such as Gilles Deleuze’s notion of

such as Gilles Deleuze’s notion of cinema’s ability to re conceptualize time and movement.6 Although the features of Memento which I discuss suggest that the film does indeed do philosophy in a unique manner, I shall argue for the weaker thesis presented by Smuts: “that some films can make philosophical contributions by paradigmatic cinematic means.”7 Smuts notes that the purpose of the results condition “is to help distinguish be- tween the mere illustration of a preexisting philosophical concept and the presentation of a new idea.”8 The results condition has two elements, innovation and independence, and Smuts is once again wary of setting standards which are too demanding: the innovation requirement is not that “all philosophical contributions made by films must be innovative, but that in principle films should be capable of innovation.”9 Most philosophy lacks innovation in the sense of making an original contribution to the discipline, and there is thus no need to demand this feature of film, as long as film has the potential to make such a contribution. The independence element of Livingston’s thesis is a requirement that the philosophical contribution is not dependent upon a particular interpretation or philosophical context, that is, im- ported into the film by the audience.10 I could, for example, offer an interpretation of George Roy Hill’s Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969) based on Martin Heidegger’s conception of authenticity, particularly being-towards-death. Even if my interpretation provided fresh insights into the film, I would clearly be imposing Heidegger’s philosophy on the work, whereas a similar interpretation of Terrence Malick’s The Thin Red Line (1998) is less likely to be regarded as importation and more likely exegesis.11 I argue that Memento makes an innovative and independent contribution to philosophical knowledge by experiential affirmation, a means which is paradigmatic of the cinematic art form.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่น Gilles Deleuze ความความสามารถของภาพยนตร์ให้กลับ conceptualize เวลาและ movement.6 แม้ว่าคุณลักษณะของ Memento ที่ฉันพูดคุยแนะนำว่า ฟิล์มทำปรัชญาแท้จริงในลักษณะที่ไม่ซ้ำ ผมจะกล่าวสำหรับผลงานแกร่งชาว Smuts: "ที่ฟิล์มบางสามารถได้ผลงานปรัชญาด้วยผลงานชิ้น paradigmatic"7 Smuts หมายเหตุที่วัตถุประสงค์ของเงื่อนไขผลลัพธ์"จะช่วยให้แยกแยะถูก-tween เพียงภาพของอิงปรัชญาแนวคิดและนำเสนอความคิดใหม่"8 เงื่อนไขผลลัพธ์มีองค์ประกอบสอง นวัตกรรม และความเป็นอิสระ และ Smuts ระมัดระวังอีกครั้งของมาตรฐานซึ่งจะเรียกร้องเกินไป: ความต้องการนวัตกรรมไม่เป็น "ผลงานปรัชญาทั้งหมดที่ทำ โดยภาพยนตร์ต้องได้นวัตกรรม แต่ว่าหลัก ฟิล์มควรมีความสามารถของนวัตกรรม"9 ปรัชญาส่วนใหญ่ขาดนวัตกรรมในแง่ของการผันแปรเดิมการลงวินัย และจึงไม่จำเป็นต้องต้องการคุณลักษณะนี้ของฟิล์ม ตราบที่ฟิล์มมีศักยภาพเพื่อให้เป็นผลงาน องค์ประกอบของความเป็นอิสระของ Livingston ของวิทยานิพนธ์ความต้องการที่สัดส่วนปรัชญาไม่ขึ้นตีความเฉพาะหรือปรัชญาบริบท คือ im-ส่ง โดย audience.10 สามารถ เช่น เป็นฟิล์มมีการตีความของจอร์จรอยฮิลล์ Butch ไนโม และเด็กซันแดนซ์ (1969) ตามความคิดของ Heidegger มาร์ตินของแท้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อตาย แม้ว่าฉันตีความให้ลึกสดฟิล์ม ฉันจะชัดเจนจะสง่างามของ Heidegger ปรัชญาในการทำงาน ในขณะตีความคล้ายของ Terrence Malick บางสายสีแดง (1998) จะไม่ถือเป็นการนำเข้าและ exegesis ยิ่ง11 ที่ผมกล่าวว่า Memento ทำให้สัดส่วนเป็นอิสระ และนวัตกรรมความรู้ปรัชญา โดยยืนยันผ่าน วิธีที่ paradigmatic ของแบบศิลปะผลงานชิ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นความคิดกิลส์ Deleuze ของความสามารถของโรงภาพยนตร์อีกครั้งคิดเวลาและ movement.6 แม้ว่าคุณสมบัติของที่ระลึกซึ่งผมขอแนะนำให้หารือว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่แน่นอนทำปรัชญาในลักษณะที่ไม่ซ้ำกันฉันจะเถียงสำหรับวิทยานิพนธ์อ่อนแอที่นำเสนอโดยเขม่า "ที่ ภาพยนตร์บางอย่างสามารถทำให้การมีส่วนร่วมของนักปรัชญาโดยวิธีกระบวนทัศน์โรงภาพยนตร์. "7 เขม่าตั้งข้อสังเกตว่าจุดประสงค์ของสภาพผล" คือการช่วยให้เห็นความแตกต่างเพียงภาพประกอบของแนวคิดปรัชญามาก่อนและนำเสนอความคิดใหม่ที่อยู่ระหว่าง. "ผลการค้นหา 8 สภาพมีสององค์ประกอบนวัตกรรมและความเป็นอิสระและเขม่าเป็นอีกครั้งระว​​ังการตั้งค่ามาตรฐานที่ได้รับการเรียกร้องเกินไป: ความต้องการนวัตกรรมไม่ว่า "การมีส่วนร่วมของปรัชญาทั้งหมดโดยภาพยนตร์จะต้องมีนวัตกรรมใหม่ แต่ที่ในภาพยนตร์หลักการที่ควรจะเป็นความสามารถในการสร้างสรรค์นวัตกรรม . "9 ปรัชญาส่วนใหญ่ขาดนวัตกรรมในแง่ของการทำผลงานที่เป็นต้นฉบับในการมีระเบียบวินัยและมีความจำเป็นที่จะต้องทำให้มีความต้องการคุณลักษณะของภาพยนตร์เรื่องนี้ตราบใดที่หนังมีศักยภาพที่จะทำให้ผลงานดังกล่าวไม่มี องค์ประกอบความเป็นอิสระของวิทยานิพนธ์ลีฟวิ่งความต้องการที่สนับสนุนปรัชญาไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตีความโดยเฉพาะหรือบริบทปรัชญา, ที่อยู่, im-รังเพลิงเป็นภาพยนตร์โดย audience.10 ฉันสามารถยกตัวอย่างเช่นมีการแปลความหมายของจอร์จรอย ฮิลล์ของ Butch Cassidy และ Sundance Kid (1969) ตามความคิดของมาร์ตินไฮเดกเกอร์ของความถูกต้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเป็น-ไปตาย แม้ว่าการตีความของฉันให้ข้อมูลเชิงลึกที่สดใหม่เป็นภาพยนตร์ที่ฉันจะเห็นได้ชัดว่าได้รับการจัดเก็บภาษีของไฮเดกเกอร์ปรัชญาในการทำงานในขณะที่การตีความที่คล้ายกันของ Terrence Malick ของบางเส้นสีแดง (1998) มีโอกาสน้อยที่จะได้รับการยกย่องว่าเป็นการนำเข้าและมีแนวโน้มมากขึ้น exegesis.11 ผมยืนยันว่าที่ระลึกทำให้การสนับสนุนนวัตกรรมและความเป็นอิสระเพื่อความรู้ปรัชญาการยืนยันโดยประสบการณ์วิธีซึ่งเป็นกระบวนทัศน์ของรูปแบบศิลปะภาพยนตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช่นกิลส์ เดอลูซความคิดของภาพยนตร์ในอีกคอนเวลาและการเคลื่อนไหว แม้ว่าลักษณะของดูต่างหน้า 6 ซึ่งผมหารือเสนอแนะว่า ภาพยนตร์ไม่ได้แน่นอน ปรัชญาในลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ ผมจะเถียงให้แข็งแกร่ง วิทยานิพนธ์ ที่นำเสนอโดยคำพูด : " ภาพยนตร์บางสามารถทำให้ปรัชญาเขียนโดย paradigmatic cinematic แปลว่า" 7 ขี้เขม่าบันทึกว่าวัตถุประสงค์ของผลลัพธ์เงื่อนไข " เพื่อช่วยแยกแยะถูก - นภาพประกอบเรื่องจากปรัชญาแนวคิดและการนำเสนอความคิดใหม่ " 8 ผลภาพที่มีสององค์ประกอบ , นวัตกรรมและความเป็นอิสระและคำพูดอีกครั้ง ระวังการตั้งค่ามาตรฐานที่เรียกร้องมากเกินไป :นวัตกรรมความต้องการไม่ได้ว่า " ปรัชญาเขียนโดยฟิล์มจะต้องเป็นนวัตกรรม แต่ในภาพยนตร์หลักควรมีความสามารถนวัตกรรม " 9 มากที่สุดปรัชญาขาดนวัตกรรมในแง่ของการบริจาคต้นฉบับวินัยและมีดังนั้นจึงไม่ต้องการความต้องการคุณลักษณะของฟิล์ม ตราบใดที่ฟิล์มศักยภาพในการทำผลงานเป็นองค์ประกอบของลิฟวิงสตันของวิทยานิพนธ์คือ ความต้องการที่สนับสนุนปรัชญาไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตีความโดยเฉพาะหรือบริบทของปรัชญาที่ อิม - ported สู่ภาพยนตร์ โดย audience.10 ทำได้ ตัวอย่างเช่น มีการตีความของจอร์จรอยฮิลล์บุช แคสสิดี้ และซันแดนซ์เด็ก ( 1969 ) บนพื้นฐานของมาร์ติน ไฮเดกเกอร์ความคิดของแท้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการไปสู่ความตายได้ แม้ว่าการตีความของฉันให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่เป็นภาพยนตร์ ฉันคงจะต้องกำหนดปรัชญา ไฮเดกเกอร์ในงาน ส่วนการตีความที่คล้ายกันของเทอเรนซ์ มาลิค เป็นเส้นบาง ๆสีแดง ( 1998 ) มีโอกาสน้อยที่จะถือว่าเป็นสินค้านำเข้า และมีแนวโน้มมากขึ้นอรรถกถา .ผมยืนยันว่า ของที่ระลึกที่ทำให้นวัตกรรมอิสระและสนับสนุนความรู้ทางปรัชญา โดยยืนยันจากประสบการณ์ เป็นวิธีการที่ paradigmatic ของศิลปะภาพยนตร์ .