ประเพณีชักพระประเพณีชักพระ บางท้องถ

ประเพณีชักพระ
ประเพณีชักพระ บางท้องถิ่นเรียกว่า "ประเพณีลากพระ " เป็นประเพณีพื้นเมืองของชาวภาคใต้ ได้มีการสืบทอดกันมาตั้งแต่สมัย
ศรีวิชัย โดยสันนิษฐานว่าได้เกิดมีขึ้นครั้งแรกในประเทศอินเดีย มีพุทธตำนานเล่าขานสืบทอดกันมาว่า เมื่อพระพุทธเจ้าทรงผนวชได้ 7
พรรษา และ พรรษาที่ 7 นั้นได้เสด็จไปจำพรรษา ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ครั้นออกพรรษาแล้ว ยามเช้าของแรม 1 ค่ำ เดือน 11 ได้เสด็จกลับ
มายังโลกมนุษย์ ในการนี้พุทธบริษัททั้ง 4 ประกอบด้วย ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก และ อุบาสิกา ซึ่งรอคอยพระพุทธองค์มาเป็นเวลานานถึง 3
เดือน ครั้นทราบว่า พระพุทธเจ้าเสด็จกลับ จึงได้รับเสด็จและได้นำภัตตาหารคาวหวานไปถวายด้วย ผู้ไปทีหลังนั่งไกล ไม่สามารถเข้าไป
ถวายภัตตาหารด้วยตัวเองได้ จึงใช้ใบไม้ห่ออาหารและส่งผ่านชุมชนต่อๆกันไป เพื่อขอความอนุเคราะห์ต่อผู้นั่งใกล้ๆ ถวายแทน บุญ
ประเพณีลากพระ จึงมีขนมต้มหรือที่เรียกตามภาษาถิ่นว่า "ต้ม" เป็นขนมประจำประเพณีทำด้วยข้าวเหนียว ห่อด้วยใบไม้อ่อนๆ เช่น ใบจาก
ใบลาน ใบตาล ใบมะพร้าว หรือ ใบกะพ้อ เป็นต้น
ชักพระทางบก คือการอัญเชิญพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรขึ้นประดิษฐาน บนนบพระ หรือบุษบก แล้วแห่แหน ใช้เชือกแบ่งผูกเป็น 2
สาย เป็นสายผู้หญิงและสายผู้ชาย ใช้โพน ฆ้อง ระฆัง เป็นเครื่องตีให้จังหวะในการลากพระ คนลากจะเบียดเสียดกันสนุกสนานและประสาน
เสียงร้องบทลากพระเพื่อผ่อนแรง วัดส่วนใหญ่ ที่ดำเนินการประเพณีลากพระวิธีนี้ มักตั้งอยู่ในที่ไกลแม่น้ำลำคลอง

ชักพระทางน้ำ เป็นการอัญเชิญพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรขึ้นประดิษฐาน บนบุษบก ในเรือ แล้วแห่แหนโดยการลากไปทางน้ำ ประเพณี
ลากพระ ที่มักกระทำด้วยวิธีนี้ เป็นของวัดที่ส่วนใหญ่อยู่ใกล้แม่น้ำลำคลองการลากพระทางน้ำจะสนุกกว่าการลากพระทางบก เพราะสภาพ
การเอื้ออำนวยต่อกิจกรรมอื่น ๆ เช่น สะดวกในการลากพระ ง่ายแก่การรวมกลุ่มกันจัดเรือพาย แหล่งลากพระน้ำที่มีชื่อเสียงอย่างยิ่ง คือ
ที่อำเภอกระบุรี จังหวัดระนอง อำเภอหลังสวน จังหวัดชุมพร อำเภอพุนพินและ อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี อำเภอปากพนัง
