Though Rawlings restricted himself

Though Rawlings restricted himself to sets in his prewar fashion photography, his models acted with casual allure. The photographer's recently rediscovered archive includes photographs of stage, screen, and society stars of the 1940s and 1950s, including Marlene Dietrich, Salvador Dali, Veronica Lake, Bridget Bate Tichenor and Montgomery Cliff. In 1945, Rawlings turned to New York and opened his own studio where he adopted the natural light, locations, and sunny models especially favored by the American magazines. Through the 1960s, Rawlings contributed to American Vogue and took advertising commissions. With his informative style, Rawlings was an acknowledged groundbreaker in fashion photography. During this time, Rawlings achieved a fresher, more American and lifestyle-driven look. He was the first American photographer to shed fashion in this way. Like many of the photographers of that time, Rawlings had a list of favorite models. During the late 1930s and the early 1940s these included Dana Jenney, Helen Bennett and Betty Mclauchlen. Meg Mundy, whom he discovered in a waiting room at the CBS studios, proved to be an all-time favorite of his.

Rawlings became the first photographer to systematically associate fashion with Hollywood celebrities. Rawlings is one of the most prolific and important photographers of the twentieth century, with more than two hundred Vogue and Glamour covers to his credit. He showed fashion in a direct, informational way that combined beauty with clarity. Rawlings single-handedly elevated commercial photography to an art form, and expanded the selling power and scope of the fashion press. Previously, magazine covers were staid and uninspired, and were shot solely in black and white. Rawlings' glamorous shots utilized light, reflections and color, permeated with the rich mystique of an underlying storyline.

John Rawlings died in 1970 at the age of fifty-eight. Rawlings spent the last years of his life with the fashion designer Adri. Adri donated his archive to the Fashion Institute of Technology, which, in collaboration with Cond 1/8 Nast Publications, mounted the exhibition, ''John Rawlings: 30 Years in Vogue,'' which was also the title of a book published by Arena Editions. This retrospective of the photographer's work, curated by Kohle Yohannan and Irving Solero, was opened on June 12, 2001.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ Rawlings จำกัดตัวเองในการถ่ายภาพของเขา prewar แฟชั่นชุด แบบจำลองของเขาดำเนินกับอัลลูเรสบาย ๆ ช่างภาพที่เพิ่ง rediscovered ถาวรรวมถึงรูปถ่ายดาวขั้น หน้าจอ และสังคมของทศวรรษ 1940 โดยมินิ ดี ทริช Marlene ซัลวาดอร์ดาลี เวโรนิกาเลค บริจิตแห่ง Bate Tichenor และ หน้าผามอนท์โก ในปีค.ศ. 1945, Rawlings ไปนิวยอร์ก และเปิดสตูดิโอของเขาเองที่เขานำแสงธรรมชาติ สถานที่ รูปแบบ และซันนี่โดยเฉพาะปลอดนิตยสารอเมริกัน ผ่านปี 1960, Rawlings ส่วนสมัยอเมริกัน และเอาโฆษณาค่าคอมมิชชัน สไตล์ของเขาอีก Rawlings ได้ groundbreaker รับการยอมรับในการถ่ายภาพแฟชั่น ในช่วงเวลานี้ Rawlings ได้ดูสด ขึ้นอเมริกัน และขับ เคลื่อนชีวิต เขาเป็นช่างภาพชาวอเมริกันครั้งแรกหลั่งแฟชั่นด้วยวิธีนี้ เช่นหลายช่างเวลา Rawlings ได้รายชื่อรุ่นที่ชื่นชอบ ในช่วง 1930 ปลายทศวรรษ 1940 โดยต้น เหล่านี้รวม Jenney ดา เฮเลนเบนเนต และเบ็ตตี้ Mclauchlen เม็ก Mundy ที่เขาค้นพบในห้องพักรอที่สตูดิโอ CBS พิสูจน์ให้ ชื่นชอบการสรุปของเขา Rawlings กลายเป็น ช่างภาพแรกจะเป็นระบบเชื่อมโยงแฟชั่นกับดาราฮอลลีวู้ด Rawlings เป็นหนึ่งในช่างภาพลูก และสำคัญที่สุดของศตวรรษที่ยี่สิบ กับสมัยกว่าสองร้อย และได้รับครอบคลุมการ เขาแสดงให้เห็นแฟชั่นในทางตรง ข้อมูลที่รวมความงาม มีความชัดเจน Rawlings ชัยยกถ่ายภาพเชิงพาณิชย์แบบศิลปะ และขยายอำนาจและขอบเขตของข่าวแฟชั่นขาย ก่อนหน้านี้ นิตยสารครอบคลุม staid และ uninspired แล้วยิงเป็นสีขาวดำเท่านั้น ภาพงามของ Rawlings ใช้แสง สะท้อน และ สี permeated ด้วยพร้อมติดหลากหลายของเรื่องราวเป็นต้น Rawlings จอห์นเสียชีวิตในปีที่อายุสิบแปด Rawlings ใช้ปีสุดท้ายของชีวิตของเขากับสาว Adri Adri บริจาคเขาเก็บไปแฟชั่นสถาบันเทคโนโลยี ที่ ร่วมกับ Cond 1/8 สำหรับสิ่งพิมพ์ ติดตั้งนิทรรศการ, ''จอห์น Rawlings: 30 ปีในสมัย ซึ่งยังเป็นชื่อของหนังสือเผยแพร่ โดยเวทีรุ่น ย้อนรอยนี้งานของช่างภาพ curated โดย Kohle Yohannan และเออร์วิง Solero ถูกเปิดบน 12 มิถุนายน ค.ศ. 2001

