3.2. Effect of slope steepness on w

3.2. Effect of slope steepness on wash loss
Table 1 shows the average wash loss and standard deviation for 4
replicates. The wash loss was also found to vary with slope.
Specifically, the wash loss increased and then decreased after the
peak wash loss was reached (Fig. 3). The maximum value occurred
when the slope gradient was equal to 58%. The wash loss was affected
by both runoff flow and slope gradient. When rainfall was kept
constant, runoff increased to a peak value and then decreased with
slope (Fig. 4). The decrease in runoff played a much more important
role in decreasing wash loss when the slope gradient was greater than
58%.
Eq. (4) derived by Foster from analysis of the data generated by
Lattanzi et al. (1974) has been recommended in the RUSLE (Renard et
al., 1997) for slopes shorter than 4.6 m (McCool et al., 1987):
S = 3:0ðsinαÞ0:8 + 0:56 ð4Þ
where S was the slope factor and α was the slope gradient (degree).
Lattanzi et al. (1974) measured the wash loss at slopes with lengths of
0.61 m under simulated rainfall. Fig. 5 provides a comparison of the
data generated in the present study to Eq. (4). Eq. (4) matched the
data from this study very well when the slope steepness was less than
or equal to 58%.
When the slope gradient was greater than 58%, the wash loss
decreased with slope gradient (Fig. 3). Regression analysis revealed
that the relationship between the wash loss normalized to 9% and the
sine of slope can be described by Eq. (5), which was significant at the
confidence level of 0.05.
S = −5:23 sinα + 4:97 R2 = 0:85 ð5Þ
Most studies of short slopes have found a relationship between
wash loss and the slope that was nearly linear. This may have been
because the experimental slope was not steep enough in these
studies. The maximum experimental slope gradient in previously
conducted studies was 50%. However, Chaplot and Le Bissonnais
(2003) applied low rainfall intensities of 1.5 to 30 mm h−1 to low
slope gradients of 4% and 8% and found that soil loss was not
correlated with slope gradient. Therefore, rainfall intensities may have
an effect on the relationship between wash loss and slope steepness.
3.3. Partitioning downslope transport into wash and splash components
Fig. 6 shows the variation in the ratio of splash loss to wash loss
with slope steepness. Slope had an effect on the ratio of splash loss to
wash loss. Specifically, the ratio of the net downslope splash loss
(downslope splash loss minus upslope splash loss) to the wash loss
increased from 0.21 to 1.33 as the slope gradient increased from 9% to
100%. These findings indicate that the wash loss was the dominant
Fig. 3. Effect of slope on wash loss.
32 S. Fu et al. / Catena 84 (2011) 29–34transport form of erosion when the slope angle was less than 70%,
close to the net downslope splash at slopes of 70% and 84%, and less
than net downslope splash at a slope of 100%. However, the ratio of
the net downslope splash loss to wash loss was greater than 0.5 at all
slopes except at 9% slope. Thus the result of this study indicates that
splash transport was also a very important part of interrill sediment
delivery at short steep slope settings, which are typical of many
interrill areas in agricultural fields

