Billy Weaver had traveled down from

Billy Weaver had traveled down from London on the slow afternoon train, with a change at Reading on the way, and by the time he got to Bath, it was about nine o’clock in the evening, and the moon was coming up out of a clear starry sky over the houses opposite the station entrance. But the air was deadly cold and the wind was like a flat blade of ice on his cheeks.

“Excuse me,” he said, “but is there a fairly cheap hotel not too far away from here?”

“Try The Bell and Dragon,” the porter answered, pointing down the road. “They might take you in. It’s about a quarter of a mile along on the other side.”

Billy thanked him and picked up his suitcase and set out to walk the quarter-mile to The Bell and Dragon. He had never been to Bath before. He didn’t know anyone who lived there. But Mr. Greenslade at the head office in London had told him it was a splendid town. “Find your own lodgings,” he had said, “and then go along and report to the branch manager as soon as you’ve got yourself settled.”

Billy was seventeen years old. He was wearing a new navy-blue overcoat, a new brown trilby hat, and a new brown suit, and he was feeling fine. He walked briskly down the street. He was trying to do everything briskly these days. Briskness, he had decided, was the one common characteristic of all successful businessmen. The big shots up at the head office were absolutely fantastically brisk all the time. They were amazing.

There were no shops on this wide street that he was walking along, only a line of tall houses on each side, all of them identical. They had porches and pillars and four or five steps going up to their front doors, and it was obvious that once upon a time they had been very swanky residences. But now, even in the darkness, he could see that the paint was peeling from the woodwork on their doors and windows and that the handsome white facades were cracked and blotchy from neglect.

Suddenly, in a downstairs window that was brilliantly illuminated by a street lamp not six yards away, Billy caught sight of a printed notice propped up against the glass in one of the upper panes. It said BED AND BREAKFAST. There was a vase of yellow chrysanthemums, tall and beautiful, standing just underneath the notice.

He stopped walking. He moved a bit closer. Green curtains (some sort of velvety material) were hanging down on either side of the window. The chrysanthemums looked wonderful beside them. He went right up and peered through the glass into the room, and the first thing he saw was a bright fire burning in the hearth. On the carpet in front of the fire, a pretty little dachshund was curled up asleep with its nose tucked into its belly. The room itself, so far as he could see in the half darkness, was filled with pleasant furniture. There was a baby grand piano and a big sofa and several plump armchairs, and in one corner he spotted a large parrot in a cage. Animals were usually a good sign in a place like this, Billy told himself; and all in all, it looked to him as though it would be a pretty decent house to stay in. Certainly it would be more comfortable than The Bell and Dragon.

On the other hand, a pub would be more congenial than a boardinghouse. There would be beer and darts in the evenings, and lots of people to talk to, and it would probably be a good bit cheaper, too. He had stayed a couple of nights in a pub once before and he had liked it. He had never stayed in any boardinghouses, and, to be perfectly honest, he was a tiny bit frightened of them. The name itself conjured up images of watery cabbage, rapacious landladies, and a powerful smell of kippers in the living room.

After dithering about like this in the cold for two or three minutes, Billy decided that he would walk on and take a look at The Bell and Dragon before making up his mind. He turned to go.

And now a queer thing happened to him. He was in the act of stepping back and turning away from the window when all at once his eye was caught and held in the most peculiar manner by the small notice that was there. BED AND BREAKFAST, it said. BED AND BREAKFAST, BED AND BREAKFAST, BED AND BREAKFAST. Each word was like a large black eye staring at him through the glass, holding him, compelling him, forcing him to stay where he was and not to walk away from that house, and the next thing he knew, he was actually moving across from the window to the front door of the house, climbing the steps that led up to it, and reaching for the bell.

He pressed the bell. Far away in a back room he heard it ringing, and then at once —it must have been at once because he hadn’t even had time to take his finger from the bell button—the door swung open and a woman was standing there.
Normally you ring the bell and you have at least a half-minute’s wait before the door opens. But this dame was like a jack-in-the-box. He pressed the bell—and out she popped! It made him jump.

She was about forty-five or fifty years old, and the moment she saw him, she gave him a warm, welcoming smile.
“ Please come in,” she said pleasantly. She stepped aside, holding the door wide open, and Billy found himself automatically starting forward. The compulsion or, more accurately, the desire to follow after her into that house was extraordinarily strong.

“I saw the notice in the window,” he said, holding himself back.

“Yes, I know.”

“I was wondering about a room.”

“It’s all ready for you, my dear,” she said. She had a round pink face and very gentle blue eyes.

“I was on my way to The Bell and Dragon,” Billy told her. “But the notice in your window just happened to catch my eye.”

“My dear boy,” she said, “why don’t you come in out of the cold?”

“How much do you charge?”

“Five and sixpence a night, including breakfast.”

It was fantastically cheap. It was less than half of what he had been willing to pay.

“If that is too much,” she added, “then perhaps I can reduce it just a tiny bit. Do you desire an egg for breakfast? Eggs are expensive at the moment. It would be sixpence less without the egg.”

“Five and sixpence is fine,” he answered. “I should like very much to stay here.”

“I knew you would. Do come in.”

She seemed terribly nice. She looked exactly like the mother of one’s best school friend welcoming one into the house to stay for the Christmas holidays. Billy took off his hat and stepped over the threshold.

“Just hang it there,” she said, “and let me help you with your coat.”

There were no other hats or coats in the hall. There were no umbrellas, no walking sticks—nothing.

“We have it all to ourselves,” she said, smiling at him over her shoulder as she led the way upstairs. “You see, it isn’t very often I have the pleasure of taking a visitor into my little nest.”

The old girl is slightly dotty, Billy told himself. But at five and sixpence a night, who cares about that? “I should’ve thought you’d be simply swamped with applicants,” he said politely.

