In Chapter 2, we defined the extent

In Chapter 2, we defined the extent of absolute poverty as the number of people who are unable to command sufficient resources to satisfy basic needs.They are counted as the total number living below a specified minimum level
of real income an international poverty line. That line knows no national boundaries, is independent of the level of national per capita income, and takes into account differing price levels by measuring poverty as anyone living on less than $1.25 a day or $2 per day in PPP dollars. Absolute poverty can and does exist, therefore, as readily in New York City as it does in Kolkata,
Cairo, Lagos, or Bogotá, although its magnitude is likely to be much lower in terms of percentages of the total population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทที่ 2 เรากำหนดขอบเขตยากจนเป็นจำนวนคนที่คำสั่งทรัพยากรเพียงพอเพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐาน พวกเขาจะนับเป็นชีวิตเลขรวมต่ำกว่าระดับต่ำสุดที่ระบุรายได้จริงเป็นเส้นความยากจนระหว่างประเทศ รู้ไม่มีพรมแดนของประเทศ เป็นอิสระจากระดับรายได้ต่อหัวชาติ และคำนึงถึงระดับราคาที่แตกต่างกัน โดยการวัดความยากจนเป็นคนอาศัยอยู่น้อยกว่า 1.25 เหรียญ สหรัฐฯ ต่อวันหรือ $2 ต่อวันใน PPP ดอลลาร์ ยากจนที่สามารถ และไม่มี อยู่ ดังนั้น เป็นได้อย่างง่ายดายในนิวยอร์กซิตี้ในโกลกาตาไคโร ลากอส หรือซานแอนเด รส แม้ว่าขนาดของมันเป็นแนวโน้มที่จะต่ำกว่ามากในแง่ของเปอร์เซ็นต์ของประชากรทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทที่ 2 เรากำหนดขอบเขตของความยากจนที่แน่นอนในขณะที่ผู้คนจำนวนมากที่ไม่สามารถที่จะสั่งทรัพยากรเพียงพอที่จะตอบสนองความ needs.They พื้นฐานจะถูกนับเป็นจำนวนที่อาศัยอยู่ต่ำกว่าระดับขั้นต่ำที่กำหนดไว้
ของรายได้จริงเส้นความยากจนระหว่างประเทศ บรรทัดที่รู้ไม่มีขอบเขตแห่งชาติเป็นอิสระจากระดับของชาติรายได้ต่อหัวและคำนึงถึงความแตกต่างของระดับราคาโดยการวัดความยากจนเป็นคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า $ 1.25 ต่อวันหรือ $ 2 ต่อวันในสกุลเงินดอลลาร์ PPP ความยากจนแอบโซลูทที่สามารถและไม่อยู่จึงเป็นได้อย่างง่ายดายในนิวยอร์กซิตี้เช่นเดียวกับในโกลกาตา
ไคโรลากอสหรือโบโกตาแม้ว่าขนาดของมันมีแนวโน้มที่จะลดลงมากในแง่ของเปอร์เซ็นต์ของประชากรทั้งหมด