Her hand, covered by the white leat

Her hand, covered by the white leather glove, jolted.
However, as expected of the sub-leader of the strongest guild,
Asuna seemed to have succeeded on the saving throw for restraining
her rage as she neither drew her rapier nor immediately ran away.
She just gritted those elegantly glossy teeth of hers, from which a
short phrase was forced out,
“...One meal.”
“Ha?”
“A meal. I’ll treat you one, no matter how expensive. We’re even
with that. How’s that.”
I don’t hate this girl’s straightforward personality. She, who has
just woken up, immediately understood why I’d spent so much time
accompanying her until she awoke. Not just to prevent PKs, but even to
the extent of allowing her to relieve the fatigue she’d built up, letting
her sleep for as long as she wanted.
I curled my lips —— without a trace of sarcasm this time ——
and smiled before answering with an okay.
I actually wanted to use this chance to joke and say that we
should just go over to her house to eat her self-prepared food, but I still
managed to control this impulse in the end. I raised my stretched-out
legs and used the recoil to stand up, then offered my right hand as I
said,
“The restaurant on the main streets of the 57th floor is rather
good, despite being run by an NPC. Let’s go there.”
“...Fine.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มือของเธอ ครอบคลุม ด้วยถุงมือหนังสีขาว สะดุดใจอย่างไรก็ตาม ตามที่คาดหวังของผู้นำย่อยของสมาคมที่แข็งแกร่งดูเหมือน ประสบความสำเร็จในการโยนการบันทึกสำหรับและยับยั้ง Asunaความโกรธของเธอ ตามเธอไม่ดึงเธอเรเปียร์ หรือวิ่งหนีไปทันทีเธอเพียง gritted ฟันที่เคลือบมันอย่างดีของเธอ ซึ่งเป็นวลีสั้น ๆ ถูกบังคับ“...มื้อหนึ่ง""หา""อาหาร ฉันจะรักษาคุณหนึ่ง ไม่แพงอย่างไร เราไม่ได้กับที่ วิธีได้ที่"ฉันไม่เกลียดผู้หญิงคนนี้บุคลิกตรงไปตรงมา เธอ ใครเพียงแค่ตื่นขึ้น ทันทีเข้าใจทำไมฉันได้ใช้เวลามากพร้อมเธอจนเธอตื่นขึ้นมา ไม่เพียงเพื่อป้องกัน PKs แม้แต่ขอบเขตของการให้เพื่อบรรเทาความเมื่อยล้าเธอได้สร้างขึ้น ให้เธอการนอนหลับของเธอเป็นนานที่เธอต้องการผมโค้งริมฝีปากของฉัน — — โดยไม่มีร่องรอยของประชดขณะนี้ — —และยิ้มก่อนตอบด้วยดีการจริงอยากจะใช้โอกาสนี้ในการเล่นและพูดว่าเราควรไปเพียงผ่านไปบ้านกินอาหารของเธอเอง แต่ยังคงจัดการเพื่อควบคุมกระแสนี้ในสุด ฉันยกฉันยืดออกขา และใช้การสะท้อนการยืน แล้วให้มือขวาของฉันเป็นฉันกล่าว"ร้านอาหารบนชั้น 57 ถนนหลักจะค่อนข้างแม้ มีการรัน โดย NPC ลองไปที่นั่น"“...ดี"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มือของเธอปกคลุมด้วยถุงมือหนังสีขาว, jolted.
แต่เป็นที่คาดหวังของผู้นำย่อยของกิลด์ที่แข็งแกร่ง,
Asuna ดูเหมือนจะได้ประสบความสำเร็จในการประหยัดโยนยับยั้ง
ความโกรธเธอขณะที่เธอไม่ดึงดาบของเธอหรือวิ่งออกไปทันที
เธอเพิ่งขบฟันเหล่านั้นมันวาวหรูหราของเธอจากการที่
วลีสั้น ๆ ถูกบังคับให้ออก
"... หนึ่งในอาหาร."
"ฮะ?"
"อาหาร ฉันจะปฏิบัติต่อคุณหนึ่งไม่ว่าวิธีการที่มีราคาแพง เราแม้กระทั่ง
กับที่ วิธีว่า. "
ฉันไม่ได้เกลียดบุคลิกตรงไปตรงมาของเธอคนนี้ เธอที่ได้
ตื่นขึ้นเพียงเข้าใจได้ทันทีว่าทำไมฉันใช้เวลามาก
ที่มาพร้อมกับเธอจนเธอตื่นขึ้นมา ไม่เพียง แต่เพื่อป้องกันการกัด แต่แม้จะ
มีขอบเขตของการอนุญาตให้เธอเพื่อบรรเทาความเมื่อยล้าที่เธอสร้างขึ้นมาให้
เธอนอนหลับให้นานที่สุดเท่าที่เธอต้องการ.
ฉันขดริมฝีปากของฉัน - โดยไม่มีร่องรอยของการเสียดสีเวลานี้ -
และ ยิ้มก่อนที่จะตอบด้วยโอเค.
ที่จริงผมอยากจะใช้โอกาสนี้เพื่อตลกและบอกว่าเรา
ก็ควรจะข้ามไปยังบ้านของเธอที่จะกินอาหารของเธอเตรียมตนเอง แต่ฉันยังคง
มีการจัดการที่จะควบคุมแรงกระตุ้นนี้ในท้ายที่สุด ผมยกเหยียดออกของฉัน
และใช้ขาหดตัวที่จะยืนขึ้นแล้วเสนอทางด้านขวามือของฉันเป็นฉัน
กล่าวว่า
"ร้านอาหารบนถนนสายหลักของชั้น 57 ค่อนข้าง
ดีแม้จะถูกดำเนินการโดย NPC ลองไปที่นั่น. "
"... ที่ดี."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มือของเธอปกคลุมด้วยถุงมือหนังสีขาว jolted .
แต่เป็นความหวังของซับ ผู้นำของกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุด
ซึนะ ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จในการโยนเพื่อยับยั้งความโกรธของเธอขณะที่เธอไม่
วาดดาบของเธอและทันที หนีไป เธอแค่ gritted ฟัน
หรูหราจากเงาของเธอ ซึ่งเป็นวลีสั้น ๆ

