Falloon and Talbot(1981)40 Communit

Falloon and Talbot
(1981)
40 Community residing (USA)/RDC
schizophrenia/Daily hallucinations for N12 months
Several interviews over 6 months/Open-ended responses
about strategies classified (method unstated).
All reported coping. Classified into 16 categories and 3 themes: behavioural,
physiological or cognitive. 1+ strategy from each theme was used by 73%
Ramanathan (1984) 30 Outpatients (India)/Feighner criteria/hallucinated in
previous 24 h
Interviewed with family/coping style scored on 6 theoreticallyderived
coping themes from Ray et al. (1982); Usefulness of
themes in interrupting or reducing voices was scored
All reported coping. Data on specific strategies not reported. Patients could be classified
according to coping style. Those using fewer themes did better. Some differences in
effectiveness across strategies; e.g., self-distraction helpful, aggression not.
Carr (1988) 28 Community residing (subsample of Carr and Katsikitis (1987)
who reported hallucinations strategies additional to main coping
checklist) (Australia)/clinician-diagnosed schizophrenia/
symptoms in past 12 months:
Semi-structured interview/Strategies for all symptoms
classified into 5 major categories (& sub-categories)
according to apparent commonality.
Behaviour change and cognitive control more frequent than socialization, medical,
or symptomatic. Observed both adaptive and maladaptive coping in same persons.
O'Sullivan (1994) 40 Depot medication clinic attendees (UK)/file diagnosis:
schizophrenia (n=32), schizoaffective (n=3),
other (n=5)/73% heard voices in past 12 months
Semi-structured interview including coping checklist
(Carr & Katsikitis, 1987)/factor analysis of the 13 most
frequent strategies
39/40 reported coping strategies. Common strategies: telling voices to go away, seeking
company, taking medication. Factors: active hopeful engagement; passive despairing
rejection; active ambivalent acceptance; active hopeful rejection.
Frederick and Cotanch
(1995)
33 Outpatients (USA)/DSM-III-R schizophrenia or
schizoaffective disorder/Hallucinating 3–5 times per week
Semi-structured interview/Verbatim reports of coping were
classified into a priori categories
Each person used 1–4 techniques. Percent of sample using physiological; cognitive;
and behavioural strategies was 90; 66 and 57, respectively
Carter et al. (1996) 100 Community residing and inpatients (69%) (Australia)/DSM-IIIR
Schizophrenia (n=52), schizophreniform (n=15),
schizoaffective (n=7), Mood disorders (n=18),
Other (n=8)/current and past hallucinators
Comprehensive structured schedule including a card sort of 25
coping techniques/Groups identified by multidimensional scaling
from use and efficacy ratings.
Of 81 worried by voices, 68% reported 1+ coping strategies (M=10). Yelling or talking
back was the most common strategy. Three groups of strategies identified: competing
auditory stimulation, active/vocalizing, and constructive alternative focus.
Farhall and Voudouris
(1996)
35 Inpatients (Australia)/DSM-IIIR Schizophrenia (n=33),
schizoaffective disorder (n=2) Hallucinations persisting
despite minimum of 8 weeks antipsychotic medication.
Structured interview including 29-item coping strategy checklist/
descriptive results and comparison of frequency ratings with
Falloon and Talbot (1981)
55% reported strategies in response to an open-ended question; 100% when prompted
by the coping checklist. Each strategy claimed by N1/3 patients. Most successful: sleeping;
prayer/meditation/yoga; doing a task to divert attention
Nayani and David
(1996)
100 Community residing and inpatients (55%) (UK)/ICD-10
Schizophrenia disorders (73%), Mood and other (27%)/
Hallucinations within past 3 months.
Open-ended phenomenology questions; insight schedule.
Coping schedule not described/Descriptive results.
76% identified 1+ coping strategy. Most successful strategies: Talking to
somebody; sleeping; thinking of something else. Poor control over voices
associated with distress.
Farhall and Gehrke
(1997)
81 Community residing and inpatients (52%) (Australia)/Clinician
diagnosis of schizophrenia (n=78), Mood disorder (n=2)/70%
hallucinated in 6 weeks prior.
