As in Japanese, Korean uses words a

As in Japanese, Korean uses words adapted from English in ways that may seem strange to native English speakers. For example, when we do English to Korean writing translation, in soccer heading (헤딩) is used as a noun meaning a ‘header’, while fighting (화이팅) is a term of encouragement like ‘come on’/’go (on)’ in English. Like the word seobiseu(서비스), which comes from the English word service, is free or ‘on the house’. A building referred to as an ‘apart’ (아파트) is an ‘apartment’ (but in fact refers to a residence more akin to a condominium) and a type of pencil that is called ‘sharp’ (샤프) is a mechanical pencil.



The official spelling of some Korean word has been evolved over the years. Such as, the spelling of “no” has been changed twice. It has gone from aniyo to anio, then back to aniyo; “Thank you” used to be “gomawayo”, now it is “gomaweoyo”; “Beautiful” was once “areumdawayo”, now it is “areumdaweoyo”.



Another interesting aspect of Korean to those who don’t know much about it is that its writing system, Hangul, isn’t an ideographic language like Chinese, but rather a phonetic one just like English, despite the superficial similarity between Korean writing and Chinese characters. Although, for centuries Korean was actually written in Chinese characters due to the heavy influence of China on the smaller country throughout history, and although Hangul was developed in the 15th Century, it was not until the 20th Century that Korea officially adopted it and made it the official writing system for Korean.



It is well known that Korean has long prided themselves on their traditional reverence for the elderly, which shows in Korean language thoroughly. The Korean culture has two features—respect for seniority and age, and quite an authoritarian style.

The relationship between a speaker or writer and his or her audience is paramount in Korean. It is very important to learn to speak the Korean language using the formal, casual formal and informal ways of saying things. Many ignore the fact that Koreans have a formal way of speaking when speaking to strangers, bosses, older people etc. a casual formal way of speaking with acquaintances etc. and an informal way of speaking with best friends, loved ones etc.

Honorifics, which are used to show respect towards the referent, are also used for people who are superior in status. As a general point of reference about the Korean language, you speak to superiors and elders in an honorific form that requires more words and can be more oblique. For example, “Yo! You want water?”; “It’s a warm day for nice refreshment, no?”



The language style of Korean is also closely related to the gender difference. Traditionally Korean women are often viewed as subservient to men, and this in turn is observed in their everyday speech patterns. Some examples of this can be seen in: a woman’s use of softer tone in order to minimize conflict or aggression; a married woman introducing herself as someone’s mother or wife, not with her own name;the presence of gender differences in titles and occupational terms (for example, a sajang is a company president and yŏsajang is a female company president.); and females sometimes using more tag questions and rising tones in statements, much like the way that young children talk.



An interesting point is that Seoul, the South Korean capital, just means “the capital” in the Korean language