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าลิงส์ จำกัด ตัวเองให้ชุดในการถ่ายภาพแฟชั่นของเขาสงครามรูปแบบของเขาทำหน้าที่ที่มีเสน่ห์ในบรรยากาศสบาย ๆ ช่างภาพของการค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้เก็บรวมถึงรูปถ่ายของเวทีหน้าจอและดาวสังคมของปี 1940 และปี 1950 รวมทั้งมาร์ลีนดีทริช, Salvador Dali, เวโรนิก้าเลบริด Bate Tichenor เมอรีคลิฟ ในปี 1945 ลิงส์หันไปนิวยอร์กและเปิดสตูดิโอของเขาเองที่เขานำแสงธรรมชาติสถานที่และรูปแบบที่มีแดดโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับการสนับสนุนนิตยสารอเมริกัน ผ่าน 1960, ลิงส์มีส่วนทำให้ Vogue อเมริกันและเอาค่าคอมมิชชั่นโฆษณา ด้วยรูปแบบข้อมูลของเขาเป็นลิงส์ groundbreaker ได้รับการยอมรับในการถ่ายภาพแฟชั่น ในช่วงเวลานี้ลิงส์ที่ประสบความสำเร็จสดชื่นดูอเมริกันมากขึ้นและการดำเนินชีวิตที่ขับเคลื่อนด้วย เขาเป็นช่างภาพชาวอเมริกันคนแรกที่จะหลั่งแฟชั่นในลักษณะนี้ เช่นเดียวกับหลายของช่างภาพในช่วงเวลานั้นลิงส์มีรายชื่อของรูปแบบที่ชื่นชอบ ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1930 และต้นปี 1940 เหล่านี้รวม Dana Jenney เฮเลนเบนเน็ตต์และเบ็ตตี้ Mclauchlen เม็ก Mundy ซึ่งเขาค้นพบในห้องรอที่สตูดิโอซีบีเอสพิสูจน์แล้วว่าเป็นที่ชื่นชอบของทุกเวลาของเขา. ลิงส์กลายเป็นช่างภาพแรกที่จะเป็นระบบเชื่อมโยงกับแฟชั่นดาราฮอลลีวู้ด ลิงส์เป็นหนึ่งในช่างภาพที่อุดมสมบูรณ์มากที่สุดและมีความสำคัญของศตวรรษที่ยี่สิบที่มีมากกว่าสองร้อย Vogue และเสน่ห์ครอบคลุมเครดิตของเขา เขาแสดงให้เห็นในแฟชั่นโดยตรงทางในการให้ข้อมูลที่ผสมผสานความงามที่มีความชัดเจน ลิงส์โดดเดี่ยวเดียวดายยกระดับการถ่ายภาพเชิงพาณิชย์รูปแบบศิลปะและขยายอำนาจการขายและขอบเขตของการกดแฟชั่น ก่อนหน้าปกนิตยสารเป็นสุขุมและปฏิภาณและถูกยิง แต่เพียงผู้เดียวในสีดำและสีขาว ลิงส์ 'ภาพเสน่ห์ใช้แสงสะท้อนและสีเต็มไปด้วยขลังที่อุดมไปด้วยเค้าพื้นฐาน. จอห์นลิงส์เสียชีวิตในปี 1970 ตอนอายุห้าสิบแปด ลิงส์ใช้เวลาหลายปีที่ผ่านมาในชีวิตของเขากับนักออกแบบแฟชั่น Adri Adri บริจาคเก็บของเขาที่จะ Fashion Institute of Technology ซึ่งในความร่วมมือกับ Cond? Nast 1/8 สิ่งพิมพ์ติดตั้งนิทรรศการ '' จอห์นลิงส์: 30 ปีในสมัย ​​'' ซึ่งเป็นชื่อของหนังสือที่ตีพิมพ์โดยสนามกีฬา รุ่น ย้อนหลังของงานนี้ช่างภาพของ curated โดย Kohle Yohannan และเออร์วิง Solero, เปิด 12 มิถุนายน 2001