จังหวัดนครศรีธรรมราช รองลงมาอำเภอระโนด จังหวัดสงขลา อำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุง การชักพระทางน้ำของเกาะพะงัน จังหวัด
สุราษฎร์ธานี แปลกกว่าที่อื่น คือ จะลากกัน 3 วัน ระหว่างแรม 8 ค่ำถึงแรม 10 ค่ำ เดือน 11 มีการปาสาหร่ายโต้ตอบกันระหว่างหนุ่มสาว
มีการเล่นเพลงเรือ และที่แปลกพิเศษ คือ มีการทอดผ้าป่าสามัคคีในวันเริ่มงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณีชักพระประเพณีชักพระบางท้องถิ่นเรียกว่า "ประเพณีลากพระ" เป็นประเพณีพื้นเมืองของชาวภาคใต้ได้มีการสืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยศรีวิชัยโดยสันนิษฐานว่าได้เกิดมีขึ้นครั้งแรกในประเทศอินเดียมีพุทธตำนานเล่าขานสืบทอดกันมาว่าเมื่อพระพุทธเจ้าทรงผนวชได้ 7 พรรษาและพรรษาที่ 7 นั้นได้เสด็จไปจำพรรษาณสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ครั้นออกพรรษาแล้วยามเช้าของแรม 1 ค่ำเดือน 11 ได้เสด็จกลับมายังโลกมนุษย์ในการนี้พุทธบริษัททั้ง 4 ประกอบด้วยภิกษุภิกษุณีอุบาสกและอุบาสิกาซึ่งรอคอยพระพุทธองค์มาเป็นเวลานานถึง 3เดือนครั้นทราบว่าพระพุทธเจ้าเสด็จกลับจึงได้รับเสด็จและได้นำภัตตาหารคาวหวานไปถวายด้วยผู้ไปทีหลังนั่งไกลไม่สามารถเข้าไปถวายภัตตาหารด้วยตัวเองได้จึงใช้ใบไม้ห่ออาหารและส่งผ่านชุมชนต่อๆกันไปเพื่อขอความอนุเคราะห์ต่อผู้นั่งใกล้ ๆ ถวายแทนบุญประเพณีลากพระจึงมีขนมต้มหรือที่เรียกตามภาษาถิ่นว่า "ต้ม" เป็นขนมประจำประเพณีทำด้วยข้าวเหนียวห่อด้วยใบไม้อ่อน ๆ เช่นใบจากลงในใบลานใบตาลใบมะพร้าวหรือใบกะพ้อเป็นต้นชักพระทางบกคือการอัญเชิญพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรขึ้นประดิษฐานบนนบพระหรือบุษบกแล้วแห่แหนใช้เชือกแบ่งผูกเป็น 2สายเป็นสายผู้หญิงและสายผู้ชายใช้โพนฆ้องระฆังเป็นเครื่องตีให้จังหวะในการลากพระคนลากจะเบียดเสียดกันสนุกสนานและประสานเสียงร้องบทลากพระเพื่อผ่อนแรงวัดส่วนใหญ่ที่ดำเนินการประเพณีลากพระวิธีนี้มักตั้งอยู่ในที่ไกลแม่น้ำลำคลอง ชักพระทางน้ำเป็นการอัญเชิญพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรขึ้นประดิษฐานบนบุษบกในเรือแล้วแห่แหนโดยการลากไปทางน้ำประเพณีลากพระที่มักกระทำด้วยวิธีนี้เป็นของวัดที่ส่วนใหญ่อยู่ใกล้แม่น้ำลำคลองการลากพระทางน้ำจะสนุกกว่าการลากพระทางบกเพราะสภาพการเอื้ออำนวยต่อกิจกรรมอื่นๆ เช่นสะดวกในการลากพระง่ายแก่การรวมกลุ่มกันจัดเรือพายแหล่งลากพระน้ำที่มีชื่อเสียงอย่างยิ่งคือที่อำเภอกระบุรีจังหวัดระนองอำเภอหลังสวนจังหวัดชุมพรอำเภอพุนพินและอำเภอเมืองสุราษฎร์ธานีจังหวัดสุราษฎร์ธานีอำเภอปากพนังจังหวัดนครศรีธรรมราชรองลงมาอำเภอระโนดจังหวัดสงขลาอำเภอปากพะยูนจังหวัดพัทลุงการชักพระทางน้ำของเกาะพะงันจังหวัดสุราษฎร์ธานีแปลกกว่าที่อื่นคือจะลากกัน 3 วันระหว่างแรม 8 ค่ำถึงแรม 10 ค่ำเดือน 11 มีการปาสาหร่ายโต้ตอบกันระหว่างหนุ่มสาวมีการเล่นเพลงเรือและที่แปลกพิเศษคือมีการทอดผ้าป่าสามัคคีในวันเริ่มงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชักพระประเพณีประเพณีชักพระบางท้องถิ่นเรียกว่าได้ "ประเพณีลากพระ" เป็นประเพณีพื้นเมืองของชาวภาคใต้ มีพุทธตำนานเล่าขานสืบทอดกันมาว่าเมื่อพระพุทธเจ้าทรงผนวชได้ 7 พรรษาและพรรษาที่ 7 นั้นได้เสด็จไปจำพรรษา ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ครั้นออกพรรษาแล้วยามเช้าของแรม 1 ค่ำเดือน 11 ได้เสด็จกลับมายังโลกมนุษย์ในหัวเรื่อง: การนี้พุทธ บริษัท ทั้ง 4 ประกอบด้วยภิกษุภิกษุณีอุบาสกและอุบาสิกา 3 เดือนครั้นทราบว่าพระพุทธเจ้าเสด็จกลับ ผู้ไปทีหลังนั่งไกล แทนบุญถวายประเพณีลากพระ "ต้ม" ด้วยใบไม้ห่ออ่อน ๆ เช่นใบจากเนชั่ใบลานใบตาลใบมะพร้าวหรือใบกะพ้อเป็นต้นชักพระทางบก บนนบพระหรือบุษบกแล้วแห่แหนใช้เชือกแบ่งผูกเป็น 2 สายเป็นสายผู้หญิงและสายผู้ชายใช้โพนฆ้องระฆังเป็นเครื่องตีให้จังหวะในการลากพระ วัดส่วนใหญ่ที่ดำเนินการประเพณีลากพระวิธีนี้ ในบุษบกบนเรือแล้วแห่แหนโดยหัวเรื่อง: การลากไปทางคุณน้ำประเพณีลากพระที่มักกระทำด้วยวิธีนี้ ๆ เช่นสะดวกในการลากพระง่ายแก่การรวมกลุ่มกันจัดเรือพาย คือที่อำเภอกระบุรีจังหวัดระนองอำเภอหลังสวนจังหวัดชุมพรอำเภอพุนพินและอำเภอเมืองสุราษฎร์ธานีจังหวัดสุราษฎร์ธานีอำเภอปากพนังจังหวัดนครศรีธรรมราชบริษัท รองลงมาอำเภอระโนดจังหวัดสงขลาอำเภอปากพะยูนจังหวัดพัทลุงหัวเรื่อง: การชักพระทางคุณน้ำของเกาะพะงันจังหวัดสุราษฎร์ธานีแปลกกว่าที่อื่นคือจะลากกัน3 วันระหว่างแรม 8 ค่ำถึงแรม 10 ค่ำเดือน 11 และที่แปลกพิเศษคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเพณีชักพระ
ประเพณีชักพระบางท้องถิ่นเรียกว่า " ประเพณีลากพระ " เป็นประเพณีพื้นเมืองของชาวภาคใต้ได้มีการสืบทอดกันมาตั้งแต่สมัย
