The Blind Concubine’s body was simi

The Blind Concubine’s body was similar to a piece of rag, lying paralyzed on the ground. His mouth was panting and gasping for air without stopping.

Xiao Bao was looking at him, having difficultly opening and closing his mouth, so he worriedly inched his ears closer to that mouth. A faint voice was transmitted inside his ears. The more he listened, the more he got scared; his eyes opened widely to the point of becoming round.

After a good while, his face turned to that of a mournful face, his mouth murmured: “Master……”

His voice had yet to fade when suddenly he heard a noise of rubbing metal clashing violently.

Xiao Bao was startled. He lifted his head to face the source of the sound. Didn’t know since when the prison door had been unlocked. The long iron chain was being hurled to the floor. About two or three prison guards carrying along a wooden pail gushed in from the prison tunnel.

He couldn’t help but to grasp his sleeve tightly, rose his bowing back: “What do you want??”

The leader of the prison guards spat at him: “None of your business!! Go away!!”

Xiao Bao straightened up his body to block the prison door, “His Majesty hasn’t given his order. What do you actually want to do??”

The prison guard raised his leg, kicked Xiao Bao straight in his abdomen. Xiao Bao made a pitiful ‘hmph’ sound, then tumbled, he became a huddle on the ground after he severely bumped against the limestone wall.

After kicking him, the prison guards entered the prison cell. Using their physical strength, they lifted and poured out all the water in the wooden pail. They poured the water from the head of the Blind Concubine to all over his body.

Xiao Bao was lying on his stomach, with a hissing voice as he shouted: “STOP!!”

The Blind Concubine’s lips became greenish purple; he was already unable to move. As if like a broken rag doll, twisted and toppled on the floor. Xiao Bao forcefully propped up his body, struggling to crawl to the prison door, pleaded with his mournful voice: “Master had once fainted because of being drenched in the Bamboo Forest, the Imperial Physician had warned that he must never get drenched anymore, otherwise, if he relapsed because of his former affliction, he might lose his life!”

The prison guards pretended that they heard nothing. Pail after pail of the icy cold well water was smashed on the Blind Concubine’s face one after another and onto his body. Xiao Bao gritted his teeth and crawled to enter the prison. His thin and weak body was blocking the smashing icy cold water. While trembling greatly from head to toe, he shielded the Blind Concubine in his embrace.

The prison guard creased his brows and gave Xiao Bao a kick. Xiao Bao closed his eyes tightly, enduring the pain on his back, allowing his back to be kicked over and over again. Only biting down on his lips, hugging the Blind Concubine even tighter.

-------

In the Imperial Study Room.

The young monarch was sitting on his dragon chair. His face was cold and indifferent.

He had gone through his violent rage period, now his expression was as usual, moderate and placid. Only leaving a hint of pent up sadness in his eyes.

His attendant was telling him in a low voice: “Your Majesty, the Little Prince is coming.”

Rui Ze with his wrinkled face stepped into the room, he was clutching the corner of his clothes, softly said: “Big Brother.”

The Emperor oddly looked at the official document in his hand, not even raising his eyes to look up.

“Rui Ze knows, what I’m about to say perhaps will not be liked by Big Brother, however, I felt that I cannot leave it unsaid. The Blind Concubine is being locked in the prison now, Big Brother must also feel uncomfortable. If he did something wrong, just reprimand him slightly harsher would be enough. Why do you have to make it this serious? In the end, the one who will feel the heartache, wouldn’t it be Big Brother? Big Brother is afraid that he might run away, from now on, just keep watch of him all day long, if not successful, then you can fasten a chain on him, make it so he couldn’t run away for the rest of his life.”

The Emperor creased his brows, “You are just a little kid. What kind of nonsense are you talking about?”

The Little Prince hung down his head, he felt wronged: “I was just saying whatever was on my mind. Rui Ze didn’t know if what I said was being heard or not, but each word that I said was the truth.”

