Some stories seem to be buried stub

Some stories seem to be buried stubbornly in our memory. They usually come back to haunt
us on nights of loneliness, at moments when we let our mind drift with the whisper of the sea
or the sighs of the breeze. They return time and time again like whirling waters and form a
sad melody of life, intruding faintly, regardless of place, whenever we are engrossed in the
present

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางเรื่องดูเหมือนจะถูกฝังอยู่ในหน่วยความจำของเราดันทุรัง พวกเขามักจะกลับมาหลอกหลอนในคืนของความเหงา ในช่วงเวลาเมื่อเราปล่อยให้จิตใจของเราเราดริฟท์กับ whisper ของทะเลหรือ sighs ของสายลม พวกเขากลับอีกครั้งเช่น whirling น้ำและแบบฟอร์มการเมโลดี้เศร้าของชีวิต intruding รำไร ว่า เมื่อใดก็ ตามเราจะหมกมุ่นอยู่ในการปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางเรื่องดูเหมือนจะถูกฝังอยู่หัวชนฝาในหน่วยความจำของเรา พวกเขามักจะกลับมาหลอกหลอน
เราในคืนของความเหงาในช่วงเวลาเมื่อเราปล่อยให้ใจของเราดริฟท์กับเสียงกระซิบของทะเล
หรือถอนหายใจของสายลม พวกเขากลับมาอีกครั้งและเวลาเช่นการขว้างน้ำและรูปแบบ
ทำนองเพลงที่น่าเศร้าของชีวิตบุกรุกแผ่วเบาโดยไม่คำนึงถึงสถานที่เมื่อใดก็ตามที่เรามีความมุ่งมั่นใน
ปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวบางอย่างที่ดูเหมือนจะฝังหัวชนฝาในความทรงจำของเรา พวกเขามักจะกลับมาหลอกหลอน
เราในคืนแห่งความเหงา ที่ช่วงเวลาเมื่อเราปล่อยให้ล่องลอยจิตใจของเราด้วย เสียงกระซิบแห่งท้องทะเล
หรือถอนหายใจของสายลม พวกเขากลับมาเวลาและเวลาอีกครั้ง เหมือนขว้างน้ำและรูปแบบ
เมโลดี้เศร้าของชีวิต รบกวนๆ โดยไม่คำนึงถึงสถานที่ เมื่อเรามุ่งมั่น
ปัจจุบัน