ศรีวิชัยโดยสันนิษฐานว่าได้เกิดมีขึ้นครั้งแรกในประเทศอินเดียมีพุทธตำนานเล่าขานสืบทอดกันมาว่าเมื่อพระพุทธเจ้าทรงผนวชได้
7พรรษาและพรรษาที่ 7 นั้นได้เสด็จไปจำพรรษาณสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ครั้นออกพรรษาแล้วยามเช้าของแรม 1 ค่ำเดือน 11 ได้เสด็จกลับ
มายังโลกมนุษย์ในการนี้พุทธบริษัททั้ง 4 ประกอบด้วยภิกษุภิกษุณีอุบาสกและอุบาสิกาซึ่งรอคอยพระพุทธองค์มาเป็นเวลานานถึง
3เดือนครั้นทราบว่าพระพุทธเจ้าเสด็จกลับจึงได้รับเสด็จและได้นำภัตตาหารคาวหวานไปถวายด้วยผู้ไปทีหลังนั่งไกลไม่สามารถเข้าไป
ถวายภัตตาหารด้วยตัวเองได้จึงใช้ใบไม้ห่ออาหารและส่งผ่านชุมชนต่อๆกันไปเพื่อขอความอนุเคราะห์ต่อผู้นั่งใกล้ๆถวายแทนบุญ
ประเพณีลากพระจึงมีขนมต้มหรือที่เรียกตามภาษาถิ่นว่า " ต้ม " เป็นขนมประจำประเพณีทำด้วยข้าวเหนียวห่อด้วยใบไม้อ่อนๆเช่นใบจาก
ใบลานใบตาลใบมะพร้าวค็อคใบกะพ้อเป็นต้น
ชักพระทางบกคือการอัญเชิญพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรขึ้นประดิษฐานบนนบพระหรือบุษบกแล้วแห่แหนใช้เชือกแบ่งผูกเป็น
2สายเป็นสายผู้หญิงและสายผู้ชายใช้โพนฆ้องระฆังเป็นเครื่องตีให้จังหวะในการลากพระคนลากจะเบียดเสียดกันสนุกสนานและประสาน
เสียงร้องบทลากพระเพื่อผ่อนแรงวัดส่วนใหญ่ที่ดำเนินการประเพณีลากพระวิธีนี้มักตั้งอยู่ในที่ไกลแม่น้ำลำคลอง

ชักพระทางน้ำเป็นการอัญเชิญพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรขึ้นประดิษฐานบนบุษบกในเรือแล้วแห่แหนโดยการลากไปทางน้ำประเพณี
ลากพระที่มักกระทำด้วยวิธีนี้เป็นของวัดที่ส่วนใหญ่อยู่ใกล้แม่น้ำลำคลองการลากพระทางน้ำจะสนุกกว่าการลากพระทางบกเพราะสภาพ
การเอื้ออำนวยต่อกิจกรรมอื่นจะเช่นสะดวกในการลากพระง่ายแก่การรวมกลุ่มกันจัดเรือพายแหล่งลากพระน้ำที่มีชื่อเสียงอย่างยิ่งความ
ที่อำเภอกระบุรีจังหวัดระนองอำเภอหลังสวนจังหวัดชุมพรอำเภอพุนพินและอำเภอเมืองสุราษฎร์ธานีจังหวัดสุราษฎร์ธานีอำเภอปากพนัง
จังหวัดนครศรีธรรมราชรองลงมาอำเภอระโนดจังหวัดสงขลาอำเภอปากพะยูนจังหวัดพัทลุงการชักพระทางน้ำของเกาะพะงันจังหวัด
สุราษฎร์ธานีแปลกกว่าที่อื่นความจะลากกัน 3 ได้รับเลือกตั้งผ่านกระบวนการประชาธิปไตยของพม่าระหว่างแรม 8 ค่ำถึงแรม 10 ค่ำเดือน 11 มีการปาสาหร่ายโต้ตอบกันระหว่างหนุ่มสาว
มีการเล่นเพลงเรือและที่แปลกพิเศษความมีการทอดผ้าป่าสามัคคีในวันเริ่มงาน