Kissane et al (1998) found that for

Kissane et al (1998) found that for women recently diagnosed with primary -stage breast cancer, 42% were diagnosed with a psychiatric disorder, most commonly depression and anxiety. This was a particularly substantial proportion given the low pain and disability and relatively good prognosis. Selection bias may explain the high prevalence, as patients were informed of the possibility of group psychological intervention for taking part, and 38% of the patients initially approached declined to participate in the study. Intentional self-harm accounted for 25,260 separations in public hospitals and 1,477 separations in private hospitals (Australian Hospital Statistics 1999-2000). Dhossche, Ulusarac and Syed (2001) found retrospectively that suicide rates for general hospital patients were close to three times more common in general hospitals than in the general population. Cases of deliberate self-poisoning constitute about 10% of medical admissions in Australia (Henderson et al 1993). Also,
patients who attempted suicide make up 3-5% of major intensive care admissions in Melbourne (Bailey 1998). Overall, from the limited data available, Australia does not appear to differ from other countries in the level of prevalence of mental illness in hospital settings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Kissane et al (1998) พบว่าสำหรับผู้หญิงเพิ่งวินิจฉัยด้วยหลัก - ระยะที่มะเร็งเต้านม 42% ถูกวินิจฉัยกับโรคทางจิตเวช มักซึมเศร้า และวิตกกังวล นี้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะอย่างยิ่งพบความเจ็บปวดน้อย และพิการ และคาดคะเนค่อนข้างดี ความโน้มเอียงในการเลือกอาจอธิบายความชุกสูง ผู้ป่วยที่ได้รับแจ้งของการแทรกแซงทางจิตวิทยาของกลุ่มสำหรับการมีส่วนร่วม และ 38% ของผู้ป่วยโรคชนิดแรกที่ปฏิเสธการเข้าร่วมในการศึกษา ตกเป็นอันตรายต่อตนเองคิดเป็นประโยชน์ 25,260 ในโรงพยาบาลของรัฐบาลและประโยชน์ 1,477 ในโรงพยาบาลเอกชน (ออสเตรเลียโรงพยาบาลสถิติปี 1999-2000) Dhossche, Ulusarac และ Syed (2001) พบย้อนหลังได้ว่า อัตราการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยโรงพยาบาลทั่วไปได้ใกล้กับทั่วไปสามครั้งในโรงพยาบาลกว่าในประชากรทั่วไป กรณีของการกระทำด้วยตนเองเป็นพิษเป็นประมาณ 10% ของการรับสมัครแพทย์ในออสเตรเลีย (Henderson et al 1993) ยังผู้ป่วยที่พยายามฆ่าตัวตายแต่ง 3-5% สมัครเรียนหลักเร่งรัดดูแลในเมลเบิร์น (Bailey 1998) โดยรวม จากการจำกัดข้อมูล ออสเตรเลียไม่ แตกต่างจากประเทศอื่น ๆ ในระดับความชุกของโรคจิตในโรงพยาบาลค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kissane, et al (1998) พบว่าสำหรับผู้หญิงที่เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการวินิจฉัยโรคมะเร็งเต้านม -stage หลัก 42% ได้รับการวินิจฉัยโรคทางจิตเวชมากที่สุดภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล นี้เป็นอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสัดส่วนที่ได้รับความเจ็บปวดและความพิการในระดับต่ำและการพยากรณ์โรคที่ค่อนข้างดี เลือกอคติอาจอธิบายความชุกสูงเป็นผู้ป่วยที่ได้รับแจ้งเป็นไปได้ของกลุ่มแทรกแซงทางจิตวิทยาสำหรับการมีส่วนร่วมและ 38% ของผู้ป่วยที่เดินเข้ามาในตอนแรกปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมในการศึกษา เจตนาทำร้ายตัวเองคิดเป็น 25,260 แยกในโรงพยาบาลของรัฐและ 1477 แยกในโรงพยาบาลเอกชน (โรงพยาบาลออสเตรเลียสถิติ 1999-2000) Dhossche, Ulusarac และไซ (2001) พบว่าอัตราย้อนหลังฆ่าตัวตายสำหรับผู้ป่วยในโรงพยาบาลทั่วไปได้ใกล้เคียงกับครั้งที่สามพบมากในโรงพยาบาลทั่วไปกว่าในประชากรทั่วไป กรณีของการเป็นพิษด้วยตนเองโดยเจตนาเป็นประมาณ 10% ของการรับสมัครการแพทย์ในประเทศออสเตรเลีย (เฮนเดอ et al, 1993) นอกจากนี้ผู้ป่วยที่พยายามฆ่าตัวตายทำขึ้น 3-5% ของการรับสมัครที่สำคัญการดูแลอย่างเข้มข้นในเมลเบิร์น (เบลีย์ 1998)
โดยรวมจากข้อมูลที่มีอยู่ จำกัด , ออสเตรเลียไม่ปรากฏที่แตกต่างจากประเทศอื่น ๆ ในระดับของความชุกของการเจ็บป่วยทางจิตที่โรงพยาบาลในการตั้งค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คีสเซิ่น et al ( 2541 ) พบว่า ผู้หญิงเมื่อเร็ว ๆนี้การวินิจฉัยมะเร็งเต้านมขั้นปฐมภูมิ - 42 % ได้รับการวินิจฉัยกับโรคทางจิต โดยทั่วไปมากที่สุด ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล นี้คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งมากสัดส่วนได้รับความเจ็บปวดและความพิการ และการพยากรณ์โรคค่อนข้างต่ำมาก . อคติ หรืออาจอธิบายความชุกสูงเป็นผู้ป่วยทราบความเป็นไปได้ของกลุ่มจิตวิทยาเพื่อการมีส่วนร่วม และ 38% ของผู้ป่วย ตอนแรกก็ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมในการศึกษา เป็นอันตรายต่อตนเอง ตั้งใจคิด 25260 แยกในโรงพยาบาลรัฐและโรงพยาบาลเอกชน ( เพราะแยกในออสเตรเลียโรงพยาบาลสถิติ 1999-2000 ) dhossche ,ulusarac และไซ ( 2001 ) พบว่า อัตราการฆ่าตัวตายย้อนหลังผู้ป่วยโรงพยาบาลทั่วไปเกือบสามครั้งพบมากในโรงพยาบาลทั่วไปมากกว่าในประชากรทั่วไป กรณีของการเป็นพิษตนเองโดยเจตนาเป็นประมาณ 10% ของการรับสมัครแพทย์ในประเทศออสเตรเลีย ( Henderson et al 1993 ) นอกจากนี้
ผู้ป่วยที่พยายามฆ่าตัวตายให้ขึ้น 3-5% ของสาขาดูแลเข้มการรับสมัครในเมลเบิร์น ( Bailey 1998 ) โดยรวม จาก จํากัดข้อมูล ออสเตรเลีย ไม่ได้ปรากฏ แตกต่างจากประเทศอื่น ๆในระดับของความชุกของการเจ็บป่วยทางจิตในการตั้งค่าโรงพยาบาล .