At the little town of Vevey, in Swi

At the little town of Vevey, in Switzerland, there is a particularly comfortable hotel. There are, indeed, many hotels, for the entertainment of tourists is the business of the place, which, as many travelers will remember, is seated upon the edge of a remarkably blue lake—a lake that it behooves every tourist to visit. The shore of the lake presents an unbroken array of establishments of this order, of every category, from the "grand hotel" of the newest fashion, with a chalk-white front, a hundred balconies, and a dozen flags flying from its roof, to the little Swiss pension of an elder day, with its name inscribed in German-looking lettering upon a pink or yellow wall and an awkward summerhouse in the angle of the garden. One of the hotels at Vevey, however, is famous, even classical, being distinguished from many of its upstart neighbors by an air both of luxury and of maturity. In this region, in the month of June, American travelers are extremely numerous; it may be said, indeed, that Vevey assumes at this period some of the characteristics of an American watering place. There are sights and sounds which evoke a vision, an echo, of Newport and Saratoga. There is a flitting hither and thither of "stylish" young girls, a rustling of muslin flounces, a rattle of dance music in the morning hours, a sound of high-pitched voices at all times. You receive an impression of these things at the excellent inn of the "Trois Couronnes" and are transported in fancy to the Ocean House or to Congress Hall. But at the "Trois Couronnes," it must be added, there are other features that are much at variance with these suggestions: neat German waiters, who look like secretaries of legation; Russian princesses sitting in the garden; little Polish boys walking about held by the hand, with their governors; a view of the sunny crest of the Dent du Midi and the picturesque towers of the Castle of Chillon.
I hardly know whether it was the analogies or the differences that were uppermost in the mind of a young American, who, two or three years ago, sat in the garden of the "Trois Couronnes," looking about him, rather idly, at some of the graceful objects I have mentioned. It was a beautiful summer morning, and in whatever fashion the young American looked at things, they must have seemed to him charming. He had come from Geneva the day before by the little steamer, to see his aunt, who was staying at the hotel—Geneva having been for a long time his place of residence. But his aunt had a headache—his aunt had almost always a headache—and now she was shut up in her room, smelling camphor, so that he was at liberty to wander about. He was some seven-and-twenty years of age; when his friends spoke of him, they usually said that he was at Geneva "studying." When his enemies spoke of him, they said—but, after all, he had no enemies; he was an extremely amiable fellow, and universally liked. What I should say is, simply, that when certain persons spoke of him they affirmed that the reason of his spending so much time at Geneva was that he was extremely devoted to a lady who lived there—a foreign lady—a person older than himself. Very few Americans—indeed, I think none—had ever seen this lady, about whom there were some singular stories. But Winterbourne had an old attachment for the little metropolis of Calvinism; he had been put to school there as a boy, and he had afterward gone to college there—circumstances which had led to his forming a great many youthful friendships. Many of these he had kept, and they were a source of great satisfaction to him.
After knocking at his aunt's door and learning that she was indisposed, he had taken a walk about the town, and then he had come in to his breakfast. He had now finished his breakfast; but he was drinking a small cup of coffee, which had been served to him on a little table in the garden by one of the waiters who looked like an attache. At last he finished his coffee and lit a cigarette. Presently a small boy came walking along the path—an urchin of nine or ten. The child, who was diminutive for his years, had an aged expression of countenance, a pale complexion, and sharp little features. He was dressed in knickerbockers, with red stockings, which displayed his poor little spindle-shanks; he also wore a brilliant red cravat. He carried in his hand a long alpenstock, the sharp point of which he thrust into everything that he approached—the flowerbeds, the garden benches, the trains of the ladies' dresses. In front of Winterbourne he paused, looking at him with a pair of bright, penetrating little eyes.