“Oh, I am, my dear, I am, of course I am. But the trouble is that I’m inclined to be just a teeny-weeny bit choosy and particular—if you see what I mean.”

“Ah, yes.”

“But I’m always ready. Everything is always ready day and night in this house just on the off chance that an acceptable young gentleman will come along. And it is such a pleasure, my dear, such a very great pleasure when now and again I open the door and I see someone standing there who is just exactly right.” She was halfway up the stairs, and she paused with one hand on the stair rail, turning her head and smiling down at him with pale lips. “Like you,” she added, and her blue eyes traveled slowly all the way down the length of Billy’s body, to his feet, and then up again.

On the second-floor landing she said to him, “This floor is mine.”

They climbed up another flight. “And this one is all yours,” she said. “Here’s your room. I do hope you’ll like it.” She took him into a small but charming front bedroom, switching on the light as she went in.

“The morning sun comes right in the window, Mr. Perkins. It is Mr. Perkins, isn’t it?”

“No,” he said. “It’s Weaver.”

“Mr. Weaver. How nice. I’ve put a water bottle between the sheets to air them out, Mr. Weaver. It’s such a comfort to have a hot-water bottle in a strange bed with clean sheets, don’t you agree? And you may light the gas fire at any time if you feel chilly.”

“Thank you,” Billy said. “Thank you ever so much.” He noticed that the bedspread had been taken off the bed and that the bedclothes had been neatly turned back on one side, all ready for someone to get in.

“I’m so glad you appeared,” she said, looking earnestly into his face. “I was beginning to get worried.”

“That’s all right,” Billy answered brightly. “You mustn’t worry about me.” He put his suitcase on the chair and started to open it.

“And what about supper, my dear? Did you manage to get anything to eat before you came here?”

“I’m not a bit hungry, thank you,” he said. “I think I’ll just go to bed as soon as possible because tomorrow I’ve got to get up rather early and report to the office.”

“Very well, then. I’ll leave you now so that you can unpack. But before you go to bed, would you be kind enough to pop into the sitting room on the ground floor and sign the book? Everyone has to do that because it’s the law of the land, and we don’t want to go breaking any laws at this stage in the proceedings, do we?” She gave him a little wave of the hand and went quickly out of the room and closed the door.

