Blastocystis hominis has presented

Blastocystis hominis has presented a great challenge for biologists seeking to describe its taxonomy and for parasitologists and clinicians who have struggled for many decades to determine whether it is truly an enteropathogen.72 Current evidence indicates that although this organism (like many of the other protozoa) can coexist with its human host without causing diarrheal disease,73 it can also be associated with acute and chronic diarrhea, and seems to be more prevalent in immunocompromised individuals.72, 74, 75, 76 The epidemiology of B. hominis has been incompletely described, but it is almost certainly transmitted by the fecal–oral route. The organism has also been linked to the presence of overt symptoms in patients with irritable bowel syndrome.
TREATMENT
The majority of reports on the effect of antimicrobial chemotherapy for B. hominis infection are either case reports or small, noncontrolled studies.72 Several studies conducted during the past 5 years indicate, however, that metronidazole 800 mg three times daily for 5–10 days is effective in some patients, although the paucity of information means that the accurate prediction of a response is difficult in individual patients.77 Co-trimoxazole in standard doses (sulfamethoxazole 800 mg and trimethoprim 160 mg, twice daily for 7 days) is, however, reported to eradicate the organism in more than 90% of infected, symptomatic individuals.78 Numerous other antiprotozoan componds have been tested, with variable results, but perhaps the most promising new drug is nitazoxanide. A placebo-controlled trial of nitazoxanide 500 mg twice daily for 3 days reported a clinical and parasitological cure rate of 86%.79
Top of page
CONCLUSIONS
Intestinal protozoa are responsible for considerable morbidity and mortality associated with diarrheal disease in both the developed and developing world. Many of these infections are particularly serious in individuals with impaired cell-mediated immunity, such as those with HIV/AIDS. The clinical impact of the intracellular intestinal protozoa (Cryptosporidium, Microsporidium, Cyclospora, Isospora spp.) in patients with HIV infection has, however, been dramatically reduced since the introduction of highly active antiretroviral therapy (also known as triple drug regimens). Although cryptosporidiosis has been a major clinical challenge, it can now be treated effectively with nitazoxanide, a substituted benzamide. Nitazoxanide treatment is also effective and safe in children. Co-trimoxazole can be used to treat patients infected with the relatively new pathogen, Cyclospora cayetanensis (and also Isospora belli infection). Microsporidiosis remains a therapeutic challenge. Clinical trials indicate that, although parasite eradication is not consistently achieved, albendazole and fumagillin are effective therapeutic options for the treatment of microsporidiosis.
In view of the importance of intestinal protozoa in the clinical course of patients with HIV, and the dramatic therapeutic effects of highly active antiretroviral therapy, it is vital that the availability of these drugs continues to increase in the developing world, especially in sub-Saharan Africa. Although progress has been made in antimicrobial chemotherapy for cryptosporidiosis and microsporidiosis, current treatments are by no means perfect and new agents with improved efficacy are required. Many of these organisms are spread in contaminated food and water and, therefore, worldwide public health interventions that control transmission remain vital.