The Emperor’s heart was agitated for a while. He clutched the document in his hand until it left marks on his fingers. “This sort of matter is not your responsibility to think of. You just need to study properly with the Great Teacher. Despite there is or there isn’t this problem.”

Rui Ze suddenly lifted up his face, on his small face there were two trails of tears: “The Blind Concubine’s body is weak. His body wouldn’t be able to endure the prison’s cold air. Big Brother, right now you are angry, of course you wouldn’t take this into consideration. If by any chance the person r

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่างกายของนางสนมที่ตาบอดก็คล้ายกับชิ้นส่วนของผ้าขี้ริ้ว เป็นอัมพาตนอนอยู่บนพื้นดิน หอบ และ gasping สำหรับอากาศโดยไม่หยุดปากเสี่ยวเปากำลังที่เขา มี difficultly เปิด และปิดปาก เพื่อให้เขา worriedly inched หูของเขาใกล้ชิดกับปากที่ เสียงลมถูกส่งภายในหูของเขา ยิ่งเขาฟัง ยิ่งเขาได้กลัว ดวงตาของเขาเปิดกันอย่างแพร่หลายไปยังจุดของการเป็นรอบหลังดี ใบหน้าของเขาหันไปที่ของใบหน้าที่โศกเศร้า ปาก murmured: "หลัก..."เสียงของเขายังมีจางเมื่อทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงของถูโลหะปะทะอย่างรุนแรงเสี่ยวเปาตกใจไป เขายกศีรษะหน้าแหล่งที่มาของเสียง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อได้ปลดล็อกประตูคุก โซ่เหล็กยาวถูกถูกโยนไปยังชั้น เกี่ยวกับคุกสอง หรือสาม ยามแบกถังไม้เป็นไปตาม gushed ในจากอุโมงค์คุกเขาไม่สามารถช่วย แต่จับแขนของเขาแน่น กุหลาบโค้งกลับของเขา: "คุณต้องการ?"ผู้นำของคุกยามทะเลาะวิวาทกันที่เขา: "ไม่มีธุรกิจของคุณ!! หายไป!!"เสี่ยวเปายืดให้ตรงขึ้นร่างกายของเขาเพื่อป้องกันประตูคุก "พระยังไม่ได้สั่ง สิ่งที่คุณจริง ๆ ต้องทำ??"คุกยกขาของเขา เตะเสี่ยวเปาตรงในช่องท้องของเขา เสี่ยวเปาทำ 'hmph' น่าสงสาร เสียงร่วงลงมาแล้ว เขาตอนกลางบนพื้นดินหลังจากที่เขารุนแรงชนกับผนังหินปูนหลังจากเตะเขา คุกยามป้อนเซลล์คุก ใช้แรงกายของพวกเขา พวกเขายก และเทน้ำทั้งหมดในถังไม้ พวกเขาเทน้ำจากหัวของนางสนมตาบอดไปทั่วร่างกายของเขาเสี่ยวเปากำลังนอนท้องของเขา ด้วยเสียง hissing เป็นเขาตะโกน: "STOP !!"ริมฝีปากของนางสนมตาบอดกลายเป็น สีม่วงเขียว เขาได้ไปแล้วไม่สามารถย้าย เป็นถ้าเช่นตุ๊กตาผ้าขี้ริ้วหัก บิด และ toppled บนชั้น เสี่ยวเปาประ propped ขึ้นร่างกายของเขา ดิ้นรนจะตระเวนไปประตูคุก นปช. ด้วยเสียงที่โศกเศร้าของเขา: "เมื่อมีเป็นหลักเนื่องจากกำลังเปียกโชกในป่าไผ่ แพทย์อิมพีเรียลได้เตือนว่า เขาต้องไม่ได้รับเปียกโชกอีกต่อไป หรือ ถ้าเขาอาการกำเริบเนื่องจากธุรกิจเดิมของเขา เขาอาจสูญเสียชีวิต"ยามคุกหลอกลวงว่าว่า พวกเขาได้ยินอะไร ถังหลังจากถังทั้งน้ำเย็นน้ำแข็งทุบบนใบหน้าของนางสนมที่ตาบอดหนึ่งหลัง จากที่อื่น และ บนร่างกายของเขา