisms, which in turn might change the results of their activity.
Considering the coexistence of both features, we find that in social reality there are two ways of mechanism activity.
The first operates horizontally and leads to the transformation of structures on that level, and the second is shown
vertically and can partially modify impacts of horizontal mechanisms; though it does A not represent the reason for
events/occasions.
Thus, social reality itself has a relational character (Bhaskar, 1998, pp. 32–35; 2009, pp. 85‒90; Sayer, 2010, p.
4), because individuals are never alone but always act in mutual relationships of dependence where different causal
powers might be identified among them. In these terms, social structures represent assumptions and results of human
activity, they are its necessary condition as well as the product of the participants’ activities. In this context, we shall
also mention (see also Bhaskar, 1989, p. 4) that all social structures depend on previous social relationships and on
their mutual. Therefore, it is erroneous to claim that social structures are able to be transformed easily and at will.
Their change always depends on previous configurations.
For the study of self-regulated learning, a few substantial consequences arise from the critically-realistic
ontology. One of the most important is that we have to consistently identify all levels in which self-regulation takes
place, because only in that way we can determine the particularity of some mechanisms (their belonging to the
specific layer of reality); resp., we have to determine which level of self-regulated learning is primary for a certain
phenomenon. If it is a phenomenon which is primarily bound to the human psyche, as argued by behaviouristically -
orientated authors (Boekaerts, 2002; Pintrich, 1999, 2000), or which is the result of social behaviour (Zimmerman &
Schunk, 1989; Zimmerman, 2005). What more? Questioning from this perspective leads to other crucial questions:
Does self-regulated learning really specify one unique complex mechanism or are there a few different mechanisms
that are situated on different levels of reality? If the second possibility is true, individual mechanisms should have
different features and a different logic of operation.