KEY POINTS
Intestinal protozoa cause clinically significant infections in both the developed and developing worlds, particularly in individuals with impaired cell-mediated immunity
The clinical impact of infection with intracellular intestinal protozoa (Cryptosporidium, Microsporidia, Cyclospora, Isospora) in HIV-positive patients has been dramatically reduced following the introduction of highly active antiretroviral therapy (i.e. triple drug regimens)
Cryptosporidiosis was a major clinical challenge, but can now be effectively treated with nitazoxanide (a substituted benzamide); treatment with nitazoxanide is also effective and safe in children
Infection with the relatively new pathogen Cyclospora (like Isospora infection) can be cleared with co-trimoxazole
Microsporidiosis remains a therapeutic challenge, but clinical trials indicate that albendazole and fumagillin are effective therapeutic options, although clearance is not consistently achieved
Top of page
REFERENCES
Farthing MJG (1989) Host–parasite interactions in human giardiasis. Q J Med 70: 191–204 | PubMed |
Adam RD (1991) The biology of Giardia spp. Microbiol Rev 55: 706–732 | PubMed | ISI | ChemPort |
Farthing MJG (1993) Giardiasis as a disease. In Giardia: From Molecules to Disease and Beyond. 15–37 (eds JA Reynoldson et al.) London: CAB International
Davidson RA (1984) Issues in clinical parasitology: the treatment of giardiasis. Am J Gastroenterol 79: 256–261 | PubMed |
Crouch AA et al. (1986) Effect of twenty-three chemotherapeutic agents on the adherence and growth of Giardia lamblia in vitro. Trans R Soc Trop Med Hyg 80: 893–896 | Article | PubMed |
Abboud P et al. (2001) Successful treatment of metronidazole- and albendazole-resistant giardiasis with nitazoxanide in a patient with acquired immunodeficiency syndrome. Clin Infect Dis 32: 1792–1794 | Article | PubMed |
Butcher PD et al. (1994) Phenotypic and genotypic variation in Giardia lamblia isolates during chronic infection. Gut 35: 51–54 | PubMed |
Gardner TB and Hill DR (2001) Treatment of giardiasis. Clin Microbiol Rev 14: 114–128 | Article | PubMed |
Zaat JO et al. (2000) Drugs for treating giardiasis. The Cochrane Database of Systematic Reviews, Issue 2, Art. No CD000217
Boreham PFL (1992) Current status of chemotherapy for giardiasis. In Giardia: From Molecules to Disease. 317–328 (Eds RCA Thompson et al.) Oxford: CAB International
Ortiz JJ et al. (2001) Randomized clinical study of nitazoxanide compared to metronidazole in the treatment of symptomatic giardiasis in children from Northern Peru. Aliment Pharmacol Ther 15: 1409–1415 | Article | PubMed | ChemPort |
Rossignol JF et al. (2002) Treatment of diarrhea caused by Giardia intestinalis and Entamoeba histolytica or E. dispar: a randomized, double-blind, placebo-controlled study of nitazoxanide. J Infect Dis 184: 381–384 | Article |
