GI Symptom Severity over TimeBaseli

GI Symptom Severity over Time

Baseline and steady dose segments
A total of 9,591 daily symptom evaluation records from those who completed the study were analyzed. Participants experienced a median of 3 (range = 0–8) GI symptoms in all the study segments. The severity of each GI symptom was between minor and small in the baseline as well as the steady dose 1 and 2 segments for each supplement group. The median severity was 0 for the symptoms of nausea (range = 0 – 3), belching, feeling of fullness, bloating, and abdominal cramping (range for the latter 4 symptoms = 0 – 4). The severity of flatus was a median of 1 (range = 0 – 4) for the placebo, CMC and psyllium groups and 1.5 (0 – 4) for the gum arabic group in the baseline segment. Flatus severity was 1 (0 – 4) for the placebo and gum arabic groups and 2 (0 – 4) for CMC and psyllium groups in the steady dose 1 and 2 segments. The median number of times of flatus in the four supplement groups was 3 to 4.5 (range = 0 to 75) in the baseline segment and 5 – 6 (range = 0 – 93) in steady dose 1 and 2. There was no statistical difference in the severity of any symptom among the groups or between the baseline and steady dose segments. There was also no statistical difference in the median number of flatus episodes that occurred among groups or study segments.

Symptom Type and Severity over Time
Mixed modeling analyses, which used the daily ratings of symptom severity and adjusted for study day, segment, and group, showed that there were differences in the severity of specific symptoms over time (Table 5). The odds of having greater severity of flatus, belching, fullness, and bloating in the steady dose 1 segment were 1.5 – 1.9 times higher than in the baseline segment; the odds in the steady dose 2 segment were 1.4 – 1.7 times higher than baseline. The likelihood of greater belching was higher in the steady dose 1 segment compared to the steady dose 2 segment while the likelihood of a greater feeling of fullness was higher in the steady dose 2 segment. Even though there was a greater likelihood of having an increased feeling of fullness in the latter study segments, during a segment, the odds of feeling full decreased .01 per day as each day of a segment passed. The odds of greater abdominal cramping were 20% higher in the steady dose 1 segment than the steady dose 2 segment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรุนแรงของอาการจิเวลาพื้นฐานและเซ็กเมนต์ยามั่นคงมีวิเคราะห์ทั้งหมดของ 9,591 ทุกวันอาการประเมินจากผู้ที่ดำเนินการศึกษา ผู้เรียนมีประสบการณ์ค่ามัธยฐาน 3 (ช่วง = 0 – 8) อาการ GI ในกลุ่มศึกษาทั้งหมด มีความรุนแรงของอาการแต่ละ GI วิชารองและเล็กในหลักการเช่นเดียวกับยามั่นคงเซ็กเมนต์ 1 และ 2 สำหรับแต่ละกลุ่มอาหารเสริม ความรุนแรงมัธยฐานเป็น 0 สำหรับอาการคลื่นไส้ (ช่วง 0-3), belching ความรู้สึกของความสำเร็จ bloating และตะคริวท้อง (ช่วงอาการ 4 หลัง = 0-4) ความรุนแรงของ flatus มีมัธยฐานของ 1 (ช่วง 0-4) ยาหลอก กลุ่ม CMC และดิชั้น และ 1.5 (0 – 4) สำหรับกลุ่มอาหรับเหงือกในเซ็กเมนต์หลัก รุนแรง flatus ถูก 1 (0-4) กลุ่มยาหลอกและหมากฝรั่งอาหรับและ 2 (0-4) สำหรับกลุ่ม CMC และดิชั้นในเซ็กเมนต์ยามั่นคง 1 และ 2 จำนวนครั้งของ flatus ในกลุ่มอาหารเสริมสี่เดียนถูก 3-4.5 (ช่วง = 0-75) ในเซ็กเมนต์หลัก และ 5 – 6 (ช่วง 0-93) ในยามั่นคง 1 และ 2 มีไม่แตกต่างทางสถิติในความรุนแรงของอาการใด ๆ ระหว่างกลุ่ม หรือ ระหว่างพื้นฐานและเซ็กเมนต์ยามั่นคง นอกจากนี้ยังมีไม่แตกต่างทางสถิติจำนวน flatus ตอนที่เกิดขึ้นระหว่างกลุ่มหรือศึกษาส่วนมัธยฐานอาการชนิดและความรุนแรงช่วงเวลาวิเคราะห์โมเดลผสม ซึ่งใช้การจัดอันดับความรุนแรงของอาการทุกวัน และปรับปรุง การศึกษาวัน เซ็กเมนต์ กลุ่ม แสดงให้เห็นว่า มีความแตกต่างในความรุนแรงของอาการเฉพาะช่วงเวลา (ตาราง 5) ราคามีความรุนแรงมากกว่า flatus belching ความสำเร็จ และ bloating ในเซ็กเมนต์ยามั่นคง 1 ได้ 1.5-1.9 เท่าสูงกว่าในเซ็กเมนต์หลัก ราคาในเซ็กเมนต์ยามั่นคง 2 1.4 – 1.7 ครั้งสูงกว่าพื้นฐานได้ โอกาสของ belching มากกว่าสูงในเซ็กเมนต์ยามั่นคง 1 เมื่อเทียบกับเซ็กเมนต์ยามั่นคง 2 ในขณะที่โอกาสของความรู้สึกมากกว่าความสำเร็จสูงขึ้นในเซ็กเมนต์ยามั่นคง 2 แม้ว่าจะมีโอกาสมากกว่า มีความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของความสำเร็จในส่วนหลังเรียน ระหว่างเซ็ก ราคาของความรู้สึกเต็มลด.01 ต่อวันแต่ละวันของเซกเมนต์ที่ผ่าน ราคาของตะคริวท้องมากกว่า 20% มากกว่าในเซ็กเมนต์ยามั่นคง 1 ยามั่นคง 2 เซ็กเมนต์ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

