At 20°C, respiration rates of shoot

At 20°C, respiration rates of shoots averaged 3.84–5.80 mmol CO2 kg−1 h−1 1 day after harvest (Fig. 3), and enclosed with LDPE film, respiratory weight loss accounted for an estimated 34% of total weight loss (Table 4). At this temperature, respiration peaked 1 day after harvest to decrease gradually thereafter. On this day, respiration rates were as high as those previously reported (>4.08 mmol CO2 kg−1 h−1; Liu, 1992). Although much sooner after harvest, increases in respiration have been observed in asparagus: Lill et al. (1990) measured an immediate increase in respiration rate of asparagus after harvest and Hennion and Hartmann (1990) recorded a slight increase in respiration during the first hours following harvest. This has been attributed to rapid cell expansion in asparagus as a respond to wounding (Harikrishna et al. 1991). The high respiration rates may also reflect that shoots were transported to the lab on ice, resulting in an ‘overshoot’ of respiration. Not surprisingly, respiration was dramatically reduced by lowering temperature to 2°C. Respiration rates of bamboo shoots at 2°C resembled the pattern of decreasing respiration rates after harvest for non-climacteric produce (Fig. 3).
Although confounded with differences in relative humidity and vapor pressure deficit between shoots and air at the different temperatures, respiration accounted for a larger percentage of weight loss when water loss was reduced by enclosing bamboo shoots in LDPE film (Table 4). The temperature coefficient Q10 for respiration between 20 and 2°C was 2.0 for shoots stored in the open but 2.3 for shoots enclosed with LDPE film. Therefore, reduction in storage temperature was more crucial in reducing respiration and weight loss in bamboo shoots when they were packaged.
At storage temperatures above 1–2°C (i.e. 8°C), bamboo shoots discolored and were visually unacceptable after 6–10 days (Fig. 4 and Table 5). Chen et al. (1989) attributed discoloration of bamboo shoots in their experiments to enzymatic browning caused by phenylalanine ammonia–lyase (PAL) and peroxidase (PO), activated by tissue injury at harvest. In our studies, first signs of fungal growth were detected 4 days after the first brownish–black spots appeared on shoots stored at that temperature. Fungal mycelia covered those shoots almost completely after 28 days. We believe that the browning/discoloration in our experiments was primarily caused by microorganisms since our microbiological studies revealed that bacteria, fungi and coliforms were not only present on external surfaces of bamboo shoots but also in internal tissues. It is clear that external surfaces are contaminated with microorganisms, while bamboo shoots pass through the soil during growth. During harvest, microorganisms in the environment and on the harvesting tool may be drawn into the xylem, resulting in growth of rots and moulds in internal tissues. Murphy et al. (1991) isolated several fungal species in cell walls of mature bamboo culms, implying that fresh bamboo shoots may also be affected since they are themselves immature culms. The studies by Wang and He (1989) indicate that shoots are in fact largely affected by fungal microorganisms since addition of a fungicide dramatically extended their shelf life. Although bacterial, fungal and coliform microorganisms were present in the edible part of bamboo shoots, we are not able to judge whether the microbial load is great enough to be a concern when assessing food safety issues, given the present lack of food safety standards. It is unlikely to be worse than for other vegetables with exposed cut surface and edible parts close to the soil surface, many of which are eaten raw (e.g. lettuce).
At the lowest storage temperature of 1°C, discoloration and fungal growth was essentially eliminated in bamboo shoots. Only a few yellow stains developed and no fungal growth was visible after 28 days (Fig. 4). At this temperature, the choice of packaging material was a further consideration to improve postharvest quality and extend shelf life of bamboo shoots. Highly permeable macro-perforated LDPE bags (8.94% area perforated) resulted in great weight loss from packages (Table 3), reducing shelf life of bamboo shoots to 17 days (Table 5). In contrast, condensate accumulated to unacceptable levels in the low-permeable materials (LDPE bags and heat-sealed PVC film), reducing shelf life of bamboo shoots to 21 and 14 days due to loss of visual package quality.