Bailey JM and Erramouspe J (2004) Nitazoxanide treatment for giardiasis and cryptosporidiosis in children. Ann Pharmacother 38: 634–640 | PubMed |
Anderson KA et al. (2004) Impact of Giardia vaccination on asymptomatic Giardia infections in dogs at a research facility. Can Vet J 45: 924–930 | PubMed |
Olson ME et al. (2000) Giardia vaccination. Parasitol Today 16: 213–217 | Article | PubMed |
Stein JE et al. (2003) Efficacy of Giardia vaccination in the treatment of giardiasis in cats. J Am Vet Med Assoc 222: 1548–1551 | Article | PubMed |
Nime FA et al. (1976) Acute enterocolitis in a human being infected with the protozoan Cryptosporidium. Gastroenterology 70: 592–598 | PubMed |
Current WL and Bick PH (1989) Immunobiology of Cryptosporidium spp. Pathol Immunopathol Res 8: 141–160 | PubMed |
Farthing MJG (2000) Clinical aspects of human cryptosporidiosis. In Cryptosporidiosis and microsporidiosis. (Eds Petry F and Karger B) Contrib Microbiol 6: 50–74
Teixidor HS et al. (1991) Cryptosporidiosis of the biliary tract in AIDS. Radiology 180: 51–56 | PubMed |

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Blastocystis hominis has presented a great challenge for biologists seeking to describe its taxonomy and for parasitologists and clinicians who have struggled for many decades to determine whether it is truly an enteropathogen.72 Current evidence indicates that although this organism (like many of the other protozoa) can coexist with its human host without causing diarrheal disease,73 it can also be associated with acute and chronic diarrhea, and seems to be more prevalent in immunocompromised individuals.72, 74, 75, 76 The epidemiology of B. hominis has been incompletely described, but it is almost certainly transmitted by the fecal–oral route. The organism has also been linked to the presence of overt symptoms in patients with irritable bowel syndrome.TREATMENTThe majority of reports on the effect of antimicrobial chemotherapy for B. hominis infection are either case reports or small, noncontrolled studies.72 Several studies conducted during the past 5 years indicate, however, that metronidazole 800 mg three times daily for 5–10 days is effective in some patients, although the paucity of information means that the accurate prediction of a response is difficult in individual patients.77 Co-trimoxazole in standard doses (sulfamethoxazole 800 mg and trimethoprim 160 mg, twice daily for 7 days) is, however, reported to eradicate the organism in more than 90% of infected, symptomatic individuals.78 Numerous other antiprotozoan componds have been tested, with variable results, but perhaps the most promising new drug is nitazoxanide. A placebo-controlled trial of nitazoxanide 500 mg twice daily for 3 days reported a clinical and parasitological cure rate of 86%.79Top of pageCONCLUSIONSIntestinal protozoa are responsible for considerable morbidity and mortality associated with diarrheal