Limitations of GDPThere are several

Limitations of GDP

There are several limitations of GDP as a welfare indicator. Most of them can be traced back to the fact that in essence GDP is not supposed to measure well-being. As a result the concept does not account for various important factors that influence social welfare. To keep things simple the most relevant limitations are listed below:

GDP does not incorporate any measures of welfare: This is probably the most obvious issue. As mentioned before, GDP only describes the value of all finished goods produced within an economy over a set period of time. There are multiple ways to calculate and measure GDP, but neither of them includes any indicator of welfare or well-being. Even though this does not necessarily mean GDP cannot be a good indicator of welfare, the fact that it is used as a “proxy of a proxy” should be kept in mind as it significantly affects its validity.
GDP only includes market transactions: As a result, it does not account for domestic or voluntary work, even though these activities have a considerable positive impact on social welfare, as they complement the market economy and thus improve the standard of living. On the other hand GDP does not include black market transactions or other illegal activities that may have a substantial negative impact on overall social well-being.
GDP does not describe wealth distribution: If there is a high degree of wealth inequality, the majority of people do not really benefit from an increased economic output because they cannot afford to buy most of the goods and services. Thus to accurately describe social welfare it is essential to consider wealth distribution.
GDP does not describe what is being produced: Since GDP measures the value of all finished goods and services within an economy, it also includes products that may have negative effects on social welfare. Think of a country with an extremely strong armaments industry that represents most of its GDP. If the arms are sold and used within the country itself, overall social welfare will most likely decrease. Of course this also holds true for other goods and services that may have adverse effects on society.
GDP ignores externalities: Economic growth usually goes hand in hand with increased exploitation of both renewable and non-renewable resources. Due to this overuse, more and more negative externalities arise (e.g. pollution, overfishing) and social welfare will decrease as a result. This effect is not included in GDP at all.

