When Nan Huai Ren and Fellow Zhang

When Nan Huai Ren and Fellow Zhang were chatting, no one noticed Li Qi Ye. A moment later, Fellow Zhang finally saw Li Qi Ye’s current action; he raised his eyebrows and asked:

“What is this idiot doing?”

Nan Huai Ren saw that Li Qi Ye was trying to climb on top of the eastern statue; however, because of his weak cultivation level, he couldn’t make it to the top.

Right now there were many students surrounding the battle stage; they watched him struggle like a village boy that visited the capital for the first time. Laughter erupt and jeers filled the arena.

Nan Huai Ren was so embarrassed that he wanted to dig a hole and hide in it forever. He could not see what was special about these four statues that was driving Li Qi Ye’s action.

Li Qi Ye signaled for Nan Huai Ren to come over. He cannot say no to the prime disciple, especially when the person is being singled out by an entire sect. He dejectedly walked over to Li Qi Ye under the scrutinizing gazes of all the disciples.

“This statue is too high, take me up there.”

Li Qi Ye calmly commanded.

“Ah?!”

Nan Huai Ren shouted then became silent. He was silently questioning whether Li Qi Ye had become insane. Climbing up the statue, in front of all of the Nine Saint Demon Gate disciples, this was a great slap to their faces.

“Are you going to take me up or do you want to continue watching my monkey show?”

Li Qi Ye nonchalantly commented, it was as if all of this had nothing to do with him.

Without any other options, Nan Huai Ren grabbed Li Qi Ye and jumped, in one swoop, to the top of the statue.

Li Qi Ye sat on the shoulder of the statue; he stared into the far distance leisurely and absorbed the heavens in front of his eyes.

Nan Huai Ren wasn’t quite as thick as Li Qi Ye. He immediately jumped down then waited at the bottom of the statue. He stood there, waiting, in case something did happen; he simply couldn’t just abandon his fellow disciple.

Fellow Zhang, however, did not want to stand there for a second longer; he immediately left without a departing salutation.

“Does he think that he is a big shot; sitting on top of the statue?”

“This country bumpkin is way too rude!”

Ignoring the comments spewed by the disciples of the Nine Saint Demon Gate, Li Qi Ye remained sitting on the statue’s shoulder; he whispered to it as if he was having a conversation with it.

The crazy, nonsensical actions of Li Qi Ye caused the spectators to question his, and their own, sanity. This was truly an idiot without fear. No one attempted to stop him, however; they felt that it was below them to interfere with a mad man’s muse.

Eventually, Li Qi Ye seemed to have become bored of sitting. He once again waved his hands to signal Nan Huai Ren. Like a boulder that had been lifted off his shoulder, Nan Huai Ren was so relieved that this madness had come to an end and he brought Li Qi Ye down to the floor.

“Dear Senior, the sun has set. Shall we go back and rest?”

Nan Huai Ren was praying with all of his heart that this prime disciple could spare him from further embarrassment. Who knew what other things he would do if the trip was to be continued.

Seeing the poor facial expression of Nan Huai Ren that was like a dead puppy, Li Qi Ye chuckled and nodded his head in agreement.

“Your mother!”

A disciple couldn’t help but yell out after seeing Li Qi Ye’s devilish grin.

“The Cleansing Incense Ancient Sect is a third rate sect. A toad wants to eat the meat of a swan? I spit! A black dumb turtle has the nerves to court our senior.”[1]

Seeing that someone was challenging him directly, Li Qi Ye slowly turned around and said:

“Court your senior? Don’t think too highly of yourselves. Even if either a heavenly angel or godly fairies wanted to marry me, they would have to pray for my acceptance. Your senior? It is a long line until it is her turn.

“Your mother, you are tiring of living…”

All of the male disciples were having an uproar after hearing those shameless words.

“Calm down, calm down, everyone should value peace and prosperity!”