"Will you give me a lump of sugar?" he asked in a sharp, hard little voice—a voice immature and yet, somehow, not young.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่น้อยเมืองของเวเวย์ สวิตเซอร์แลนด์ มีความสะดวกอย่างยิ่ง มี แน่นอน โรงแรม สำหรับความบันเทิงของนักท่องเที่ยวเป็นธุรกิจของสถานที่ ซึ่ง นักท่องเที่ยวจำนวนมากจะทำ ที่นั่งตามขอบของทะเลสาบเป็นสีฟ้าอย่างน่าทึ่ง ซึ่งทะเลสาบที่มัน behooves ท่องทุก ชายฝั่งของทะเลสาบแสดงเป็นแถวไม่เสียของของใบสั่งนี้ ทุกประเภท ออกจาก "โรงแรมแกรนด์" ของแฟชั่นใหม่ล่าสุด หน้าสีขาว ร้อยระเบียง และโหลธงบินจากหลังคา บำนาญสวิสน้อยของมีวันผู้สูงอายุ มีชื่อจารึกในเยอรมันมองตัวอักษรสีชมพู หรือสีเหลืองผนังและ summerhouse อึดอัดในมุมของสวน โรงแรมในเวเวย์ อย่างไรก็ตาม เป็นชื่อดัง แม้ คลาสสิค ถูกต่างจากของประเทศเพื่อนบ้าน upstart โดยอากาศทั้งหรูหรา และ ของครบ ในภูมิภาคนี้ ในเดือนมิถุนายน นักท่องเที่ยวอเมริกันมากมายมาก มันอาจจะกล่าวว่า จริง ๆ ที่ เวเวย์สันนิษฐานว่าช่วงนี้บางลักษณะของสถานรดน้ำอเมริกัน มีแหล่งท่องเที่ยวและเสียงที่ทำให้เกิดวิสัยทัศน์ เสียงก้อง นิวพอร์ทและซาราโทกา มี flitting hither และไปที่นั่นของหญิงสาวที่ "ทันสมัย" เป็นเฉกเช่นความของมัสลิน flounces เสียงดังของเพลงเต้นรำในเวลาเช้า เสียงความถี่เสียงตลอดเวลา คุณได้รับความประทับใจสิ่งเหล่านี้ที่ดีเยี่ยมของ "โคโรนเนสทรอยส์" และการขนส่งในแฟนซีที่ บ้านโอเชี่ยน หรือศาลา ว่าการประชุม แต่ที่ "ทรอยส์โคโรนเนส มันต้องเพิ่ม มีคุณสมบัติอื่น ๆ ที่มีมากที่๗.๒แนะนำเหล่านี้: เรียบร้อยเยอรมันทิป ที่ดูเหมือนเลขานุการของ legation เจ้าหญิงรัสเซียที่นั่งในสวน เด็กชายเล็ก ๆ ที่เดินเกี่ยวกับโปแลนด์จัด โดยมือ มีผู้ว่าราชการของพวกเขา ดูแดดยอดบุ๋ม du Midi และอาคารที่งดงามของปราสาทกู่I hardly know whether it was the analogies or the differences that were uppermost in the mind of a young American, who, two or three years ago, sat in the garden of the "Trois Couronnes," looking about him, rather idly, at some of the graceful objects I have mentioned. It was a beautiful summer morning, and in whatever fashion the young American looked at things, they must have seemed to him charming. He had come from Geneva the day before by the little steamer, to see his aunt, who was staying at the hotel—Geneva having been for a long time his place of residence. But his aunt had a headache—his aunt had almost always a headache—and now she was shut up in her room, smelling camphor, so that he was at liberty to wander about. He was some seven-and-twenty years of age; when his friends spoke of him, they usually said that he was at Geneva "studying." When his enemies spoke of him, they said—but, after all, he had no enemies; he was an extremely amiable fellow, and universally liked. What I should say is, simply, that when certain persons spoke of him they affirmed that the reason of his spending so much time at Geneva was that he was extremely devoted to a lady who lived there—a foreign lady—a person older than himself. Very few Americans—indeed, I think none—had ever seen this lady, about whom there were some singular stories. But Winterbourne had an old attachment for the little metropolis of Calvinism; he had been put to school there as a boy, and he had afterward gone to