Now, the fact that his landlady appeared to be slightly off her rocker didn’t worry Billy in the least. After all, she not only was harmless—there was no question about that—but she was also quite obviously a kind and generous soul. He guessed that she had probably lost a son in the war, or something like that, and had never gotten over it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่างทอผ้าบิลลี่เดินทางลงจากลอนดอนบนรถไฟบ่ายช้า มีการเปลี่ยนแปลงที่อ่านมา และตามเวลาเขามีอ่างอาบน้ำ ก็ประมาณเก้าโมงในตอนเย็น และดวงจันทร์มีค่าออกมาฟ้าใสดาวผ่านบ้านตรงข้ามทางเข้าสถานี แต่อากาศก็เย็นแรง และลมเป็นเหมือนใบมีดแบนของน้ำแข็งบนแก้มของเขา "ขอโทษ เขากล่าวว่า, " แต่มีโรงแรมไม่ไกลเกินไปจากที่นี่ราคาค่อนข้างถูกหรือไม่" "ลองเบลล์เดอะดราก้อน ลูกหาบตอบ ชี้ลงอยู่ "พวกเขาอาจนำคุณในการ มันเป็นเรื่องของสี่ไมล์ตามในด้านอื่น ๆ " บิลลี่ขอบคุณเขา และรับกระเป๋าเดินทางของเขา และจะออกเดินทางไตรมาสไมล์เบลล์และมังกร เขาไม่เคยได้ไปอาบน้ำก่อน เขาไม่รู้ว่าใครอยู่ที่นั่น แต่นาย Greenslade ที่สำนักงานใหญ่ในกรุงลอนดอนได้บอกเขาว่า มันเป็นเมืองสวยงาม "ค้นหาเองอิ่ม เขาได้กล่าวว่า, "แล้วไปตาม และรายงานต่อผู้จัดการสาขาทันทีที่ได้ตัวเองจ่าย" บิลลี่อายุ 17 ปีได้ เขาสวมชุดเสื้อกันน้ำเงินใหม่ หมวก trilby สีน้ำตาลใหม่ และสูทสีน้ำตาลใหม่ และเขารู้สึกดี เขาเดิน briskly ลงบนถนน เขาพยายามทำทุกอย่าง briskly วันนี้ Briskness เขาได้ตัดสินใจ มีลักษณะทั่วไปหนึ่งของนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จทั้งหมด ภาพใหญ่ขึ้นที่สำนักงานใหญ่ได้อย่างไม่น่าแรงตลอดเวลา พวกตื่นตาตื่นใจ มีร้านค้าไม่บนถนนนี้กว้างที่เขาเดินตาม เฉพาะบรรทัดของบ้านสูงในแต่ละด้าน พวกเขาทั้งหมด เหมือนกัน มีเสาและ porches และสี่ หรือห้าตอนไปถึงหน้าประตูของพวกเขา และเห็นได้ชัดว่า กาลครั้งหนึ่งพวกเขาได้รับเรสซิเด้นซ์งามมาก แต่ตอนนี้ แม้ในความมืด เขาได้เห็นว่า สีที่ถูกปอกเปลือกจากแสนอร่อยบนของประตูและหน้าต่าง และสมดุลสีขาวหล่อมีรอยร้าว และ blotchy จากละเลย ทันใดนั้น ในหน้าต่างด้านล่างที่ถูกส่องสว่าง ด้วยหลอดไฟถนนไม่หกหลาไปเก่ง บิลลี่จับภาพของหนังสือพิมพ์ร่วมขึ้นกับกระจกในบานหน้าต่างด้านบน มันกล่าวว่า อาหารเช้า มีแจกันของเหลือง chrysanthemums ความสูง และความสวย งาม ยืนอยู่เพียงภายใต้ประกาศ เขาหยุดเดิน เขาย้ายบิตใกล้ ผ้าม่านสีเขียว (บางเรียงวัสดุ velvety) ถูกแขวนลงด้านใดด้านหนึ่งของหน้าต่าง Chrysanthemums ที่ดูดีอยู่ด้านข้าง เขาไปขวาขึ้น และ peered ผ่านแก้วในห้อง และสิ่งแรกที่เขาเห็นมีไฟสว่างที่เขียนในพื้นเตา บนพรมหน้าไฟ dachshund เล็ก ๆ ที่โค้งขึ้นหลับกับจมูกของห้องท้อง ห้องตัวเอง ตราบใดที่เขาได้เห็นในความมืดครึ่ง ก็เต็มไป ด้วยความสะดวกและเฟอร์นิเจอร์ มีแกรนด์เปียโน และโซฟาขนาดใหญ่ และอวบอ้วนต่างหากหลาย และในมุมหนึ่ง เขาด่างนกแก้วในกรงมีขนาดใหญ่ สัตว์ได้มักจะเป็นสัญญาณที่ดีในที่นี้ บิลลี่บอกว่า ตัวเอง และทั้งหมดในทุก มันดูเขาว่ามันจะอยู่ในบ้านดี แน่นอนมันจะสบายมากกว่าเดอะเบลล์และมังกร บนมืออื่น ๆ ผับจะเข้ามากขึ้นกว่าบอร์ดดิ้งเฮาส์ จะมีเบียร์และปาเป้าในยามเย็น และหลายคนพูดคุยกับ และมันคงจะเล็กดีถูกกว่า เกินไป เขาสะสมสองคืนในผับเมื่อก่อน และเขาก็ชอบ เขาไม่ได้อยู่ใน boardinghouses ใด ๆ และ ที่จะซื่อสัตย์อย่างสมบูรณ์ เป็น tiny หน่อยกลัวของพวกเขา ชื่อตัวเองได้วิงวอนถึงภาพน้ำกะหล่ำปลี rapacious landladies และกลิ่นที่มีประสิทธิภาพของ kippers ในห้องนั่งเล่น หลังจาก dithering เกี่ยวกับนี้ในเย็นสอง หรือสามนาที บิลลี่ตัดสินใจว่า เขาจะเดิน และดูที่เดอะเบลล์และมังกรก่อนที่จะสร้างจิตใจของเขา เขาก็หันไป และตอนนี้ สิ่งแปลก ๆ เกิดขึ้นกับเขา กำลังอยู่ในการกระทำของก้าวกลับ และเลี้ยวจากหน้าต่างทั้งหมดในครั้งเดียวนัยน์ตาของเขาถูกจับ และจัด โดยแจ้งขนาดเล็กที่มีลักษณะแปลกประหลาดที่สุด เบดแอนด์เบรคฟาสท์ ว่ากล่าว อาหารเช้า อาหารเช้า เบด แอนด์เบรคฟาส แต่ละคำได้เช่นตาสีดำขนาดใหญ่ที่จ้องเขาผ่านแก้ว ถือเขา จับใจเขา บังคับให้เขาพักที่เขา และไม่ให้เดินออกไปจากบ้านหลังนั้น และสิ่งต่อไปที่เขารู้ เขาถูกจริงย้ายฝั่งตรงข้ามหน้าต่างกับประตูหน้าบ้าน ปีนขั้นตอนที่นำขึ้นไปและการเข้าถึงสำหรับระฆัง เขากดระฆัง ห่างห้องพักหลังเขาได้ยินมัน ringing และคราวซึ่งก็ต้องได้รับในครั้งเดียวเนื่องจากเขาไม่ได้มีเวลาที่จะเอานิ้วมือของเขาจากปุ่มกระดิ่ง — ประตู swung เปิด และผู้หญิงยืน โดยปกติคุณแหวนระฆัง และคุณมีน้อยครึ่งนาทีของรอก่อนประตูเปิด แต่ดามนี้เป็นเหมือน jack-in-the-box เขากดระฆัง — และเธอ popped ออก มันทำให้เขากระโดด เธอประมาณ forty-five หรือห้าสิบปี และช่วงเวลาที่เธอเห็นเขา เธอให้เขายิ้มอบอุ่น ต้อนรับ "กรุณามา เธอกล่าวพอ เธอก้าวไว้ กดประตูที่เปิดกว้าง และบิลลี่พบเองโดยอัตโนมัติเริ่มต้นไปข้างหน้า การบีบบังคับหรือ แม่นยำ ความปรารถนาที่จะทำตามหลังจากที่เธอเข้าไปในบ้านแข็งแรงรอง "ผมเห็นประกาศในหน้าต่าง เขากล่าว จับตัวกลับไป "ใช่ ฉันรู้" "ผมสงสัยว่า เกี่ยวกับห้องพัก" "เสร็จทั้งหมดสำหรับคุณ ยาหยี เธอกล่าว เธอมีใบหน้ากลมสีชมพูและตาสีฟ้าที่อ่อนโยนมาก "ผมเพื่อเบลล์และมังกร บิลลี่บอกเธอ "แต่สังเกตภายในหน้าต่างของคุณขึ้นจับตาของฉัน" "ฉันรักเด็ก เธอกล่าวว่า "ทำไมไม่มาในจากเย็น" "ว่าคุณคิดค่า" "ห้าและ sixpence คืน รวมอาหารเช้า" ก็น่าราคาถูก ได้น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของสิ่งที่เขาได้ยินดีจ่าย "ถ้า ที่มากเกินไป, " เธอว่า "นั้นบางทีฉันสามารถลดเพียงเล็กน้อย tiny คุณประสงค์ไข่อาหารเช้า ไข่มีราคาแพงในขณะนี้ มันจะเป็น sixpence น้อย โดยไข่" "ห้าและ sixpence แจ่ม เขาตอบ "ควรชอบมากพักที่นี่" "ฉันรู้ว่า คุณต้องการ มา" เธอดูดีชะมัด เธอดูเหมือนแม่ของของโรงเรียนเพื่อนต้อนรับหนึ่งเป็นบ้านพักสำหรับวันหยุดคริสต์มาส บิลลี่ออกหมวกของเขา และก้าวเกินขีดจำกัด "เพียงแค่แขวนมี เธอกล่าวว่า, " และให้ฉันช่วยให้คุณกับเสื้อของคุณ" มีหมวกหรือเสื้อโค้ทในศาลาอื่น ๆ ไม่ มีร่มไม่ แท่งไม่เดินซึ่งไม่ "เราจะให้ตนเอง เธอกล่าว ยิ้มที่เขาเหนือไหล่ของเธอเธอนำทางชั้นบน "คุณดู ไม่มากมักจะมีความสุขของผู้เยี่ยมชมเข้ารังน้อยของฉัน"สาวเก่าอยู่เล็กน้อย dotty บิลลี่บอกตัวเอง แต่ที่ห้าและ sixpence คืน ที่ใส่ใจในการที่ "ฉันควรได้คิดว่า คุณจะได้แค่ swamped กับผู้สมัคร เขากล่าวสุภาพ "โอ้ ฉัน รักของฉัน ฉัน ของฉัน แต่ปัญหาคือ ว่า ผมอดคิดไม่ได้เป็นเพียง teeny-weeny เล็ก choosy และเฉพาะ — ถ้าคุณดูไง " "อา ใช่" "แต่ฉันเสมอพร้อม ทุกอย่างได้เสมอพร้อมวันและกลางคืนในบ้านนี้คงมีโอกาสปิดที่สุภาพบุรุษหนุ่มยอมรับได้จะมาพร้อม และมันเป็นความสุข ยาหยี สุขมาก เมื่อตอนนี้และอีกครั้งที่ฉันเปิดประตูเห็นคนยืนอยู่มีใครเป็นเพียงต้องการ" เธออยู่ตรงกลางขึ้นบันได และเธอหยุดชั่วคราว ด้วยมือหนึ่งบนรถไฟบันได เปิดหัวของเธอ และยิ้มลงที่เขากับริมฝีปากซีด "เช่นคุณ เธอเพิ่ม และตาของเธอสีฟ้าเดินทางช้าลงความยาวของร่างกายของบิลลี่ เท้า ทางขึ้นอีก ในการเชื่อมโยงไปถึงชั้นสอง เธอบอกเขา "ชั้นนี้เป็นของผม" พวกเขาปีนขึ้นเที่ยวบินอื่น "และอันนี้เป็นของคุณทั้งหมด เธอกล่าว "นี่คือห้องของคุณ ฉันหวังว่า คุณจะชอบ" เธอเอาเขาเข้าเล็ก แต่เสน่ห์หน้าห้องนอน สลับไฟ ตามเธอไปใน "พระอาทิตย์ยามเช้ามาขวาในหน้าต่าง นายระบุวัน มันคือนายระบุวัน ไม่มัน "ไม่ เขากล่าว "มันเป็นช่างทอผ้า" "นายนกจาบอก อย่างไรดี ฉันได้วางขวดน้ำระหว่างแผ่นเพื่อออก นกจาบอกนาย มันเป็นเช่นความสะดวกสบายที่ มีขวดน้ำร้อน–เตียงที่แปลกมีแผ่นทำความสะอาด ไม่คุณเห็น และคุณอาจแสงไฟแก๊สตลอดเวลาถ้าคุณรู้สึกหนาว" "ขอบคุณ บิลลี่กล่าวว่า "ขอขอบคุณมากเคย" เขาสังเกตเห็นว่า มีการนำมาห่มปิดเตียง และที่ เกี่ยวกับภัตตาคารที่ได้รับอย่างปิดด้านหนึ่ง พร้อมทั้งคนไปใน "ดีใจคุณปรากฏ เธอกล่าว ค้นหาใบหน้าของเขาจริงจัง "ฉันได้เริ่มต้นรับห่วง" "ที่ถูก บิลลี่ตอบสดใส "คุณจะต้องกังวลเกี่ยวกับผม" เขาใส่กระเป๋าเดินทางของเขาบนเก้าอี้ และเริ่มเปิด "และสิ่งที่เกี่ยวกับซุปเปอร์ รักของฉัน ไม่ได้คุณจัดการเพื่อให้ได้อะไรก่อนคุณมาที่นี่" "ฉันไม่หิวมาก ขอบคุณ เขากล่าวว่า "ผมคิดว่า จะแค่ไปนอนเร็วที่สุด เพราะพรุ่งนี้ดิฉันก็อยากจะลุกขึ้นแต่เช้า และรายงานไปยังสำนักงาน" "ดี แล้ว ฉันจะปล่อยให้คุณเดี๋ยวนี้เพื่อให้คุณสามารถสามารถแยก แต่ก่อนเข้านอน คุณจะเกล้าป๊อปเข้าไปในห้องนั่งเล่นชั้นล่างและลงนามหนังสือ ทุกคนได้ไม่ว่า เพราะมันเป็นกฎหมายของแผ่นดิน และเราไม่ต้องไปทำลายกฎหมายใด ๆ ในระยะนี้ในกระบวนการพิจารณา ทำเรา" เธอให้เขาเป็นคลื่นเล็กน้อยมือ และไปอย่างรวดเร็วจากห้อง และปิดประตู ตอนนี้ ความจริงที่ว่า เจ้าของเขาดูเหมือนจะ เป็นเล็กน้อยปิดปล่อยจรวดของเธอไม่ได้กังวลบิลลี่อย่าง หลังจากทั้งหมด เธอไม่เพียงแต่เป็นอันตราย – มีคำถามไม่ว่า — แต่เธอยังค่อนข้างชัดชนิดและจิตใจกว้างขวาง เขาเดาว่า เธอก็คงแพ้สนในสงคราม หรือสิ่งเช่นนั้น และไม่เคยได้รับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บิลลี่ผู้ประกอบการได้เดินทางลงมาจากลอนดอนบนรถไฟช่วงบ่ายช้ากับการเปลี่ยนแปลงที่อ่านเกี่ยวกับวิธีการและเวลาที่เขาได้ไปอาบน้ำที่มันเป็นเกี่ยวกับ 09:00 ในตอนเย็นและดวงจันทร์ที่ถูกขึ้นมาจาก ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวชัดเจนกว่าบ้านที่อยู่ตรงข้ามทางเข้าสถานี แต่อากาศร้ายแรงเย็นและลมเป็นเหมือนใบมีดแบนของน้ำแข็งบนแก้มของเขา. "ขอโทษฉัน" เขากล่าวว่า "แต่จะมีโรงแรมราคาถูกอย่างเป็นธรรมไม่ไกลจากที่นี่?" "ลองเบลล์และมังกร "ลูกหาบตอบชี้ลงที่ถนน "พวกเขาอาจใช้เวลาคุณในการ. ก็ประมาณหนึ่งในสี่ของไมล์พร้อมในด้านอื่น ๆ ." บิลลี่ขอบคุณเขาและหยิบกระเป๋าเดินทางของเขาและออกไปเดินสี่ไมล์เพื่อเบลล์และมังกร เขาไม่เคยไปอาบน้ำก่อน เขาไม่ได้รู้ว่าทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น แต่นาย Greenslade