The current situation chilled Nan Huai Ren down to his spine; he immediately took Li Qi Ye and left. He could not leave this crazy guy outside for a second longer.

After reaching their guest house safely, Nan Huai Ren cried:

“Honorable Senior, please! This isn’t a place where we can say and do whatever we wish. Take a step back and appreciate the high sky and deep sea. Please keep yourself under control.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อน่านห้วย Ren และเตียวเพื่อนได้พูดคุย ไม่มีใครสังเกตเห็นหลี่ฉีเย่ ช่วงหลัง เพื่อนจางก็เห็นหลี่ฉีเย่ของปัจจุบันการกระทำ เขายกคิ้วของเขา และถาม:"เป็นคนบ้านี้ทำอะไร"Ren ห้วยน่านเห็นว่าหลี่ฉีเย่พยายามปีนขึ้นไปบนรูปปั้นตะวันออก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากระดับของเขาอ่อนแอปลูก เขาไม่สามารถทำให้เป็นด้านบนตอนนี้มีนักเรียนจำนวนมากที่รอบเวทีต่อสู้ พวกเขาดูเขาต่อสู้เช่นหมู่บ้านเด็กที่เยี่ยมชมเมืองหลวงครั้งแรก เสียงหัวเราะลุกเป็นไฟ และ jeers เติมเต็มเวทีน่านห้วย Ren แก้ไขให้อับอายว่า เขาต้องการขุดหลุม และซ่อนในนั้นตลอดไป นอกจากนี้เขาไม่สามารถเห็นอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับรูปปั้นเหล่านี้สี่ที่ขับรถหลี่ฉีเย่ของการกระทำหลี่ฉีเย่ส่งสัญญาณสำหรับน่านห้วย Ren มามากกว่า เขาไม่สามารถพูดเพื่อศิษย์นายกรัฐมนตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อบุคคลถูก singled โดยนิกายทั้งหมด เขา dejectedly เดินผ่านไปหลี่ฉีเย่ภายใต้ gazes scrutinizing โดยลูกศิษย์"รูปปั้นนี้มากเกินไป พาฉันมี"หลี่ฉีเย่บัญชาใจเย็น"อา!"น่านห้วย Ren ตะโกน แล้วก็เงียบ เบื้องหลังเขาถูกถามว่า หลี่ฉีเยกลายเป็นบ้า ปีนขึ้นรูปปั้น หน้าสาวกเก้าเซนต์ประตูปีศาจ ทั้งหมดนี้เป็นการตบดีใบหน้าของพวกเขา"คุณจะพาฉันขึ้น หรือคุณต้องการดูลิงของฉัน"หลี่ฉีเย่อย่างเมินเฉยความเห็น ก็ตามถ้าทั้งหมดนี้มีอะไรที่ต้องทำกับเขาไม่ มีตัวเลือกอื่น ๆ Ren ห้วยน่านคว้าหลี่ฉีเย่ และ กระโดด คราวหนึ่ง ด้านบนของรูปปั้นหลี่ฉีเย่นั่งอยู่บนไหล่ของรูปปั้น เขาจ้องเป็นระยะทางไกลสบาย ๆ และดูดซึมสวรรค์หน้าตาของเขาน่านห้วย Ren ไม่ค่อนข้างหนาเท่าหลี่ฉีเย่ เขากระโดดลงทันที แล้วรอที่ด้านล่างของรูปปั้น เขายืนอยู่ที่นั่น รอ ในกรณีที่สิ่งที่เกิดขึ้น เขาเพียงแค่ไม่เพียงละทิ้งศิษย์เพื่อนของเขาเพื่อนจาง อย่างไรก็ตาม ไม่ชอบยืนเป็นครั้งที่สองอีกต่อไป