college there—circumstances which had led to his forming a great many youthful friendships. Many of these he had kept, and they were a source of great satisfaction to him.After knocking at his aunt's door and learning that she was indisposed, he had taken a walk about the town, and then he had come in to his breakfast. He had now finished his breakfast; but he was drinking a small cup of coffee, which had been served to him on a little table in the garden by one of the waiters who looked like an attache. At last he finished his coffee and lit a cigarette. Presently a small boy came walking along the path—an urchin of nine or ten. The child, who was diminutive for his years, had an aged expression of countenance, a pale complexion, and sharp little features. He was dressed in knickerbockers, with red stockings, which displayed his poor little spindle-shanks; he also wore a brilliant red cravat. He carried in his hand a long alpenstock, the sharp point of which he thrust into everything that he approached—the flowerbeds, the garden benches, the trains of the ladies' dresses. In front of Winterbourne he paused, looking at him with a pair of bright, penetrating little eyes."Will you give me a lump of sugar?" he asked in a sharp, hard little voice—a voice immature and yet, somehow, not young.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเมืองเล็ก ๆ ของเวเวย์ในประเทศสวิสเซอร์แลนด์มีโรงแรมที่สะดวกสบายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีแน่นอนโรงแรมหลายแห่งเพื่อความบันเทิงของนักท่องเที่ยวที่เป็นธุรกิจของสถานที่ซึ่งเป็นนักท่องเที่ยวจำนวนมากจะจำ, นั่งอยู่บนขอบของสีฟ้าน่าทึ่งทะเลสาบทะเลสาบที่ว่ามัน behooves นักท่องเที่ยวทุกคนไปเยี่ยมชม ฝั่งของทะเลสาบที่มีการจัดแถวติดต่อกันของสถานประกอบการของคำสั่งนี้ของทุกประเภทจาก "โรงแรมแกรนด์" ของแฟชั่นใหม่ล่าสุดกับหน้าชอล์กสีขาวร้อยเฉลียงและโหลธงบินจากหลังคา เพื่อเงินบำนาญของสวิสเล็ก ๆ น้อย ๆ ในวันผู้สูงอายุที่มีชื่อจารึกไว้ในตัวอักษรภาษาเยอรมันมองบนผนังสีชมพูหรือสีเหลืองและร้อนที่น่าอึดอัดใจในมุมของสวน หนึ่งในโรงแรมที่เวเวย์ แต่เป็นที่มีชื่อเสียงแม้คลาสสิกที่ถูกแตกต่างจากหลายประเทศเพื่อนบ้านพุ่งพรวดของทางอากาศทั้งของความหรูหราและการกำหนด ในภูมิภาคนี้ในเดือนมิถุนายนที่ผ่านมานักท่องเที่ยวชาวอเมริกันเป็นจำนวนมากมาก; มันอาจจะกล่าวว่าแน่นอนว่าเวเวย์สันนิษฐานว่าในช่วงเวลานี้บางส่วนของลักษณะของสถานที่รดน้ำอเมริกัน มีสถานที่ท่องเที่ยวและเสียงซึ่งทำให้เกิดวิสัยทัศน์, ก้อง, นิวพอร์ตและซาราโตกามี มี flitting มาที่นี่และเป็นที่นั่น "ทันสมัย" หญิงสาวที่ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบของ flounces มัสลินสั่นของเพลงเต้นรำในเวลาเช้าเป็นเสียงของเสียงแหลมสูงตลอดเวลา คุณได้รับการแสดงผลของสิ่งเหล่านี้ที่ Inn ที่ยอดเยี่ยมของ "Trois Couronnes" และมีการขนส่งในแฟนซีไปยังมหาสมุทรบ้านหรือ Congress Hall แต่ที่ "Trois Couronnes" มันจะต้องเพิ่มยังมีคุณสมบัติอื่น ๆ ที่มีมากโดยขัดกับข้อเสนอแนะเหล่านี้: บริกรเยอรมันเรียบร้อยที่มีลักษณะเช่นเลขานุการของสถานทูต; เจ้าหญิงรัสเซียนั่งอยู่ในสวน; เด็กชายโปแลนด์เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการเดินที่จัดขึ้นด้วยมือโดยมีผู้ว่าราชการของพวกเขา; มุมมองของยอดแดดของบุ๋ม du Midi และอาคารที่งดงามของปราสาท Chillon ได้.
