Leonardo got his start as an artist

Leonardo got his start as an artist around 1469,
when his father apprenticed him to the fabled workshop of Verocchio.
Verocchio's specialty was perspective, which artists had only recently begun to get the hang of, and Leonardo quickly mastered its challenges. In fact, Leonardo quickly surpassed Verocchio, and by the time he was in his early twenties he was downright famous.
Renaissance Italy was centuries away from our culture of photographs and cinema, but Leonardo nevertheless sought a universal language in painting. With perspective and other realistic elements, Leonardo tried to create faithful renditions of life. In a culture previously dominated by highly figurative and downright strange religious paintings, Leonardo's desire to paint things realistically was bold and fresh. This call to objectivity became the standard for painters who followed in the 16th century.
No slouch when it came to the techniques of the day, Leonardo went beyond his teaching by making a scientific study of light and shadow in nature. It dawned on him that objects were not comprised of outlines, but were actually three-dimensional bodies defined by light and shadow. Known as chiaroscuro, this technique gave his paintings the soft, lifelike quality that made older paintings look cartoony and flat. He also saw that an object's detail and color changed as it receded in the distance. This technique, called sfumato, was originally developed by Flemish and Venetian painters, but of course Super-Genius Leonardo transformed it into a powerful tool for creating atmosphere and depth.
Ever the perfectionist, Leonardo turned to science in the quest to improve his artwork. His study of nature and anatomy emerged in his stunningly realistic paintings, and his dissections of the human body paved the way for remarkably accurate figures. He was the first artist to study the physical proportions of men, women and children and to use these studies to determine the "ideal" human figure. Unlike many of his contemporaries -- Michelangelo for example -- he didn't get carried away and paint ludicrously muscular bodies, which he referred to as "bags of nuts."
All in all, Leonardo believed that the artist must know not just the rules of perspective, but all the laws of nature. The eye, he believed, was the perfect instrument for learning these laws, and the artist the perfect person to illustrate them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลีโอนาร์โดได้เริ่มต้นของเขาศิลปินประมาณค.ศ. 1469,
เมื่อพ่อของเขา apprenticed เขาการโกหกของ Verocchio
Verocchio พิเศษมีมุมมอง ศิลปินที่มีเท่านั้นเพิ่งเริ่มได้รับการแขวนของ และเลโอนาร์โดได้อย่างรวดเร็วเข้าใจความท้าทายของ ในความเป็นจริง ลีโอนาร์โดอย่างรวดเร็วแล้ว Verocchio และตามเวลาที่เขายี่เขาก่อน เขามีชื่อเสียงจริงจัง
โรงแรมเรอเนสซองซ์อิตาลีถูกศตวรรษจากวัฒนธรรมของเราถ่ายภาพและภาพยนตร์ แต่ลีโอนาร์โดแต่ขอเป็นภาษาสากลในจิตรกรรม ด้วยมุมมองและองค์ประกอบอื่น ๆ เป็นจริง ลีโอนาร์โดพยายามสร้างชีวิตซื่อสัตย์แสดง ในวัฒนธรรมที่ครอบงำ โดยอุปมาสูง และจริงจังแปลกทางศาสนาภาพวาด ก่อนหน้านี้ ความต้องการของลีโอนาร์โดวาดสิ่งจริงเป็นตัวหนา และสด ปรวิสัยเรียกนี้กลายเป็น มาตรฐานสำหรับชื่อจิตรกรที่ที่ 16 ศตวรรษ.
ไม่งอตัวเมื่อมันมาถึงเทคนิคของวัน ลีโอนาร์โดไปนอกเหนือจากการสอนแบบวิทยาศาสตร์โดยศึกษาของแสง และเงาในธรรมชาติ มันเริ่มขึ้นบนเขาว่า วัตถุไม่ประกอบด้วยเค้าร่าง แต่จริงสามมิติร่างกายกำหนด โดยแสงและเงา เรียกว่า chiaroscuro เทคนิคนี้ให้ภาพวาดของเขามีคุณภาพอ่อน lifelike ที่ทำภาพวาดเก่าดู cartoony และแบน เขายังเห็นว่า รายละเอียดของวัตถุและสีเปลี่ยนเป็นมัน receded ไกล เดิมเป็นพัฒนาเทคนิคนี้ เรียกว่า sfumato โดยชื่อจิตรกรเวสต์เฟลมิชและเวนิส แต่แน่นอนซุปเปอร์อัจฉริยะเลโอนาร์โดเปลี่ยนมันเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการสร้างบรรยากาศและความลึก
เคย perfectionist ลีโอนาร์โดกลายเป็นวิทยาศาสตร์ในการแสวงหาการปรับปรุงงานศิลปะของเขา ศึกษาธรรมชาติและกายวิภาคศาสตร์ปรากฏขึ้นในภาพวาดของเขาเป็นจริงอย่างชัดเจน และ dissections ของร่างกายมนุษย์ของเขาปูทางให้ตัวเลขที่ถูกต้องอย่างยิ่ง เขาเป็นศิลปินแรกศึกษาสัดส่วนจริงของผู้ชาย ผู้หญิง และเด็ก และการศึกษาเหล่านี้กำหนดรูปมนุษย์ "เหมาะ" แตกต่างจากของเขา contemporaries - Michelangelo เช่น - เขาไม่ได้ดำเนินไป และเพ้นท์ร่างกายกล้ามเนื้อ ludicrously ซึ่งเขาเรียกว่า "กระเป๋าของถั่ว"
ทั้งหมดในทุก ลีโอนาร์โดเชื่อว่า ศิลปินต้องรู้ไม่ใช่กฎของมุมมอง แต่กฎหมายทั้งหมดของธรรมชาติ ตา เขาเชื่อ ไม่เครื่องมือสมบูรณ์แบบสำหรับการเรียนกฎหมายเหล่านี้ และศิลปินบุคคลที่สมบูรณ์แบบเพื่อแสดงให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลโอนาร์โดได้เริ่มต้นของเขาในฐานะศิลปินประมาณ 1500
เมื่อพ่อของเขา , apprenticed เขาอบรมตนของ verocchio .