Therefore, we think that any further examination of self-regulation needs to emphasise the necessity of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถจะพูด โดยอาศัยความเข้าใจก่อนหน้านี้และความรู้ที่ผู้เรียน และเป็นการอัสสัมชัญวันนี้วิจารณ์ผู้เขียนจำนวนมาก (Winne, Noel Jamieson, & Muis, 2002 Nesbit & Winne, 2006, 2010)อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้เป็นปรากฏการณ์ที่ถูกผูกไว้กับโดเมนของการประจักษ์ เช่นคอลเลกชันปัจจุบันสะท้อนเนื้อหาของประชานและฝึกตรวจคน การกำหนดลักษณะสำหรับการโดเมนของการประจักษ์ที่นำไปสู่ความจริงที่ว่า โดเมนของจริงอยู่ที่ไม่มีกิจกรรม ที่วันตามสาเหตุ Bhaskarกลไกที่มีอยู่ในที่ไม่จำเป็นต้องถูกรับรู้ โดยผู้เรียนหรือนักวิจัย แต่ แม้ที่พวกเขาสร้างสถานการณ์ทั้งหมดให้ขึ้นเฉพาะผลลัพธ์ของกระบวนการเรียนรู้ที่จะสนับสนุน หรือปกป้อง แต่ละวิเคราะห์การเรียนรู้ด้วยตนเองควบคุมควรจึง แสดงโดเมนที่สามทั้งหมดของความเป็นจริง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งพิจารณาวิธีโดเมนของจริงเป็นประจักษ์ในโดเมนที่สองอื่น ๆแนวคิดของระดับระบุว่า ความเป็นจริง lamellatelly จัด เราสามารถค้นหาสูงและระดับต่ำกว่าในที่เป็นเงื่อนไขซึ่งกันและกัน ในขณะที่กลไกสาเหตุที่แตกต่างกัน เช่น กลไกของการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้าง หรือของเอนทิตีใหม่ที่เกิดขึ้นเป็นปกติสำหรับแต่ละของพวกเขาที่มีทั่วไปในแต่ละระดับ (Bhaskar, 2008, pp168-169) ดังนั้น ระดับของความเป็นจริงเปิดเผยกลไกต่าง ๆ ที่ชี้ไปยังการเปลี่ยนแปลงของพวกเขาโครงสร้างการ เนื่องจากความจริง เหตุผลในการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างแรกจะพบเสมอในระดับเป็นโครงสร้าง การกระทำของมนุษย์ ดังนั้น ไม่สามารถอธิบาย โดยจิตใจ (เช่น คุณลักษณะของบุคลิกภาพ) หรือปรากฏการณ์ทางชีวภาพ (เช่น ยีน) แต่แรกทั้งหมดโดยกลไกทางสังคม ดังนั้น แต่ละstratum จะปกครองตนเองของขนาดที่แน่นอน (กำลังขุดถ่านหิน 1994 นำ 111-116) .4อย่างไรก็ตาม อิสระนี้ไม่รวม ดังนั้น เราควรเพิ่มว่า นอกจากนี้กลไก ที่ต่ำ หรือสูงระดับสามารถบางส่วนรบกวนกลไกสาเหตุ ซึ่งอาจจะเปลี่ยนผลลัพธ์ของกิจกรรมของตนพิจารณามีอยู่ร่วมกันของทั้งสอง เราพบว่า ในความเป็นจริงทางสังคม มีสองวิธีในการกิจกรรมกลไกแรกทำงานในแนวนอน และนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างในระดับนั้น และแสดงที่สองแนวตั้ง และสามารถปรับเปลี่ยนบางส่วนผลกระทบกลไกแนวนอน แม้ว่า A ได้แสดงเหตุผลกิจกรรม/ครั้งดังนั้น ความเป็นจริงทางสังคมเองมีความสัมพันธ์ของอักขระ (Bhaskar, 1998 นำ 32 – 35; 2009 นำ 85u201290 Sayer, 2010, p4), เนื่องจากบุคคลไม่เคยคนเดียว แต่มักจะกระทำในความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันของการพึ่งพาแตกต่างกันสาเหตุอาจระบุอำนาจในหมู่พวกเขา ในข้อตกลง โครงสร้างทางสังคมหมายถึงสมมติฐานและผลของมนุษย์กิจกรรม อยู่สภาพที่จำเป็นเช่นเดียวกับผลิตภัณฑ์ของผู้เข้าร่วมกิจกรรม ในบริบทนี้ เราจะยัง พูดถึง (ดู Bhaskar, 1989, p. 4) ว่า โครงสร้างสังคมทั้งหมดขึ้นอยู่ กับความสัมพันธ์ทางสังคมก่อนหน้านี้ และในหน่วยของตน ดังนั้น ได้อ้างว่า โครงสร้างทางสังคมจะถูกแปลงได้ง่าย และ ที่จะพลาดความเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับการตั้งค่าก่อนหน้านี้เสมอสำหรับการศึกษาเรียนรู้การควบคุมตนเอง ไม่พบผลที่เกิดขึ้นจากที่เหลือสมจริงภววิทยา สำคัญสุดคือเราต้องระบุทุกระดับในการที่จะควบคุมตนเองอย่างสม่ำเสมอสถานที่ เนื่องจากเฉพาะในวิธีที่ เราสามารถกำหนด particularity ของกลไกบาง (ผู้ที่เป็นสมาชิกเฉพาะชั้นของความเป็นจริง); ความรับผิดชอบ เราต้องกำหนดที่ระดับการเรียนรู้การควบคุมตนเองเป็นหลักสำหรับการบางปรากฏการณ์การ ถ้ามันเป็นปรากฏการณ์ที่ถูกผูกไว้กับกำลังใจมนุษย์ หลักโต้เถียงโดย behaviouristically-ผู้เขียนเปลี่ยนแปลง (Boekaerts, 2002 Pintrich, 1999, 2000), หรือที่เป็นผลของพฤติกรรมสังคม (Zimmerman &Schunk, 1989 Zimmerman, 2005) เพิ่มเติมอะไร ตั้งคำถามจากมุมมองนี้นำไปสู่คำถามอื่น ๆ ที่สำคัญ:ไม่เรียนรู้การควบคุมตนเองจริง ๆ ระบุเฉพาะกลไกซับซ้อน หรือมีกลไกบางอย่างแตกต่างกันที่อยู่ในระดับที่แตกต่างของความเป็นจริงหรือไม่ ถ้าเป็นไปได้ที่สองเป็นจริง ควรมีกลไกแต่ละคุณลักษณะต่าง ๆ และตรรกะที่แตกต่างกันของการดำเนินงานดังนั้น เราคิดว่า ใด ๆ เพิ่มเติมการตรวจสอบควบคุมตนเองต้องการย้ำความจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่สามารถกล่าวโดยผู้เข้าร่วมโดยอาศัยอำนาจตามความเข้าใจของพวกเขาก่อนหน้าและความรู้และมันก็เป็นสมมติฐานวิพากษ์วิจารณ์ในวันนี้โดยผู้เขียนหลายคน (Winne, จาไมสัน-ประสานเสียงและ Muis 2002; Nesbit และ Winne, 2006, 2010). แต่มันไม่สามารถ แม้จะได้รับการพิจารณาปรากฏการณ์ที่ถูกผูกไว้กับโดเมนของเชิงประจักษ์คือเพื่อให้คอลเลกชันของเนื้อหาสะท้อนให้เห็นในปัจจุบันของความรู้ความเข้าใจของผู้เข้าร่วมและการปฏิบัติที่ตรวจพบ การตั้งค่าสำหรับโดเมนของโอกาสในการขายเชิงประจักษ์ความจริงที่ว่าโดเมนของจริงที่ถูกทอดทิ้งที่ตามร้าสาเหตุกลไกที่จะถูกรวมที่ไม่ได้มีการรับรู้โดยผู้เข้าร่วมหรือนักวิจัยแต่อย่างไรก็ตามการที่พวกเขาสร้างสถานการณ์ทั้งหมดให้เพิ่มขึ้นเป็นผลที่เฉพาะเจาะจงของกระบวนการเรียนรู้ที่พวกเขาสนับสนุนหรือปกป้อง แต่ละการวิเคราะห์ของการเรียนรู้ด้วยตนเองการควบคุมจึงควรจะสะท้อนถึงทั้งสามโดเมนของความเป็นจริงและโดยเฉพาะอย่างยิ่งพิจารณาว่าโดเมนของจริงเป็นที่ประจักษ์ในอีกสองโดเมน. แนวคิดของระดับระบุว่าความเป็นจริงมีการจัด lamellatelly เราสามารถหาที่สูงขึ้นเช่นเดียวกับระดับที่ต่ำกว่าในนั้นที่มีเงื่อนไขร่วมกัน ในขณะที่กลไกสาเหตุที่แตกต่างกันกล่าวคือกลไกของการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างหรือการเกิดขึ้นของหน่วยงานใหม่เป็นเรื่องปกติสำหรับแต่ละของพวกเขาที่มีทั่วไปในระดับที่เกี่ยวข้อง (Bhaskar 2008 ได้ pp. 168-169) ดังนั้นระดับที่แตกต่างของความเป็นจริงที่แตกต่างกันเผยให้เห็นกลไกการชี้ไปที่การเปลี่ยนแปลงของพวกเขาโครงสร้าง เนื่องจากความเป็นจริงนี้สาเหตุของการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างแรกจะสามารถพบได้ในระดับที่โครงสร้างเป็น การกระทำของมนุษย์จึงไม่สามารถอธิบายได้ด้วยจิตวิทยา (เช่นคุณสมบัติของบุคลิกภาพ) หรือทางชีวภาพ (เช่นยีน) ปรากฏการณ์ แต่แรกของทั้งหมดโดยกลไกทางสังคม ดังนั้นแต่ละชั้นเป็นของตนเองมิติบางอย่าง (ถ่านหินปี 1994 ได้ pp. 111-116) 0.4 อย่างไรก็ตามอิสระนี้จะไม่รวม