Middle English (1100-circa 1500 AD)

Middle English (1100-circa 1500 AD): After William the Conqueror, the Duke of Normandy, invaded and conquered England in 1066 AD with his armies and became king, he brought his nobles, who spoke French, to be the new government. The Old French took over as the language of the court, administration, and culture. Latin was mostly used for written language, especially that of the Church. Meanwhile, The English language, as the language of the now lower class, was considered a vulgar tongue.

By about 1200, England and France had split. English changed a lot, because it was mostly being spoken instead of written for about 300 years. The use of Old English came back, but with many French words added. This language is called Middle English. Most of the words embedded in the English vocabulary are words of power, such as crown, castle, court, parliament, army, mansion, gown, beauty, banquet, art, poet, romance, duke, servant, peasant, traitor and governor. ("Language Timeline", The British Library Board)

Because the English underclass cooked for the Norman upper class, the words for most domestic animals are English (ox, cow, calf, sheep, swine, deer) while the words for the meats derived from them are French (beef, veal, mutton, pork, bacon, venison). ("The Origin and History of the English Language", Kryss Katsiavriades)

The Middle English is also characterized for the beginning of the Great Vowel Shift. It was a massive sound change affecting the long vowels of English. Basically, the long vowels shifted upwards; that is, a vowel that used to be pronounced in one place in the mouth would be pronounced in a different place, higher up in the mouth. The Great Vowel Shift occurred during the fifteenth to eighteenth centuries.