GI อาการรุนแรงกว่าเวลาพื้นฐานและกลุ่มยาอย่างต่อเนื่องรวมทั้งสิ้น 9,591 บันทึกการประเมินอาการทุกวันจากผู้ที่เสร็จสิ้นการศึกษาที่ได้มาวิเคราะห์ ผู้เข้าร่วมมีประสบการณ์เฉลี่ยของ 3 (ช่วง = 0-8) อาการทางเดินอาหารในทุกกลุ่มการศึกษา ความรุนแรงของอาการแต่ละ GI ระหว่างเล็กน้อยและขนาดเล็กในพื้นฐานเช่นเดียวกับปริมาณคงที่ 1 และ 2 ส่วนสำหรับแต่ละกลุ่มอาหารเสริม ความรุนแรงแบ่งเป็น 0 สำหรับอาการของอาการคลื่นไส้ (ช่วง = 0-3), พ่น, ความรู้สึกของความแน่นท้องอืดและตะคริวในช่องท้อง (ช่วงหลัง 4 อาการ = 0 - 4) ความรุนแรงของ flatus เป็นเฉลี่ยต่อ 1 (ช่วง = 0 - 4) สำหรับยาหลอก, CMC และกลุ่ม psyllium และ 1.5 (0-4) สำหรับกลุ่มอาหรับเหงือกในส่วนพื้นฐาน ความรุนแรงเงินเฟ้อคือ 1 (0-4) สำหรับกลุ่มยาหลอกภาษาอาหรับและเหงือกและ 2 (0-4) สำหรับกลุ่ม CMC และ psyllium ในปริมาณคงที่ 1 และ 2 ส่วน จำนวนเฉลี่ยของเวลาของ flatus ในสี่กลุ่มอาหารเสริมเป็น 3-4.5 (ช่วง = 0-75) ในส่วนพื้นฐานและ 5-6 (ช่วง = 0-93) ในปริมาณคงที่ 1 และ 2 คือไม่มีความแตกต่างทางสถิติ ในความรุนแรงของอาการใด ๆ ในกลุ่มหรือระหว่างพื้นฐานและกลุ่มยาอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังมีไม่แตกต่างกันทางสถิติในจำนวนเฉลี่ยของเอพ flatus ที่เกิดขึ้นระหว่างกลุ่มหรือกลุ่มการศึกษา. ประเภทอาการและความรุนแรงในช่วงเวลาผสมการวิเคราะห์การสร้างแบบจำลองที่ใช้ในชีวิตประจำวันการจัดอันดับความรุนแรงของอาการและปรับวันการศึกษาส่วนและกลุ่ม แสดงให้เห็นว่ามีความแตกต่างในความรุนแรงของอาการที่เฉพาะเจาะจงในช่วงเวลา (ตารางที่ 5) อัตราต่อรองของการมีความรุนแรงมากขึ้นของเงินเฟ้อพ่นแน่นและท้องอืดในปริมาณคงที่ 1 ส่วนที่เป็น 1.5-1.9 เท่าสูงกว่าในส่วนพื้นฐาน; อัตราต่อรองในปริมาณคงที่ 2 ส่วนเป็น 1.4-1.7 เท่าสูงกว่าพื้นฐาน โอกาสในการพ่นมากขึ้นสูงในปริมาณคงที่ 1 ส่วนเมื่อเทียบกับปริมาณคงที่ 2 ส่วนในขณะที่ความน่าจะเป็นของความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ของความแน่นสูงในปริมาณคงที่ 2 ส่วน แม้ว่าจะมีโอกาสมากขึ้นของการมีความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของความแน่นในส่วนการศึกษาหลังในช่วงส่วนต่อรองของความรู้สึกเต็มลดลง 0.01 ต่อวันเป็นวันของแต่ละส่วนงานผ่าน ราคาของตะคริวในช่องท้องมากขึ้นเป็น 20% สูงกว่าในปริมาณคงที่ 1 ส่วนกว่าปริมาณคงที่ 2 ส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กี ความรุนแรงของอาการตลอดเวลา