ที่สำนักงานใหญ่ในกรุงลอนดอนได้บอกเขาว่ามันเป็นเมืองที่สวยงาม "ค้นหาที่พักของคุณเอง" เขาบอกว่า "และจากนั้นไปพร้อมและรายงานให้ผู้จัดการสาขาเร็วที่สุดเท่าที่คุณได้ด้วยตัวคุณเองตัดสิน." บิลลี่อายุสิบเจ็ดปี เขาสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มสีฟ้าใหม่สีน้ำตาลหมวกสักหลาดใหม่และชุดสูทสีน้ำตาลใหม่และเขาก็มีความรู้สึกที่ดี เขาเดินเหยงลงบนถนน เขาได้พยายามที่จะทำทุกอย่างเหยงวันนี้ ความกระฉับกระเฉงเขาได้ตัดสินใจที่เป็นหนึ่งในลักษณะทั่วไปของนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จทั้งหมด ภาพใหญ่ขึ้นที่สำนักงานใหญ่ได้อย่างเร็วน่าขนลุกอยู่ตลอดเวลา พวกเขาเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ. มีร้านค้าไม่เกี่ยวกับถนนกว้างนี้ว่าเขากำลังเดินไปตามมีเพียงสายของบ้านสูงในแต่ละด้านทั้งหมดของพวกเขาเหมือนกัน พวกเขามีซุ้มประตูและเสาและสี่หรือห้าขั้นตอนจะขึ้นไปยังประตูหน้าของพวกเขาและมันก็เห็นได้ชัดว่ากาลครั้งหนึ่งพวกเขาได้รับที่อยู่อาศัยหรูหรามาก แต่ตอนนี้แม้ในความมืดที่เขาจะเห็นว่าสีที่ได้รับจากการปอกเปลือกไม้บนประตูของพวกเขาและหน้าต่างและที่อาคารสีขาวหล่อถูกแตกและรอยจากการละเลย. ทันใดนั้นในหน้าต่างชั้นล่างที่สว่างเรืองรองโดยถนน โคมไฟไม่หกหลาออกบิลลี่จับสายตาของแจ้งให้ทราบล่วงหน้าพิมพ์ propped ขึ้นกับกระจกในบานหน้าต่างด้านบน มันบอกว่าที่พักพร้อมอาหารเช้า มีการปักแจกันของดอกเบญจมาศสีเหลืองเป็นที่สูงและสวยงามเพียงแค่ยืนอยู่ใต้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า. เขาหยุดเดิน เขาย้ายบิตใกล้ชิด ผ้าม่านสีเขียว (เรียงลำดับของวัสดุที่นุ่มบางส่วน) ได้รับการห้อยลงมาที่ด้านข้างของหน้าต่างทั้ง เบญจมาศมองที่ยอดเยี่ยมอยู่ข้างๆ เขาเดินไปทางขวาขึ้นและ peered ผ่านกระจกเข้ามาในห้องและสิ่งแรกที่เขาเห็นถูกไฟไหม้ที่สดใสในครอบครัว บนพรมในด้านหน้าของไฟ, ดัชชุนเล็ก ๆ น้อย ๆ สวยถูกขดตัวนอนหลับกับจมูกของมันซุกเข้าไปในท้อง ห้องพักตัวเองเพื่อให้ไกลที่สุดเท่าที่เขาจะได้เห็นในความมืดครึ่งก็เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกใจ มีเปียโนที่ยิ่งใหญ่เป็นเด็กและโซฟาขนาดใหญ่และเก้าอี้อวบหลายและในมุมหนึ่งที่เขาเห็นนกแก้วขนาดใหญ่ที่อยู่ในกรง สัตว์มักจะเป็นสัญญาณที่ดีในสถานที่เช่นนี้บิลลี่บอกตัวเอง; และในทุกมันดูเหมือนกับเขาราวกับว่ามันจะเป็นบ้านที่ดีงามที่จะอยู่ใน. แน่นอนมันจะสะดวกสบายมากขึ้นกว่าเบลล์และมังกร. ในทางตรงกันข้าม, ผับจะเป็นที่พึงพอใจมากกว่าหอพัก จะมีเบียร์และปาเป้าในตอนเย็นและผู้คนจำนวนมากที่จะพูดคุยและมันอาจจะเป็นบิตที่ดีราคาถูกเกินไป เขาได้อยู่สองสามคืนในผับครั้งก่อนและเขาได้ชอบมัน เขาไม่เคยอยู่ใน boardinghouses ใด ๆ และจะซื่อสัตย์อย่างสมบูรณ์แบบเขาเป็นบิตขนาดเล็กกลัวของพวกเขา ชื่อตัวเองเสกภาพของกะหล่ำปลีน้ำ landladies โลภและกลิ่นที่มีประสิทธิภาพของปลาเค็มในห้องนั่งเล่น. หลังจาก dithering เกี่ยวกับการเช่นนี้ในเย็นสองหรือสามนาทีบิลลี่ตัดสินใจว่าเขาจะเดินบนและดูที่ เบลล์และมังกรก่อนที่จะทำให้จิตใจของเขา เขาหันไป. และตอนนี้เป็นสิ่งที่แปลกเกิดขึ้นกับเขา เขาอยู่ในการกระทำของก้าวกลับไปและเปลี่ยนไปจากหน้าต่างเมื่อทั้งหมดในครั้งเดียวดวงตาของเขาถูกจับและถูกจัดขึ้นในลักษณะที่แปลกประหลาดมากที่สุดโดยแจ้งให้ทราบล่วงหน้าขนาดเล็กที่อยู่ที่นั่น Bed and Breakfast, ก็กล่าวว่า Bed and Breakfast, ที่พักพร้อมอาหารเช้าเตียงและอาหารเช้า แต่ละคำเป็นเหมือนตาสีดำขนาดใหญ่จ้องมองที่เขาผ่านกระจกถือเขาที่น่าสนใจเขาบังคับให้เขาอยู่ที่เขาเป็นและไม่ให้เดินออกไปจากบ้านนั้นและสิ่งต่อไปที่เขารู้ว่าเขาได้รับจริงย้ายข้ามจาก หน้าต่างไปที่ประตูหน้าบ้านปีนขั้นตอนที่นำขึ้นไปและเอื้อมมือไปหยิบระฆัง. เขากดระฆัง อยู่ห่างไกลในห้องด้านหลังเขาได้ยินเสียงมันดังก้องอยู่แล้วในครั้งเดียว แต่ก็ต้องได้รับในครั้งเดียวเพราะเขาไม่ได้มีเวลาที่จะใช้นิ้วมือของเขาจากปุ่มระฆังเปิดประตู swung และหญิงกำลังยืนอยู่ที่นั่นปกติคุณกดกริ่งและคุณมีอย่างน้อยรอครึ่งนาทีก่อนที่ประตูจะเปิดออก แต่นางนี้เป็นเหมือนแจ็คในกล่อง เขากดระฆังและเธอโผล่! มันทำให้เขากระโดด. เธอเป็นประมาณสี่สิบห้าหรือห้าสิบปีและขณะที่เธอเห็นเขาเธอให้เขาอบอุ่นรอยยิ้ม. "โปรดมาใน" เธอกล่าวเป็นสุข เธอก้าวไปข้างถือประตูที่เปิดกว้างและบิลลี่พบว่าตัวเองโดยอัตโนมัติเริ่มต้นไปข้างหน้า การบังคับหรือถูกต้องมากขึ้นความปรารถนาที่จะตามมาหลังจากเธอเข้าไปในบ้านที่มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ. "ผมเห็นแจ้งให้ทราบในหน้าต่าง" เขากล่าวถือตัวเองกลับมา. "ใช่ฉันรู้ว่า." "ฉันถูกสงสัยเกี่ยวกับ ห้องพัก. " "มันเป็นทุกอย่างพร้อมสำหรับคุณที่รักของฉัน" เธอกล่าว เธอมีใบหน้ากลมสีชมพูและอ่อนโยนมากตาสีฟ้า. "ฉันอยู่บนทางของฉันไปที่เบลล์และมังกร" บิลลี่บอกเธอ "แต่แจ้งให้ทราบในหน้าต่างของคุณที่เพิ่งเกิดขึ้นที่จะจับสายตาของฉัน." "เด็กรักของฉัน" เธอกล่าวว่า "ทำไมคุณไม่ออกมาในเย็น?" "คุณไม่คิดค่าใช้จ่ายเท่าไหร่?" "ห้าและเพนนี