Chapter IWhen the American, Mr Otis

Chapter I

When the American, Mr Otis, bought Canterville Castle, everyone told him that this was very foolish, as the place was haunted. But Mr Otis answered, “I come from a modern country, where we have everything that money can buy. And if there were such a thing as a ghost in Europe, we would have it at home in one of our museums.”A few weeks later, on a lovely July evening, Mr Otis, his wife and their children, Washington, Virginia and the twins, went down to their new home. When they entered the avenue of Canterville Castle, the sky suddenly became dark and a spooky stillness was in the air.Mrs Umney, the housekeeper, led them into the library of the castle, where they sat down and began to look around. Suddenly, Mrs Otis saw a red stain on the floor just by the fireplace and said to Mrs Umney, “I am afraid something has been spilt there.”“Yes, madam,” said the old housekeeper in a low voice, “blood has been spilt on that spot.”“How terrible,” said Mrs Otis; “I don't want any blood-stains in my sitting-room. It must be removed at once.”The old woman smiled and answered, “It is the blood of Lady Eleanore de Canterville, who was murdered on that spot by her husband, Sir Simon de Canterville, in 1575. Sir Simon disappeared seven years later. His body has never been found, but his ghost still haunts the Castle. The blood-stain is a tourist attraction now and it cannot be removed.”“That is all nonsense,” said Washington, the eldest son of the Otis family, “stain remover will clean it up in no time,” and he took a bottle of stain remover out of his pocket and cleaned the spot. But as soon as the blood-stain had disappeared, a terrible flash of lightning lit up the room and a fearful peal of thunder made the whole building shake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ฉันเมื่ออเมริกัน นายโอทิส ซื้อปราสาท Canterville ทุกคนบอกว่า นี้โง่มาก ขณะถูกผีสิง แต่นายโอทิสตอบ "ฉัน มาจากประเทศที่ทันสมัย ที่เรามีทุกสิ่งที่เงินสามารถซื้อ และถ้ามีสิ่งใดที่เป็นผีในยุโรป เราจะมีบ้านในพิพิธภัณฑ์ของเรา" ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา เมื่อเย็นที่กรกฎาคมน่ารัก นายโอทิส ภรรยา และ ลูก วอชิงตัน เวอร์จิเนีย และ แฝด ไปลงบ้านใหม่ เมื่อเข้าถนนของปราสาท Canterville ท้องฟ้าก็กลายเป็นสีเข้ม และความนิ่งเหมือนผีอยู่ในอากาศ นาง Umney แม่บ้าน นำพวกเขาลงในไลบรารีของปราสาท ที่พวกเขานั่งลง และเริ่มมองไปรอบ ๆ ทันใดนั้น นางโอทิสเห็นคราบสีแดงบนพื้นเพียงแค่เตาไฟ และกล่าวกับนาง Umney "ฉันกลัวสิ่งที่ได้รับการรั่วไหลมี" " ใช่ ม่าย, "กล่าวว่า แม่บ้านเก่าในเสียงต่ำ "เลือดมีการรั่ว ไหลในจุดนั้น "" วิธีที่น่ากลัว กล่าวว่า นางโอทิส; "ไม่ต้องมีคราบเลือดในห้องนั่งเล่น มันต้องถูกเอาออกในครั้งเดียว" หญิงชรายิ้ม และ ตอบ "มันเป็นเลือดของสตรี Eleanore de Canterville ที่ถูกฆาตกรรมในจุดนั้น โดยสามีของเธอ Sir Simon de Canterville ใน 1575 Simon ที่รักหายไปเจ็ดปีต่อมา ร่างกายของเขาไม่เคยพบ แต่ผีของเขายังคง haunts ปราสาท คราบเลือดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวขณะนี้ และไม่สามารถเอาออก "" ที่เหลวไหลทั้งหมด, "กล่าวว่า วอชิงตัน บุตรชายคนโตของโอทิสแฟมิลี่ "กำจัดคราบจะล้างมันในเวลา" และเขาเอาขวดกำจัดคราบออกจากกระเป๋าของเขา และจุดทำความสะอาด แต่เป็นคราบเลือดหาย แฟลชที่น่ากลัวของสว่างขึ้นห้องและ peal น่ากลัวของฟ้าร้องฟ้าผ่าทำทั้งอาคารปั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ผม

เมื่อชาวอเมริกัน , นายโอซื้อปราสาทถือว่าทุกคนบอกเขาว่าสิ่งนี้มันโง่มาก เป็นสถานที่ที่ถูกสิงสู่ แต่คุณ โอทิส ตอบว่า " ผมมาจากประเทศที่ทันสมัยที่เรามีทุกอย่างที่ซื้อได้ด้วยเงิน และหากมีสิ่งดังกล่าวเป็นผีในยุโรป เราก็จะได้ ที่บ้านแห่งหนึ่งในพิพิธภัณฑ์ของเรา . " ไม่กี่สัปดาห์ต่อมาในเดือนกรกฎาคมคุณโอน่ารักยามเย็นภรรยาของเขาและเด็กของพวกเขา , วอชิงตัน , เวอร์จิเนีย และ ฝาแฝด ไปที่บ้านใหม่ของพวกเขา เมื่อพวกเขาเข้ามาในถนนของปราสาทที่ถือว่า ท้องฟ้าก็มืดและก็น่ากลัวอยู่ในอากาศ นาง umney , แม่บ้าน , นำพวกเขาเข้าไปในห้องสมุดของปราสาทที่พวกเขานั่งลงและเริ่มที่จะมองไปรอบ ๆ ทันใดนั้นนางโอเห็นคราบสีแดงบนพื้นโดยเตาผิง และกล่าวกับนาง umney " ผมกลัวว่า สิ่งที่ได้รับแล่งที่นั่น " " ใช่ค่ะ " แม่บ้านเก่าในเสียงต่ำ " ได้รับการหลั่งเลือดในจุดที่ " น่ากลัว " คุณนายโอทิส ; " ฉันไม่ต้องการให้มีคราบเลือดอยู่ในห้องนั่งเล่น มันต้องไป " หญิงชรายิ้ม และตอบว่า" มันคือเลือดของผู้หญิง eleanore de ถือว่าคนที่ถูกฆ่าตายในจุดนั้น โดยสามีของเธอ ท่านไซมอน เดอ ถือว่าใน 1152 . เซอร์ไซมอนหายไปเจ็ดปีต่อมา ร่างกายของเขาไม่เคยพบ แต่วิญญาณของเขายังคงหลอกหลอนปราสาท รอยเลือดเป็นแหล่งท่องเที่ยวแล้ว มันไม่สามารถลบ . " " นั่นคือเรื่องไร้สาระทั้งหมด , " กล่าวว่า วอชิงตัน ลูกชายคนโตของครอบครัวโอทิส ," คราบจะทำความสะอาดในเวลาที่ไม่มี " เขาหยิบขวดคราบออกมาจากกระเป๋าของเขาและทำความสะอาดจุด แต่ทันทีที่เลือดคราบหายไป , แฟลชน่ากลัวของฟ้าผ่าสว่างขึ้นห้อง และมุกกลัวฟ้าร้องทำให้สั่นทั้งตึก