0 และคงที่ขนาดกลุ่ม
รวม 9591 ทุกวัน อาการการประเมินประวัติจากผู้ที่จบการศึกษามาวิเคราะห์ ผู้เข้าร่วมมีประสบการณ์เฉลี่ย 3 ( ช่วง = 0 ( 8 ) อาการ กี ในส่วนการศึกษาความรุนแรงของอาการแต่ละกีระหว่างเล็กน้อยและขนาดเล็กในพื้นฐานรวมทั้งคงที่ขนาด 1 และ 2 ส่วนสำหรับแต่ละเสริมกลุ่ม ความรุนแรงเฉลี่ยเป็น 0 สำหรับอาการคลื่นไส้ ( พิสัย = 0 – 3 ) , belching อิ่มเอิบ ท้องอืด และปวดท้องตะคริว ( ช่วงหลัง 4 อาการ = 0 – 4 )ความรุนแรงของการผายลมเป็นค่ามัธยฐานของ 1 ( พิสัย = 0 – 4 ) และกลุ่มยาหลอก , CMC psyllium และ 1.5 ( 0 – 4 ) สำหรับหมากฝรั่งอาหรับในกลุ่มพื้นฐาน ส่วน ความรุนแรงการผายลมคือ 1 ( 0 – 4 ) และกลุ่มยาหลอกหมากฝรั่งอาหรับและ 2 ( 0 – 4 ) สำหรับกลุ่ม CMC และ psyllium ในกลุ่มมั่นคงขนาด 1 และ 2 จำนวนเฉลี่ยของเวลาของการผายลมใน 4 กลุ่ม คือ อาหารเสริม 3 45 ( ช่วง = 0 ( 75 ) ( 5 ) ( 6 ) และ ช่วง = 0 ( 93 ) ในขนาดคงที่ที่ 1 และ 2 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระดับความรุนแรงของอาการในกลุ่ม หรือระหว่างกลุ่มและกลุ่มยามั่นคง พบว่าไม่มีความแตกต่างในจํานวนเฉลี่ยของการผายลมตอนที่เกิดขึ้นในกลุ่ม หรือศึกษากลุ่ม


อาการชนิดและความรุนแรงตลอดเวลาผสมแบบจำลองการวิเคราะห์ที่ใช้เรตติ้งประจำวันของความรุนแรงของอาการและกลุ่มปรับวัน เรียนกลุ่ม และพบว่ามีความแตกต่างในระดับความรุนแรงของอาการในช่วงเวลา ( ตารางที่ 5 ) โอกาสมีมากขึ้น ความรุนแรงของการผายลม belching bloating , ไพบูลย์ และในขนาดคงที่ 1 ส่วน คือ 1.5 และ 1.9 เท่าสูงกว่าในส่วนพื้นฐาน ;เดิมพันในขนาดคงที่ 2 ส่วนคือ 1.4 – 1.7 เท่า สูงกว่าระดับ โอกาสมากขึ้นในขนาดคงที่เรอสูงกว่า 1 ส่วนเมื่อเทียบกับปริมาณคงที่ 2 ส่วน ในขณะที่โอกาสของความรู้สึกที่มากขึ้นของความสมบูรณ์สูงในขนาดคงที่ 2 ส่วนแม้ว่ามีความเป็นไปได้มากกว่ามีความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของความสมบูรณ์ในการศึกษาหลังกลุ่ม ระหว่างกลุ่ม เดิมพันของความรู้สึกที่เต็มรูปแบบลดลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ . 01 ต่อวันแต่ละวันของกลุ่มผ่าน โอกาสมากขึ้นเป็น 20% สูงกว่า abdominal cramping ในขนาดคงที่ 1 ส่วน มากกว่าปริมาณคงที่ 2 ส่วน