Apart from their low permeability, film thickness of LDPE bags (45 μm) and heat-sealed PVC film (90 μm) might have played a significant role in triggering condensation in those materials. After harvest, bamboo shoots contained 93.0±0.25% water and although we did not measure transpiration coefficients, we expect these to be rather high compared with other (bulky) horticultural produce (Ben-Yehoshua, 1987). Even small fluctuations in storage temperature can decrease the temperature of the humid a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ 20° C หายใจของหน่อเฉลี่ย 3.84 – 5.80 โมล CO2 kg−1 h−1 1 วันหลังการเก็บเกี่ยว (3 รูป), และมาพร้อมกับฟิล์ม LDPE หายใจน้ำหนักคิดเป็น 34% โดยประมาณของน้ำหนักทั้งหมด (ตารางที่ 4) ที่อุณหภูมินี้ หายใจแหลม 1 วันหลังการเก็บเกี่ยวเพื่อลดหลังจากนั้นค่อย ๆ วัน อัตราการหายใจก็สูงเท่ากับที่รายงานไปก่อนหน้านี้ (> 4.08 โมล CO2 kg−1 h−1 หลิว 1992) แม้ว่ามากเร็ว หลังการเก็บเกี่ยว การเพิ่มการหายใจได้รับการปฏิบัติในหน่อไม้ฝรั่ง: Lill et al. (1990) วัดอัตราการหายใจของหน่อไม้ฝรั่งเพิ่มทันทีหลังการเก็บเกี่ยว และบันทึกใน Hennion และ Hartmann (1990) ในการหายใจในระหว่างชั่วโมงแรกต่อไปเก็บเกี่ยว นี้ได้รับการบันทึกในการขยายตัวของเซลล์อย่างรวดเร็วในหน่อไม้ฝรั่งเป็นตอบสนองการรับบาดเจ็บ (Harikrishna et al. 1991) อัตราการหายใจสูงยังอาจสะท้อนว่า หน่อถูกส่งไปห้องแล็บบนน้ำแข็ง ในการ 'แหกนิเวศ' ของการหายใจ ไม่น่าแปลกใจ การหายใจอย่างมากลดลง โดยการลดอุณหภูมิที่ 2 องศาเซลเซียส อัตราการหายใจของหน่อไม้ที่ 2° C คล้ายรูปแบบของการลดอัตราการหายใจหลังจากเก็บเกี่ยวสำหรับ climacteric ไม่ผลิต (3 รูป)แม้ว่า confounded มีความแตกต่างในความชื้นสัมพัทธ์และความดันไอขาดระหว่างหน่อและอากาศที่อุณหภูมิแตกต่างกัน หายใจคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักมีขนาดใหญ่เมื่อสูญเสียน้ำลดลง ด้วยหน่อไม้ในฟิล์ม LDPE (ตาราง 4) สัมประสิทธิ์อุณหภูมิ Q10 สำหรับหายใจระหว่าง 20 และ 2 ° C เป็น 2.0 สำหรับการถ่ายภาพเก็บไว้ในเปิดโล่งแต่ 2.3 สำหรับการถ่ายภาพที่มาพร้อมกับฟิล์ม LDPE ดังนั้น ลดอุณหภูมิในการเก็บเป็นสำคัญมากขึ้นในการลดการสูญเสียน้ำหนักและการหายใจในหน่อไม้เมื่อพวกเขาได้บรรจุAt storage temperatures above 1–2°C (i.e. 8°C), bamboo shoots discolored and were visually unacceptable after 6–10 days (Fig. 4 and Table 5). Chen et al. (1989) attributed discoloration of bamboo shoots in their experiments to enzymatic browning caused by phenylalanine ammonia–lyase (PAL) and peroxidase (PO), activated by tissue injury at harvest. In our studies, first signs of fungal growth were detected 4 days after the first brownish–black spots appeared on shoots stored at that temperature. Fungal mycelia covered those shoots almost completely after 28 days. We believe that the browning/discoloration in our experiments was primarily caused by microorganisms since our microbiological studies revealed that bacteria, fungi and coliforms were not only present on external surfaces of bamboo shoots but also in internal tissues. It is clear that external surfaces are contaminated with microorganisms, while bamboo shoots pass through the soil during growth. During harvest, microorganisms in the environment and on the harvesting tool may be drawn into the