คืนรวมอาหารเช้า. " มันเป็นราคาถูกน่าขนลุก มันเป็นน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของสิ่งที่เขาได้รับการยินดีที่จะจ่าย. "ถ้าเป็นมากเกินไป" เธอกล่าวเสริมว่า "แล้วบางทีฉันสามารถลดความมันเพียงเล็กน้อย คุณต้องการที่ไข่สำหรับอาหารเช้า? ไข่มีราคาแพงในขณะนี้ มันจะเพนนีน้อยโดยไม่ต้องไข่. " "ห้าและเพนนีดี" เขาตอบ "ฉันควรจะชอบมากที่จะอยู่ที่นี่." "ผมรู้ว่าคุณจะ อย่ามา. " เธอดูเหมือนมีความสุขชะมัด เธอมองว่าเหมือนแม่ของเพื่อนที่โรงเรียนที่ดีที่สุดคนหนึ่งที่พร้อมต้อนรับคุณหนึ่งเข้าไปในบ้านที่จะเข้าพักสำหรับวันหยุดคริสต์มาส บิลลี่ถอดหมวกของเขาและก้าวข้ามธรณีประตู. "เพียงแค่แขวนไว้ที่นั่น" เธอกล่าว "และแจ้งให้เราช่วยให้คุณกับเสื้อของคุณ." ไม่มีหมวกหรือเสื้อโค้ทในห้องโถงเป็น มีร่มไม่มีเขาไม่เดินไม้ไม่มีอะไร. "เรามีทุกอย่างเพื่อตัวเอง" เธอกล่าวยิ้มที่เขาข้ามไหล่ของเธอขณะที่เธอนำวิธีการที่ชั้นบน "คุณเห็นมันเป็นไปไม่มากมักจะมีความสุขของการเข้าชมเป็นรังเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน." หญิงชราเป็นขี้หลงขี้ลืมเล็กน้อยบิลลี่บอกตัวเอง แต่ในห้าเพนนีคืนที่ใส่ใจเกี่ยวกับที่? "ฉันควรจะได้คิดว่าคุณต้องการจะล้นมือกับผู้สมัครเพียงแค่" เขากล่าวอย่างสุภาพ. "โอ้ฉันรักของฉันฉันแน่นอนฉัน แต่ปัญหาก็คือว่าผมอยากจะเป็นเพียงเล็ก-weeny บิตจู้จี้จุกจิกและโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณเห็นสิ่งที่ฉันหมายถึง. " "อาใช่." "แต่ฉันพร้อมเสมอ ทุกอย่างอยู่เสมอวันพร้อมทั้งกลางวันและกลางคืนในบ้านหลังนี้เพียงแค่ในโอกาสปิดที่สุภาพบุรุษหนุ่มที่ยอมรับจะมาพร้อม และมันก็เป็นเช่นความสุขที่รักของฉันเช่นความสุขที่ดีมากเมื่อในขณะนี้และอีกครั้งที่ผมเปิดประตูและผมเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นที่เป็นเพียงตรงขวา. "เธอเป็นครึ่งทางขึ้นบันไดและเธอหยุดชั่วคราวด้วยมือข้างหนึ่งบน ราวบันไดหันหัวของเธอและยิ้มลงมาที่เขาด้วยริมฝีปากซีด "เช่นเดียวกับคุณ" เธอเสริมและดวงตาสีฟ้าของเธอเดินทางไปอย่างช้า ๆ ตลอดทางลงความยาวของร่างกายของบิลลี่เพื่อให้เท้าของเขาและจากนั้นขึ้นมาอีกครั้ง. ในการเชื่อมโยงไปถึงชั้นสองเธอบอกกับเขาว่า "ชั้นนี้เป็นของฉัน " พวกเขาปีนขึ้นไปเที่ยวบินอื่น "และหนึ่งในนี้เป็นของคุณทั้งหมด" เธอกล่าว "นี่คือห้องของคุณ ฉันหวังว่าคุณจะชอบมัน. "เธอพาเขาเข้าไปในห้องนอนด้านหน้าขนาดเล็ก แต่มีเสน่ห์สลับกับแสงขณะที่เธอไปใน. "ดวงอาทิตย์ยามเช้ามาขวาในหน้าต่างนายเพอร์กิน มันเป็นนายเพอร์กินไม่ได้หรือไม่ " "ไม่" เขากล่าว "มันเป็นผู้ประกอบการ." "นาย ผู้ประกอบ ดีจริง ฉันได้ใส่ขวดน้ำระหว่างแผ่นอากาศพวกเขาออกนายประกอบ มันเป็นเช่นความสะดวกสบายที่จะมีขวดน้ำร้อนในเตียงแปลกกับแผ่นสะอาดคุณไม่เห็นด้วย? และคุณอาจจะจุดไฟก๊าซในเวลาใด ๆ ถ้าคุณรู้สึกว่าอากาศหนาวเย็น. " "ขอบคุณ" บิลลี่กล่าวว่า "ขอบคุณมากเลยทีเดียว." เขาสังเกตเห็นว่าผ้าคลุมเตียงที่ได้รับนำตัวออกจากเตียงและที่นอนหมอนมุ้งที่ได้รับการหันกลับมาอย่างเรียบร้อยในอีกด้านหนึ่งทุกคนพร้อมสำหรับคนที่จะได้รับใน. "ฉันดีใจที่คุณปรากฏ" เธอกล่าวว่ามองอย่างจริงจังเป็นใบหน้าของเขา "ผมเริ่มที่จะได้รับความกังวลใจ." "นั่นคือทั้งหมดที่ด้านขวา," บิลลี่ตอบสดใส "คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน." เขาวางกระเป๋าเดินทางของเขาอยู่บนเก้าอี้และเริ่มที่จะเปิดมัน. "และสิ่งที่เกี่ยวกับอาหารมื้อเย็นที่รักของฉันได้อย่างไร คุณไม่จัดการเพื่อให้ได้สิ่งที่จะกินก่อนที่คุณจะมาที่นี่? " "ฉันไม่บิตหิวขอขอบคุณคุณ" เขากล่าว "ฉันคิดว่าฉันจะไปนอนให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เพราะในวันพรุ่งนี้ผมจะต้องได้รับขึ้นค่อนข้างต้นและรายงานไปยังสำนักงาน." "ดีมากแล้ว ฉันจะปล่อยให้คุณในขณะนี้เพื่อให้คุณสามารถแกะ แต่ก่อนที่จะไปนอนคุณจะใจดีพอที่จะปรากฏเป็นห้องนั่งเล่นที่ชั้นล่างและลงนามในหนังสือ? ทุกคนมีที่จะทำอย่างนั้นเพราะมันเป็นกฎหมายของแผ่นดินและเราไม่ต้องการที่จะไปทำลายกฎหมายใด ๆ ในขั้นตอนนี้ในการดำเนินการทำเรา? "เธอทำให้เขาเป็นคลื่นเล็กน้อยของมือและเดินออกไปอย่างรวดเร็วของ ห้องและปิดประตู. ตอนนี้ความจริงที่ว่าเจ้าของของเขาดูเหมือนจะเล็กน้อยปิดโยกของเธอไม่ได้กังวลบิลลี่ในอย่างน้อย หลังจากที่ทุกคนที่เธอไม่เพียง แต่ไม่เป็นอันตราย-มีคำถามเกี่ยวกับว่า-แต่เธอก็ยังค่อนข้างเห็นได้ชัดชนิดและจิตวิญญาณใจกว้างไม่มี เขาเดาว่าเธออาจจะสูญเสียลูกชายในสงครามหรือสิ่งที่ต้องการและไม่เคยอากาศมากกว่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บิลลี่ วีเวอร์ ได้เดินทางลงจากลอนดอนบนรถไฟช่วงบ่ายช้า กับการเปลี่ยนแปลงในการอ่านเกี่ยวกับวิธีการและเวลาที่เขาต้องอาบน้ำ ก็ประมาณเก้าโมงในตอนเย็น และพระจันทร์ขึ้นมาจากท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวชัดเจนกว่าบ้านที่อยู่ตรงข้ามทางเข้าสถานี . แต่อากาศหนาวและลมร้ายแรงเหมือนแบนใบมีดน้ำแข็งบนแก้มของเขา