verocchio พิเศษคือมุมมองที่ศิลปินมีเพียงเมื่อเร็ว ๆนี้เริ่มที่จะได้รับการแขวนของ และลีโอนาโด ได้อย่างรวดเร็ว เข้าใจความท้าทายของงาน ในความเป็นจริง , Leonardo อย่างรวดเร็วทะลุ verocchio และตามเวลาที่เขาอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ ของเขา เขาก็ยังดัง
ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลีศตวรรษที่ห่างจากวัฒนธรรมของภาพถ่ายและภาพยนตร์ แต่ เลโอนาร์โด้ แต่ขอภาษาสากลในจิตรกรรม กับมุมมองและองค์ประกอบมีเหตุผลอื่น ลีโอนาร์โด พยายามสร้างศรัทธาแยกของชีวิต ในวัฒนธรรมที่ครอบงําโดยก่อนหน้านี้สูงและความรู้สึกมันแปลก ภาพวาดทางศาสนาความปรารถนาของเลโอนาร์โดวาดภาพอย่างแนบเนียน คือ ตัวหนา และสด สายนี้จะสร้างเป็นมาตรฐานสำหรับจิตรกรที่ตามมาในศตวรรษที่ 16 .
ไม่งอเมื่อมันมาถึงเทคนิคของวัน , ลีโอนาโด นอกเหนือไปจากการสอนของเขาโดยการทำให้การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ของ แสง และ เงาในธรรมชาติ มัน dawned บนเขาที่วัตถุไม่ประกอบด้วยเค้าร่างแต่เป็นสามมิติศพ กําหนดโดย แสง และเงา เรียกว่ารำพึง เทคนิคนี้ให้ภาพนุ่มเหมือนจริงคุณภาพที่ทำให้ภาพวาดเก่าดู cartoony และแบน . นอกจากนี้เขายังเห็นรายละเอียดของวัตถุและสีเปลี่ยนเป็นห่างในระยะทาง เทคนิคนี้เรียกว่าการเขียนแบบสีม่านหมอก ก็ถูกพัฒนาโดยจิตรกรเฟล็มมิชและ เวเนเชียนแต่แน่นอนอัจฉริยะ Leonardo แปลงเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการสร้างบรรยากาศและความลึก .
ที่เคยสมบูรณ์แบบ ลีโอนาร์โด กลายเป็นศาสตร์ในการแสวงหาเพื่อพัฒนางานศิลปะของเขา การศึกษาธรรมชาติและกายวิภาคศาสตร์ปรากฏในภาพเขียนสมจริง stunningly ของเขา และเขา dissections ของร่างกายมนุษย์ปูทางสำหรับตัวเลขที่ถูกต้องมากเขาเป็นศิลปินคนแรกเพื่อศึกษาสัดส่วนร่างกายของผู้ชาย ผู้หญิง และเด็ก และการศึกษาการใช้เหล่านี้เพื่อตรวจสอบ " รูปมนุษย์ในอุดมคติ " ซึ่งแตกต่างจากหลายโคตรของเขา Michelangelo ตัวอย่าง . . . เขาไม่รับเพลิน และสี ludicrously กล้ามเนื้อซึ่งเขาเรียกว่า " ถุงถั่ว "
ทั้งหมดนี้เลโอนาร์โด้ เชื่อว่า ศิลปินต้องรู้ไม่เพียง แต่กฎของมุมมอง แต่กฏของธรรมชาติ ตา เขาเชื่อว่าเป็นเครื่องมือที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเรียนกฎหมายเหล่านี้ และศิลปินผู้สมบูรณ์แบบ เพื่อให้พวกเขา