Modern Korean is written with spaces between words, a feature not found in Chinese or Japanese. Korean punctuation marks are almost identical to Western ones. Traditionally, Korean was written in columns, from top to bottom, right to left, but is now usually written in rows, from left to right, top to bottom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ญี่ปุ่น, เกาหลีใช้คำที่ดัดแปลงมาจากภาษาอังกฤษในรูปแบบที่อาจจะดูแปลกที่จะพูดภาษาอังกฤษพื้นเมือง ตัวอย่างเช่นเมื่อเราทำภาษาอังกฤษแปลเขียนเกาหลีในหัวข้อฟุตบอล ( 헤 딩 ) ถูกนำมาใช้เป็นคำนามหมายถึง 'หัว' ในขณะที่ต่อสู้ ( 화 이 팅 ) เป็นระยะของการให้กำลังใจเหมือน 'มา' / 'ไป (บน) ' เป็นภาษาอังกฤษ. เช่นเดียวกับคำว่า seobiseu ( 서 비 스 ) ซึ่งมาจากคำภาษาอังกฤษที่ให้บริการเป็นฟรีหรือ 'ในบ้าน' อาคารเรียกว่าเป็น 'ออกจากกัน ( 아 파 트 ) เป็น' อพาร์ทเม้น '(แต่ในความเป็นจริงหมายถึงที่อยู่อาศัยมากขึ้นคล้ายกับคอนโดมิเนียม) และชนิดของดินสอที่เรียกว่า' คม '( 샤 프 ) เป็นดินสอสะกดอย่างเป็นทางการของบางคำภาษาเกาหลีได้รับการพัฒนาในช่วงปีที่ผ่านมา เช่นการสะกดคำของ "ไม่" ได้ถูกเปลี่ยนเป็นครั้งที่สอง มันได้หายไปจากการ aniyo Anio แล้วกลับไป aniyo; "ขอบคุณ" ที่เคยเป็น "gomawayo" ตอนนี้ก็คือ "gomaweoyo"; "สวย" ครั้งหนึ่งเคยเป็น "areumdawayo" ตอนนี้ก็คือ "areumdaweoyo". อีกด้านที่น่าสนใจของเกาหลีให้กับผู้ที่ไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้คือการที่ระบบการเขียนของอังกูลไม่ได้เป็นภาษา ideographic เช่นจีน แต่ อย่างใดอย่างหนึ่งเช่นเดียวกับการออกเสียงภาษาอังกฤษแม้จะมีความคล้ายคลึงกันผิวเผินระหว่างการเขียนภาษาเกาหลีและตัวอักษรจีน แม้ว่ามานานหลายศตวรรษเกาหลีถูกเขียนขึ้นจริงในตัวอักษรจีนอันเนื่องมาจากอิทธิพลหนักของจีนกับประเทศที่มีขนาดเล็กตลอดประวัติศาสตร์และแม้ว่าอังกูลรับการพัฒนาในศตวรรษที่ 15 มันไม่ได้จนกว่าศตวรรษที่ 20 ที่ประเทศเกาหลีอย่างเป็นทางการนำมาใช้มันและทำให้มัน ระบบการเขียนอย่างเป็นทางการสำหรับเกาหลี. มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าเกาหลีได้นานภูมิใจตัวเองในการแสดงความเคารพดั้งเดิมของพวกเขาสำหรับผู้สูงอายุซึ่งแสดงให้เห็นในภาษาเกาหลีได้อย่างทั่วถึง วัฒนธรรมเกาหลีมีสองคุณสมบัติเคารพอาวุโสและอายุและค่อนข้างสไตล์เผด็จการ. ความสัมพันธ์ระหว่างลำโพงหรือนักเขียนและผู้ชมของเขาหรือเธอเป็นสิ่งสำคัญยิ่งในภาษาเกาหลี มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะเรียนรู้ที่จะพูดภาษาเกาหลีอย่างเป็นทางการโดยใช้วิธีการที่ไม่เป็นทางการอย่างเป็นทางการและในสิ่งที่พูด