เขาทันทีซ้ายไม่ มีคำขึ้นต้นออก"ว่าเขาคิดว่า เขาเป็นพี่ใหญ่ นั่งบนรูปปั้น""Bumpkin ประเทศนี้เป็นหยาบคายเกินละเว้นความคิดเห็นที่ spewed โดยเหล่าสาวกของเก้าเซนต์ประตูปีศาจ หลี่ฉีเย่ยังคงนั่งเล่นบนไหล่ของรูปปั้น เขากระซิบบอกมันว่าเขามีการสนทนากับมันการกระทำที่บ้า สื่อความหมายของหลี่ฉีเย่เกิดผู้ชมจะถามสติของเขา และตนเอง นี้เป็นจริงเป็นคนโง่โดยไม่ต้องกลัว ไม่มีใครพยายามที่จะหยุดเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้สึกว่า เป็นด้านล่างพวกเขาไปยุ่งของคนบ้ามิวส์ในที่สุด หลี่ฉีเย่ดูเหมือนจะ กลายเป็นเบื่อของการนั่ง เขาอีกครั้งโบกมือให้สัญญาณน่านห้วย Ren เช่นหินที่ได้รับการยกปิดไหล่เขา Ren ห้วยน่านก็โล่งใจจึงว่า บ้านี้ได้มาถึงจุดสิ้นสุด และเขานำหลี่ฉีเย่ลงไปพื้น"เรียนท่านอาวุโส ชุด จะเรากลับไป และส่วนที่เหลือ"น่านห้วย Ren คืออธิษฐาน ด้วยทั้งหมดของหัวใจของเขาที่นี้ศิษย์นายกรัฐมนตรีสามารถอะไหล่เขาจากความลำบากใจต่อไป ใครรู้สิ่งใดที่เขาอยากจะทำถ้าการเดินทางอย่างเห็นสีหน้าไม่ดีของน่านห้วย Ren ที่เหมือนลูกสุนัขตาย หลี่ฉีเย่เบา ๆ แล้วเลยต้องศีรษะของเขาตกลง"แม่"ลูกศิษย์ไม่สามารถช่วยแต่ร้องออกมาหลังจากเห็นยิ้มชั่วร้ายหลี่ฉีเย่ของ"การทำความสะอาดธูปโบราณนิกายเป็นที่สามอัตราอ A คางคกอยากจะกินเนื้อของหงส์ น้ำลาย เต่าใบ้สีดำมีเส้นประสาทไปยังศาลอาวุโสของเรา" [1]เห็นว่ามีคนถูกท้าทายเขาโดยตรง หลี่ฉีเย่ช้าหัน และกล่าวว่า:"ศาลอาวุโสของคุณ ไม่คิดมากเกินไปของตัวเอง แม้เทวดาในสวรรค์หรือนางฟ้าที่พระเจ้าอยากแต่งงานกับฉัน พวกเขาจะต้องอธิษฐานขอให้การยอมรับของฉัน รุ่นพี่ มันเป็นสายยาวจนเธอหัน"คุณแม่ของคุณ คุณจะเหน็ดเหนื่อยของการใช้ชีวิต..."ทั้งหมดของสาวกชายกำลังมีความโกลาหลหลังจากได้ยินคำเหล่านั้นไร้ยางอาย"สงบลง สงบลง ทุกคนควรให้ความสำคัญความสงบและความเจริญรุ่งเรือง! "สถานการณ์ปัจจุบันน่านห้วย Ren ที่แช่เย็นลงไปที่กระดูกสันหลังของเขา เขาทันทีเอาหลี่ฉีเย่และซ้าย เขาไม่สามารถปล่อยให้คนบ้าข้างนอกเป็นครั้งที่สองอีกต่อไปหลังจากถึงพักปลอดภัย น่านห้วย Ren ร้องไห้:"เกียรติอาวุโส กรุณา นี่ไม่ใช่สถานที่เราสามารถพูด และทำสิ่งที่เราต้อง ก้าวกลับ และสูงท้องฟ้าและทะเลลึก ได้ด้วยตนเองภายใต้การควบคุม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อน่านห้วย Ren จางและเพื่อนคุยไม่มีใครสังเกตเห็นหลี่ฉีเจ้า ช่วงเวลาต่อมาเพื่อนเหวยในที่สุดก็เห็นการกระทำในปัจจุบันหลี่ฉีเย; เขายกคิ้วของเขาและถามว่า:

"คืออะไรงี่เง่านี้ทำ"

น่านห้วย Ren เห็นว่าหลี่ฉีเจ้าได้พยายามที่จะปีนขึ้นไปด้านบนของรูปปั้นตะวันออก; แต่เนื่องจากระดับการเพาะปลูกของเขาอ่อนแอเขาไม่สามารถทำให้มันไปด้านบน.

ตอนนี้มีนักเรียนจำนวนมากโดยรอบเวทีการต่อสู้; พวกเขาดูเขาต่อสู้เหมือนเด็กในหมู่บ้านที่เข้าเยี่ยมชมเมืองหลวงเป็นครั้งแรก เสียงหัวเราะระเบิดและเสียงโห่ฮาเต็มเวที.

น่านห้วย Ren ก็อายว่าเขาอยากจะขุดหลุมและซ่อนอยู่ในนั้นตลอดไป เขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เป็นพิเศษเกี่ยวกับเหล่าสี่รูปปั้นที่ถูกขับรถการกระทำของหลี่ฉีเย.

หลี่ฉีเจ้าสัญญาณน่านห้วย Ren ไปมามากกว่า เขาไม่สามารถบอกว่าไม่มีการสาวกที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนที่จะถูกแยกออกมาจากนิกายทั้งหมด เขาคอตกเดินไปหลี่ฉีเจ้าภายใต้ gazes scrutinizing สาวกทั้งหมด.

"รูปปั้นนี้สูงเกินไปพาฉันไปอยู่ที่นั่น."

หลี่ฉีเจ้าบัญชาใจเย็น.

"อา ?!"

น่านห้วย Ren ตะโกนแล้วก็กลายเป็นเงียบ เขาเป็นคนที่เงียบ ๆ ถามว่าหลี่ฉีเจ้าได้กลายเป็นคนบ้า ปีนขึ้นรูปปั้นในด้านหน้าของทั้งหมดของเก้าสาวกนักบุญปีศาจประตูนี้เป็นตบที่ดีให้กับใบหน้าของพวกเขา.

"คุณจะพาฉันขึ้นหรือไม่หรือคุณต้องการที่จะดำเนินการชมการแสดงลิงของฉัน"

หลี่ฉีเจ้าเมินเฉย ให้ความเห็นว่ามันก็เหมือนกับว่าทั้งหมดนี้ก็ไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับเขา.

โดยไม่มีตัวเลือกอื่น ๆ น่านห้วย Ren คว้าหลี่ฉีเจ้าและกระโดดในหนึ่งโฉบไปด้านบนของรูปปั้น.

หลี่ฉีเจ้านั่งอยู่บนไหล่ของ รูปปั้น; เขาจ้องมองลงไปในระยะทางไกลสบายและดูดซึมชั้นฟ้าทั้งหลายในสายตาของเขา.

น่านห้วย Ren ไม่ได้ค่อนข้างหนาเป็นหลี่ฉีเจ้า ทันทีที่เขากระโดดลงแล้วรอที่ด้านล่างของรูปปั้น เขายืนอยู่ที่นั่นรอในกรณีที่บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น; เขาก็อาจจะไม่ได้เป็นเพียงเพื่อนละทิ้งลูกศิษย์.

เพื่อนจาง แต่ไม่ต้องการที่จะยืนอยู่ตรงนั้นเป็นครั้งที่สองอีกต่อไป; ทันทีที่เขาทิ้งไว้โดยไม่มีคำทักทายแยกย้าย.