" ขอโทษนะครับ " เขากล่าว" แต่มันเป็นโรงแรมค่อนข้างราคาถูกอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ "

" ลองระฆังและมังกร " พนักงานตอบ ชี้ลงถนน " พวกเขาอาจจะพาคุณไป . มันเกี่ยวกับไตรมาสของไมล์ ตามในด้านอื่น ๆ . "

บิลลี่ขอบคุณเขาและหยิบกระเป๋าของเขาและการตั้งค่าออกเดินสี่ไมล์กับระฆังและมังกร เขาไม่เคยอาบน้ำมาก่อนเขาไม่ได้รู้จักใครอาศัยอยู่ที่นั่น แต่มิสเตอร์กรีนสเลิด สำนักงานใหญ่ในลอนดอนได้บอกเขาว่าเป็นเมืองที่สวยงาม " หาที่พักของคุณเอง " เขากล่าว " และจากนั้นไปรายงานให้ผู้จัดการทันทีที่คุณได้ลงหลักปักฐาน "

บิลลี่อายุสิบเจ็ดปี เขาใส่ชุดใหม่สีน้ำเงินเสื้อกันหนาว , หมวก trilby สีน้ำตาลใหม่และสูทสีน้ำตาลใหม่และเขาก็รู้สึกดี เขาเดินเหยงลงถนน เขาพยายามทำทุกอย่าง ไปหลายวัน กระฉับกระเฉง เขาตัดสินใจ เป็นคนทั่วไปลักษณะของนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จทั้งหมด ใหญ่ ภาพขึ้นที่สำนักงานใหญ่เป็นอย่างน่าขนลุก กระฉับกระเฉงอยู่ตลอดเวลา พวกเขากำลังที่น่าตื่นตาตื่นใจ