เสี่ยวเปา gritted ฟันของเขา และตระเวนไปใส่คุก ร่างบาง และอ่อนแอถูกปิดกั้นน้ำเย็นเป็นน้ำแข็งยอดเยี่ยม ขณะสั่นอย่างมากตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาหุ้มนางสนมคนตาบอดในอ้อมกอดของเขาคุกรอยคิ้วของเขา และให้เสี่ยวเปาเตะ เสี่ยวเปาปิดตาแน่น ยืนยงความเจ็บปวดบนหลังของเขา ช่วยให้เขากลับไปถูกเตะซ้ำแล้วซ้ำอีก เพียง กัดลงบนริมฝีปากของเขา กอดนางสนมตาบอดแม้เข้มงวดมากขึ้น-------In the Imperial Study Room.The young monarch was sitting on his dragon chair. His face was cold and indifferent.He had gone through his violent rage period, now his expression was as usual, moderate and placid. Only leaving a hint of pent up sadness in his eyes.His attendant was telling him in a low voice: “Your Majesty, the Little Prince is coming.”Rui Ze with his wrinkled face stepped into the room, he was clutching the corner of his clothes, softly said: “Big Brother.”The Emperor oddly looked at the official document in his hand, not even raising his eyes to look up.“Rui Ze knows, what I’m about to say perhaps will not be liked by Big Brother, however, I felt that I cannot leave it unsaid. The Blind Concubine is being locked in the prison now, Big Brother must also feel uncomfortable. If he did something wrong, just reprimand him slightly harsher would be enough. Why do you have to make it this serious? In the end, the one who will feel the heartache, wouldn’t it be Big Brother? Big Brother is afraid that he might run away, from now on, just keep watch of him all day long, if not successful, then you can fasten a chain on him, make it so he couldn’t run away for the rest of his life.”The Emperor creased his brows, “You are just a little kid. What kind of nonsense are you talking about?”The Little Prince hung down his head, he felt wronged: “I was just saying whatever was on my mind. Rui Ze didn’t know if what I said was being heard or not, but each word that I said was the truth.”The Emperor’s heart was agitated for a while. He clutched the document in his hand until it left marks on his fingers. “This sort of matter is not your responsibility to think of. You just need to study properly with the Great Teacher. Despite there is or there isn’t this problem.”Rui Ze suddenly lifted up his face, on his small face there were two trails of tears: “The Blind Concubine’s body is weak. His body wouldn’t be able to endure the prison’s cold air. Big Brother, right now you are angry, of course you wouldn’t take this into consideration. If by any chance the person r

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่างกายของคนตาบอดเมียน้อยก็คล้ายกับชิ้นส่วนของเศษผ้านอนเป็นอัมพาตอยู่บนพื้นดิน ปากของเขาก็หอบและ gasping สำหรับอากาศโดยไม่หยุด. เสี่ยวเปาถูกมองที่เขามีกุกกักเปิดและปิดปากของเขาเพื่อให้เขากังวลนิ้วหูของเขาใกล้ชิดกับปากว่า เสียงลมถูกส่งภายในหูของเขา ยิ่งเขาฟังมากขึ้นเขากลัว; . ดวงตาของเขาเปิดกว้างไปยังจุดของการเป็นรอบหลังจากที่ในขณะที่ดีใบหน้าของเขาหันไปที่ใบหน้าเศร้าปากของเขาพากันบ่น: "นาย ...... " เสียงของเขายังไม่เคยจางหายไปทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียงของโลหะถู การปะทะกันอย่างรุนแรง. เสี่ยวเปาก็ต้องสะดุ้ง เขายกศีรษะของเขาที่จะเผชิญกับแหล่งที่มาของเสียง ไม่ทราบว่าตั้งแต่เมื่อประตูคุกได้รับการปลดล็อค ห่วงโซ่เหล็กยาวถูกโยนลงไปที่พื้น . ประมาณสองหรือสามคุมแบกพร้อมถังไม้ทะลักออกมาจากอุโมงค์ในคุกเขาไม่สามารถช่วย แต่จะเข้าใจแขนเสื้อของเขาแน่นเพิ่มขึ้นโค้งของเขากลับมา: "คุณต้องการอะไร ??" ผู้นำของผู้คุมทะเลาะวิวาทกัน ที่เขาว่า: "ไม่มีของธุรกิจของคุณ !! หายไป !! " เสี่ยวเปายืดขึ้นร่างกายของเขาเพื่อป้องกันประตูคุก" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวยังไม่ได้รับการสั่งซื้อของเขา สิ่งใดที่คุณต้องการทำจริง ?? " ยามคุกยกขาเตะเสี่ยวเปาตรงในช่องท้องของเขา เสี่ยวเปาทำเสียง 'ฮึ่ม' น่าสงสารแล้วร่วงลงเขาก็กลายเป็นกองอยู่บนพื้นดินหลังจากที่เขาชนอย่างรุนแรงกับผนังหินปูน. หลังจากเตะเขาคุมที่ป้อนเซลล์คุก โดยใช้ความแข็งแรงทางกายภาพของพวกเขาและยกเทน้ำออกทั้งหมดในถังไม้ พวกเขาเทน้ำจากหัวของคนตาบอดนางสนมไปทั่วร่างกายของเขา. เสี่ยวเปากำลังนอนอยู่ในท้องของเขาด้วยเสียงเปล่งเสียงดังกล่าวในขณะที่เขาตะโกน: "หยุด !!" ริมฝีปากของคนตาบอดเมียน้อยกลายเป็นสีเขียวสีม่วง เขาก็ไม่สามารถที่จะย้าย ถ้าเป็นเหมือนตุ๊กตาเศษหักบิดและล้มลงบนพื้น เสี่ยวเปาอย่างแข็งขัน propped ขึ้นร่างกายของเขาดิ้นรนเพื่อรวบรวมข้อมูลไปที่ประตูคุกอ้อนวอนด้วยเสียงเศร้าของเขา: "Master ได้เป็นลมครั้งเดียวเพราะถูกชุ่มป่าไผ่แพทย์อิมพีเรียลได้เตือนว่าเขาจะต้องไม่เคยได้รับเปียกโชกอีกต่อไปมิฉะนั้น ถ้าเขามีอาการกำเริบเพราะความทุกข์ในอดีตของเขาเขาอาจจะสูญเสียชีวิตของเขา! " ยามคุกแกล้งทำเป็นว่าพวกเขาได้ยินอะไร หลังจากถังถังน้ำแข็งน้ำเย็นซึ่งได้ถูกทุบบนใบหน้าของคนตาบอดนางสนมของหนึ่งหลังจากที่อื่นและเข้าสู่ร่างกายของเขา เสี่ยวเปา gritted ฟันของเขาและรวบรวมข้อมูลเพื่อเข้าสู่เรือนจำ ร่างกายบางและอ่อนแอของเขาถูกปิดกั้นแรงน้ำเย็นน้ำแข็ง