ฉันแทบจะไม่ทราบว่ามันเป็นอุปมาหรือความแตกต่างที่เป็นสุดยอดในใจของเด็กหนุ่มชาวอเมริกันที่สองหรือสามปีที่ผ่านมา นั่งอยู่ในสวนของ "Trois Couronnes" มองเกี่ยวกับเขาค่อนข้างขี้เกียจที่บางส่วนของวัตถุที่สง่างามผมได้กล่าวถึง มันเป็นเช้าวันฤดูร้อนที่สวยงามและในแฟชั่นสิ่งที่หนุ่มสาวชาวอเมริกันมองไปที่สิ่งที่พวกเขาจะต้องได้ดูเหมือนจะให้เขามีเสน่ห์ เขาได้มาจากเจนีวาเมื่อวันก่อนโดยเรือกลไฟเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อที่จะเห็นป้าของเขาที่ถูกเข้าพักที่โรงแรมเจนีวาได้รับเป็นเวลานานสถานที่ของเขาที่อยู่อาศัย แต่ป้าของเขามีอาการปวดหัวของเขามีป้ามักจะเป็นอาการปวดหัวและตอนนี้เธอถูกขังอยู่ในห้องของเธอกลิ่นการบูรจึงทรงเป็นที่เสรีภาพในการเดินเรื่องเกี่ยวกับ เขาเป็นคนที่เจ็ดและยี่สิบปีบริบูรณ์ เมื่อเพื่อนของเขาพูดถึงเขาพวกเขามักจะบอกว่าเขาเป็นที่เจนีวา "การศึกษา". เมื่อศัตรูของเขาพูดถึงเขาพวกเขากล่าวว่า แต่หลังจากทั้งหมดที่เขามีศัตรูไม่มี; เขาเป็นเพื่อนที่น่ารักมากและชอบในระดับสากล สิ่งที่ฉันควรจะพูดว่าเป็นเพียงแค่ว่าเมื่อคนบางคนพูดถึงเขาพวกเขายืนยันว่าเหตุผลของการใช้จ่ายของเขาเวลามากที่เจนีวาได้ว่าเขาเป็นอย่างมากที่ทุ่มเทให้กับผู้หญิงที่อาศัยอยู่ที่นั่น-A ผู้หญิงต่างชาติคนที่มีอายุมากกว่าตัวเอง . น้อยมากที่อเมริกันแน่นอนผมคิดว่าไม่มีใครเคยเห็นผู้หญิงคนนี้เกี่ยวกับผู้ที่มีบางเรื่องราวเอกพจน์ แต่ Winterbourne มีสิ่งที่แนบเก่าเมืองเล็ก ๆ ของคาลวิน; เขาได้รับการใส่ไปโรงเรียนมีเป็นเด็กและเขาได้หายไปหลังจากนั้นไปที่วิทยาลัยมี-สถานการณ์ซึ่งนำไปสู่การสร้างความอ่อนเยาว์ที่ดีมิตรภาพของเขาหลายคน หลายเหล่านี้เขาเก็บและพวกเขาเป็นแหล่งที่มาของความพึงพอใจที่ดีให้กับเขา.
หลังจากเคาะที่ประตูของป้าและการเรียนรู้ว่าเธอกำลังป่วยเขาได้ยึดเวลาเดินเกี่ยวกับเมืองและจากนั้นเขาได้เข้ามาในอาหารเช้าของเขา ตอนนี้เขาได้เสร็จสิ้นการรับประทานอาหารเช้าของเขา; แต่เขาก็ดื่มถ้วยเล็กของกาแฟที่ได้รับการทำหน้าที่ให้กับเขาบนโต๊ะเล็ก ๆ น้อย ๆ ในสวนโดยหนึ่งในบริกรที่มองเหมือนทูต ที่สุดท้ายที่เขาเสร็จสิ้นกาแฟของเขาและไฟบุหรี่ ปัจจุบันเด็กผู้ชายตัวเล็กเดินมาตามเส้นทาง-An Urchin เก้าหรือสิบ เด็กซึ่งเป็นจิ๋วสำหรับปีที่ผ่านมามีการแสดงออกอายุของสีหน้าผิวซีดและคุณสมบัติเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คมชัด เขาอยู่ในชุดรัดเข่ากับถุงน่องสีแดงซึ่งแสดงน้อยยากจนแกนพระสาทิสลักษณ์ของเขา; นอกจากนี้เขายังสวมผ้าผูกคอสีแดงสดใส เขาดำเนินการในมือของเขา alpenstock ยาวแหลมที่เขาผลักดันเข้าสู่ทุกอย่างที่เขาเดินเข้าไปใกล้ที่ดอกไม้, ม้านั่งสวนรถไฟของชุดผู้หญิงฯ ในด้านหน้าของ Winterbourne เขาหยุดมองไปที่เขากับคู่ของสดใสเจาะตาเล็ก ๆ น้อย ๆ .
"คุณจะให้ฉันก้อนน้ำตาลหรือไม่?" เขาถามในคมเล็ก ๆ น้อย ๆ เสียงเสียงหนักที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะและยังอย่างใดไม่หนุ่ม