If we look at these aspects, the major issue with GDP as a welfare indicator becomes quite obvious. It suggests that a higher GDP always increases social well-being. However at one point the positive effects resulting from the increase in consumption opportunities may be outweighed by the negative effects associated with the limitations mentioned above. Hence although GDP may on certain occasions be a good proxy for social welfare, it results in a biased description that may lead to unfavorable conclusions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อจำกัดของ GDPมีข้อจำกัดต่าง ๆ ของ GDP เป็นตัวบ่งชี้ของสวัสดิการ ส่วนใหญ่ที่สามารถย้อนกลับว่าในสาระสำคัญ GDP ไม่ควรวัดความเป็น ดังนั้น แนวคิดไม่บัญชีสำหรับปัจจัยสำคัญต่าง ๆ ที่ส่งผลต่อสวัสดิการสังคม เพื่อให้ง่าย ข้อจำกัดที่เกี่ยวข้องมากที่สุดอยู่ด้านล่าง:GDP รวมมาตรการใด ๆ ของสวัสดิการ: นี่อาจจะเป็นปัญหาชัดเจนมากที่สุด ดังกล่าวก่อน GDP อธิบายถึงมูลค่าของสินค้าสำเร็จรูปทั้งหมดที่ผลิตภายในเศรษฐกิจช่วงระยะเวลาที่กำหนดเท่านั้น มีหลายวิธีในการคำนวณ และวัด GDP แต่ไม่ได้รวมทุกตัวบ่งชี้ของสวัสดิการหรือความเป็นอยู่ แม้ว่านี้ไม่ได้หมาย GDP ไม่สามารถเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของสวัสดิการ ความจริงที่ว่า มันถูกใช้เป็น "พร็อกซีของพร็อกซี" ควรเก็บไว้ในใจเป็นอย่างมากมีผลต่อความถูกต้องของการGDP รวมเฉพาะธุรกรรมของตลาด: ดัง มันไม่บัญชีสำหรับการทำงานในประเทศ หรือความสมัครใจ แม้ว่ากิจกรรมเหล่านี้มีผลกระทบในเชิงบวกมากสวัสดิการสังคม พวกเขาเติมเต็มตลาดเศรษฐกิจ และปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพ คง GDP ไม่ได้รวมธุรกรรมตลาดมืดหรือกิจกรรมผิดกฎหมายอื่น ๆ ที่อาจมีพบกระทบสังคมโดยรวมเป็นอยู่ที่ดีจีดีพีไม่ได้อธิบายการกระจายรายได้: หากมีในระดับสูงของความไม่เท่าเทียมกันในความมั่งคั่ง คนส่วนใหญ่ไม่ได้จริง ๆ ได้รับประโยชน์จากการเพิ่มผลผลิตทางเศรษฐกิจเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถจะซื้อสินค้าและบริการส่วนใหญ่ ดังจะได้อธิบายสวัสดิการสังคม จึงต้องพิจารณาการกระจายรายได้จีดีพีไม่ได้อธิบายอะไรจะผลิต: เนื่องจาก GDP วัดค่าทั้งหมดเสร็จแล้วสินค้าและบริการภายในเศรษฐกิจ มันยังมีผลิตภัณฑ์ที่อาจมีผลลบสวัสดิการสังคม คิดว่า ประเทศที่มีอุตสาหกรรมอาวุธแรงมากที่สุดของ GDP ถ้าแขนจะขาย และใช้ภายในประเทศตัวเอง สวัสดิการสังคมโดยรวมจะลดลงมากที่สุด ของหลักสูตรนี้ยังถือเป็นจริงสำหรับสินค้าและบริการที่อาจมีผลกระทบต่อสังคมGDP ละเว้น externalities: เติบโตทางเศรษฐกิจมักจะไปจับมือกับประโยชน์ทรัพยากรหมุนเวียน และไม่หมุนเวียนเพิ่มขึ้น นี้กระจายไปในอวกาศ เกิด externalities เป็นลบมากขึ้น (เช่นมลภาวะ overfishing) และสวัสดิการสังคมจะลดลงเป็นผล ผลกระทบนี้ไม่รวมใน GDP ทั้งหมดถ้าเรามองในแง่มุมเหล่านี้ ปัญหาสำคัญกับ GDP เป็นตัวบ่งชี้สวัสดิการจะค่อนข้างชัดเจน มันแสดงให้เห็นว่า GDP ที่สูงเพิ่มสังคมความเป็นอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม จุดหนึ่ง ผลในเชิงบวกที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของปริมาณการใช้โอกาสอาจ outweighed โดยผลกระทบเชิงลบที่เกี่ยวข้องกับข้อจำกัดดังกล่าวข้างต้น ดังนั้น แม้ว่า GDP ในบางโอกาสอาจพร็อกซีดีสำหรับสวัสดิการสังคม ผลคำอธิบายการลำเอียงที่อาจนำไปสู่ข้อสรุปที่ไม่เอื้ออำนวย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด ของจีดีพี

มีหลายข้อ จำกัด ของ GDP เป็นตัวบ่งชี้การจัดสวัสดิการให้ ส่วนใหญ่ของพวกเขาสามารถสืบย้อนกลับไปสู่ความจริงที่ว่าในสาระสำคัญของจีดีพีไม่ควรจะวัดความเป็นอยู่ที่ดี เป็นผลให้แนวคิดไม่บัญชีสำหรับปัจจัยที่สำคัญต่าง ๆ ที่มีผลต่อการจัดสวัสดิการสังคม เพื่อให้สิ่งที่ง่ายข้อ จำกัด ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดอยู่ด้านล่าง:

จีดีพีไม่ได้รวมมาตรการสวัสดิการใด ๆ นี้น่าจะเป็นปัญหาที่เห็นได้ชัดที่สุด ดังกล่าวก่อนที่จีดีพีเท่านั้นอธิบายคุณค่าของสินค้าสำเร็จรูปทั้งหมดที่ผลิตในระบบเศรษฐกิจในช่วงระยะเวลาที่กำหนดของเวลา มีหลายวิธีในการคำนวณและวัดจีดีพี แต่ไม่ใช่ของพวกเขารวมถึงการบ่งชี้ของการจัดสวัสดิการหรือเป็นอยู่ที่ดีใด ๆ แม้ว่านี้ไม่ได้หมายความว่าจีดีพีจะไม่สามารถเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของสวัสดิการความเป็นจริงที่ว่ามันถูกนำมาใช้เป็น "ร็อกซี่ของพร็อกซี่" ควรจะเก็บไว้ในใจเป็นอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อความถูกต้อง.
จีดีพีเท่านั้นรวมถึงการทำธุรกรรมในตลาดในฐานะที่เป็น ผลก็ไม่ได้บัญชีสำหรับการทำงานในประเทศหรือสมัครใจแม้ว่ากิจกรรมเหล่านี้มีผลกระทบในเชิงบวกมากในการจัดสวัสดิการสังคมเช่นที่พวกเขาเติมเต็มเศรษฐกิจตลาดและทำให้การปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพ บนมืออื่น ๆ ของจีดีพีไม่รวมถึงการทำธุรกรรมในตลาดสีดำหรือกิจกรรมที่ผิดกฎหมายอื่น ๆ ที่อาจมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยรวมทางสังคมเป็นอยู่ที่ดี.
จีดีพีไม่ได้อธิบายการกระจายความมั่งคั่ง: หากมีระดับสูงของความมั่งคั่งความไม่เท่าเทียมกันของคนส่วนใหญ่ ไม่ได้จริงๆได้รับประโยชน์จากผลผลิตทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้นเพราะพวกเขาไม่สามารถที่จะซื้อส่วนใหญ่ของสินค้าและบริการ จึงจะถูกต้องอธิบายสวัสดิการสังคมมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณาการกระจายความมั่งคั่ง.
จีดีพีไม่ได้อธิบายสิ่งที่จะถูกผลิต: ตั้งแต่ GDP วัดมูลค่าของสินค้าสำเร็จรูปและบริการทั้งหมดภายในระบบเศรษฐกิจก็ยังมีผลิตภัณฑ์ที่อาจมีผลกระทบต่อการจัดสวัสดิการสังคม . คิดว่าประเทศที่มีอุตสาหกรรมอาวุธยุทโธปกรณ์แข็งแรงมากแสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของจีดีพี ถ้าแขนที่มีการขายและใช้ภายในประเทศตัวเองสวัสดิการสังคมโดยรวมมีแนวโน้มที่จะลดลงมากที่สุด หลักสูตรนี้ยังถือเป็นจริงสำหรับสินค้าและบริการอื่น ๆ ที่อาจมีผลกระทบต่อสังคม.
จีดีพีไม่สนใจผลกระทบภายนอก: การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจมักจะไปจับมือกับการแสวงหาผลประโยชน์ที่เพิ่มขึ้นของทั้งทรัพยากรหมุนเวียนและไม่หมุนเวียน เนื่องจากการใช้มากเกินไปนี้มากขึ้นและเชิงลบมากขึ้นผลกระทบภายนอกที่เกิดขึ้น (เช่นมลพิษ overfishing) และสวัสดิการสังคมจะลดลงเป็นผล ผลกระทบนี้จะไม่รวมอยู่ใน GDP at all.

ถ้าเราดูที่ลักษณะเหล่านี้ปัญหาที่สำคัญที่มีจีดีพีเป็นตัวบ่งชี้สวัสดิการกลายเป็นค่อนข้างชัดเจน มันแสดงให้เห็นว่าจีดีพีที่สูงขึ้นมักจะเพิ่มทางสังคมเป็นอยู่ที่ดี แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งผลในเชิงบวกที่เกิดจากการเพิ่มโอกาสในการบริโภคอาจจะนิเวศโดยผลกระทบเชิงลบที่เกี่ยวข้องกับข้อ จำกัด ดังกล่าวข้างต้น ดังนั้นแม้ว่า GDP อาจในบางโอกาสเป็นพร็อกซี่ที่ดีสำหรับสวัสดิการสังคมก็จะส่งผลให้รายละเอียดลำเอียงที่อาจนำไปสู่ข้อสรุปที่ไม่เอื้ออำนวย