xylem, resulting in growth of rots and moulds in internal tissues. Murphy et al. (1991) isolated several fungal species in cell walls of mature bamboo culms, implying that fresh bamboo shoots may also be affected since they are themselves immature culms. The studies by Wang and He (1989) indicate that shoots are in fact largely affected by fungal microorganisms since addition of a fungicide dramatically extended their shelf life. Although bacterial, fungal and coliform microorganisms were present in the edible part of bamboo shoots, we are not able to judge whether the microbial load is great enough to be a concern when assessing food safety issues, given the present lack of food safety standards. It is unlikely to be worse than for other vegetables with exposed cut surface and edible parts close to the soil surface, many of which are eaten raw (e.g. lettuce).ที่จัดเก็บต่ำสุด อุณหภูมิ 1° C สี และเชื้อราเจริญเติบโตเป็นหลักถูกตัดในหน่อไม้ออก เพียงไม่กี่สีเหลืองคราบพัฒนา และเจริญเติบโตของเชื้อราไม่ถูกมองเห็นได้ภายใน 28 วัน (4 รูป) ที่อุณหภูมินี้ ตัวเลือกของบรรจุภัณฑ์คือ การพิจารณาเพิ่มเติมเพื่อปรับปรุงคุณภาพหลังการเก็บเกี่ยว และยืดอายุการเก็บรักษาของหน่อไม้ ซึมเข้าไปได้สูงแมพรุน LDPE ถุง (พรุนพื้นที่ 8.94%) ส่งผลให้ดีน้ำหนักจากแพคเกจ (ตาราง 3), การลดอายุของหน่อไม้ไป 17 วัน (ตาราง 5) คมชัด คอนเดนเสทสะสมให้อยู่ในระดับที่ยอมรับในวัสดุซึมเข้าไปได้น้อย (ถุง LDPE และฟิล์มพีวีซี heat-sealed), การลดอายุของหน่อไม้-21 และ 14 วันเนื่องจากการสูญเสียคุณภาพ visual แพนอกเหนือจากการซึมผ่านที่ต่ำ ความหนาของฟิล์มของถุง LDPE (45 ไมครอน) และฟิล์มพีวีซี heat-sealed (90 ไมครอน) อาจมีบทบาทสำคัญในการทริกเกอร์การควบแน่นในวัสดุเหล่า หลังการเก็บเกี่ยว หน่อไม้อยู่น้ำ 93.0±0.25% และแม้ว่าเราไม่ได้วัดค่าสัมประสิทธิ์การคายน้ำ เราคาดหวังเหล่านี้จะค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับอื่น ๆ ผลิตพืชสวน (ใหญ่) (เบน-Yehoshua, 1987) ความผันผวนของอุณหภูมิแม้จะสามารถลดอุณหภูมิของความชื้นใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ 20 ° C อัตราการหายใจของยอดเฉลี่ย 3.84-5.80 มิลลิโม CO2 กก-1 H-1 1 วันหลังการเก็บเกี่ยว (รูปที่. 3) และล้อมรอบด้วยฟิล์ม LDPE, การสูญเสียน้ำหนักระบบทางเดินหายใจมีสัดส่วนประมาณ 34% ของการสูญเสียน้ำหนักรวม (ตารางที่ 4) ที่อุณหภูมินี้หายใจแหลม 1 วันหลังจากการเก็บเกี่ยวเพื่อค่อยๆลดลงหลังจากนั้น ในวันนี้อัตราการหายใจสูงถึงผู้ที่รายงานก่อนหน้านี้ (> 4.08 มิลลิโม CO2 กก-1 H-1; หลิว 1992) แม้ว่ามากเร็วหลังการเก็บเกี่ยวเพิ่มขึ้นในการหายใจได้รับการปฏิบัติในหน่อไม้ฝรั่ง: Lill et al, (1990) วัดเพิ่มขึ้นทันทีในอัตราการหายใจของหน่อไม้ฝรั่งหลังการเก็บเกี่ยวและ Hennion และอาร์ตมันน์ (1990) ที่บันทึกเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในการหายใจในช่วงชั่วโมงแรกหลังจากการเก็บเกี่ยว นี้ได้รับมาประกอบกับการขยายตัวของเซลล์อย่างรวดเร็วในหน่อไม้ฝรั่งเป็นตอบสนองการกระทบกระทั่ง (Harikrishna et al. 1991) อัตราการหายใจสูงนอกจากนี้ยังอาจสะท้อนให้เห็นว่ายอดกำลังจะถูกส่งไปยังห้องปฏิบัติการบนน้ำแข็งส่งผลให้ 'แหก' ของการหายใจ ไม่น่าแปลกใจหายใจลดลงอย่างมากโดยลดอุณหภูมิ 2 องศาเซลเซียส อัตราการหายใจของหน่อไม้ที่ 2 องศาเซลเซียสคล้ายกับรูปแบบของการลดลงของอัตราการหายใจหลังการเก็บเกี่ยวสำหรับการผลิตที่ไม่ใช่จุดสำคัญในชีวิต (รูปที่. 3).