The most famous example of Middle English is Chaucer's "The Canterbury Tales", a collection of stories about a group of thirty people who travel as pilgrims to Canterbury, England. The portraits that he paints in his Tales give us an idea of what life was like in fourteenth century England.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษยุคกลาง (1100-ประมาณ 1500 โฆษณา): หลังจากวิลเลียมผู้พิชิต Duke ของ Normandy บุกเอาชนะอังกฤษในโฆษณา 1066 กับกองทัพของเขา และเป็น กษัตริย์ เขานำขุนนางของเขา ผู้พูดภาษาฝรั่งเศส เพื่อให้รัฐบาลใหม่ ฝรั่งเศสเก่ามาเป็นภาษาของศาล การจัดการ และวัฒนธรรม ละตินส่วนใหญ่ใช้สำหรับภาษาเขียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่คริสตจักร ในขณะเดียวกัน ภาษาอังกฤษ เป็นภาษาของชั้นล่างตอนนี้ ถือลิ้นหยาบคายโดยประมาณ 1200 อังกฤษและฝรั่งเศสได้แยก ภาษาไทยการเปลี่ยนแปลงมาก เนื่องจากมันเป็นส่วนใหญ่ถูกพูดแทนการเขียนประมาณ 300 ปี การใช้ของเก่าอังกฤษมากลับ แต่ มีหลายคำฝรั่งเศสที่เพิ่ม ภาษานี้เรียกว่าภาษาอังกฤษยุคกลาง ส่วนใหญ่คำที่ฝังอยู่ในคำศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นคำของไฟฟ้า เช่นมงกุฎ ปราสาท ศาล รัฐสภา กองทัพ แมนชั่น ชุด ความงาม จัดเลี้ยง ศิลปะ กวี โรแมนติก ดุ๊ก ข้าราชการ ชาวนา คนทรยศ และผู้ว่าราชการ ("ภาษาไลน์" คณะกรรมการห้องสมุดอังกฤษ)เพราะสุก underclass ภาษาอังกฤษสำหรับระดับชั้นบนนอร์แมน คำสำหรับสัตว์ส่วนใหญ่มีอังกฤษ (วัว วัว วัว แกะ สุกร กวาง) ขณะที่คำว่าสำหรับเนื้อสัตว์ที่ได้มาจากพวกเขาอยู่ฝรั่งเศส (เนื้อวัว เนื้อลูกวัว เนื้อแกะ เนื้อหมู เบคอน เนื้อกวาง) ("มาและประวัติของภาษาอังกฤษ", Kryss Katsiavriades)ภาษาไทยกลางเป็นลักษณะสำหรับการเริ่มต้นของกะสระเสียงดี มันเป็นการเปลี่ยนเสียงใหญ่กระทบสระยาวของอังกฤษ โดยทั่วไป สระยาวที่ขยับขึ้นไป นั่นคือ สระที่ใช้เพื่อเป็นการออกเสียงในเดียวในปาก จะเด่นชัดในสถานต่าง ๆ สูงขึ้นไปในช่องปาก กะสระดีเกิดขึ้นในระหว่างศตวรรษสิบห้า eighteenthตัวอย่างของภาษาอังกฤษยุคกลางเป็นของ Chaucer "เดอะแคนเตอร์บรี" ชุดของเรื่องราวเกี่ยวกับกลุ่มสามสิบคนที่เดินทางเป็นผู้แสวงบุญไปแคนเทอร์เบอรี อังกฤษ สหราชอาณาจักร ภาพที่เขาวาดในนิทานของเขาให้เรารู้ว่าชีวิตเป็นเหมือนในอังกฤษศตวรรษที่สิบสี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลางอังกฤษ (1100-ประมาณ 1500 AD): หลังจากที่วิลเลียมผู้พิชิตดยุคแห่งนอร์มับุกและเอาชนะอังกฤษในปี 1066 AD กับกองทัพของเขาและกลายเป็นกษัตริย์เขานำขุนนางของเขาที่พูดภาษาฝรั่งเศสเพื่อให้รัฐบาลใหม่ The Old ฝรั่งเศสเข้ามาเป็นภาษาของศาล, การบริหารและวัฒนธรรม ลาตินส่วนใหญ่ที่ใช้ในการเขียนภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่คริสตจักร ในขณะที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาของชนชั้นล่างในขณะนี้ได้รับการพิจารณาลิ้นหยาบคาย. โดยประมาณ 1200, อังกฤษและฝรั่งเศสได้แยก ภาษาอังกฤษการเปลี่ยนแปลงมากเพราะส่วนใหญ่ถูกพูดแทนการเขียนประมาณ 300 ปี การใช้ภาษาอังกฤษกลับมา แต่ด้วยคำภาษาฝรั่งเศสจำนวนมากเพิ่ม ภาษานี้เรียกว่าภาษาอังกฤษยุคกลาง มากที่สุดของคำที่ฝังตัวอยู่ในคำศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นคำของการใช้พลังงานเช่นมงกุฎ, ปราสาท, ศาลรัฐสภากองทัพ Mansion, ชุด, ความงาม, ห้องจัดเลี้ยง, ศิลปะ, กวี, โรแมนติก, ดยุคข้าราชการชาวนาคนทรยศและผู้ว่าราชการ ( "ภาษา" ระยะเวลาคณะกรรมการหอสมุดแห่งชาติอังกฤษ) เพราะสามัญภาษาอังกฤษสุกสำหรับชั้นบนนอร์แมนคำว่าสัตว์ในประเทศมากที่สุดคืออังกฤษ (วัววัวลูกวัวแกะหมูกวาง) ในขณะที่คำว่าเนื้อสัตว์ที่ได้มา จากพวกเขาอยู่ที่ฝรั่งเศส (เนื้อวัว, เนื้อลูกวัว, เนื้อแกะ, เนื้อหมู, เบคอน, เนื้อกวาง) ( "ที่มาและประวัติความเป็นมาของภาษาอังกฤษ" Kryss Katsiavriades) กลางภาษาอังกฤษนอกจากนี้ยังโดดเด่นสำหรับการเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงที่ดีเสียงสระ มันคือการเปลี่ยนแปลงเสียงขนาดใหญ่ที่มีผลต่อสระยาวของภาษาอังกฤษ โดยทั่วไปสระยาวขยับขึ้นไป ที่เป็นสระที่ใช้ในการออกเสียงในที่เดียวในปากจะได้รับการประกาศในสถานที่ที่แตกต่างกันสูงขึ้นไปในปาก The Great สระกะเกิดขึ้นในช่วงสิบห้าสิบแปดไปหลายศตวรรษ. ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงที่สุดของอังกฤษยุคกลางคือชอเซอร์ "อังกฤษนิทาน" รวบรวมเรื่องราวเกี่ยวกับกลุ่มสามสิบคนที่เป็นผู้แสวงบุญเดินทางไปอังกฤษอังกฤษ การถ่ายภาพบุคคลที่เขาวาดในนิทานของเขาให้เราคิดในสิ่งที่ชีวิตจะเป็นเช่นในศตวรรษที่สิบสี่อังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาอังกฤษยุคกลาง ( ประมาณ ค.ศ. 1100 1500 ) : หลังจากที่วิลเลียมผู้พิชิตดยุคแห่งนอร์มังดีเข้ามารุกรานและยึดครองอังกฤษ 1066 AD กับกองทัพของเขาและกลายเป็นกษัตริย์ เขาพาขุนนางของเขาที่พูดภาษาฝรั่งเศส เป็นรัฐบาลใหม่ เก่าฝรั่งเศสเข้ามาเป็นภาษาของศาล บริหาร และ วัฒนธรรม ลาตินส่วนใหญ่ใช้ในภาษาเขียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่โบสถ์ ในขณะเดียวกัน , ภาษาอังกฤษ เป็น ภาษา ของ ตอนนี้ลดระดับเป็นลิ้นที่หยาบคายประมาณ 1200 , อังกฤษและฝรั่งเศสได้แบ่ง อังกฤษเปลี่ยนไปเยอะ เพราะส่วนมากก็จะพูดแทนเขียนประมาณ 300 ปี การใช้ภาษาอังกฤษเก่ากลับมา แต่กับคำภาษาฝรั่งเศสหลายเพิ่ม ภาษานี้เรียกว่าภาษาอังกฤษกลาง ส่วนใหญ่ของคำที่ฝังตัวอยู่ในคำศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นคำพูดของพลังงานเช่นมงกุฎ , ปราสาท , ศาล , รัฐสภา , กองทัพ , แมนชั่น , สาว , ความงาม , จัดเลี้ยง , ศิลปะ , กวี , โรแมนติก , ดุ๊ก , ข้าราชการ , ชาวนา , คนทรยศและผู้ว่าการ ( " ภาษาระยะเวลา " อังกฤษคณะกรรมการห้องสมุด )เพราะภาษาอังกฤษใต้ชนชั้นสุกสำหรับชนชั้นสูง นอร์แมน คำพูดสำหรับสัตว์ในประเทศส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษ ( วัว , วัว , วัว , แกะ , กวางหมู ) ในขณะที่คำสำหรับเนื้อสัตว์ที่ได้มาจากพวกฝรั่งเศส ( เนื้อวัว , เนื้อ , เนื้อแกะ , เนื้อหมู , เบคอน , เนื้อกวาง ) ( " ประวัติของภาษาอังกฤษ " kryss katsiavriades )ภาษาอังกฤษกลางเป็นลักษณะ สำหรับจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนเสียงสระที่ยิ่งใหญ่ มันเป็นขนาดใหญ่เปลี่ยนเสียงมีผลต่อเสียงสระยาวภาษาอังกฤษ โดยทั่วไป สระยาวขยับขึ้น นั่นคือ สระที่ใช้ในการออกเสียง ในสถานที่หนึ่งในปากจะออกเสียงในที่ต่าง ๆที่สูงขึ้นในปาก การเปลี่ยนเสียงสระที่ดีขึ้นในระหว่างวันที่ 15 ถึง 18 ศตวรรษตัวอย่างที่มีชื่อเสียงที่สุดของภาษาอังกฤษยุคกลางคือชอเซอร์“ตำนานแคนเตอร์บรี” รวบรวมเรื่องราวเกี่ยวกับกลุ่ม 30 คนเดินทางเป็นผู้แสวงบุญ Canterbury ประเทศอังกฤษ ภาพวาดที่เขาวาดในนิทานของเขาให้เราความคิดของสิ่งที่ชีวิตก็เหมือนในศตวรรษที่สิบสี่ที่อังกฤษ