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. ผลของความสูงชันลาดล้างขาดทุนตารางที่ 1 แสดงการสูญเสียล้างค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 4เหมือนกับการ ยังพบการล้างขาดทุนจะแตกต่างกับความชันเฉพาะ การล้างขาดทุนเพิ่มขึ้น และลดลงแล้ว หลังจากขาดทุนสูงสุดล้างครบ (Fig. 3) ค่าสูงสุดที่เกิดขึ้นเมื่อไล่ระดับความชันได้เท่ากับ 58% การล้างขาดทุนได้รับผลกระแสที่ไหลบ่าและลาดไล่โทนสี เมื่อปริมาณน้ำฝนเก็บไว้คง ไหลบ่าเพิ่มค่าสูงสุด และลดลงแล้ว ด้วยความลาดชัน (Fig. 4) ลดลงไหลบ่าเล่นสำคัญมากบทบาทในการลดการสูญเสียล้างเมื่อไล่ระดับความลาดชันมากกว่า58%Eq. (4) มาจากการวิเคราะห์ข้อมูลที่สร้างขึ้น โดยฟอสเตอร์Lattanzi et al. (1974) ได้ถูกแนะนำในการ RUSLE (Renard ร้อยเอ็ดal., 1997) สำหรับลาดสั้นกว่า 4.6 เมตร (แมคคูลและ al., 1987):S = 3:0ðsinαÞ0:8 + 0:56 ð4Þที่ S มีอัตราความลาดชันและαมีการไล่ระดับความลาดชัน (องศา)Lattanzi et al. (1974) วัดการสูญเสียล้างที่ลาดกับความยาวของ0.61 เมตรภายใต้ฝนจำลอง Fig. 5 แสดงการเปรียบเทียบการข้อมูลที่สร้างขึ้นในการศึกษาปัจจุบันเพื่อ Eq. (4) Eq. (4) ตรงข้อมูลจากการศึกษาเป็นอย่างดีเมื่อความสูงลาดชันไม่น้อยกว่าหรือเท่ากับ 58%เมื่อไล่ระดับความชันได้มากกว่า 58% การล้างขาดทุนลดลง ด้วยการไล่ระดับความลาดชัน (Fig. 3) วิเคราะห์การถดถอยที่เปิดเผยว่า ความสัมพันธ์ระหว่างการสูญเสียล้างตามปกติ 9% และสามารถอธิบายค่าไซน์ของลาด โดย Eq. (5), ที่สำคัญที่จะระดับความเชื่อมั่น 0.05S = −5:23 sinα + 4:97 R2 = 0:85 ð5Þลาดสั้น ๆ ส่วนใหญ่ศึกษาพบความสัมพันธ์ระหว่างล้างขาดทุนและความชันที่เกือบเส้น นี้อาจได้รับเพราะทดลองลาดไม่ชันมากในเหล่านี้การศึกษา สูงสุดทดลองลาดไล่ระดับสีในก่อนหน้านี้ดำเนินการศึกษา 50% ได้ อย่างไรก็ตาม Chaplot และ Bissonnais เลอปริมาณน้ำฝนต่ำที่ใช้ปลดปล่อยก๊าซ (2003) ของ h−1 1.5-30 มม.จะต่ำลาดไล่ระดับสีที่ 4% และ 8% และพบว่า ดินสูญหายไม่ได้correlated กับการไล่ระดับความชัน ดังนั้น การปลดปล่อยก๊าซปริมาณน้ำฝนได้ผลกระทบความสัมพันธ์ระหว่างล้างขาดทุนและความลาดชันความสูงชัน3.3 การแบ่งพาร์ทิชัน downslope ขนส่งเป็นชิ้นส่วนล้างและสาดFig. 6 แสดงการเปลี่ยนแปลงอัตราส่วนการสูญเสียสาดล้างขาดทุนมีความลาดชันความสูงชัน ลาดมีอัตราสูญเสียสาดเพื่อผลการล้างขาดทุน โดยเฉพาะ อัตราส่วนของขาดทุนสุทธิ downslope สาด(downslope สาดสูญเสียลบขาดทุนสาด upslope) เพื่อล้างขาดทุนเพิ่มขึ้นจาก 0.21 ถึง 1.33 เป็นไล่ระดับความชันที่เพิ่มขึ้นจาก 9%100% ผลการวิจัยเหล่านี้ระบุว่า การล้างขาดทุนอยู่ที่หลักFig. 3 ผลของความชันบนล้างขาดทุน32 S. Fu et al. / แบบพังทลายเมื่อมุมความลาดชัน น้อยกว่า 70%, 29 – 34transport Catena 84 (2011)ปิดการสาด downslope สุทธิที่ลาด 70% และ 84% และน้อยกว่ากว่าสาด downslope สุทธิที่ความชันของ 100% อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนของการสูญเสียสาด downslope สุทธิล้างขาดทุนได้มากกว่า 0.5 เลยลาดยกเว้นที่ความลาดชัน 9% ดังนั้น ผลของการศึกษานี้บ่งชี้ที่ขนส่งสาดยังเป็นส่วนสำคัญของตะกอน interrillจัดส่งที่ลาดชันโดยการตั้งค่า ซึ่งเป็นปกติของพื้นที่ในเขตเกษตร interrill

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 ผลกระทบของความลาดชันสูงชันจากการสูญเสียล้าง
ตารางที่ 1 แสดงถึงการขาดทุนล้างเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 4
ซ้ำ การสูญเสียล้างยังพบจะแตกต่างกันมีความลาดเอียง.
โดยเฉพาะการสูญเสียการซักที่เพิ่มขึ้นและลดลงแล้วหลังจากที่
สูญเสียล้างสูงสุดถึง (รูปที่. 3) ค่าสูงสุดที่เกิดขึ้น
เมื่อการไล่ระดับความลาดชันเท่ากับ 58% การสูญเสียล้างได้รับผลกระทบ
จากทั้งการไหลที่ไหลบ่าและการไล่ระดับความลาดชัน เมื่อปริมาณน้ำฝนถูกเก็บไว้
คงไหลบ่าเพิ่มขึ้นถึงค่าสูงสุดและลดลงแล้วด้วย
ความลาดชัน (รูปที่ 4). การลดลงของการไหลบ่าเล่นสำคัญมากขึ้น
บทบาทในการลดการสูญเสียเมื่อล้างไล่ระดับความลาดชันมากกว่า
58%.
