No fairy tale is ever worth its wei

No fairy tale is ever worth its weight in pixie dust if it doesn't scare you just a little bit. Mark may not deliver the usual troupes of ogres, trolls and wicked witches, but his Never Never land has that velvet touch of evil none the less. Oddly, this most obvious aspect of Ryden's art is in fact its most subtle as well. We may be well used to seeing skulls and devils in the work of Ryden's contemporaries, but the context here is quite different. Mark Ryden does not celebrate evil, even it's its most campy denatured form. Quite to the contrary, his art-making can be seen as an elaborate charade of avoidance towards life's grimmer realities. His is an utterly pure infantilistic escapism. This is the artist's gaze fixedly upon the sweet and shiny, the idealized and innocent, in deliberate denial of the more explicit alternatives. However, as in any emphatic effort to push the darker dimensions of experience out of sight and mind, in even Ryden's most beautiful paintings something lingers, a shadow that haunts his nostalgia infused picturesque. For this artist, who also seeks to answer in his own way those big questions of life, what this dis-ease may ultimately amount to is an awareness of mortality.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิยายไม่ได้เคยคุ้มค่าฝุ่น pixie น้ำหนักตัวถ้ามันไม่ตกใจคุณเพียงนิดเดียว หมายอาจส่ง troupes ปกติ ของ ogres, trolls ทวิทช์สคนชั่ว แต่แผ่นดินไม่เคยไม่เคยได้สัมผัสกำมะหยี่ที่ชั่ว none น้อย น่า ด้านนี้ชัดเจนที่สุดของศิลปะของ Ryden ได้ในความเป็นจริงละเอียดมากที่สุดเช่น เราอาจดีใช้ทิ้งอยู่ระเกะระกะและปีศาจในการทำงานของ contemporaries ของ Ryden แต่บริบทที่นี่จะค่อนข้างแตกต่าง หมาย Ryden ฉลองความชั่วร้าย แต่มีรูปแบบ denatured campy มากที่สุด ค่อนข้างขัด ทำงานศิลปะของเขาสามารถเห็นเป็น charade ความประณีตของการหลีกเลี่ยงต่อความเป็นจริง grimmer ของชีวิต เขาเป็น escapism infantilistic บริสุทธิ์อย่างเต็ม เป็นสายตาของศิลปิน fixedly ตามหวาน และเงา idealized และ บริสุทธิ์ ในเอาเปรียบปฏิเสธทางเลือกที่ชัดเจนมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ในใด ๆ หนักพยายามผลักดันมิติเข้มประสบการณ์จากสายตาและจิตใจ ในแม้ของ Ryden สวยภาพวาดสิ่ง lingers เงาที่ haunts ความคิดถึงของเขาลงตัวสวยงาม สำหรับศิลปินนี้ ที่พยายามตอบคำถามใหญ่ของชีวิตในทางของเขาเอง สิ่งนี้ง่ายลดอาจสุดยอดเพื่อเป็นการรับรู้ของการตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทพนิยายไม่เคยคุ้มค่าน้ำหนักในฝุ่นนางฟ้าถ้าไม่ได้หลอนคุณเพียงเล็กน้อย มาร์คอาจไม่ส่งมอบเร่ร่อนตามปกติของยักษ์โทรลล์และแม่มดชั่วร้าย แต่ไม่เคยที่ดินของเขาไม่เคยมีสัมผัสกำมะหยี่ของไม่มีความชั่วร้ายน้อย ผิดปกติด้านนี้เห็นได้ชัดที่สุดของศิลปะ Ryden คือในความเป็นจริงมากที่สุดที่ลึกซึ้งเช่นกัน เราอาจจะใช้ดีที่จะได้เห็นกะโหลกและปีศาจในการทำงานของโคตร Ryden แต่บริบทที่นี่จะแตกต่างกันมาก มาร์ค Ryden ไม่ได้เฉลิมฉลองความชั่วร้ายแม้จะเป็นรูปแบบแปลงสภาพบ้านนอกมากที่สุด ค่อนข้างไปในทางตรงกันข้ามศิลปะการทำของเขาสามารถมองเห็นได้ในฐานะที่เป็นปริศนาที่ซับซ้อนของการหลีกเลี่ยงต่อชีวิตของความเป็นจริงเครียด เขาเป็นหนี infantilistic บริสุทธิ์อย่างเต็มที่ นี่คือสายตาของศิลปินเพ่งอยู่กับหวานและเงางามที่เงียบสงบและบริสุทธิ์ในการปฏิเสธโดยเจตนาของทางเลือกที่ชัดเจนมากขึ้น แต่เป็นความพยายามในการใด ๆ เน้นที่จะผลักดันขนาดเข้มของประสบการณ์ออกจากสายตาและจิตใจแม้ในภาพวาดที่สวยงามที่สุดของ Ryden สิ่งที่สะท้อนเงาที่หลอกหลอนเขาคิดถึงสีที่งดงาม สำหรับศิลปินคนนี้ที่ยังพยายามที่จะตอบในทางของเขาเองผู้คำถามใหญ่ในชีวิตสิ่งนี้ความสะดวก dis-ที่สุดอาจเป็นจำนวนเงินคือความตระหนักของการตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีนิทานที่เคยมีค่าเหมือนฝุ่น Pixie ถ้ามันไม่ทำให้คุณตกใจนิดหน่อย มาร์คอาจจะไม่ส่งคณะที่ปกติของ Ogres , trolls และแม่มดที่ชั่วร้าย แต่เขาไม่เคยไม่เคยที่ดินมีกำมะหยี่ที่สัมผัสของความชั่วร้ายไม่ใช่น้อย ผิดปกติด้านนี้ที่ชัดเจนที่สุดของไรย์เดิ่นศิลปะคือในความเป็นจริงมากที่สุดลึกซึ้งเช่นกันเราอาจจะเคยเห็นกะโหลกและปีศาจในการทำงานของไรย์เดิ่นมันโคตร แต่บริบทที่นี่ค่อนข้างแตกต่างกัน มาร์คไรย์เดิ่นไม่ได้ฉลองที่ชั่วร้าย แม้จะใช้รูปแบบของ campy ที่สุด ตรงกันข้าม , งานศิลปะของเขาทำให้สามารถเห็นเป็นซับซ้อน ก็เลี่ยงต่อชีวิต grimmer ความเป็นจริง . เขาเป็นหนี infantilistic อย่างบริสุทธิ์นี่คือศิลปินที่จ้องเป๋งกับหวานและเงา , idealized และไร้เดียงสา ในการปฏิเสธโดยเจตนาของทางเลือกที่ชัดเจนมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ในความพยายามที่จะผลักดันเข้มหนักแน่นมิติของประสบการณ์ออกจากสายตาและจิตใจ แม้จะเป็นภาพที่สวยงามมากที่สุดอย่างอ้อยอิ่งไรย์เดิ่นเป็นเงาหลอกหลอนความคิดถึงของเขาได้อย่างงดงาม ศิลปินนี้ใครยังหาคำตอบในคำถามของตัวเอง ทางผู้ใหญ่ของชีวิต สิ่งนี้มันง่ายสุดอาจเป็นจํานวนเงินคือความตระหนักของการตาย