disease in both the developed and developing world. Many of these infections are particularly serious in individuals with impaired cell-mediated immunity, such as those with HIV/AIDS. The clinical impact of the intracellular intestinal protozoa (Cryptosporidium, Microsporidium, Cyclospora, Isospora spp.) in patients with HIV infection has, however, been dramatically reduced since the introduction of highly active antiretroviral therapy (also known as triple drug regimens). Although cryptosporidiosis has been a major clinical challenge, it can now be treated effectively with nitazoxanide, a substituted benzamide. Nitazoxanide treatment is also effective and safe in children. Co-trimoxazole can be used to treat patients infected with the relatively new pathogen, Cyclospora cayetanensis (and also Isospora belli infection). Microsporidiosis remains a therapeutic challenge. Clinical trials indicate that, although parasite eradication is not consistently achieved, albendazole and fumagillin are effective therapeutic options for the treatment of microsporidiosis.In view of the importance of intestinal protozoa in the clinical course of patients with HIV, and the dramatic therapeutic effects of highly active antiretroviral therapy, it is vital that the availability of these drugs continues to increase in the developing world, especially in sub-Saharan Africa. Although progress has been made in antimicrobial chemotherapy for cryptosporidiosis and microsporidiosis, current treatments are by no means perfect and new agents with improved efficacy are required. Many of these organisms are spread in contaminated food and water and, therefore, worldwide public health interventions that control transmission remain vital.KEY POINTSIntestinal protozoa cause clinically significant infections in both the developed and developing worlds, particularly in individuals with impaired cell-mediated immunityThe clinical impact of infection with intracellular intestinal protozoa (Cryptosporidium, Microsporidia, Cyclospora, Isospora) in HIV-positive patients has been dramatically reduced following the introduction of highly active antiretroviral therapy (i.e. triple drug regimens)Cryptosporidiosis was a major clinical challenge, but can now be effectively treated with nitazoxanide (a substituted benzamide); treatment with nitazoxanide is also effective and safe in childrenInfection with the relatively new pathogen Cyclospora (like Isospora infection) can be cleared with co-trimoxazoleMicrosporidiosis ยังคง ท้าทายบำบัด แต่คลินิกระบุว่า albendazole และ fumagillin ตัวเลือกการรักษามีประสิทธิภาพ แม้ว่าเคลียร์จะไม่ทำได้อย่างสม่ำเสมอด้านบนของหน้าการอ้างอิงโต้ตอบ MJG (1989) โฮสต์ – ปรสิต farthing ใน giardiasis มนุษย์ Q J Med 70:191-204 | PubMed |ถนนอาดัม (1991) ชีววิทยาของโอไกรด์เดีย Microbiol เรฟ 55:706 – 732 | PubMed | ISI | ChemPort |Giardiasis MJG (1993) farthing เป็นโรค ในไกรด์เดีย: จากโมเลกุลกับโรคอื่น ๆ 15 – 37 (eds JA Reynoldson et al) ลอนดอน: CAB นานาชาติปัญหา Davidson RA (1984) ในวิชาปรสิตวิทยาคลินิก: รักษา giardiasis น.