หลายคนไม่สนใจความจริงที่ว่าชาวเกาหลีมีวิธีการอย่างเป็นทางการของการพูดเมื่อพูดกับคนแปลกหน้าผู้บังคับบัญชาผู้สูงอายุ ฯลฯ เป็นวิธีที่สบาย ๆ อย่างเป็นทางการของการพูดกับคนรู้จัก ฯลฯ และเป็นวิธีทางการของการพูดกับเพื่อนที่ดีที่สุดคนที่รัก ฯลฯHonorifics ซึ่ง ถูกนำมาใช้เพื่อแสดงความเคารพต่อการอ้างอิงที่จะใช้สำหรับผู้ที่มีเหนือกว่าในสถานะ เป็นจุดทั่วไปของการอ้างอิงเกี่ยวกับภาษาเกาหลีที่คุณพูดคุยกับผู้บังคับบัญชาและผู้สูงอายุในรูปแบบความฝันที่ต้องใช้คำพูดมากขึ้นและสามารถที่จะเอียงมากขึ้น ยกตัวอย่างเช่น "Yo! คุณต้องการน้ำ "; "มันเป็นวันที่อบอุ่นสำหรับเครื่องดื่มที่ดีหรือไม่?" รูปแบบภาษาของเกาหลียังเป็นที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับความแตกต่างทางเพศ ตามเนื้อผ้าผู้หญิงเกาหลีมักจะถูกมองเป็นยอมจำนนต่อคนและในทางกลับกันเป็นที่สังเกตในรูปแบบการพูดในชีวิตประจำวันของพวกเขา ตัวอย่างบางส่วนของนี้สามารถเห็นได้ในการใช้ของผู้หญิงคนหนึ่งเสียงนุ่มเพื่อที่จะลดความขัดแย้งหรือการรุกราน; ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วแนะนำตัวเองเป็นแม่ของใครบางคนหรือภรรยาไม่ได้กับชื่อของตัวเองของเธอปรากฏตัวของความแตกต่างทางเพศในชื่อและเงื่อนไขการประกอบอาชีพ (เช่น sajang เป็นประธาน บริษัท และyŏsajangเป็นประธาน บริษัท หญิง.); เพศหญิงและบางครั้งใช้คำถามแท็กมากขึ้นและเสียงที่เพิ่มขึ้นในงบเหมือนวิธีการที่เด็กเล็กพูดคุย. จุดที่น่าสนใจคือการที่กรุงโซลเมืองหลวงของเกาหลีใต้ก็หมายความว่า "ทุน" ในภาษาเกาหลีสมัยใหม่เกาหลีเป็นลายลักษณ์อักษรที่มีช่องว่างระหว่างคำคุณลักษณะที่ไม่พบในภาษาจีนหรือญี่ปุ่น เครื่องหมายวรรคตอนเกาหลีเกือบจะเหมือนกันกับคนตะวันตก ตามเนื้อผ้าเกาหลีถูกเขียนในคอลัมน์จากบนลงล่างขวาไปซ้าย แต่ตอนนี้มักจะเขียนในแถวจากซ้ายไปขวาบนลงล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช่น ญี่ปุ่น เกาหลี ใช้คำพูดที่ดัดแปลงมาจากภาษาอังกฤษในวิธีที่อาจดูเหมือนแปลกที่จะพูดภาษาอังกฤษพื้นเมือง ตัวอย่างเช่น เมื่อเราทำภาษาอังกฤษเพื่อการเขียนภาษาเกาหลี แปล ใน ฟุตบอล หัวเรื่อง ( 헤딩 ) ใช้เป็นคำนามหมายถึงส่วนหัว ' ' , ในขณะที่การต่อสู้ ( 화이팅 ) เป็นคำที่ให้กำลังใจ ' มานี่ ' / จง ( ) ในภาษาอังกฤษ เหมือนคำ seobiseu ( 서비스 )ซึ่งมาจากคำภาษาอังกฤษฟรี หรือบริการเป็น ' บ้าน ' ตึกเรียกว่า ' กัน ' ( 아파트 ) เป็น ' เม้น ' ( แต่ในความเป็นจริง หมายถึง ที่อยู่อาศัยมากขึ้นคล้ายกับอาคารชุด ) และชนิดของดินสอที่ถูกเรียกว่า ' คม ' ( 샤프 ) เป็นเครื่องจักรกลดินสอ .



