When I was a child, there was a cem

When I was a child, there was a cemetery I had to pass on my way home from the park where I played with my friends living nearly. I frequently came home after dark and my crabby grandmother, whom I disliked at that time, tried her best to make me come home earlier. She told me that hungry ghosts would chase me if I entered the cemetery after dark, which was quite scary. It is easy to remember the thoughts and feelings.
I experienced when I passed that place on my way home. After I passed the first gate, my heart would beat like a drum and my throat would turn dry. I imagined the ghosts gathering together to attack me from behind. The fear that I would be captured and eaten by them kept racing through my mind, but I made it to safety without being caught every time.
When the writer was young, he used to play with his friends _________.
in the cemetery
in the park
in the schoolyard
near the first gate of the cemetery
Record your answer

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมเป็นเด็ก มีสุสานผมผ่านทางบ้านจากการที่ผมเล่นกับเพื่อนอยู่เกือบ ฉันบ่อยมาที่บ้านหลังจากมืดและ crabby ยาย ที่ฉันก่อนไม่ชอบเวลาที่ พยายามที่ดีที่สุดของเธอทำให้ฉันมาบ้านก่อนหน้านี้ เธอบอกฉันว่า ผีจะไล่ฉันถ้าฉันป้อนสุสานหลังมืด ซึ่งค่อนข้างน่ากลัว ซึ่งง่ายต่อการจดจำความคิดและความรู้สึก ฉันมีประสบการณ์เมื่อผมผ่านสถานที่ทางบ้าน หลังจากที่ผมผ่านประตูแรก หัวใจของฉันจะตีเช่นกลอง และคอเลยแห้ง ผมคิดว่าผีรวบรวมกันโจมตีฉันจากด้านหลัง กลัวว่า จะถูกจับ และกินพวกเขาเก็บไว้แข่งผ่านใจของฉัน แต่ฉันทำเพื่อความปลอดภัยให้โดยไม่ถูกจับทุกครั้งเมื่อนักเขียนหนุ่ม เขาใช้เล่นกับ___เพื่อนของเขา ในสุสาน ในสวนสาธารณะ ในการอพยพ ใกล้ประตูแรกของสุสาน บันทึกคำตอบของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กมีสุสานผมต้องผ่านในทางกลับบ้านของฉันจากสวนสาธารณะที่ผมเล่นกับเพื่อนของฉันอาศัยอยู่เกือบ บ่อยครั้งที่ฉันกลับมาบ้านหลังจากที่มืดและยาย Crabby ข้าพระองค์ไม่ชอบในเวลานั้นพยายามอย่างดีที่สุดที่จะทำให้ฉันมาที่บ้านก่อนหน้านี้ เธอบอกฉันว่าผีหิวจะไล่ฉันว่าฉันเดินเข้าไปในสุสานหลังจากที่มืดซึ่งเป็นน่ากลัวมาก มันเป็นเรื่องง่ายที่จะจำคิดและความรู้สึก.
ผมมีประสบการณ์เมื่อเราผ่านสถานที่ที่ทางกลับบ้านของฉัน หลังจากที่ผมผ่านประตูแรกของหัวใจของฉันจะตีเช่นกลองและลำคอของฉันจะเปิดแห้ง ฉันคิดผีรวมตัวกันเพื่อโจมตีผมจากด้านหลัง กลัวว่าฉันจะถูกจับและกินโดยพวกเขาเก็บไว้แข่งผ่านใจของฉัน แต่ฉันทำมันเพื่อความปลอดภัยโดยไม่ถูกจับทุกครั้ง.
เมื่อผู้เขียนเป็นเด็กเขาใช้ในการเล่นกับเพื่อน ๆ ของเขา _________.
ในสุสาน
ในสวนสาธารณะ
ในสนามของโรงเรียน
ที่อยู่ใกล้กับประตูแรกของสุสาน
บันทึกคำตอบของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายขนาดของระบบนิเวศ และการประเมินความเสี่ยงด้านสุขภาพที่ได้มาจากการ acuteand เรื้อรัง