เจ Gastroenterol 79:256-261 | PubMed |ผลหมอบ AA และ al. (1986) ยี่สิบสามเผชิญตัวแทนต่าง ๆ และเจริญเติบโตของไกรด์เดีย lamblia ใน ทรานส์ R Soc Trop Med Hyg 80:893-896 | บทความ | PubMed |Abboud P et al. (2001) ประสบความสำเร็จการรักษา giardiasis metronidazole และ albendazole-ทนกับ nitazoxanide ในผู้ป่วยด้วยกลุ่มอาการเอชไอวีได้รับการ โรคติดเชื้อ Clin 32: ค.ศ. 1792-1794 | บทความ | PubMed |เขียง PD et al. Phenotypic (1994) และเปลี่ยนแปลงจีโนไทป์ในไกรด์เดีย lamblia แยกระหว่างการติดเชื้อเรื้อรัง ไส้ 35:51-54 | PubMed |การ์ดเนอร์ TB และฮิลล์ DR (2001) รักษา giardiasis เรฟ Clin Microbiol 14:114 – 128 | บทความ | PubMed |Zaat โจ้ร้อยเอ็ด al. (2000) ยาสำหรับรักษา giardiasis ขั้นฐานข้อมูลของระบบรีวิว ออก 2 ศิลปะ ไม่ CD000217Boreham PFL (1992) Current status of chemotherapy for giardiasis. In Giardia: From Molecules to Disease. 317–328 (Eds RCA Thompson et al.) Oxford: CAB International
Ortiz JJ et al. (2001) Randomized clinical study of nitazoxanide compared to metronidazole in the treatment of symptomatic giardiasis in children from Northern Peru. Aliment Pharmacol Ther 15: 1409–1415 | Article | PubMed | ChemPort |
Rossignol JF et al. (2002) Treatment of diarrhea caused by Giardia intestinalis and Entamoeba histolytica or E. dispar: a randomized, double-blind, placebo-controlled study of nitazoxanide. J Infect Dis 184: 381–384 | Article |
Bailey JM and Erramouspe J (2004) Nitazoxanide treatment for giardiasis and cryptosporidiosis in children. Ann Pharmacother 38: 634–640 | PubMed |
Anderson KA et al. (2004) Impact of Giardia vaccination on asymptomatic Giardia infections in dogs at a research facility. Can Vet J 45: 924–930 | PubMed |
Olson ME et al. (2000) Giardia vaccination. Parasitol Today 16: 213–217 | Article | PubMed |
Stein JE et al. (2003) Efficacy of Giardia vaccination in the treatment of giardiasis in cats. J Am Vet Med Assoc 222: 1548–1551 | Article | PubMed |
Nime FA et al. (1976) Acute enterocolitis in a human being infected with the protozoan Cryptosporidium. Gastroenterology 70: 592–598 | PubMed |
Current WL and Bick PH (1989) Immunobiology of Cryptosporidium spp. Pathol Immunopathol Res 8: 141–160 | PubMed |
Farthing MJG (2000) Clinical aspects of human cryptosporidiosis. In Cryptosporidiosis and microsporidiosis. (Eds Petry F and Karger B) Contrib Microbiol 6: 50–74
Teixidor HS et al. (1991) Cryptosporidiosis of the biliary tract in AIDS. Radiology 180: 51–56 | PubMed |

