1991A small car was climbing round

1991

A small car was climbing round and round over the huge mountain. Even though it was in the afternoon, the weather was cool by the shades of trees. "Mommy! How long shall we have to drive on the mountain? I don't see any beach yet." I complained. The canyon was at the one side of the road and the other side was the mountain wall covered by trees. My younger cousin, who was 5 years old at the time, cried: "My head is funny. My head feels weird." He didn't know that he was feeling dizzy because of the mountain road. My mom told me that, across the "Ann" range of the mountains, we would reach " Nga-pa-li ", one of the most beautiful beaches in Myanmar. I had been river side. But I had never been to the beach and sea. "Nga-pa-li" was totally transfixing a 6 year old child. Although I was amused to see many colorful flowers waving me along the road, I could not wait to step on the sand of Nga-pa-li.

After awhile, I saw white cotton-like things floating at the sides of the road. "Mommy, what are they?" I asked. She said they were clouds. "Wow! So we're in the sky now!!" I was atsonished. My parents smiled. I wanted to touch the clouds so much. They were my fantasy whenever I gazed at the sky in my childhood. They entertained me with different interesting paitings on the sky. And that is the first time, I met the clouds. My cousin and I tried to hold the clouds. However, they disappeared when our car passed by them. I was puzzled by the magic of clouds. "How come, mommy?" I urged. My mom explained me that they acually were this cluster of vapour and mist. Although I did not want to accept answer, I could not think of other answer by myself. I still wanted to believe
that they were the sky's decorators whose cry is the rain. At that age, I was too stubborn and there were many things I could not accept. Main thing I could not accept was a fact that the earth was round. If the earth was round, we all would fall down. We would be like standing on the ball.

In addition, my grandparents planned a lot of activities to keep us amused. We and our friends used to go to the beach every morning, and sometimes we went in the afternoons too. We played a lot of board games such as dominoes, canasta, continental and monopoly. Also, we used to play outdoors. For example we did races, played hide-and-seek, and took refreshing hose showers at the backyard.

The last reason, but not the least important reason, is the exquisite meals that we ate there. My grandfather was a wonderful cook, and he used to prepare tasteful dishes for us. We tried vegetables, seafood, and all kind of meat made for him. Sometimes, my grandparents and we went out to dinner and could taste a wide variety of meals.

The beautiful location left indelible marks in our minds. The amusing time that we passed there is unforgettable. I never try again a meal with the delicious taste of my grandfather's meal. For all of that, my grandparents' house was in my memory as the most favorite place that I visited during my childhood.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1991

รถขนาดเล็กได้รับการปีนเขารอบและรอบภูเขาขนาดใหญ่กว่า แม้ว่ามันจะเป็นในช่วงบ่ายที่อากาศเย็นโดยร่มเงาของต้นไม้ "แม่! เราจะมีระยะเวลาในการขับรถบนภูเขาหรือไม่ผมไม่เห็นหาดใด ๆ ." ฉันบ่น แคนยอนอยู่ที่ด้านหนึ่งของถนนและด้านอื่น ๆ ที่เป็นผนังภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ ญาติน้องของฉันซึ่งเป็น 5 ปีในขณะที่ร้องไห้ "หัวของฉันเป็นเรื่องตลกหัวของฉันรู้สึกแปลก.." เขาไม่ได้รู้ว่าเขารู้สึกวิงเวียนเพราะถนนภูเขา แม่ของฉันบอกฉันว่าข้าม "แอน" ช่วงของภูเขาที่เราจะมาถึง "พังงา-pa-li" ซึ่งเป็นหนึ่งในชา​​ยหาดที่สวยที่สุดในประเทศพม่า ฉันได้รับการฝั่งแม่น้ำ แต่ฉันไม่เคยไปที่ชายหาดและทะเล"พังงา-pa-li" ถูกทั้งหมด transfixing เด็ก 6 ปีเก่า แม้ว่าฉันถูกขบขันที่จะเห็นดอกไม้ที่มีสีสันหลายโบกฉันไปตามถนนที่ฉันไม่สามารถรอที่จะก้าวบนหาดทรายของพังงา-pa-li