เจ้าหน้าที่การสะกดคำเกาหลีได้พัฒนาบาง กว่าปี เช่นสะกดคำว่า " ไม่ " ได้ถูกเปลี่ยนมาสองครั้งแล้ว มันได้หายไปจาก aniyo เพื่อ anio แล้วกลับไป aniyo ; " ขอบคุณ " เคยเป็น " gomawayo " ตอนนี้มันเป็น " gomaweoyo " ; " สวยงาม " เคย " areumdawayo " ตอนนี้มันเป็น " areumdaweoyo " .



น่าสนใจอื่น ลักษณะของเกาหลีที่ใครไม่รู้มากนักเกี่ยวกับ มันเป็นที่เขียนระบบภาษา ไม่ใช่ภาษาดิโอะกแรฟเหมือนจีนแต่เสียงหนึ่งเหมือนอังกฤษ แม้จะมีความคล้ายคลึงกันผิวเผินระหว่างการเขียนภาษาเกาหลี และภาษาจีน แม้ว่าหลายศตวรรษเกาหลีเขียนอักษรจีนเนื่องจากอิทธิพลหนักของจีนบนเล็กกว่าประเทศตลอดประวัติศาสตร์ และแม้ว่าภาษาเกาหลีที่ถูกพัฒนาขึ้นในศตวรรษที่ 15มันไม่ได้จนกว่าศตวรรษที่ 20 ที่เกาหลีใต้ประกาศใช้อย่างเป็นทางการแล้ว จะทำให้มันเป็นทางการระบบการเขียนสำหรับเกาหลี



มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าเกาหลีมี prided ตัวเองในแบบดั้งเดิมของพวกเขายาว เคารพผู้สูงอายุ ซึ่งแสดงในภาษาเกาหลี อย่างละเอียด วัฒนธรรมเกาหลีได้สองลักษณะ เคารพ อายุและวุฒิ และ ค่อนข้างเผด็จการสไตล์

ความสัมพันธ์ระหว่างผู้พูดหรือผู้เขียนและผู้ชมของเขา หรือเธอจะยิ่งใหญ่ในเกาหลี มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะเรียนรู้ที่จะพูดภาษาเกาหลีใช้เป็นทางการ วิธีเป็นทางการ และไม่เป็นทางการ สบายๆ แบบไม่พูดอะไรอีก หลายคนละเลยความจริงที่ว่า ชาวเกาหลีมีวิธีการทางการพูดเมื่อพูดกับคนแปลกหน้า , เจ้านายคนเก่า ฯลฯ แบบเป็นทางการกับวิธีการพูดกับคนรู้จัก ฯลฯและ แบบวิธีการพูดกับเพื่อนสนิท คนรัก ฯลฯ

ให้ความเคารพ ซึ่งถูกใช้เพื่อแสดงความเคารพต่อความเป็น อยู่ยังใช้สำหรับคนที่เหนือกว่าในสถานะ เป็นจุดทั่วไปอ้างอิงเกี่ยวกับภาษาเกาหลี คุณพูดกับผู้บังคับบัญชา และผู้อาวุโสในแบบฟอร์มที่ต้องให้เกียรติคำพูดมากขึ้นและสามารถแสดงเพิ่มเติม ตัวอย่างเช่น " โย่ว ! คุณต้องการน้ำไหม " ;" มันเป็นวันที่อบอุ่นสำหรับเครื่องดื่ม ดี ไม่ "



ภาษาสไตล์ของเกาหลี ยังเป็นที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเพศแตกต่าง ผู้หญิงเกาหลีแบบดั้งเดิมมักจะมองว่ายอมจํานนต่อผู้ชายและนี้ในการเปิดจะพบในรูปแบบการพูดในชีวิตประจำวันของพวกเขา ตัวอย่างบางส่วนของนี้สามารถเห็นได้ใน : ผู้หญิงใช้เสียงนุ่มเพื่อลดความขัดแย้งหรือการรุกราน ;เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว แนะนําตัวเองเป็นแม่คนหรือภรรยา ไม่ใช่ชื่อของเธอเอง มีความแตกต่างระหว่างเพศในชื่อเรื่องและด้านอาชีพ ( ตัวอย่างเช่น ท่านเป็นประธานบริษัทและประธาน บริษัท ŏ Y เป็นประธานาธิบดีหญิง ) ; และหญิงบางครั้งการใช้คำถามแท็กมากขึ้น และเสียงที่เพิ่มขึ้นในงบมาก ชอบที่เด็กหนุ่มพูด



จุดที่น่าสนใจคือ กรุงโซล เมืองหลวงของเกาหลีใต้ ก็หมายถึง " ทุน " ในภาษาเกาหลี



เพลงเกาหลีเขียนที่มีช่องว่างระหว่างคำ คุณลักษณะที่ไม่พบในจีนหรือญี่ปุ่น เครื่องหมายวรรคตอนในเกาหลีเกือบจะเหมือนกันกับที่ตะวันตก ผ้าเกาหลี เขียนในคอลัมน์จากบนลงล่าง ซ้ายไปขวา แต่เป็นแล้วมักจะเขียนในแถวจากซ้ายไปขวา บนลงล่าง