"เขาไม่คิดว่าเขาเป็นพี่ใหญ่; ? นั่งบนรูปปั้น "

!" คนบ้านนอกประเทศนี้เป็นวิธีที่หยาบเกินไป "

ละเว้นการแสดงความคิดเห็นโดยพ่นสาวกของเก้านักบุญปีศาจประตูหลี่ฉีเจ้ายังคงนั่งอยู่บนไหล่ของรูปปั้น; เขากระซิบกับมันราวกับว่าเขามีการสนทนากับมัน.

บ้าการกระทำที่ไร้สาระของหลี่ฉีเจ้าเกิดจากผู้ชมที่จะตั้งคำถามของเขาและของตัวเองมีสุขภาพจิตดี นี่เป็นคนงี่เง่าอย่างแท้จริงโดยไม่ต้องกลัว ไม่มีใครพยายามที่จะหยุดเขาอย่างไรก็ตาม; พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นด้านล่างพวกเขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับรำพึงคนบ้าของ.

ในที่สุดหลี่ฉีเจ้าก็ดูเหมือนจะกลายเป็นเบื่อการนั่ง เขาอีกครั้งโบกมือให้สัญญาณน่านห้วย Ren เหมือนก้อนหินที่ได้รับการยกออกจากไหล่ของเขาน่านห้วย Ren จึงโล่งใจว่าบ้านี้ได้มาถึงจุดสิ้นสุดและเขานำหลี่ฉีท่านทั้งหลายจงลงไปกองกับพื้น.

"ที่รักอาวุโสดวงอาทิตย์ได้มีการกำหนด เราจะกลับไปและส่วนที่เหลือ? "

น่านห้วย Ren กำลังสวดมนต์ที่มีทั้งหมดของหัวใจของเขาที่ว่านี้สาวกที่สำคัญสามารถสำรองเขาจากความลำบากใจต่อไป ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เขาจะทำอย่างไรถ้าเดินทางจะได้รับการอย่างต่อเนื่อง.

เห็นสีหน้าไม่ดีของจังหวัดน่านห้วย Ren ว่าเป็นเหมือนลูกสุนัขตายหลี่ฉีเจ้าหัวเราะและพยักหน้าในสัญญา.

"แม่ของคุณ!"

ศิษย์ ไม่สามารถช่วย แต่ตะโกนออกมาหลังจากที่ได้เห็นรอยยิ้มชั่วร้ายหลี่ฉีเย.

"ทำความสะอาดธูปโบราณนิกายคือนิกายอัตราที่สาม คางคกอยากจะกินเนื้อของหงส์หรือไม่? ผมถ่มน้ำลาย! เต่าใบ้สีดำมีเส้นประสาทที่ไปยังศาลของเราอาวุโส "[1].

เห็นว่ามีใครบางคนกำลังท้าทายเขาโดยตรงหลี่ฉีเจ้าช้าหันไปรอบ ๆ และกล่าวว่า

" ศาลอาวุโสของคุณหรือไม่ อย่าคิดว่าสูงเกินไปของตัวเอง แม้ว่าทั้งเทวดาบนสวรรค์หรือเคร่งศาสนานางฟ้าอยากจะแต่งงานกับฉัน, พวกเขาจะต้องอธิษฐานขอให้ได้รับการยอมรับของฉัน คุณอาวุโส? มันเป็นสายยาวจนกว่าจะมีการเปิดของเธอ.

"แม่ของคุณคุณจะเหนื่อยของการใช้ชีวิต ... "

ทั้งหมดของสาวกชายกำลังมีความโกลาหลหลังจากที่ได้ยินคำพูดที่ไร้ยางอายเหล่านั้น.