หลังจากสักครู่ผมได้เห็นสิ่งที่เหมือนผ้าฝ้ายสีขาวที่ลอยอยู่ที่ด้านข้างของถนน "แม่สิ่งที่พวกเขามีอะไรบ้าง" ฉันถาม เธอกล่าวว่าพวกเขาเมฆ "ว้าว! ดังนั้นเราในท้องฟ้าตอนนี้!" ฉันถูก atsonished พ่อแม่ของฉันยิ้มฉันต้องการที่จะสัมผัสเมฆมาก พวกเขาจินตนาการของฉันเมื่อฉันมองไปที่ท้องฟ้าในวัยเด็กของฉัน พวกเขาสร้างความบันเทิงให้ฉันด้วยที่น่าสนใจแตกต่างกัน paitings บนท้องฟ้า และนั่นคือครั้งแรกที่ฉันได้พบกับเมฆ ลูกพี่ลูกน้องของฉันและฉันพยายามที่จะถือเมฆ แต่พวกเขาหายไปเมื่อรถของเราผ่านพวกเขา ผมงงด้วยเวทมนตร์ของเมฆ "วิธีการที่มาแม่" ผมเรียกร้องให้แม่ของฉันอธิบายว่าพวกเขา acually มีกลุ่มของไอน้ำและหมอกนี้ แม้ว่าฉันไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับคำตอบของฉันไม่สามารถคิดคำตอบอื่น ๆ ด้วยตัวเอง ฉันยังคงอยากที่จะเชื่อ
ว่าพวกเขาตกแต่งท้องฟ้าที่มีฝนร้องไห้ ที่ว่าอายุผมก็แข็งกระด้างเกินไปและมีหลายสิ่งที่ฉันไม่สามารถที่จะยอมรับ สิ่งสำคัญที่ฉันไม่สามารถที่จะยอมรับความจริงที่ว่าโลกกลมถ้าโลกใบนี้เป็นรอบที่เราทุกคนจะล้มลง เราจะเป็นเช่นยืนอยู่บนลูกบอล.

นอกจากนี้ปู่ย่าตายายของฉันวางแผนกิจกรรมมากมายเพื่อให้เราขบขัน เราและเพื่อนของเราที่ใช้ในการไปที่ชายหาดทุกเช้าและบางครั้งที่เราไปในช่วงบ่ายด้วย เราเล่นมากเกมกระดานเช่นแต้ม, เล่นไพ่, ทวีปและการผูกขาด นอกจากนี้เราใช้ในการเล่นนอกบ้านตัวอย่างเช่นเราไม่ได้แข่งเล่นซ่อนและแสวงหาและเอาความสดชื่นอาบน้ำท่อที่สนามหลังบ้าน.

เหตุผลสุดท้าย แต่ไม่น้อยเหตุผลที่สำคัญคือการรับประทานอาหารที่สวยงามที่เรากินมี คุณปู่ของฉันเป็นแม่ครัวที่ยอดเยี่ยมและเขาใช้ในการเตรียมอาหารที่มีรสนิยมสำหรับเรา เราพยายามผักอาหารทะเลและทุกชนิดของเนื้อสัตว์ที่ทำสำหรับเขา บางครั้งปู่ย่าตายายและเราก็ออกไปรับประทานอาหารค่ำและสามารถลิ้มรสความหลากหลายของอาหารที่ฉัน.

สถานที่สวยงามทางซ้ายเครื่องหมายลบไม่ออกในจิตใจของเรา สนุกเวลาที่เราผ่านมีน่าจดจำ ฉันไม่เคยลองอีกครั้งอาหารที่มีรสชาติอร่อยของอาหารปู่ของฉัน สำหรับของที่บ้านปู่ย่าตายายของฉันอยู่ในหน่วยความจำของฉันเป็นสถานที่ที่ชื่นชอบมากที่สุดที่ฉันเดินทางไปเยี่ยมชมในช่วงวัยเด็กของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1991

รถเล็กถูกปีน รอบบนภูเขาขนาดใหญ่ แม้ว่ามันเป็นในช่วงบ่าย อากาศไม่เย็น ด้วยร่มเงาของต้นไม้ "Mommy เวลาเราจะมีการขับบนภูเขา ไม่เห็นหาดใด ๆ ยัง" ผมแนะนำ แคนยอนมีด้านหนึ่งของถนน และอีกด้านหนึ่งเป็นกำแพงภูเขาที่ปกคลุม ด้วยต้นไม้ ญาติของฉันอายุ ใครคือ 5 ปีในเวลา ร้อง: "หัวของฉันเป็นเรื่องตลก หัวของฉันรู้สึกแปลก" เขาไม่รู้ว่า เขารู้สึกเวียนหัว เพราะถนนภูเขา แม่ของฉันบอกฉันว่า ข้ามช่วง "แอน" ภูเขา เราจะถึง "พังงาป่างลี่" หนึ่งในชายหาดที่สวยที่สุดในพม่า ได้ริมแม่น้ำ แต่ผมไม่เคยไปหาดและทะเล "พังงาป่าลี่" ทั้งหมดถูก transfixing เด็กอายุ 6 ปี ถึงแม้ว่าผมเราดูหลายสีสันดอกไม้ฉันโบกไปตามถนน ฉันไม่สามารถรอที่จะเหยียบทรายของพังงาป่า-li.