ในขณะที่ตัวสั่นอย่างมากจากศีรษะจรดปลายเท้าเขาป้องกันคนตาบอดนางสนมในอ้อมกอดของเขา. ยามคุกจีบคิ้วของเขาและให้เสี่ยวเปาเตะ เสี่ยวเปาหลับตาแน่นทนความเจ็บปวดบนหลังของเขาที่ช่วยให้เขากลับไปเตะซ้ำแล้วซ้ำอีก เพียงกัดลงบนริมฝีปากของเขากอดคนตาบอดเมียน้อยแนบแน่นยิ่งขึ้น. ------- ในห้องอิมพีเรียลศึกษา. พระมหากษัตริย์หนุ่มกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้มังกร ใบหน้าของเขาที่หนาวเย็นและไม่แยแส. เขาได้ผ่านช่วงเวลาที่ความโกรธความรุนแรงในขณะนี้การแสดงออกของเขาคือตามปกติในระดับปานกลางและเงียบสงบ เพียงออกจากคำใบ้ของขึ้นถูกคุมขังความโศกเศร้าในดวงตาของเขา. บริวารของเขาก็เล่าให้เขาฟังเสียงต่ำ ". พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเจ้าชายน้อยที่กำลังจะมา" Rui Ze มีใบหน้าเหี่ยวย่นของเขาก้าวเข้ามาในห้องเขาก็กำมุมของ เสื้อผ้าของเขาเบา ๆ กล่าวว่า "บิ๊กบราเธอ." The Emperor แปลกมองที่เอกสารอย่างเป็นทางการในมือของเขาไม่ได้ยกดวงตาของเขาจะมองขึ้น. "Rui Ze รู้สิ่งที่ฉันจะบอกว่าบางทีอาจจะไม่ชอบโดย บิ๊กบราเธอ แต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่สามารถปล่อยให้มันถอน นางสนมคนตาบอดจะถูกขังอยู่ในคุกตอนนี้บิ๊กบราเธอยังต้องรู้สึกอึดอัด ถ้าเขาทำอะไรผิดเพียงตำหนิเขากระด้างเล็กน้อยจะเพียงพอ ทำไมคุณต้องทำให้มันร้ายแรงนี้หรือไม่? ในท้ายที่สุดผู้หนึ่งที่จะรู้สึกเสียใจที่มันจะไม่บราเดอร์บิ๊ก? บิ๊กบราเธอกลัวว่าเขาอาจจะวิ่งหนีไปจากนี้เพียงให้นาฬิกาของเขาตลอดทั้งวันหากไม่ได้ประสบความสำเร็จแล้วคุณสามารถยึดห่วงโซ่บนเขาให้มันเพื่อให้เขาไม่สามารถวิ่งหนีไปสำหรับส่วนที่เหลือของเขา ชีวิต. " จักรพรรดิจีบคิ้วของเขา" คุณเป็นเพียงเด็กน้อย ? สิ่งที่ชนิดของเรื่องไร้สาระคุณกำลังพูดถึง " เจ้าชายน้อยแขวนศีรษะของเขาลงเขารู้สึกอธรรม:" ผมก็แค่บอกว่าสิ่งที่อยู่ในใจของฉัน Rui Ze ไม่ทราบว่าสิ่งที่ผมพูดถูกได้ยินหรือไม่ แต่แต่ละคำที่ผมบอกว่าเป็นความจริง. " หัวใจของจักรพรรดิตื่นเต้นในขณะที่ เขากำเอกสารในมือของเขาจนกว่าจะได้ใส่เครื่องหมายบนนิ้วมือของเขา "การจัดเรียงของเรื่องนี้ไม่ได้เป็นความรับผิดชอบของคุณที่จะคิดว่า คุณเพียงแค่ต้องศึกษาอย่างถูกต้องกับครูที่ดี . แม้จะมีหรือไม่มีปัญหานี้ " Rui Ze จู่ ๆ ก็ยกขึ้นใบหน้าของเขาบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเขามีสองเส้นทางธารน้ำตา" ร่างกายของคนตาบอดนางสนมของอ่อนแอ ร่างกายของเขาจะไม่สามารถที่จะทนอากาศเย็นเรือนจำ บิ๊กบราเธอตอนนี้คุณกำลังโกรธแน่นอนคุณจะไม่ใช้เวลานี้ในการพิจารณา ถ้ามีโอกาสใดคน R

