The important annual arable crops g

The important annual arable crops grown for livestock are turnip, radish and pumpkin, maize, wheat, barley and oats. These are grown at elevations between 2,500 and 4,200 m. and are fed to milking cows, growing animals, draught animals and pigs throughout the winter. Farmers at higher elevations may cultivate turnips up to 0.3 ha annually (Roder et al., 2001). In two villages of Wangdue Dzongkhag, turnip was the main winter fodder for 87 percent of the households (Roder 1998).

Maize is grown and fed to draught animals in sub-tropical areas like Zhemgang and Sarpang during the months of May and June. Wheat and barley are cultivated over a wide range of production systems including the rice systems of Paro and Thimphu and the wheat-barley systems found at higher elevations in Wangdue and Trongsa dzongkhags. Oats have partly replaced wheat and barley as winter forage in the rice growing areas of Paro, Thimphu, Wangdue and Trongsa (Roder et al., 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำคัญปีเพาะปลูกพืชปลูกการปศุสัตว์ได้ หัวผักกาด และหัวผักกาด ฟักทอง ข้าวโพด ข้าวสาลี และข้าวบาร์เลย์ข้าวโอ๊ต เหล่านี้จะเติบโตที่ elevations ระหว่าง 2500 และ 4200 เมตร และเลี้ยงเพื่อรีดนมวัว สัตว์ สัตว์สด และสุกรตลอดฤดูการเจริญเติบโต ชาวนา elevations สูงอาจปลูกผลิตขึ้น 0.3 ฮา ปี (Roder และ al., 2001) ในหมู่บ้านที่สองของ Wangdue Dzongkhag หัวผักกาดเป็นอาหารหนาวหลักร้อยละ 87 ของครัวเรือน (Roder 1998)ข้าวโพดปลูก และติดตามสัตว์สดในพื้นที่เขตร้อนย่อยเช่น Zhemgang และ Sarpang ในช่วงเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน ข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ได้ปลูกมากกว่าความหลากหลายของระบบการผลิตระบบข้าว ของพาโรทิมพูและระบบข้าวบาร์เลย์ข้าวสาลีแห่ง elevations สูงใน Wangdue และ Trongsa dzongkhags ข้าวโอ๊ตมีบางส่วนแทนข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เป็นหนาวอาหารสัตว์ในพื้นที่ ของพาโร ทิมพู Wangdue Trongsa (Roder และ al., 2001) ทำนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพาะปลูกพืชที่สำคัญประจำปีที่ปลูกสำหรับปศุสัตว์มีหัวผักกาดหัวผักกาดฟักทองและข้าวโพดข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์และข้าวโอ๊ต เหล่านี้จะเติบโตในระดับระหว่าง 2,500 และ 4,200 เมตร และมีการเลี้ยงวัวรีดนมสัตว์เจริญเติบโตร่างสัตว์และสุกรตลอดฤดูหนาว เกษตรกรที่ระดับสูงขึ้นอาจเพาะปลูกผักกาดถึง 0.3 ฮ่าเป็นประจำทุกปี (Roder et al., 2001) ในสองหมู่บ้านของ Wangdue Dzongkhag หัวผักกาดเป็นอาหารสัตว์ในช่วงฤดูหนาวหลักร้อยละ 87 ของผู้ประกอบการ (Roder 1998). ข้าวโพดที่ปลูกและเลี้ยงสัตว์เพื่อร่างในพื้นที่กึ่งเขตร้อนเช่น Zhemgang และ Sarpang ในช่วงเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน ข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ที่ปลูกในช่วงที่กว้างของระบบการผลิตรวมทั้งระบบข้าวและพาโรทิมพูและระบบข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์ที่พบในระดับที่สูงขึ้นใน Wangdue และ Trongsa dzongkhags ข้าวโอ๊ตได้เปลี่ยนบางส่วนข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เป็นอาหารสัตว์ในช่วงฤดูหนาวในพื้นที่ปลูกข้าวของพาโรทิมพู Wangdue และ Trongsa (Roder et al., 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่สำคัญปีเพาะปลูกพืชที่ปลูกสำหรับปศุสัตว์เป็นหัวผักกาด , หัวไชเท้า และ ฟักทอง ข้าวโพด ข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ และข้าวโอ๊ต เหล่านี้มีการปลูกในพื้นที่ระดับความสูงระหว่าง 2 , 500 และ 200 เมตร และเลี้ยงวัวนมโตสัตว์ สัตว์ร่างและสุกรตลอดฤดูหนาว เกษตรกรที่ปลูกผักกาดความสูงอาจถึง 0.3 ต่อปี ( ฮา roder et al . , 2001 )ใน 2 หมู่บ้านวังดิ dzongkhag ผักกาด เป็นอาหารหลักสำหรับฤดูหนาว 87 เปอร์เซ็นต์ของครัวเรือน ( roder 1998 ) .

ข้าวโพดที่ปลูกและเลี้ยงสัตว์ร่างในเขตร้อนและพื้นที่ย่อยเหมือนเซมกังซาร์ปังในช่วงเดือน พฤษภาคม และมิถุนายนข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ที่ปลูกในช่วงกว้างของระบบการผลิต รวมทั้งระบบของพาโร ทิมพู ข้าวและข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์และระบบที่พบในที่สูงกว่าและ dzongkhags วังดิโพรทิสตา . ข้าวโอ๊ตมีบางส่วนแทนข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เป็นฤดูหนาวพืชอาหารสัตว์ในพื้นที่ปลูกข้าวของพาโร ทิมพู , และ , โพรทิสตาวังดิ ( roder et al . , 2001 )