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่า รอว์ลิงส์ จำกัด ตัวเองชุดของเขาในสงครามการถ่ายภาพแฟชั่น นางแบบ เขาทำแบบสบายๆๆ . ของช่างภาพเพิ่งค้นพบถาวร รวมถึงรูปถ่ายของเวที จอภาพ และสังคมแห่งดวงดาวและ 1940 1950 รวมถึง Salvador Dali มาร์ลีน ดีทริช เวโรนิก้า ทะเลสาบ บริดเจท เบตทิเคอเนอร์ มอนท์โกเมอรี่ และหน้าผา ในปี 1945ลิงส์หันไปนิวยอร์กและเปิดสตูดิโอของเขาเองซึ่งเขาใช้แสงสว่างธรรมชาติ , สถานที่ และนางแบบ โดยเฉพาะแดดโปรด โดยนิตยสารอเมริกัน ผ่าน 1960 , ลิงส์ ทำให้ชาวอเมริกันสมัย และได้ค่าคอมมิชชั่นการโฆษณา กับลักษณะข้อมูลของเขาลิงส์เป็นยอมรับ groundbreaker ในการถ่ายภาพแฟชั่น ในช่วงเวลานี้ , ลิงส์ความสดวิถีชีวิตชาวอเมริกันและขับดู เขาเป็นอเมริกันคนแรกที่ช่างภาพต้องหลั่งแฟชั่นในลักษณะนี้ เช่นเดียวกับหลายของช่างภาพของเวลานั้น รอว์ลิงส์มีรายชื่อนางแบบที่ชื่นชอบ ในช่วงปลายยุค 30 และ 1940S แรกได้แก่ เดน่า เจนนีย์ เฮเลน เบนเนตต์และเบ็ตตี้ mclauchlen . เม็ก Mundy , ผู้ที่เขาได้ค้นพบในรอห้องพักที่ซีบีเอสสตูดิโอพิสูจน์ว่าเป็นโปรดตลอดกาลของเขา

ลิงส์เป็นแรก ช่างภาพแฟชั่นอย่างเป็นระบบเชื่อมโยงกับคนดังฮอลลีวู้ด ลิงส์เป็นหนึ่งในช่างภาพที่อุดมสมบูรณ์มากที่สุดและสำคัญที่สุดของศตวรรษที่ยี่สิบ , ที่มีมากกว่าสองร้อย Vogue และความเย้ายวนใจครอบคลุมเพื่อเครดิตของเขา เขาแสดงในแฟชั่นโดยตรง ข้อมูลทางความงามที่ผสมผสานกับความชัดเจนลิงส์ดันยกระดับการถ่ายภาพเชิงพาณิชย์เพื่อรูปแบบศิลปะและขยายการขายไฟฟ้าและขอบเขตของแฟชั่นข่าว ก่อนหน้านี้ นิตยสารครอบคลุมและมีจิตปฏิภาณ และถูกยิง แต่เพียงผู้เดียวในสีดำและสีขาว ลิงส์ ' หรูหราภาพที่ใช้แสงสะท้อน และ สี เต็มด้วยพลังของต้นแบบที่อุดมไปด้วยเรื่องราว

จอห์นรอว์ลิงส์ตายในปี 1970 เมื่ออายุ 58 . ลิงส์ใช้เวลาปีสุดท้ายของชีวิตของเขากับนักออกแบบแฟชั่น Adri . Adri บริจาคถาวรของเขาเพื่อแฟชั่นสถาบันเทคโนโลยี , ซึ่ง , ในความร่วมมือกับโรค 1 / 8 สิ่งพิมพ์ Nast , ติดตั้งนิทรรศการ ' 'john ลิงส์ : 30 ปีในสมัย ' ' ซึ่งเป็นชื่อของหนังสือที่ตีพิมพ์โดยรุ่น Arenaงานของช่างภาพย้อนหลังนี้ curated โดย kohle yohannan เออร์วิงและโซเลโร ถูกเปิดในวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2544