" ถูกบังคับออก . . . หนึ่งมื้อ "
" ฮา "
" อาหารผมจะปฏิบัติกับคุณ ไม่ว่าแพงขนาดไหน แม้เรา
ด้วย เป็นไงบ้าง "
ฉันไม่เกลียดนิสัยตรงไปตรงมาของผู้หญิงคนนี้ เธอที่ได้
เพิ่งตื่นทันที เข้าใจ ทำไม จะใช้เวลามาก
เป็นเพื่อนของเธอจนกว่าเธอจะตื่น . ไม่เพียง แต่เพื่อป้องกันไม่ให้ pks แต่แม้แต่
ขอบเขตอนุญาตให้เธอคลายความเหนื่อยล้าที่เธอสร้างขึ้นมาให้
เธอหลับได้นานเท่าที่เธอต้องการ .
ผมดัดริมฝีปากของฉัน . . . ไม่มีร่องรอยของการเสียดสีเวลา --
ยิ้มก่อนจะตอบกับนะ .
ที่จริงผมต้องการที่จะใช้โอกาสนี้เพื่อเล่น และบอกว่าเรา
น่าจะไปบ้านเธอกินของเธอตนเอง เตรียมอาหาร แต่ผมยัง
จัดการการควบคุมแรงกระตุ้นนี้ในที่สุด ผมยกมือขึ้นเหยียด
ขาและใช้กลับลุกขึ้นแล้วให้มือข้างขวาของฉันเป็นฉัน

" กล่าวว่า ร้านอาหารบนถนนหลักของชั้น 57 แล้วค่อนข้าง
ดี แม้จะถูกเรียกใช้ โดย NPC . ไปที่นั่นกันเถอะ "
" . . . . . . . ดี