"ใจเย็น ๆ สงบลงทุกคนควรจะมีค่าความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรือง "

สถานการณ์ปัจจุบันแช่เย็นน่านห้วย Ren ลงไปที่กระดูกสันหลังของเขา; ทันทีที่เขาเอาหลี่ฉีเจ้าและซ้าย . เขาไม่สามารถปล่อยให้ผู้ชายคนนี้บ้านอกเป็นครั้งที่สองอีกต่อไป

หลังจากที่ไปถึงบ้านของผู้เข้าพักของพวกเขาได้อย่างปลอดภัยน่านห้วย Ren ร้องไห้:

"เกียรติอาวุโสโปรด! นี้ไม่ได้เป็นสถานที่ที่เราสามารถพูดและทำสิ่งที่เราปรารถนา ใช้ขั้นตอนกลับและชื่นชมท้องฟ้าสูงและท้องทะเลลึก โปรดให้ตัวเองภายใต้การควบคุม. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อน่านห้วยเรนและเพื่อนจาง กำลังคุยกันอยู่ ไม่มีใครสังเกตเห็น หลี่ ฉีเย่ ครู่ต่อมา เพื่อนจางก็เห็นการกระทำในปัจจุบันของหลี่ฉีเย เขายกคิ้วของเขาและถามว่า :" นี่มันบ้าน่ะ "น่านห้วยเรนเห็นหลี่ฉี ท่านพยายามที่จะปีนขึ้นไปบนรูปปั้นตะวันออก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากระดับการเพาะปลูกที่อ่อนแอของเขา เขาไม่ได้ไปด้านบนขณะนี้มีนักเรียนอยู่หลายรอบการต่อสู้บนเวที พวกเขาดูเขาต่อสู้ เช่น เด็กชาวบ้านที่เข้าเมืองหลวงเป็นครั้งแรก เสียงหัวเราะระเบิดและเย้ยหยันเต็มเวทีน่านห้วยเรนอายที่เขาอยากจะขุดหลุมซ่อนมันไว้ตลอดไป เขาไม่อาจเห็นสิ่งที่พิเศษเกี่ยวกับเหล่านี้สี่รูปปั้นที่ขับหลี่ฉี ท่านทั้งหลายกระทำหลี่ ฉีจงส่งสัญญาณให้น่านห้วยเรนมา เขาไม่สามารถพูดไม่มีลูกศิษย์ท่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อคนที่ถูกกีดกันออกไปจากลัทธิทั้งหมด เขาถึงกับคอตกเดินไปหลี่ฉีท่านภายใต้กลั่นกรอง gazes ของพวกสาวก" รูปปั้นนี้สูงเกินไป พาฉันไปที่นั่น .หลี่ ฉีจงบัญชาอย่างสงบ" อ๊ะ ? ! "น่านห้วยเรนตะโกน แล้วก็เงียบ เขาตั้งคำถามว่า หลี่ ฉี ท่านเงียบๆ กลายเป็นบ้า ปีนรูปปั้นในด้านหน้าของประตู 9 นักบุญปีศาจสาวกนี้คือตบดีให้ใบหน้าของพวกเขา" คุณจะพาฉันขึ้น หรือคุณต้องการจะทำต่อไปดูลิงโชว์ของฉัน "หลี่ฉีเยหน้าตาเฉยว่า มันเป็นถ้าทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาโดยไม่มีตัวเลือกอื่น ๆ , น่านห้วยเรนคว้าหลี่ฉีเจ้าและกระโดดรวดเดียวไปด้านบนของรูปปั้นหลี่ ฉี ท่านนั่งอยู่บนไหล่ของรูปปั้น เขาจ้องมองไกลสบายและดูดซึมสวรรค์ในสายตาของเขาน่านห้วยเรนไม่ได้ค่อนข้างหนาเป็นหลี่ฉีเย่ เขารีบกระโดดลงมาแล้วรออยู่ที่ด้านล่างของรูปปั้น เขายืนรอ เผื่อมีอะไร เขาก็ไม่ทิ้งเพื่อนสาวกเพื่อนจาง แต่ไม่ต้องการที่จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนาน ทันทีที่เขาออกไปโดยไม่ไปทักทาย" เขาคิดว่าเขาเป็นคนใหญ่คนโต ; นั่งอยู่บนด้านบนของรูปปั้น ? "" ประเทศนี้ เลยเป็นวิธีที่หยาบเกินไป "ไม่สนใจข้อคิดเห็น spewed โดยสาวกของนักบุญปีศาจเก้าประตู หลี่ ฉี ท่านยังคงนั่งอยู่บนรูปปั้นของไหล่ เขากระซิบกับมันราวกับว่าเขากำลังสนทนาอยู่กับมันที่บ้า ไร้สาระ การกระทำของหลี่ ฉีจงทำให้ผู้ชมกับคำถามของเขาและของตัวเอง สติ . มันช่างโง่โดยปราศจากความกลัว ไม่มีใครพยายามจะหยุดเขา อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่ามันด้านล่าง พวกเขายุ่งกับนางในฝันของชายบ้า .ในที่สุด หลี่ ฉี ท่านดูเหมือนจะเบื่อนั่ง เขาอีกครั้งโบกมือสัญญาณน่านห้วย เรน เหมือนก้อนหินที่ถูกยกออกจากไหล่ของเขา น่านห้วยเรนก็โล่งใจที่ความบ้านี้สิ้นสุดลงและเขานำหลี่ฉีท่านลงกับพื้น" รุ่นพี่ที่รัก ดวงอาทิตย์มีการตั้งค่า เราควรจะกลับไปพักผ่อน "น่านห้วยเรนภาวนาด้วยหัวใจทั้งหมดของเขาที่ลูกศิษย์ท่านนี้สามารถปล่อยเขาจากความอับอายต่อ ใครรู้อะไรอีกหลายอย่างที่เขาจะทำ ถ้าการเดินทางเป็นอย่างต่อเนื่องเห็นสีหน้าไม่ดีของน่านห้วยเรนที่เหมือนลูกหมาตาย หลี่ ฉี ท่านหัวเราะและพยักหน้าในข้อตกลง" แม่ ! "สาวกอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาหลังจากที่เห็นหลี่ฉีเจ้าวายร้าย ยิ้มยิงฟัน" ทำความสะอาดเครื่องหอมโบราณนิกายคือนิกายอัตราที่สาม คางคก อยากจะกินเนื้อของหงส์ ฉันถ่มน้ำลาย ! สีดำเต่าโง่มีเส้นประสาทไปยังศาลอาวุโสของเรา . " [ 1 ]เห็นคนกำลังท้าทายเขาโดยตรง , หลี่ฉี ท่านค่อยๆ หันไปรอบ ๆและกล่าวว่า :" รุ่นพี่ศาล ? ไม่คิดเกินไปเอง ถ้าเป็นเทวดาหรือนางฟ้าบนสวรรค์ที่พระเจ้าต้องการจะแต่งงานกับฉัน พวกเขาจะต้องอธิษฐานสำหรับการยอมรับฉัน รุ่นพี่ ? มันเป็นสายยาวจนกว่าจะเปลี่ยนเธอ" แม่ของคุณ คุณจะเหนื่อยอยู่ . . . . . . . "ทั้งหมดของสาวกชายมีความวุ่นวายหลังจากได้ยินคำพูดที่ไร้ยางอาย" ใจเย็นๆ ทุกคนควรจะมีค่าความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรือง ! "สถานการณ์ปัจจุบันเย็นน่านห้วยเรนลงไปที่กระดูกสันหลังของเขา เขารีบเอาหลี่ฉีท่านแล้ว เขาไม่อาจปล่อยให้ผู้ชายคนนี้บ้าข้างนอกสักครู่อีกต่อไปหลังจากถึงบ้านแขกของพวกเขาอย่างปลอดภัย น่านห้วยเรนร้อง" อาวุโส ได้โปรด ! นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เราสามารถพูดและทำในสิ่งที่เราต้องการ จะใช้ขั้นตอนกลับและชื่นชมท้องฟ้าสูงและทะเลลึก กรุณาควบคุมตัวเองได้ "