The narrative interview (henceforth

The narrative interview (henceforth, NI) envisages a setting that encourages and stimulates an interviewee (who in NI is called an 'informant') to tell a story about some significant event in their life and social context. The technique derives its label from the Latin word narrare, to report, to tell a story. In an unpublished manuscript, Schütze (1977) has suggested a systematization of this technique. Its basic idea is to reconstruct social events from the perspective of informants as directly as possible. To date, we have used narrative interviews to reconstruct informants' perspectives in two studies: first, to reconstruct actors’ perspectives in a controversial software development project in a corporate context (Bauer, 1991; 1996; 1997); and secondly, to investigate representations of public life in Brazil (Jovchelovitch, 2000). Positive experiences encourage us to recommend the technique, and to make Schütze's systematization available in the English language with some elaboration.
This particular version of narrative interviewing has not been accessible in English, although writings about narratives abound in different versions. Most writings about 'narratives' have an analytic focus, stressing the structural characteristics and philosophical significance of narratives (Riesman, 1993; Barthes, 1993; Bruner, 1990; Mitchell; 1980; Johnson and Mandler, 1980; Kintsch and VanDijk, 1978; Propp, 1928). The strength of Schütze's suggestion is a systematic proposal for eliciting narratives for the purposes of social research. Schütze's manuscript of 1977 remains unpublished; it spread widely as grey literature and became the focus of a veritable method community in Germany
during the 1980s. The original idea developed out of a research project on power structures in local communities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเล่าเรื่องสัมภาษณ์อีกฉัน ) ให้บรรยากาศที่ส่งเสริมและกระตุ้นให้ผู้เข้าสัมภาษณ์ ( ที่ผมเรียกว่า ' ข่าว ' ) จะบอกเรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญในชีวิตของพวกเขา และบริบททางสังคม เทคนิคมา ฉลากของมันจากคำภาษาละติน narrare , รายงาน , การเล่าเรื่อง ในต้นฉบับเผยแพร่ ,Sch üจื้อ ( 1977 ) ได้แนะนำการจัดระบบของเทคนิคนี้ ความคิดพื้นฐานคือการสร้างสังคมจากมุมมองของผู้ให้ข้อมูลโดยตรงมากที่สุด วันที่เราเคยสัมภาษณ์เล่าเรื่องเพื่อสร้างมุมมองของผู้ให้ข้อมูลใน 2 การศึกษาแรกเพื่อสร้างมุมมองของนักแสดงในโครงการพัฒนาซอฟต์แวร์แย้งในบริบทขององค์กร ( บาวเออร์1991 ; 1996 ; 1997 ) ; และประการที่สอง เพื่อศึกษาแนวทางของชีวิตในบราซิล ( jovchelovitch , 2000 ) ประสบการณ์เชิงบวกกระตุ้นให้เราเพื่อแนะนำเทคนิคและเพื่อให้ Sch ü Tze การจัดระบบใช้ได้ในภาษาอังกฤษบางตัว .
รุ่นนี้เฉพาะของการเล่าเรื่องที่ได้เข้าสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษแม้ว่างานเขียนเกี่ยวกับเรื่องเล่ามากมาย รุ่นที่แตกต่างกัน งานเขียนส่วนใหญ่เกี่ยวกับ ' เรื่องเล่า ' เน้นวิเคราะห์ เน้นลักษณะโครงสร้างและความสำคัญของปรัชญาของเรื่องเล่า ( riesman , 1993 ; Barthes , 1993 ; บรูเนอร์ , 2533 ; Mitchell ; 1980 ; จอห์นสัน และ แมนด์เลอร์ , 1980 ; kintsch และ vandijk , 1978 ; propp 1928 )ความแข็งแรงของคำแนะนำของ Sch üจื้อเป็นข้อเสนอเชิงระบบเพื่อ eliciting เรื่องเล่าสำหรับการวิจัยทางสังคม ของ Sch ü Tze ต้นฉบับ 2520 ยังคงเผยแพร่ มันแพร่กระจายอย่างกว้างขวางเป็นสีเทาวรรณกรรมและกลายเป็นโฟกัสของชุมชนวิธีการจริงในเยอรมนี
ระหว่างไฟต์ ความคิดเดิมที่พัฒนาขึ้นจากโครงการวิจัยเกี่ยวกับโครงสร้างอำนาจในชุมชนท้องถิ่น