ดังนั้นเราจึงควรเพิ่มว่ากลไกยังที่ต่ำกว่าหรือสูงกว่าระดับบางส่วนสามารถยุ่งเกี่ยวกับกลไกสาเหตุซึ่งอาจมีการเปลี่ยนแปลงผลของกิจกรรมของพวกเขา. พิจารณาการอยู่ร่วมกันของคุณสมบัติทั้งเราจะพบว่าในความเป็นจริงทางสังคมมีสองวิธีกลไก . กิจกรรมครั้งแรกที่ดำเนินตามแนวนอนและนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างในระดับนั้นและสองคือการแสดงในแนวตั้งและบางส่วนสามารถแก้ไขผลกระทบของกลไกแนวนอน แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นตัวแทนของเหตุผลสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น / โอกาส. ดังนั้นในความเป็นจริงทางสังคมที่ตัวเองมีลักษณะเชิงสัมพันธ์ (ร้า, 1998, หน้า 32-35. 2009, หน้า 85-90.. Sayer, 2010, หน้า4) เพราะเป็นบุคคลที่เคยอยู่คนเดียว แต่มักจะทำหน้าที่ร่วมกันในความสัมพันธ์ของการพึ่งพาอาศัยซึ่งสาเหตุที่แตกต่างกันมีอำนาจอาจพบได้ในหมู่พวกเขา ในแง่เหล่านี้เป็นตัวแทนของโครงสร้างทางสังคมสมมติฐานและผลการมนุษย์กิจกรรมที่พวกเขามีเงื่อนไขที่จำเป็นเช่นเดียวกับผลิตภัณฑ์ของกิจกรรมที่ผู้เข้าร่วม ในบริบทนี้เราจะยังพูดถึง (เห็นร้า, 1989, น. 4) ว่าโครงสร้างทางสังคมทั้งหมดขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ทางสังคมก่อนหน้านี้และในการร่วมกันของพวกเขา ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ผิดพลาดที่จะอ้างว่าโครงสร้างทางสังคมจะสามารถที่จะเปลี่ยนได้อย่างง่ายดายและที่จะ. การเปลี่ยนแปลงของพวกเขามักจะขึ้นอยู่กับการกำหนดค่าก่อนหน้านี้. สำหรับการศึกษาของการเรียนรู้ด้วยตนเองการควบคุมที่เป็นผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญไม่กี่เกิดขึ้นจากวิกฤตจริงอภิปรัชญา หนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่เรามีอย่างต่อเนื่องระบุทุกระดับที่ควบคุมตัวเองจะใช้เวลาสถานที่เพราะเพียง แต่ในวิธีการที่เราสามารถตรวจสอบพิเศษของกลไกบางอย่าง (ที่เป็นของพวกเขาไปยังชั้นที่เฉพาะเจาะจงของความเป็นจริง); รับผิดชอบ. เราจะต้องตรวจสอบว่าระดับของการเรียนรู้ด้วยตนเองการควบคุมเป็นหลักสำหรับบางปรากฏการณ์ ถ้ามันเป็นปรากฏการณ์ที่ถูกผูกไว้เป็นหลักในการจิตใจมนุษย์เป็นที่ถกเถียงกันอยู่โดย behaviouristically - ผู้เขียนปรับ (Boekaerts 2002; Pintrich, 1999, 2000) หรือที่เป็นผลมาจากพฤติกรรมทางสังคม (Zimmerman และSchunk 1989; Zimmerman, 2005) อะไรเพิ่มเติมหรือไม่ คำถามจากมุมมองนี้จะนำไปสู่คำถามที่สำคัญอื่น ๆไม่เรียนรู้ด้วยตนเองการควบคุมจริงๆระบุหนึ่งในกลไกที่ซับซ้อนที่ไม่ซ้ำกันหรือมีกลไกที่แตกต่างกันไม่กี่ที่ตั้งอยู่ในระดับที่แตกต่างกันของความเป็นจริง? ถ้าเป็นไปได้ที่สองเป็นความจริงกลไกแต่ละคนควรจะมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันและตรรกะของการดำเนินงานที่แตกต่างกัน. ดังนั้นเราจึงคิดว่าการตรวจสอบเพิ่มเติมของการควบคุมตนเองต้องการที่จะเน้นความจำเป็นของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่สามารถกล่าวโดยผู้เข้าร่วม โดยอาศัยความรู้เดิมและความรู้ของพวกเขาและมันเป็นเรื่องสมมุติ
วิจารณ์ในวันนี้โดยผู้เขียนหลายคน ( วิน เจมีสัน& , Noel , เม้าส์ , 2002 ; Nesbit &วิน , 2006 , 2010 ) .
แต่มันไม่สามารถจะถือว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ถูกผูกไว้กับโดเมนของ เชิงประจักษ์ , I ,

คอลเลกชันของปัจจุบันที่สะท้อนให้เห็นเนื้อหาของผู้เรียนรับรู้และปฏิบัติได้ ความชอบ
โดเมนของประจักษ์นำไปสู่ความเป็นจริงว่าโดเมนของที่แท้จริง คือ หลง ซึ่งตาม bhaskar สาเหตุ
กลไกรวม ที่ ไม่ ต้อง ตระหนัก โดยผู้เข้าร่วมหรือนักวิจัย แต่แม้พวกเขา
สร้างสถานการณ์ทั้งหมดให้ขึ้นเฉพาะผลลัพธ์ของการเรียนรู้กระบวนการที่สนับสนุนหรือปกป้อง แต่ละ
การวิเคราะห์การกำกับตนเองในการเรียน จึงควรสะท้อนให้เห็นถึงทั้งสามโดเมนของความเป็นจริงและโดยเฉพาะอย่างยิ่งพิจารณาอย่างไร
โดเมนของจริง ประจักษ์ในอีกสองโดเมน .
แนวคิดของระดับรัฐความเป็นจริงนั้นจะจัด lamellatelly .เราสามารถหาที่สูง รวมทั้งระดับล่างใน
ว่ากันตามเงื่อนไข ส่วนสาเหตุที่แตกต่างกันกลไก เช่น กลไกการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างหรือการเกิดขึ้นขององค์กรใหม่
เป็นปกติสำหรับแต่ละของพวกเขาที่เป็นปกติ สำหรับระดับ ( bhaskar , 2008 , pp .