หลังจากสักครู่ เห็นสิ่งเหมือนผ้าฝ้ายสีขาวที่ลอยด้านข้างถนนได้ "Mommy พวกเขาคืออะไร" ถาม เธอกล่าวว่า พวกเขาเมฆ "ว้าว ดังนั้น เราอยู่ในท้องฟ้าขณะนี้!!" ผม atsonished พ่อยิ้ม อยากจะสัมผัสเมฆมาก พวกเขามีจินตนาการของฉันเมื่อฉันจ้องท้องฟ้าในวัยเด็กของฉัน พวกเขาเพลิดเพลินฉัน มี paitings ที่น่าสนใจต่าง ๆ บนท้องฟ้า และนั่นคือครั้งแรก ฉันไปตามเมฆ ลูกพี่ลูกน้องของฉันและฉันพยายามเก็บเมฆ อย่างไรก็ตาม พวกเขาหายไปเมื่อรถของเราเดินผ่านไป ฉันถูก puzzled โดยมหัศจรรย์ของเมฆ "วิธีมา mommy ? " ฉันเรียกร้องให้ แม่ของฉันอธิบายฉันที่พวกเขา acually มีคลัสเตอร์นี้ไอและหมอก แม้ว่าฉันไม่ต้องการยอมรับคำตอบ ฉันไม่สามารถคิดคำตอบอื่น ด้วยตัวเอง ฉันยังอยากเชื่อ
ว่า พวก decorators ท้องฟ้าร้องซึ่งเป็นฝน ในยุคนั้น ผมปากแข็งเกินไป และมีหลายสิ่งที่ฉันไม่สามารถยอมรับ สิ่งสำคัญที่ผมไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่า โลกเป็นรอบได้ ถ้าโลกกลม เราทั้งหมดจะลดลง เราจะเหมือนยืนบนลูก

, ปู่ย่าตายายของฉันวางแผนไว้มากจะให้เราเพลิดเพลิน เราและเพื่อนเราใช้ไปเที่ยวทะเลทุกเช้า และบางครั้งเราเข้าไปในช่วงบ่ายเกินไป เราเล่นมากเกมส์แต้ม canasta คอนติเนนตัล และผูกขาด ยัง เราใช้ในการเล่นกลางแจ้ง ตัวอย่างเราไม่ได้แข่งรถ เล่น hide-and-seek และเอาท่อน้ำเย็นที่บ้าน

เหตุผลสุดท้าย แต่ไม่สำคัญอย่างน้อยเหตุผล เป็นอาหารชั้นเยี่ยมที่เรากินมีการ ปู่ของฉันคือ อาหารยอดเยี่ยม และเขาใช้ในการเตรียมอาหารรสนิยมเรา เราพยายามผัก อาหาร และทุกชนิดของเนื้อสัตว์ที่ทำให้เขา บางที ปู่ย่าตายายของฉันและเราก็ออกไปทานอาหารค่ำ และสามารถลิ้มรสความหลากหลายของอาหาร

ที่พักซ้าย indelible เครื่องหมายในจิตใจของเรา เวลาสนุกที่เราผ่านได้จดจำ ผมไม่เคยลองกับรสอาหารตาของฉัน สำหรับทั้งหมดที่ บ้านของปู่ย่าตายายของฉันอยู่ในความทรงจำเป็นสถานที่สุดโปรดที่เยี่ยมในช่วงวัยเด็กของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รถขนาดเล็ก 1991

ที่กำลังปีนไปมากกว่า ภูเขา ที่มีขนาดใหญ่ แม้จะเป็นในช่วงบ่ายที่อากาศเย็นโดยเฉดสีของต้นไม้ "แม่! นานแค่ไหนเราจะต้องขับรถบน ภูเขา ฉันไม่เห็นชายหาดใดๆแต่"ผมบ่น แบล็คแคนยอนอยู่ที่ด้านหนึ่งของถนนและอีกฝั่งด้านหนึ่งเป็นกำแพง ภูเขา ที่ปกคลุมด้วยต้นไม้ ลูกพี่ลูกน้องของฉันที่อยู่ 5 ปีในช่วงเวลาที่ร้องว่า"หัวผมก็ขำ. หัวของฉันรู้สึกแปลกตา"เขาไม่เคยรู้เลยว่าเขารู้สึกเวียนหัวเพราะของถนนใน ภูเขา แม่ของฉันบอกผมว่าที่ผ่านมา"แอน"ที่ ภูเขา เราจะเข้าถึงยัง"พังงา - ป่า - li ",หนึ่งในชายหาดที่สวยงามมากที่สุดในพม่า. ฉันได้รับการฝั่งแม่น้ำ แต่ผมก็ไม่เคยไปยังชายหาดและทะเล"พังงา - ป่า - LI ”เป็น transfixing เด็ก 6 ปีทั้งหมด แม้ผมรู้สึกขบขันเพื่อดูดอกไม้ที่เต็มไปด้วยสีสันจำนวนมากโบกมือให้ผมไปตามถนนที่ผมไม่สามารถรอให้ขั้นตอนบนหาดทรายของจังหวัดพังงา - ป่า - Li