สม (4) ที่ได้มาโดยฟอสเตอร์จากการวิเคราะห์ข้อมูลที่สร้างขึ้นโดย
Lattanzi และคณะ (1974) ได้รับการแนะนำใน RUSLE (Renard และ
สำหรับลาดสั้นกว่า 4.6 เมตร (แม็คคูลและคณะ, 1987.) อัล, 1997.)
S = 3: 0ðsinαÞ0: 8 + 0:56 ð4Þ
ที่ S เป็นแฟชัน และαเป็นทางลาดชัน (องศา).
Lattanzi และคณะ (1974) วัดการสูญเสียการซักที่ลาดชันมีความยาว
0.61 เมตรต่ำกว่าปริมาณน้ำฝนจำลอง มะเดื่อ 5 ให้การเปรียบเทียบความ
ข้อมูลที่สร้างขึ้นในการศึกษาครั้งนี้จะสม (4) อีคิว (4) การจับคู่
ข้อมูลจากการศึกษาครั้งนี้ได้เป็นอย่างดีเมื่อความสูงชันความลาดชันน้อยกว่า
หรือเท่ากับ 58%.
เมื่อการไล่ระดับความลาดชันมากกว่า 58% การสูญเสียการซัก
ลดลงด้วยการไล่ระดับความลาดชัน (รูปที่. 3) การวิเคราะห์การถดถอยเปิดเผย
ว่าความสัมพันธ์ระหว่างการสูญเสียล้างปกติถึง 9% และ
ไซน์ของความลาดชันสามารถอธิบายได้ด้วยสมการ (5) ซึ่งมีนัยสำคัญที่
ระดับความเชื่อมั่น 0.05.
S = -5: 23 sinα + 4:97 R2 = 0:85 ð5Þ
การศึกษาส่วนใหญ่ของลาดสั้นได้พบความสัมพันธ์ระหว่าง
การสูญเสียล้างและความลาดชันที่เป็นเชิงเส้นเกือบ . นี้อาจจะเป็น
เพราะความลาดชันทดลองไม่สูงชันมากพอในการนี้
การศึกษา ไล่ระดับความลาดชันทดลองสูงสุดก่อนหน้านี้
การศึกษาที่ดำเนินการคือ 50% อย่างไรก็ตาม Chaplot และเลอ Bissonnais
(2003) ใช้ความเข้มของปริมาณน้ำฝนต่ำของ 1.5-30 มม H-1 ไปต่ำ
ไล่ระดับความลาดเอียงของ 4% และ 8% และพบว่าการสูญเสียดินก็ไม่ได้
มีความสัมพันธ์กับการไล่ระดับความลาดชัน ดังนั้นความเข้มของปริมาณน้ำฝนอาจจะมี
ผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างการสูญเสียล้างและความลาดชันสูงชัน.
3.3 แบ่งการขนส่งหีบห่อเป็นล้างและส่วนประกอบสาด
รูป 6 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในสัดส่วนของการสูญเสียสาดล้างการสูญเสีย
ที่มีความสูงชันความลาดชัน ความลาดชันมีผลต่ออัตราส่วนของการสูญเสียที่จะสาด
ล้างการสูญเสีย โดยเฉพาะอัตราส่วนของการสูญเสียสาดเจสซิกาสุทธิ
(ขาดทุนสาดหีบห่อลบ upslope สูญเสียสาด) การสูญเสียล้าง
เพิ่มขึ้น 0.21-1.33 เป็นทางลาดชันเพิ่มขึ้นจาก 9% เป็น
100% การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าการสูญเสียการซักเป็นที่โดดเด่น
รูป 3. ผลกระทบจากการสูญเสียความลาดชันล้าง.
32 เอส Fu และคณะ / Catena 84 (2011) รูปแบบของการกัดเซาะ 29-34transport เมื่อมุมลาดน้อยกว่า 70%
ใกล้เคียงกับเจสซิกาสาดสุทธิที่ความลาดชัน 70% และ 84% และน้อย
กว่าสาดเจสซิกาสุทธิที่ลาดเอียงของ 100% อย่างไรก็ตามอัตราส่วนของ
เจสซิกาขาดทุนสุทธิสาดล้างการสูญเสียมากกว่า 0.5 เลย
ยกเว้นเนินเขาที่ลาด 9% ดังนั้นผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า
การขนส่งสาดก็ยังเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญมากของตะกอน interrill
การส่งมอบที่การตั้งค่าลาดชันสั้นซึ่งเป็นปกติของหลาย
พื้นที่ interrill ในสาขาการเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . อิทธิพลของความลาดชันสูงชันบน
การสูญเสียล้าง ตารางที่ 1 แสดงล้างขาดทุนเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 4
ซ้ํา ล้างขาดทุนยังพบว่าแตกต่างกันกับความชัน .
