Alexander and Link (2003) examined

Alexander and Link (2003) examined contract with the mentally ill and the stigma of mental illness, perceptions of dangerousness and social distance in a telephone survey. They found that, as a participant’s own life contract with mentally ill individuals increased, participants were both less likely to perceive a target mentally ill individual in a vignette as physically dangerous and less likely to desire social distance from the target. This relationship remained after controlling for demographic and confound variables, such as gender, ethnicity, education, income and political conservatism. They also found that any type of contract- with a friend, a spouse, a family member, a work contract, or a contract in a public place- with mentally ill individuals reduced perceptions of dangerousness of the target in the vignette. Thus, according to Alexander and link (2003), any contract with the mentally ill is associated with reduced fear and rejection. However, since this study was observational in nature, we cannot know if contract reduces fear or having lower fear increased contract.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อเล็กซานเดอร์ และเชื่อมโยง (2003) ตรวจสอบสัญญากับใจป่วย และภาพดอกไม้ของโรคจิต สำรวจแนวของ dangerousness และระยะทางสังคมในโทรศัพท์ พวกเขาพบว่า เป็นสัญญาชีวิตของร่วมกับบุคคลจิตใจป่วยเพิ่ม ผู้เข้าร่วมได้ทั้งโน้มสังเกตเป้าหมายป่วยจิตใจแต่ละคนในมากเป็นจริงอันตราย และมักน้อยปรารถนาสังคมห่างจากเป้าหมาย ความสัมพันธ์นี้ยังคงอยู่หลังจากการควบคุมสำหรับประชากร และ confound ตัวแปร เพศ เชื้อชาติ การศึกษา รายได้ และอนุรักษนิยมทางการเมือง พวกเขายังพบว่ามีชนิดของสัญญา-กับเพื่อน สมรส สมาชิกในครอบครัว ทำสัญญา สัญญาในสาธารณะที่มีบุคคลจิตใจป่วย หรือลดภาพลักษณ์คอร์รัปชันของ dangerousness ของเป้าหมายในการมาก ดังนั้น ตามอเล็กซานเดอร์และเชื่อมโยง (2003), สัญญาใด ๆ กับป่วยจิตใจเชื่อมโยงอยู่ ด้วยความกลัวลดลงและการปฏิเสธ อย่างไรก็ตาม เนื่อง จากการศึกษานี้ได้สังเกตการณ์ในธรรมชาติ เราไม่รู้ว่าถ้าสัญญาลดความกลัวหรือไม่กลัวสัญญาเพิ่มขึ้นต่ำกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เล็กซานเดอและ Link (2003) การตรวจสอบสัญญากับจิตใจที่ไม่ดีและความอัปยศของความเจ็บป่วยทางจิตที่รับรู้ของการเป็นภัยสังคมและระยะทางในการสำรวจทางโทรศัพท์ พวกเขาพบว่าเป็นสัญญาชีวิตของผู้เข้าร่วมตัวเองกับบุคคลที่ป่วยเป็นโรคจิตเพิ่มขึ้นผู้เข้าร่วมทั้งสองโอกาสน้อยที่จะรับรู้ว่าเป้าหมายของแต่ละคนป่วยเป็นโรคจิตในบทความสั้นเป็นทางร่างกายที่เป็นอันตรายและมีโอกาสน้อยที่ต้องการระยะห่างทางสังคมจากเป้าหมาย ความสัมพันธ์นี้ยังคงอยู่หลังจากการควบคุมประชากรและทำลายตัวแปรเช่นเพศเชื้อชาติการศึกษารายได้และการเมืองอนุรักษนิยม นอกจากนี้ยังพบว่าประเภทของสัญญากับเพื่อนคู่สมรสของสมาชิกในครอบครัว, สัญญาจ้างงานหรือสัญญาในสถานที่สาธารณะกับบุคคลที่ป่วยเป็นโรคจิตลดการรับรู้ของการเป็นภัยของเป้าหมายในบทความสั้น ๆ ดังนั้นตามเล็กซานเดอและการเชื่อมโยง (2003), ทำสัญญากับป่วยเป็นโรคจิตใดมีความเกี่ยวข้องกับความกลัวที่ลดลงและการปฏิเสธ แต่เนื่องจากการศึกษาครั้งนี้คือการสำรวจในธรรมชาติเราไม่สามารถทราบว่าสัญญาจะช่วยลดความกลัวหรือความหวาดกลัวที่มีการเพิ่มขึ้นที่ต่ำกว่าสัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อเล็กซานเดอร์ และการเชื่อมโยง ( 2003 ) ตรวจสอบสัญญากับป่วยทางจิต และแผลเป็นของความเจ็บป่วยทางจิต การรับรู้ dangerousness และระยะห่างทางสังคมในโทรศัพท์ ) พวกเขาพบว่า เป็นชีวิตของผู้เข้าร่วมเองสัญญากับป่วยทางจิตบุคคลเพิ่มขึ้นผู้เข้าร่วมมีทั้งโอกาสน้อยที่จะรับรู้เป้าหมายป่วยทางจิตในแต่ละประตูที่อันตรายทางกายภาพและมีโอกาสน้อยที่จะต้องการระยะห่างทางสังคม จากเป้าหมาย ความสัมพันธ์นี้ยังคงอยู่หลังจากควบคุมประชากร และอัปยศ ตัวแปร เช่น เพศ เชื้อชาติ การศึกษา รายได้ และอนุรักษนิยมทางการเมือง นอกจากนี้ยังพบว่าประเภทของสัญญาใด ๆ กับเพื่อนคู่สมรส , สมาชิกครอบครัว , สัญญาจ้างงาน , สัญญาในสถานที่สาธารณะกับป่วยทางจิตบุคคลลดการรับรู้ของ dangerousness ในเป้าหมายของประตู . ดังนั้นตามลิงค์ ( 2003 ) , อเล็กซานเดอร์ และ สัญญาใด ๆ กับการป่วยทางจิตที่เกี่ยวข้องกับการลดความกลัวและปฏิเสธ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการศึกษานี้จากการสังเกตในธรรมชาติเราไม่สามารถรู้ได้ว่า สัญญา ลดความกลัว หรือมีความกลัวที่เพิ่มขึ้น ราคาสัญญา