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Blastocystis hominis ได้นำเสนอความท้าทายที่ดีสำหรับนักชีววิทยาที่กำลังมองหาที่จะอธิบายอนุกรมวิธานและสำหรับ parasitologists และแพทย์ที่ได้ต่อสู้นานหลายสิบปีเพื่อตรวจสอบว่าเป็นจริง enteropathogen.72 ปัจจุบันมีหลักฐานแสดงให้เห็นว่าถึงแม้จะมีชีวิตชนิดนี้ (เช่นเดียวกับหลายของโปรโตซัวและอื่น ๆ ) สามารถอยู่ร่วมกับโฮสต์ของมนุษย์โดยไม่ก่อให้เกิดโรคอุจจาระร่วง 73 ก็ยังสามารถเชื่อมโยงกับโรคอุจจาระร่วงเฉียบพลันและเรื้อรังและน่าจะเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นใน individuals.72 มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง, 74, 75, 76 ระบาดวิทยาของ hominis บีได้รับการอธิบายไม่สมบูรณ์ แต่มันจะถูกส่งเกือบจะแน่นอนโดยเส้นทางอุจจาระช่องปาก สิ่งมีชีวิตที่ยังได้รับการเชื่อมโยงกับการปรากฏตัวของอาการชัดเจนในผู้ป่วยที่มีอาการลำไส้แปรปรวน.
การรักษาส่วนใหญ่ของรายงานเกี่ยวกับผลกระทบของยาเคมีบำบัดยาต้านจุลชีพเชื้อ B. hominis มีทั้งรายงานกรณีเล็กหรือ noncontrolled studies.72 การศึกษาจำนวนมากในระหว่างการดำเนินการ ที่ผ่านมา 5 ปีแสดงให้เห็น แต่ที่ metronidazole 800 มก. สามครั้งต่อวันประมาณ 5-10 วันมีผลบังคับใช้ในผู้ป่วยบางแม้ว่าความยากจนของข้อมูลหมายความว่าการคาดการณ์ที่ถูกต้องของการตอบสนองเป็นเรื่องยากในแต่ละ patients.77 ร่วม trimoxazole ใน ปริมาณมาตรฐาน (sulfamethoxazole 800 มก. และ trimethoprim 160 มิลลิกรัมวันละสองครั้งเป็นเวลา 7 วัน) จะอย่างไรก็ตามรายงานที่จะขจัดสิ่งมีชีวิตในกว่า 90% ของการติดเชื้อที่มีอาการหลาย individuals.78 componds antiprotozoan อื่น ๆ ที่ได้รับการทดสอบกับผลตัวแปร แต่อาจจะเป็นยาใหม่ที่มีแนวโน้มมากที่สุดคือ nitazoxanide
ทดลอง placebo-controlled ของ nitazoxanide 500 มิลลิกรัมวันละสองครั้งเป็นเวลา 3 วันรายงานการรักษาทางคลินิกและปรสิตวิทยาอัตรา 86% 0.79
ด้านบนของหน้าสรุปโปรโตซัวในลำไส้มีความรับผิดชอบในการเจ็บป่วยและการเสียชีวิตจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับโรคอุจจาระร่วงทั้งในประเทศที่พัฒนาแล้วและกำลังพัฒนา. หลายคนติดเชื้อเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งร้ายแรงในบุคคลที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่องเช่นผู้ที่มีเอชไอวี / เอดส์ ผลกระทบทางคลินิกของโปรโตซัวในลำไส้เซลล์ (Cryptosporidium, Microsporidium, Cyclospora, Isospora spp.) ในผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อเอชไอวีได้ แต่ได้รับการลดลงอย่างมากตั้งแต่การแนะนำของการรักษาด้วยยาต้านไวรัสที่ใช้งานสูง (หรือเรียกว่ายายาเสพติดที่สาม) คำ แม้ว่า Cryptosporidiosis ได้รับความท้าทายทางคลินิกที่สำคัญตอนนี้สามารถรักษาได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วย nitazoxanide เป็น benzamide แทน การรักษา Nitazoxanide ยังมีประสิทธิภาพและมีความปลอดภัยในเด็ก co-trimoxazole สามารถใช้ในการรักษาผู้ป่วยที่ติดเชื้อเชื้อโรคค่อนข้างใหม่ Cyclospora cayetanensis (และ Isospora เหตุติดเชื้อ) Microsporidiosis ยังคงเป็นความท้าทายในการรักษา การทดลองทางคลินิกแสดงให้เห็นว่าแม้จะมีการกำจัดปรสิตไม่ได้ประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่อง albendazole และตัว fumagilin เองที่เป็นตัวเลือกในการรักษาที่มีประสิทธิภาพในการรักษา microsporidiosis ได้. ในมุมมองของความสำคัญของโปรโตซัวในลำไส้ในหลักสูตรคลินิกของผู้ป่วยเอชไอวีและผลการรักษาที่น่าทึ่งของสูง ยาต้านไวรัสที่ใช้งานก็มีความสำคัญที่ความพร้อมของยาเสพติดเหล่านี้ยังคงเพิ่มขึ้นในประเทศกำลังพัฒนาโดยเฉพาะใน sub-Saharan Africa แม้ว่าความคืบหน้าได้รับการทำเคมีบำบัดในการต้านจุลชีพสำหรับ Cryptosporidiosis และ microsporidiosis, การรักษาในปัจจุบันโดยไม่มีหมายถึงตัวแทนที่สมบูรณ์แบบและการรับรู้ความสามารถใหม่ที่มีการปรับปรุงจะต้อง หลายของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะแพร่กระจายในอาหารที่ปนเปื้อนและน้ำและมีการแทรกแซงสุขภาพของประชาชนทั่วโลกที่มีการควบคุมการส่งผ่านยังคงมีความสำคัญ. KEY จุดลำไส้โปรโตซัวก่อให้เกิดการติดเชื้ออย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกทั้งในโลกที่พัฒนาแล้วและกำลังพัฒนาโดยเฉพาะในผู้ที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่องผลกระทบทางคลินิกของการติดเชื้อโปรโตซัวในลำไส้เซลล์ (Cryptosporidium, Microsporidia, Cyclospora, Isospora) ในผู้ป่วยที่ติดเชื้อ HIV ได้รับการลดลงอย่างมากต่อไปนี้การเปิดตัวของการรักษาด้วยยาต้านไวรัสที่ใช้งานสูง (เช่นยายาเสพติดที่สาม) Cryptosporidiosis เป็นความท้าทายทางคลินิกที่สำคัญ แต่สามารถ ในขณะนี้ได้รับการปฏิบัติอย่างมีประสิทธิภาพด้วย nitazoxanide (ก benzamide แทน); การรักษาด้วย nitazoxanide ยังมีประสิทธิภาพและมีความปลอดภัยในเด็กติดเชื้อที่มีการติดเชื้อที่ค่อนข้างใหม่Cyclospora (เช่นการติดเชื้อ Isospora) สามารถเคลียร์กับ co-trimoxazole Microsporidiosis ยังคงเป็นความท้าทายในการรักษา แต่การทดลองทางคลินิกแสดงให้เห็นว่า albendazole และตัว fumagilin เองที่เป็นตัวเลือกในการรักษาที่มีประสิทธิภาพแม้ว่ากวาดล้าง นั้นไม่สามารถทำได้อย่างต่อเนื่องด้านบนของเพจอ้างอิงนิดเดียวMJG (1989) ปฏิสัมพันธ์โฮสต์ปรสิตใน giardiasis มนุษย์ QJ Med 70: 191-204 | PubMed | อดัม RD (1991) ชีววิทยาของเอสพีพี Giardia Microbiol Rev 55: 706-732 | PubMed | เอส | ChemPort | นิดเดียว MJG (1993) Giardiasis เป็นโรค ใน Giardia: จากโมเลกุลโรคและอื่น ๆ 15-37 (ชั้นเลิศ JA Reynoldson et al.) ลอนดอน: คณะกรรมการที่ปรึกษานานาชาติDavidson RA (1984) ประเด็นในทางคลินิกปรสิตวิทยา: การรักษา giardiasis Am J Gastroenterol 79: 256-261 | PubMed | หมอบ AA et al, (1986) ผลของยี่สิบสามยาเคมีบำบัดในการยึดมั่นและการเติบโตของ Giardia lamblia ในหลอดทดลอง ทรานส์ R Soc Trop Med HYG 80: 893-896 | บทความ | PubMed | Abboud P et al, (2001) ที่ประสบความสำเร็จของการรักษา giardiasis metronidazole- และทน albendazole กับ nitazoxanide ในผู้ป่วยที่มีอาการโรคภูมิคุ้มกันบกพร่องที่ได้มา Clin ติดเชื้อ Dis 32: 1,792-1,794 | บทความ | PubMed | เนื้อ PD et al, (1994) ฟีโนไทป์และการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมใน Giardia lamblia แยกระหว่างการติดเชื้อเรื้อรัง Gut 35: 51-54 | PubMed | การ์ดเนอร์วัณโรคและ DR ฮิลล์ (2001) การรักษา giardiasis Clin Microbiol Rev 14: 114-128 | บทความ | PubMed | Zaat JO et al, (2000) ยาเสพติดสำหรับการรักษา giardiasis ฐานข้อมูล Cochrane ความคิดเห็นของระบบ, ฉบับที่ 2 ศิลปะ ไม่มี CD000217 Boreham PFL (1992) สถานะปัจจุบันของยาเคมีบำบัดสำหรับ giardiasis ใน Giardia: จากโมเลกุลโรค 317-328 (ชั้นเลิศอาร์ซีเอ ธ อมป์สัน et al.) ฟอร์ด: คณะกรรมการที่ปรึกษานานาชาติออร์ติซJJ, et al (2001) การศึกษาทางคลินิกแบบสุ่มของ nitazoxanide เมื่อเทียบกับ metronidazole ในการรักษา giardiasis อาการในเด็กจากภาคเหนือของเปรู Aliment Pharmacol Ther 15: 1,409-1,415 | บทความ | PubMed | ChemPort | Rossignol JF et al, (2002) การรักษาโรคอุจจาระร่วงที่เกิดจาก Giardia intestinalis และ Entamoeba histolytica หรืออี dispar: แบบสุ่ม, double-blind ศึกษา placebo-controlled ของ nitazoxanide J Infect Dis 184: 381-384 | บทความ | เบลีย์และเจ Erramouspe J (2004) การรักษา Nitazoxanide สำหรับ giardiasis และ Cryptosporidiosis ในเด็ก แอน Pharmacother 38: 634-640 | PubMed | แอนเดอ KA et al, (2004) ผลกระทบของการฉีดวัคซีนในการติดเชื้อ Giardia Giardia ไม่มีอาการในสุนัขที่สถานที่วิจัย สามารถ Vet J 45: 924-930 | PubMed | โอลสัน ME et al, (2000) การฉีดวัคซีน Giardia Parasitol วันนี้ 16: 213-217 | บทความ | PubMed | สไตน์ JE et al, (2003) การศึกษาประสิทธิภาพของการฉีดวัคซีน Giardia ในการรักษา giardiasis ในแมว J Am Vet Med Assoc 222: 1548-1551 | บทความ | PubMed | Nime เอฟเอ et al, (1976) enterocolitis เฉียบพลันในมนุษย์การติดเชื้อโปรโตซัว Cryptosporidium ระบบทางเดินอาหาร 70: 592-598 | PubMed | WL ปัจจุบันและ Bick พีเอช (1989) Immunobiology ของ Cryptosporidium spp Pathol Immunopathol Res 8: 141-160 | PubMed | นิดเดียว MJG (2000) ลักษณะทางคลินิกของมนุษย์ Cryptosporidiosis ใน Cryptosporidiosis และ microsporidiosis (สหพันธ์ Petry F และ Karger B) Contrib Microbiol 6: 50-74 Teixidor HS et al, (1991) Cryptosporidiosis ของทางเดินน้ำดีในโรคเอดส์ รังสีวิทยา 180: 51-56 | PubMed |

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

blastocystis hominis ได้นำเสนอความท้าทายมากสำหรับนักชีววิทยาพยายามอธิบายของอนุกรมวิธานและ parasitologists และแพทย์ที่ได้ต่อสู้มานานหลายสิบปี เพื่อตรวจสอบว่า มันเป็นอย่างแท้จริงเป็น enteropathogen.72 ปัจจุบันหลักฐานบ่งชี้ว่า แม้ชีวิตนี้ ( เช่นเดียวกับหลายของโปรโตซัวอื่นๆ ) สามารถอยู่ร่วมกับโฮสต์ของมนุษย์โดยไม่ก่อให้เกิดโรคอุจจาระร่วง โรคมันยังสามารถที่เกี่ยวข้องกับโรคอุจจาระร่วงเฉียบพลัน และเรื้อรัง และดูเหมือนว่าจะแพร่หลายมากขึ้นใน individuals.72 ภูมิคุ้มกันบกพร่อง , 74 , 75 , 76 ระบาดวิทยาของเชื้อ hominis อธิบายได้ไม่สมบูรณ์ แต่มันเป็นเกือบแน่นอนส่งโดยการขับถ่ายและช่องปากเส้นทาง สิ่งมีชีวิตยังได้รับการเชื่อมโยงกับการปรากฏตัวของอาการชัดเจนในผู้ป่วยกลุ่มอาการลำไส้การรักษา

.ส่วนใหญ่ของรายงานผลของยาเคมีบำบัด ยาต้านจุลชีพการติดเชื้อ B . hominis มีทั้งรายงานคดี หรือ เล็ก noncontrolled studies.72 หลายการศึกษาในช่วงที่ผ่านมา 5 ปี แสดง , อย่างไรก็ตาม , ที่โซล 800 mg สามครั้งทุกวัน เป็นเวลา 5 - 10 วันจะมีประสิทธิภาพในผู้ป่วยบางกลุ่มแม้ว่าจำนวนเล็กน้อยของข้อมูล หมายถึง การพยากรณ์ที่ถูกต้องของการตอบสนองเป็นสิ่งที่ยากใน patients.77 บุคคล Co trimoxazole ในปริมาณมาตรฐาน ( ซัลฟาเมโทซาโซล 800 mg และไทรเมโทพริม 160 มิลลิกรัม วันละ 2 ครั้ง นาน 7 วัน ) คือ อย่างไรก็ตาม รายงานที่จะขจัดสิ่งมีชีวิตในกว่า 90% ของไวรัส อาการ individuals.78 มากมายอื่น ๆ antiprotozoan componds ได้รับการทดสอบ ,ที่มีผลแปรผัน แต่บางทียาใหม่ที่มีแนวโน้มมากที่สุดเป็นนิทาโซซาไนด์ . มีการทดลองของนิทาโซซาไนด์ ( 500 มิลลิกรัม วันละ 2 ครั้ง เป็นเวลา 3 วัน รายงานทางคลินิกและปรสิตวิทยารักษาอัตรา 86 เปอร์เซ็นต์ แต่ด้านบนของหน้า


สรุปลำไส้โปรโตซัวรับผิดชอบมาก การเจ็บป่วยและการตายที่เกี่ยวข้องกับโรคอุจจาระร่วงทั้งในประเทศพัฒนาแล้ว และประเทศกำลังพัฒนา