168 ( 169 ) ดังนั้นระดับที่แตกต่างกันของความเป็นจริง เปิดเผย ที่แตกต่างกันกลไกชี้ไปที่การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของ

เนื่องจากความเป็นจริงนี้ , สาเหตุของการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างเดิมทีจะพบเสมอในระดับ
โครงสร้างเป็นของ . การกระทำของมนุษย์ จึงไม่สามารถอธิบายได้โดยทางจิต เช่น คุณสมบัติของ
บุคลิกภาพ ) หรือทางชีวภาพ ( เช่น ยีน ) ปรากฏการณ์แต่ครั้งแรกของทั้งหมด โดยกลไกทางสังคม ดังนั้น ในแต่ละชั้นมี
ของมิติหนึ่ง ( คอล 1994 . 111 - 116 ) 4
แต่ในนี้ไม่รวม ดังนั้นเราจึงควรเพิ่มว่า ยังมีกลไกที่ต่ำกว่าหรือสูงกว่า
ระดับบางส่วนสามารถรบกวนกลไกเชิงสาเหตุ ซึ่งในทางกลับอาจเปลี่ยนผลของกิจกรรมของพวกเขา การอยู่ร่วมกันของทั้งคู่
พิจารณาคุณสมบัติเราพบว่าในความเป็นจริงของสังคมมี 2 ลักษณะ คือ กิจกรรม กลไก
ครั้งแรกการแนวนอนและนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างในระดับนั้น และสองคือแสดง
แนวตั้งและบางส่วนสามารถแก้ไขผลกระทบของกลไกในแนวนอน ; แม้ว่ามันจะไม่แสดงเหตุผล

เหตุการณ์ / โอกาส ดังนั้น สังคม ความเป็นจริงที่ตัวเองมีอักษรสัมพันธ์ ( bhaskar , 1998 , pp .32 - 35 ; 2552 . 85 ‒ 90 ; กล่าว , 2010 , หน้า
4 ) เพราะบุคคลไม่เคยอยู่คนเดียวเสมอ แต่ทำในความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันของการพึ่งพาที่แตกต่างกันอาจจะระบุสาเหตุ
พลังในหมู่พวกเขา ในเงื่อนไขเหล่านี้ โครงสร้างทางสังคมของสมมติฐาน และผลจากกิจกรรมของมนุษย์
, พวกเขาเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นของมันเช่นเดียวกับผลิตภัณฑ์ของของผู้เข้าร่วมกิจกรรม ในบริบทนี้เราจะ
ยังเอ่ย ( เห็น bhaskar , 2532 , หน้า 4 ) โครงสร้างทางสังคมทั้งหมดขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ทางสังคมก่อนและ
ของพวกเขาร่วมกัน ดังนั้น จึงเป็นข้อผิดพลาดที่จะอ้างว่าโครงสร้างทางสังคมจะสามารถเปลี่ยนได้อย่างง่ายดาย และจะเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับการกำหนดค่าของพวกเขาเสมอ

ก่อนหน้านี้ การศึกษาของการกำกับตนเองในการเรียนผลอย่างมากไม่กี่เกิดขึ้นจากอภิปรัชญามีเหตุผล
อย่างยิ่ง ที่สำคัญที่สุดคือ เราต้องศึกษาทุกระดับอย่างที่ตนเองใช้
สถานที่เพราะเพียงในวิธีที่เราสามารถกำหนดรายละเอียดของกลไกของพวกเขา ( ที่เป็นของ
ชั้นเฉพาะของความเป็นจริง ) ; resp .เราต้องตรวจสอบ ซึ่งระดับของการกำกับตนเองในการเรียนเป็นหลัก สำหรับปรากฏการณ์แน่นอน

ถ้ามันเป็นปรากฏการณ์ซึ่งเป็นหลักผูกไว้กับจิตใจของมนุษย์ เป็นที่ถกเถียงกันอยู่ โดย behaviouristically -
นิสัยผู้เขียน ( boekaerts , 2002 ; pintrich , 1999 , 2000 ) ซึ่งเป็นผลจากพฤติกรรมทางสังคม ( Zimmerman &
SCHUNK , 1989 ; Zimmerman , 2005 ) อะไรอีก ?คำถามจากมุมมองนี้นำไปสู่คำถามที่สำคัญอื่น ๆ :
มีการเรียนรู้แบบกำกับตนเองจริงๆระบุกลไกที่ซับซ้อนหนึ่งเฉพาะหรือมีกลไกที่แตกต่างกันไม่กี่
ที่มีอยู่ในระดับที่แตกต่างกันของความเป็นจริง ถ้าเป็นไปได้ที่สองเป็นจริงกลไกแต่ละควรมีคุณลักษณะที่แตกต่างกันและตรรกะที่แตกต่างกัน

ดังนั้นการดําเนินงานเราคิดว่า การตรวจสอบเพิ่มเติมของตนเองต้องเน้นความจำเป็นของ