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่างของเจ้าจอมตาบอดคล้ายคลึงกับชิ้นส่วนของผ้า นอนสลบบนพื้น ปากก็หอบ gasping สำหรับอากาศโดยไม่หยุดเสี่ยวเปากำลังมองเขา มีตำแหน่งเปิดและปิดปากของเขา ดังนั้นเขา worriedly นิ้ว หูของเขาใกล้ปาก เสียงลมถูกถ่ายทอดในหูของเขา ยิ่งได้ฟัง ยิ่งกลัว ตาของเขาเบิกกว้าง ไปยังจุดของการเป็นรอบหลังจากที่ในขณะที่ดี ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นใบหน้าที่เศร้าโศก ปากของเขาพึมพำว่า " อาจารย์ . . . . . . . "เสียงของเขายังจางหายเมื่อจู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงของโลหะ rubbing การปะทะอย่างรุนแรงเสี่ยวเปาถึงกับสะดุ้ง เขายกศีรษะของเขาไปหน้าแหล่งที่มาของเสียง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อประตูคุกถูกปลดล็อค โซ่เหล็กยาวก็ถูกโยนไปที่พื้น ประมาณสองหรือสามผู้คุมพร้อมด้วยแบกถังไม้ทะลักจากในคุกของอุโมงค์เขาไม่สามารถช่วย แต่จะคว้าแขนของเขาไว้แน่น ลุกขึ้นโค้งหลังของเขา : " สิ่งที่คุณต้องการ ? ? "หัวหน้าผู้คุมเรือนจำงอนที่เขา : " ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย ! ! ออกไป ! ! "เสี่ยวเปาลุกขึ้นตัวบังประตูคุก " ฝ่าบาทยังไม่ได้รับคำสั่งของเขา ที่จริงแล้วเธอต้องการอะไรล่ะ ? "ผู้คุมคุกยกขาของเขาเตะเสี่ยวเปาตรงช่องท้อง เสี่ยวเปาทำน่าสงสาร " ฮึ " เสียงนั้นทันที เขากลายเป็นกองรวมกันไว้บนพื้นดิน หลังเขาอย่างแรงกระแทกกับหินปูนที่ผนังหลังจากเตะเขา ผู้คุมนักโทษเข้าคุกได้ การใช้ความแข็งแรงของร่างกายของพวกเขา พวกเขายกและเทน้ำทั้งหมดในถังที่ทำด้วยไม้ พวกเขาเทน้ำจากหัวของนางสนมตาบอดไปทั่วตัวของเขาเสี่ยวเปากำลังนอนบนท้องของเขาด้วยเสียงเย้ยหยัน เขาตะโกนว่า " หยุด ! ! "ริมฝีปากของเจ้าจอมตาบอดเป็นสีเขียวสีม่วง เขาก็ไม่สามารถที่จะขยับได้ เหมือนเป็นตุ๊กตาผ้าหัก บิด และล้มลงบนพื้น เสี่ยวเปาอย่างแรง propped ขึ้น ร่างกายของเขา พยายามคลานไปที่ประตูคุก อ้อนวอนด้วยเสียงโศกเศร้าของเขา : " อาจารย์เคยเป็นลมเพราะถูกชุ่มในป่าไม้ไผ่ หมอหลวงได้เตือนว่าเขาต้องไม่เปียกอีกแล้ว ถ้าเขากลับมาเพราะความทุกข์ในอดีตของเขา เขาอาจจะสูญเสียชีวิต ของเขา ! "ผู้คุมนักโทษแกล้งทำเป็นว่าพวกเขาไม่ได้ยินอะไรเลย ถังหลังถังของเย็นก็น้ำแตกในบอดของเจ้าจอมหน้าหนึ่งหลังจากที่อื่นและบนร่างกายของเขา