The Role of the Fetal-Placental Uni

The Role of the Fetal-Placental Unit in the Development of GDM

During pregnancy, as gestational age progresses, the size of the placenta increases. There is a rise in the levels of pregnancy-associated hormones like estrogen, progesterone, cortisol and placental lactogen in the maternal circulation [8, 9] accompanied by an increasing insulin resistance.
This usually begins between 20 and 24 weeks of gestation. As the mother goes through parturition and
delivers the fetus, the placental hormone production stops, and so does the illness of GDM, which strongly suggests that these hormones cause GDM [10] . Human placental lactogen raises approximately 10- fold in the second half of the pregnancy. It stimulates lipolysis, which leads to an increase in free fatty acids in order to provide a different fuel to the mother and to conserve
glucose and amino acids for the fetus. In turn, the increase in free fatty acid levels directly interferes with the insulin-directed entry of glucose into cells. Therefore, human placental lactogen is considered as a potent antagonist of insulin action during pregnancy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาทของหน่วยในการพัฒนาของ GDM และทารกในครรภ์รกลอกในระหว่างตั้งครรภ์ เป็นอายุครรภ์ยะ ขนาดของรกเพิ่ม มีการเพิ่มขึ้นในระดับเกี่ยวข้องตั้งครรภ์ฮอร์โมนเช่นฮอร์โมนหญิง โปรเจสเตอโร cortisol และรกลอก lactogen ในการหมุนเวียนของแม่ [8, 9] พร้อมกับการต้านทานอินซูลินเพิ่มขึ้นนี้มักจะเริ่มต้นระหว่าง 20 และ 24 สัปดาห์ของครรภ์ เป็นแม่ไป โดย parturition และให้ทารกในครรภ์ การผลิตฮอร์โมนรกลอกหยุด และไม่เจ็บป่วยของ GDM ซึ่งขอแนะนำว่า ฮอร์โมนเหล่านี้ทำให้เกิด GDM [10] รกลอก lactogen มนุษย์เพิ่มประมาณ 10 พับในที่สองครึ่งหนึ่งของการตั้งครรภ์ มันกระตุ้นการผลิตระหว่างประเทศ ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกรดไขมันอิสระ เพื่อให้เชื้อเพลิงที่แตกต่างกันแก่แม่ และ เพื่ออนุรักษ์กลูโคสและกรดอะมิโนสำหรับทารกในครรภ์ ใช้ เพิ่มระดับกรดไขมันอิสระโดยตรงรบกวนรายการอินซูลินนำน้ำตาลกลูโคสเข้าเซลล์ ดังนั้น รกลอก lactogen มนุษย์ถือว่าเป็นปฏิปักษ์อินซูลินการตั้งครรภ์ที่มีศักยภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบาทของหน่วยทารกในครรภ์-รกในการพัฒนา GDM ในระหว่างตั้งครรภ์เช่นอายุครรภ์ดำเนินขนาดของการเพิ่มขึ้นของรก มีการเพิ่มขึ้นในระดับของฮอร์โมนการตั้งครรภ์ที่เกี่ยวข้องเช่นสโตรเจนเป็นฮอร์โมนคอร์ติซอและรก lactogen ในการไหลเวียนของมารดา [8, 9] มาพร้อมกับความต้านทานต่ออินซูลินเพิ่มขึ้น. นี้มักจะเริ่มต้นระหว่าง 20 และ 24 สัปดาห์ของการตั้งครรภ์ ในฐานะที่เป็นแม่จะต้องผ่านการคลอดและทารกในครรภ์ให้การผลิตฮอร์โมนรกหยุดและเพื่อไม่เจ็บป่วยของ GDM ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฮอร์โมนเหล่านี้ก่อให้เกิด GDM [10] lactogen รกมนุษย์เพิ่มประมาณ 10 เท่าในช่วงครึ่งหลังของการตั้งครรภ์ มันจะช่วยกระตุ้นการสลายไขมันซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกรดไขมันอิสระเพื่อที่จะให้น้ำมันเชื้อเพลิงที่แตกต่างกันเพื่อแม่และเพื่อการอนุรักษ์กลูโคสและกรดอะมิโนสำหรับทารกในครรภ์ ในทางกลับกันการเพิ่มขึ้นของระดับกรดไขมันอิสระโดยตรงรบกวนกับรายการอินซูลินกำกับของน้ำตาลกลูโคสเข้าสู่เซลล์ ดังนั้นรกมนุษย์ lactogen ถือเป็นศัตรูที่มีศักยภาพของการกระทำอินซูลินในระหว่างตั้งครรภ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบาทของหน่วยของคนไทยในการพัฒนาของ GDM

ในระหว่างการตั้งครรภ์ที่อายุครรภ์ที่ ขนาดของรกมากขึ้น มีการเพิ่มขึ้นในระดับของการตั้งครรภ์ฮอร์โมน estrogen , progesterone ที่เกี่ยวข้อง , cortisol และคนไทยแลคโตเย่นในการหมุนเวียนของมารดา [ 8 , 9 ] พร้อม ด้วยการเพิ่มความต้านทานต่ออินซูลิน .
นี้มักจะเริ่มต้นระหว่าง 20 และ 24 สัปดาห์ของการตั้งครรภ์ . เป็นแม่ไปคลอด
ส่งเด็กที่คนไทยผลิตฮอร์โมนหยุดและไม่ดังนั้น การเจ็บป่วยของ GDM ซึ่งขอแนะนําว่า ฮอร์โมนเหล่านี้ก่อให้เกิดภาวะ [ 10 ] แลคโตเย่นคนไทยมนุษย์เพิ่มประมาณ 10 - พับในครึ่งหลังของการตั้งครรภ์ กระตุ้น lipolysis ,ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกรดไขมันอิสระเพื่อให้เชื้อเพลิงที่แตกต่างกันกับแม่และอนุรักษ์
กลูโคสและกรดอะมิโนสำหรับทารกในครรภ์ ในการเปิด , การเพิ่มระดับกรดไขมันอิสระโดยตรงรบกวนอินซูลินกำกับรายการของกลูโคสเข้าสู่เซลล์ ดังนั้น แลคโตเย่นคนไทยมนุษย์ถือเป็นปฏิปักษ์ที่มีศักยภาพของอินซูลิน การกระทำในระหว่างตั้งครรภ์ .