โดยเฉพาะ ล้างขาดทุนเพิ่มขึ้น และลดลง หลังล้างขาดทุน
ยอดครบ ( รูปที่ 3 ) มูลค่าสูงสุดเกิดขึ้น
เมื่อลาดเนินเท่ากับ 58% ล้างผลขาดทุน
โดยทั้ง ดินไหล และความลาดชัน เมื่อฝนตกก็เก็บ
คงที่น้ำท่าเพิ่มขึ้นในมูลค่าสูงสุดแล้วลดลง
ความชัน ( รูปที่ 4 ) ปริมาณน้ำท่าเล่นมากบทบาทสำคัญมากขึ้นในการลดการสูญเสีย
ล้างเมื่อลาดเนินสูงกว่า 58 %
.
อีคิว ( 4 ) ซึ่งได้มาจาก ฟอสเตอร์ จากการวิเคราะห์ข้อมูลที่สร้างขึ้นโดย
lattanzi et al .( 1974 ) ได้รับการแนะนำใน rusle (
เรนาร์ด et al . , 1997 ) สำหรับลาดสั้นกว่า 4.6 เมตร แมคคูล et al . , 1987 ) :
S = 3 : 0 ðบาปαÞ 0:8 0:56 ð 4 Þ
ที่ถูกดินปัจจัยและαเป็นลาดเนิน
lattanzi ( ปริญญา ) et al . ( 1974 ) วัดล้างขาดทุนที่ลาดความยาว
0.61 เมตรภายใต้การจำลองปริมาณน้ําฝน ภาพที่ 5 แสดงการเปรียบเทียบ
ข้อมูลสร้างในการศึกษากับอีคิว( 4 ) อีคิว ( 4 ) ตรงกับ
ข้อมูลจากการศึกษานี้ดีมากเมื่อความลาดชันสูงชันน้อยกว่าหรือเท่ากับ 58 %
.
เมื่อลาดเนินสูงกว่า 58 , การสูญเสียล้าง
เมื่อความลาดชัน ( รูปที่ 3 ) การวิเคราะห์การถดถอยพบว่า ความสัมพันธ์ระหว่าง
ล้างขาดทุนสูงถึง 9% และ
ไซน์ความชันสามารถอธิบายโดย อีคิว ( 5 ) ซึ่งมีผลที่
ที่ระดับความเชื่อมั่น 0.05 .
s = − 5 : 23 บาปα 4:97 R2 = 0:85 ð 5 Þ
ที่สุดการศึกษาสั้นลาดได้พบความสัมพันธ์ระหว่าง
การสูญเสียล้างและความลาดชันที่เกือบเป็นเส้นตรง นี้อาจได้รับ
เพราะความลาดชันทดลองชันเพียงพอในการศึกษาเหล่านี้

ลาดเนินสูงสุดในการทดลองก่อนหน้านี้
ศึกษา 50% อย่างไรก็ตาม chaplot และ Le bissonnais
( 2003 ) ใช้น้อย ปริมาณความเข้มของ 1.5 ถึง 30 มม. H − 1 ไล่ลาดต่ำ
4 % และ 8 เปอร์เซ็นต์ และพบว่า การสูญเสียดินไม่ได้
สัมพันธ์กับความลาดชัน . ดังนั้นความเข้มฝนอาจ
มีผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างการสูญเสียล้างและความชันลาด .
3 . แยกขนส่งใน downslope ล้างและสาดส่วนประกอบ
ฟิค6 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในอัตราส่วนของการสูญเสียที่จะล้างขาดทุน
สาดกับความชันลาด ลาดที่มีผลต่ออัตราส่วนของการสูญเสียสาด

ลดล้าง โดยเฉพาะสัดส่วนของสุทธิ downslope ขาดทุน
( downslope สาดสาดสาดลบการสูญเสียการสูญเสียขึ้นเนิน ) การสูญเสียล้าง
เพิ่มขึ้นจาก 0.21 ล้านเป็นลาดเนินเพิ่มขึ้นจาก 9%
100%จากผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า ล้างขาดทุนเป็นเด่น
รูปที่ 3 ผลของการสูญเสียลาดล้าง
32 s Fu et al . / Catena 84 ( 2011 ) 34transport 29 –รูปแบบของการกัดเซาะเมื่อความชันมุมน้อยกว่า 70 %
ใกล้สาด downslope สุทธิที่ลาด 70 % และ 84% และน้อย
กว่าสุทธิ downslope สาดที่ความลาดชันของ 100% อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนของ
สุทธิ downslope สาดล้างขาดทุนคือขาดทุนมากกว่า 0.5 เลย
9 % ยกเว้นที่ลาดชัน ดังนั้น ผลการศึกษานี้บ่งชี้ว่า
สาดการขนส่งก็เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญมากของ interrill ตะกอน
ส่งสั้นลาดชันการตั้งค่าซึ่งเป็นปกติของหลายพื้นที่ในเขตเกษตร

interrill