ต่อมาผมเห็นสิ่งทำจากผ้าฝ้าย - เช่นสีขาวลอยอยู่ที่ด้านข้างของถนน "แม่คืออะไร?"ผมถาม เธอบอกว่าพวกเขาไม่เป็นก้อนเมฆ "ว้าว! ดังนั้นเราจึงจะอยู่ในท้องฟ้าที่ตอนนี้น้องใหม่"ผมกำลัง atsonished คุณพ่อคุณแม่ของผมยิ้มผมอยากให้แตะที่เมฆได้มาก เขาเป็นแฟนตาซีของผมเมื่อผมมองที่ Sky ในวัยเด็กของผม ความบันเทิงที่น่าสนใจผมพร้อมด้วย ภาพ เขียนบนท้องฟ้าที่แตกต่างกัน และที่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับเมฆ ลูกพี่ลูกน้องของผมและผมพยายามจะจับเมฆ แต่ถึงอย่างไรก็ตามมันก็หายไปและเมื่อรถของเราผ่านไปได้ ผมงงอยู่โดยความน่ามหัศจรรย์ใจของเมฆ "ได้อย่างไรมาแม่หรือไม่?"ผมเรียกร้องให้.แม่ของฉันอธิบายผมว่าพวกเขา acually เป็นกลุ่มนี้และไอหมอก แม้ผมไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับตอบผมไม่คิดว่าในการตอบอื่นๆด้วยตัวเอง ผมยังอยากจะเชื่อว่า
ซึ่งจะช่วยให้พวกเขามัณฑณากรของท้องฟ้าที่มีเสียงร้องที่จะมีฝนตกชุก ที่มีอายุต่ำกว่าที่ผมก็ยากมากเกินไปและมีหลายอย่างผมไม่อาจยอมรับ สิ่งสำคัญผมไม่อาจยอมรับเป็นความจริงมีอยู่ว่าดินที่เป็นรอบหากดินเป็นรอบเราทั้งหมดก็จะลดต่ำลง เราจะไม่เหมือนยืนอยู่บนลูกที่.

นอกจากนี้ปู่ย่าตายายของเราวางแผนกิจกรรมต่างๆจำนวนมากเพื่อทำให้เราสนุกกับ เราและเพื่อนของเราใช้เพื่อไปยังชายหาดที่ทุกเช้าและในบางครั้งเราไปในช่วงบ่ายที่มากเกินไป เราเล่นอย่างมากของบอร์ดเกมส์เช่นหมากดอม - อิโนสการเล่นไพ่คะแนซ - ทะแบบคอนติเน็นทัลและการผูกขาด นอกจากนั้นเราใช้ในการเล่นแบบกลางแจ้งตัวอย่างเช่นเราได้แข่งเล่นซ่อนหาเอาฝักบัวพลังน้ำและท่อส่งน้ำให้ความสดชื่นที่สนามหลังบ้าน.

เหตุผลแล้วแต่ไม่ใช่เหตุผลอย่างน้อยที่สำคัญคืออาหารที่ดีเยี่ยมที่เรากินอาหารมี คุณปู่ของผมก็คือทำอาหารที่น่ามหัศจรรย์ใจและเขาใช้ในการเตรียมอาหารที่หรูหราของเรา เราพยายามทำอาหารทะเลผักและทุก ประเภท ของเนื้อทำให้เขา ในบางครั้งปู่ย่าตายายของเราและเราก็มาถึงอาหารมื้อค่ำและไม่สามารถลิ้มลองความหลากหลายของอาหารแบบ.

ที่ตั้งที่สวยงามด้านซ้ายเครื่องหมายลบไม่ได้อยู่ในจิตใจของเรา สนุกเวลาที่เราผ่านมีในแบบซึ่งไม่สามารถลืมเลือนได้ ฉันไม่เคยลองอีกครั้งอาหารพร้อมด้วยรสชาติที่แสนอร่อยของอาหารของปู่ของฉัน สำหรับที่บ้านของฉัน'ปู่ย่าตายายก็อยู่ในความทรงจำของฉันเป็นที่ได้รับความนิยมมากที่สุดที่ผมไปเยี่ยมชมในช่วงวัยเด็กของฉัน