Behavioral ObservationsResults of p

Behavioral Observations
Results of pairwise comparisons between the 3 levels
of the factor source (i.e., STR, MS, and MC) and the 3
control treatments (i.e., MR, MR+, and HY) are shown
in Figure 2 (12 wk) and Figure 3 (22 wk).
12 wk. An interaction was found between roughage
source and amount (P = 0.008) for chewing and
7770 Webb et al.
Journal of Dairy Science Vol. 96 No. 12, 2013
rumination. Within the MS and MC treatments, calves
fed 500 g of DM/d chewed more than calves fed 250
g of DM/d (P < 0.001 and P = 0.001, respectively),
whereas chewing was similar with the 2 amounts of
STR (P = 0.18). Moreover, regardless of the amount,
calves fed STR chewed more than calves fed MS or MC,
and calves fed MS chewed more than calves fed MC
(P < 0.05). Particle size tended to affect chewing and
rumination (P = 0.088). Calves fed chopped roughage
(10.1 ± 0.76% of total scans) tended to chew more
than calves fed ground roughage (8.5 ± 0.68% of total
scans). An effect of source of roughage was found on
tongue playing (P = 0.004). Calves fed STR tongue

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังเกตพฤติกรรมผลแพร์ไวส์เปรียบเทียบระดับ 3แหล่งที่มาปัจจัย (เช่น STR, MS และ MC) และ 3ทรีทเมนต์ควบคุม (เช่น MR, MR + และ HY) จะแสดงในรูปที่ 2 (12 สัปดาห์) และรูปที่ 3 (22 สัปดาห์)12 สัปดาห์ พบการโต้ตอบระหว่างอาหารหยาบแหล่งที่มาและจำนวนเงิน (P = 0.008) สำหรับเคี้ยว และ 7770 Webb et alวารสารวิทยาศาสตร์นม 96 ฉบับ 12, 2013rumination ภายในรักษา MS และ MC โคเลี้ยงของ DM/d เคี้ยวมากกว่า 250 เลี้ยงวัว 500 กรัมg ของ DM/d (P < 0.001 และ P = 0.001 ตามลำดับ),ในขณะที่เคี้ยวก็คล้ายคลึงกันกับปริมาณ 2STR (P = 0.18) นอกจากนี้ โดยไม่คำนึงถึงจำนวนวัวเลี้ยง STR เคี้ยวมากกว่าวัวที่เลี้ยงด้วย MS หรือ MCและวัวที่เลี้ยงด้วย MS เคี้ยวมากกว่าวัวที่เลี้ยง MC(P < 0.05) ขนาดอนุภาคมีแนวโน้มที่มีผลต่อการเคี้ยว และrumination (P = 0.088) วัวที่เลี้ยงด้วยอาหารหยาบสับ(10.1 ± 0.76% ของการสแกนรวม) แนวโน้มการ เคี้ยวมากขึ้นกว่าวัวเลี้ยงด้วยอาหารหยาบดิน (8.5 ± 0.68% ของทั้งหมดสแกน) ผลของแหล่งของโปรตีนที่พบบนเล่นลิ้น (P = 0.004) วัวเลี้ยง STR ลิ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พฤติกรรมการสังเกต
ผลของการเปรียบเทียบคู่ระหว่าง 3 ระดับ
ของแหล่งที่มาของปัจจัย (เช่น STR, MS และ MC) และ 3
การรักษาควบคุม (เช่น MR, MR + และ HY) จะแสดง
ในรูปที่ 2 (12 สัปดาห์) และรูปที่ 3 (22 สัปดาห์).
12 สัปดาห์ ปฏิสัมพันธ์ถูกพบระหว่างอาหารหยาบ
แหล่งที่มาและจำนวนเงิน (p = 0.008) สำหรับการเคี้ยวและ
7770 เวบบ์ et al.
วารสารวิทยาศาสตร์ฉบับนม 96 เลขที่ 12 มีนาคม 2013
ครุ่นคิด ภายใน MS และ MC รักษาน่อง
เลี้ยง 500 กรัมของ DM / D เคี้ยวมากกว่าน่องเลี้ยง 250
กรัมของ DM / D (p <0.001 และ p = 0.001 ตามลำดับ)
ในขณะที่เคี้ยวก็คล้ายคลึงกับ 2 จำนวน
STR (P = 0.18) นอกจากนี้โดยไม่คำนึงถึงจำนวนเงินที่
น่องเลี้ยง STR เคี้ยวมากกว่าน่องเลี้ยง MS หรือพิธีกร
และน่องเลี้ยง MS เคี้ยวมากกว่าน่องเลี้ยง MC
(P <0.05) ขนาดของอนุภาคมีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบต่อการเคี้ยวและ
การเคี้ยวเอื้อง (p = 0.088) น่องเลี้ยงสับหยาบ
(10.1 ± 0.76% ของการสแกนทั้งหมด) มีแนวโน้มที่จะเคี้ยวมากขึ้น
กว่าน่องเลี้ยงอาหารหยาบพื้นดิน (8.5 ± 0.68% จากทั้งหมด
สแกน) ผลของแหล่งที่มาของอาหารหยาบที่พบบน
ลิ้นเล่น (p = 0.004) น่องเลี้ยงลิ้น STR

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสังเกตพฤติกรรมผลของการเปรียบเทียบระหว่างระดับ 3 ตอนแหล่งที่มาของปัจจัย ( คือ STR , MS , และ MC ) และ 3การรักษาควบคุม ( เช่น นาย , นาย + และ Hy ) แสดงในรูปที่ 2 ( 12 สัปดาห์ ) และรูปที่ 3 ( 22 สัปดาห์ )12 wk . การปฏิสัมพันธ์ระหว่างอาหารหยาบแหล่งและปริมาณ ( p = 0.008 ) สำหรับเคี้ยวและ7770 เวบบ์ et al .วารสารวิทยาศาสตร์น้ำนม เล่มที่ 96 หมายเลข 12 พ.ค.การใคร่ครวญ ภายใน MS และพิธีกรการรักษา , น่องอาหาร 500 กรัมของ DM / D เคี้ยวมากกว่าเฟด 250 น่องกรัมของ DM / D ( p < 0.001 และ p = 0.001 ตามลำดับ )ในขณะที่เคี้ยวใกล้เคียงกับ 2 ปริมาณของSTR ( P = 0.18 ) นอกจากนี้ ไม่ว่าจะเป็นจำนวนเท่าไหร่ลูกวัวกิน STR เคี้ยวมากกว่าตัวอาหาร MS หรือ พิธีกรและลูกวัวลูกวัวที่เลี้ยงอาหาร MS เคี้ยวมากกว่า พิธีกรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) มีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบต่อขนาดอนุภาคและเคี้ยวการใคร่ครวญ ( P = 0.088 ) ลูกวัวเลี้ยงอาหารหยาบสับ( 10.1 ± 0.76 % ของการสแกนทั้งหมด ) มีแนวโน้มที่จะเคี้ยวมากกว่าเลี้ยงลูกวัวพื้นดินหยาบกว่า ( 8.5 ± 0.68 % ของทั้งหมดสแกน ) ผลของแหล่งอาหารหยาบ พบในลิ้นเล่น ( p = 0.004 ) เลี้ยงลูกวัวและลิ้น