แม้ว่าจะสับสนกับความแตกต่างในที่มีความชื้นและไอขาดดุลดันความสัมพันธ์ระหว่างหน่อและอากาศที่อุณหภูมิที่แตกต่างกันการหายใจ คิดเป็นร้อยละขนาดใหญ่ของการลดน้ำหนักเมื่อสูญเสียน้ำก็ลดลงโดยแนบหน่อไม้ในภาพยนตร์ LDPE (ตารางที่ 4) Q10 ค่าสัมประสิทธิ์อุณหภูมิสำหรับการหายใจระหว่าง 20 และ 2 องศาเซลเซียสเป็น 2.0 สำหรับการถ่ายภาพเก็บไว้ในที่โล่ง แต่ 2.3 สำหรับการถ่ายล้อมรอบด้วยฟิล์ม LDPE ดังนั้นการลดลงของอุณหภูมิการเก็บรักษามีความสำคัญมากขึ้นในการลดการหายใจและการสูญเสียน้ำหนักในหน่อไม้เมื่อพวกเขาถูกบรรจุ.
ที่อุณหภูมิการจัดเก็บข้อมูลดังกล่าวข้างต้น 1-2 ° C (IE 8 ° C) หน่อไม้สีซีดจางและมีสายตาที่ยอมรับไม่ได้หลังจากที่ 6-10 วันที่ (รูปที่. 4 และตารางที่ 5) เฉิน, et al (1989) มาประกอบการเปลี่ยนสีของหน่อไม้ในการทดลองของพวกเขาเพื่อการเกิดสีน้ำตาลที่เกิดจากเอนไซม์ phenylalanine แอมโมเนียไอเลส (PAL) และ peroxidase (PO) เปิดใช้งานจากการบาดเจ็บของเนื้อเยื่อที่เก็บเกี่ยว ในการศึกษาของเราสัญญาณแรกของการเจริญเติบโตของเชื้อราพบ 4 วันแรกหลังจากจุดสีน้ำตาลสีดำปรากฏบนหน่อเก็บไว้ที่อุณหภูมิที่ เส้นใยเชื้อราปกคลุมหน่อเหล่านั้นเกือบสมบูรณ์หลังจาก 28 วัน เราเชื่อว่าการเกิดสีน้ำตาล / เปลี่ยนสีในการทดลองของเราส่วนใหญ่เกิดจากจุลินทรีย์เนื่องจากการศึกษาทางจุลชีววิทยาของเราเปิดเผยว่าเชื้อราและแบคทีเรียโคลิฟอร์มไม่เพียงอยู่บนพื้นผิวภายนอกของหน่อไม้ แต่ยังอยู่ในเนื้อเยื่อภายใน เป็นที่ชัดเจนว่าพื้นผิวภายนอกจะปนเปื้อนด้วยเชื้อจุลินทรีย์ในขณะหน่อไม้ผ่านดินระหว่างการเจริญเติบโต ในระหว่างการเก็บเกี่ยว, จุลินทรีย์ในสภาพแวดล้อมและเครื่องมือเก็บเกี่ยวอาจถูกดูดเข้าไปในท่อน้ำที่มีผลในการเจริญเติบโตของเน่าและแม่พิมพ์ในเนื้อเยื่อภายใน เมอร์ฟี่, et al (1991) ที่แยกเชื้อราหลายชนิดในผนังเซลล์ของลำไม้ไผ่ผู้ใหญ่หมายความว่าหน่อไม้สดนอกจากนี้ยังอาจได้รับผลกระทบตั้งแต่พวกเขาเป็นตัวเองลำที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ การศึกษาโดย Wang และเขา (1989) แสดงให้เห็นว่ายอดในความเป็นจริงได้รับผลกระทบส่วนใหญ่โดยจุลินทรีย์เชื้อราตั้งแต่นอกเหนือจากยาฆ่าเชื้อราอย่างรวดเร็วขยายอายุการเก็บรักษาของพวกเขา แม้ว่าเชื้อราแบคทีเรียโคลิฟอร์มและจุลินทรีย์ที่มีอยู่ในส่วนที่กินได้ของหน่อไม้เราไม่สามารถที่จะตัดสินว่าปริมาณจุลินทรีย์เป็นที่ดีพอที่จะเป็นกังวลเมื่อมีการประเมินปัญหาความปลอดภัยของอาหารได้รับการขาดปัจจุบันของมาตรฐานความปลอดภัยของอาหาร มันไม่น่าจะเลวร้ายยิ่งกว่าผักอื่น ๆ ที่มีพื้นผิวตัดสัมผัสและชิ้นส่วนที่กินได้ใกล้กับพื้นผิวดินหลายแห่งซึ่งจะรับประทานดิบ (เช่นผักกาดหอม).
ที่อุณหภูมิการจัดเก็บต่ำสุดของ 1 ° C, เปลี่ยนสีและเชื้อราเจริญเติบโตได้อย่างเป็นธรรมชาติ กำจัดในหน่อไม้ เพียงไม่กี่คราบเหลืองพัฒนาและไม่มีการเจริญเติบโตของเชื้อราเป็นมองเห็นได้หลังจาก 28 วัน (รูปที่. 4) ที่อุณหภูมินี้ทางเลือกของวัสดุบรรจุภัณฑ์เป็นพิจารณาต่อไปเพื่อปรับปรุงคุณภาพหลังการเก็บเกี่ยวและการยืดอายุการเก็บรักษาของหน่อไม้ ดูดซึมสูงมหภาคพรุนถุง LDPE (พื้นที่ 8.94% พรุน) ส่งผลในการลดน้ำหนักที่ดีจากแพคเกจ (ตารางที่ 3) ลดอายุการเก็บรักษาของหน่อไม้ถึง 17 วัน (ตารางที่ 5) ในทางตรงกันข้ามคอนเดนเสทสะสมให้อยู่ในระดับที่ยอมรับไม่ได้ในวัสดุต่ำดูดซึม (ถุง LDPE และความร้อนปิดผนึกฟิล์ม PVC) ลดอายุการเก็บรักษาของหน่อไม้ถึง 21 และ 14 วันเนื่องจากการสูญเสียคุณภาพแพคเกจภาพ.
นอกเหนือจากการซึมผ่านต่ำของพวกเขา ความหนาของฟิล์มของถุง LDPE (45 ไมครอน) และความร้อนปิดผนึกฟิล์มพีวีซี (90 ไมครอน) อาจมีบทบาทสำคัญในการเรียกควบแน่นในวัสดุเหล่านั้น หลังการเก็บเกี่ยวหน่อไม้ที่มีอยู่ 93.0 ±น้ำ 0.25% และถึงแม้ว่าเราไม่ได้วัดค่าสัมประสิทธิ์การคายเราคาดว่าเหล่านี้จะค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ (ขนาดใหญ่) ผลิตพืชสวน (เบน Yehoshua, 1987) แม้ความผันผวนเล็ก ๆ ในอุณหภูมิการเก็บรักษาสามารถลดอุณหภูมิที่ชื้น