เสี่ยวเปา gritted ฟัน แล้วคลานเข้าคุก ของเขาบางและอ่อนแอร่างกายขวางดี น้ำเย็น น้ำแข็ง ในขณะที่สั่นมากตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาปกป้องพระสนมตาบอดในอ้อมกอดของเขาผู้คุมคุกรอยย่นคิ้วของเขาและให้เสี่ยวเปาเตะ เสี่ยวเปา หลับตาแน่น ทนความเจ็บปวดบนหลังของเขา ให้เขาถูกเตะซ้ำแล้วซ้ำเล่า แค่กัดลงบนริมฝีปากของเขา กอดเมียน้อยตาบอดแม้ที่เข้มงวดมากขึ้น-------ในห้องเรียนของจักรพรรดิพระมหากษัตริย์หนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้มังกรของเขา ใบหน้าเย็นชาและไม่แยแสเขาได้ผ่านช่วงเวลาความโกรธที่รุนแรงของเขา ตอนนี้เขาทำสีหน้าเป็นปกติ ปานกลาง และ เงียบสงบ แต่กลับซ่อนความเศร้าไว้กักไว้ในดวงตาของเขาพ่อบ้านของเขาบอกเขาด้วยเสียงต่ำ " ฝ่าบาท องค์ชายน้อยมา .รุ่ยซีกับหน้าย่นเดินเข้ามาในห้อง เขาจับที่มุมของเสื้อผ้าของเขาเบาๆ ว่า " พี่ "จักรพรรดิถูกมองเอกสารในมือของเขาแม้แต่เลี้ยงตาของเขาดู" รุยซีรู้ สิ่งที่ฉันกำลังจะพูด อาจจะไม่ได้ชอบพี่ แต่ผมรู้สึกว่าผมไม่สามารถปล่อยให้มันไม่ได้พูดออกมา พระสนม ตาบอด ถูกขังอยู่ในคุกตอนนี้ พี่ยังต้องรู้สึกอึดอัด ถ้าเขาทำอะไรผิดก็ตำหนิเขาเล็กน้อย แรงก็พอ ทำไมคุณต้องทำให้มันร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอ สุดท้ายแล้ว คนที่จะรู้สึกเจ็บปวดใจ ไม่ใช่พี่ชาย พี่ก็กลัวว่าเขาอาจจะหนีไปได้ จากนี้ไป แค่เฝ้าเขาทั้งวัน ถ้าไม่ประสบความสำเร็จ คุณก็สามารถยึดโซ่บนเขา ทำให้เขาไม่สามารถหนีสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขาจักรพรรดิรอยย่นคิ้วของเขา " คุณเป็นแค่เด็ก เรื่องไร้สาระอะไรที่คุณพูดถึง ? "เจ้าชายตัวน้อยห้อยลงมาที่หัวของเขา เขารู้สึกผิด " ผมก็แค่พูดสิ่งที่อยู่ในใจของฉัน รุ่ยซี ไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันพูดจะได้ยินหรือไม่ แต่แต่ละคำที่ฉันพูดคือความจริง "หัวใจจักรพรรดิกระวนกระวาย สักพัก เขากุมเอกสารในมือของเขาจนทิ้งรอยบนนิ้วของเขา " ไอ้เรื่องพรรค์อย่างนี้ ไม่ใช่ความรับผิดชอบของคุณที่จะคิด คุณแค่ต้องตั้งใจเรียนกับคุณครูที่ดี แม้จะมีหรือไม่มีไม่ใช่ปัญหานี้ " .รุยซีก็ยกใบหน้าของเขา ใบหน้าเล็กๆ ของเขา มี สอง เส้นทางแห่งน้ำตา " ร่างของเจ้าจอมตาบอด อ่อนแอ ร่างกายของเขาไม่สามารถทนคุกของอากาศเย็น พี่ใหญ่ ตอนนี้คุณเป็น