ไม่มีร้านค้าบนถนนกว้างที่เขาเดินตามแต่แถวบ้านสูงในแต่ละด้าน , ทั้งหมดของพวกเขาเหมือนกัน พวกเขามี Porches และเสาสี่หรือห้าก้าวจะถึงประตูด้านหน้าของพวกเขา และมันชัดเจนว่า กาลครั้งหนึ่งมีมากโก้เก๋ หอพัก แต่ตอนนี้แม้แต่ในที่มืดเขาอาจจะเห็นว่าสีก็ลอกจากไม้บนประตูและหน้าต่างและที่หล่อขาวมีรอยจากอาคารแตกและละเลย

ก็ในหน้าต่างชั้นล่างที่เรืองรองสว่างไสวด้วยโคมไฟถนนไม่หกหลาออกไป บิลลี่จับสายตาของพิมพ์สังเกตเห็นมัดเข้ากับกระจกแห่งหนึ่งในบานหน้าต่างด้านบน มันบอกว่าเตียงและอาหารเช้ามีแจกันดอกเบญจมาศสีเหลือง สูงและสวยงาม ยืนอยู่ใต้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า

เขาก็หยุดเดิน เขาย้ายบิตใกล้ชิด ผ้าม่านสีเขียว ( บางจัดเรียงของนุ่มวัสดุ ) ถูกแขวนลงบนด้านข้างของหน้าต่าง ดอกเบญจมาศดูดีมาก อยู่ข้างๆ เขาไปทางขวาขึ้นและมองออกไปผ่านกระจกเข้ามาในห้องและสิ่งแรกที่เขาเห็นคือไฟสว่างในเตาไฟ บนพรมในด้านหน้าของไฟ ดัชชุน สวยน้อยนอนขดตัวหลับกับจมูกของมันซุกเข้าไปในท้องของมัน ห้องตัวเอง เท่าที่เขาเห็นในครึ่งมืด เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกใจ มีเปียโนแกรนด์และโซฟาขนาดใหญ่ และหลาย ๆอวบ เก้าอี้ ,และในมุมหนึ่งเขาพบนกแก้วขนาดใหญ่ในกรง สัตว์มักจะเป็นสัญญาณที่ดีในสถานที่แบบนี้ บิลลี่บอกตัวเอง และทั้งหมดนี้ มันมองเขาราวกับว่ามันจะมีบ้านที่ดีงามที่จะอยู่ใน แน่นอนมันอาจจะสะดวกกว่าเบลล์และมังกร

ในมืออื่น ๆที่ผับจะถูกใจกว่าหน้าบ้าน n .มีเบียร์ปาลูกดอกในตอนเย็น และหลายคนพูด และมันอาจเป็นบิตดีถูกด้วย เขาอยู่สองสามคืนในผับมาก่อน และเขาก็ชอบมัน เขาไม่เคยอยู่ใน boardinghouses และจะซื่อสัตย์อย่างสมบูรณ์ เขาค่อนข้างตกใจเล็ก ๆของพวกเขา ชื่อ ตัวเอง conjured ขึ้นภาพของน้ำกะหล่ำปลี landladies แย่งชิง ,