Structured interview including unprompted reports and check
list of general and hallucination-specific strategies/Factor analysis.
Of 76 with stressful voices, 84% gave unprompted strategies. Both general and
hallucination-specific coping used. Three checklist factors: active acceptance;
passive coping; resistance coping.
Wahass and Kent
(1997)
70 Inpatients (n=?) and outpatients from Saudi Arabia
(n=37) and UK (n=33)/ICD-10 schizophrenia/hallucinations
persisting N4 years.
Semi-structured interview/Elicited strategies categorized
(method not stated)
N85% reported 1+ strategy. Six themes: Religious; Distraction; Physiological; Social;
Individualistic; Cessation. Groups differed in total strategies used and type, esp. religious
(more SA) vs. distraction (more UK).
Johns et al. (2002) 14 Outpatients (UK)/?clinician diagnosis of schizophrenia/9 had
current auditory hallucinations, 5 in remission
Semi-structured interview using the MHRI Unusual Perceptions
Scale/Responses compared with 16 tinnitus sufferers
71% reported a coping strategy. Six strategies reported effective by both groups: talking to
someone, humming, watching TV, listening to music, focusing/concentrating on something,
and repeating numbers subvocally Shouting at voices to stop was least effective.
Singh et al. (2003) 75 Outpatients (India)/ICD-10 schizophrenia N2 year illness
duration/Current or recent (last 3 months) hallucinations,
clinically stable for 3 months.
Used Thurm and Hafner's (1987) interview/classified into four a
priori groups of Kumar et al. (1994).
Mean of four strategies endorsed. Of the coping strategy groups, help-seeking
was most frequently used, followed by Diversion, Problem-solving and Avoidance.
Hallucination severity and Problem-solving strategies were associated with distress.
Lee et al. (2004) 20 Inpatients (Singapore)/DSM-IV schizophrenia and no history of
psychotherapy/Heard a command hallucination at least once in
past 6 months
Semi-structured interview given to 100 patients reporting voices to identify
those (n=53) with command hallucinations (CHs)/One coping strategy
recorded for those not complying with the command (n=20)
Coping strategies used: prayer (25% of subsample), medication, listen to music,
think about something else, talk to someone, sleep, do housework, put cotton
wool/fingers in ears and go to the beach.
Tsai and Ku (2005) 200 Non-acute inpatients (Taiwan)/DSM-IV schizophrenia/daily
voices for at least 6 months plus minimum inpatient
stay of 3 months
Self-report and semi-structured questionnaires developed by the
authors. Asked for 3 self-management strategies for the most
frequent hallucination/strategies classified by consensus as
physiological (reducing or increasing stimulation); cognitive
(only involving a mental process); behavioural (changing behaviours)
36 self-management strategies identified. The most frequently reported strategies were:
ignore them (n=155), cover ears (n=55), and watch TV (n=37). Behavioural strategies

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Falloon และเทลบอท(1981)40 ชุมชนแห่ง (สหรัฐอเมริกา) / RDCเห็นภาพหลอนโรคจิตเภท/วันเดือน N12กว่า 6 เดือน/Open-ended ตอบสัมภาษณ์หลายเกี่ยวกับกลยุทธ์จัด (unstated วิธี)ทั้งหมดรายงานเผชิญ แบ่งได้เป็น 16 ประเภทและรูปแบบที่ 3: พฤติกรรมสรีรวิทยา หรือรับรู้ ใช้ 1 + กลยุทธ์จากแต่ละหัวข้อ โดย 73%Ramanathan (1984) Outpatients 30 (อินเดีย) / Feighner เงื่อนไข/hallucinated ใน24 ชมก่อนหน้านี้สัมภาษณ์กับลักษณะครอบครัว/รับมือคะแนนใน 6 theoreticallyderivedเผชิญรูปจากเรย์ et al. (1982); ประโยชน์ของชุดรูปแบบในการขัดจังหวะ หรือลดเสียงได้คะแนนทั้งหมดรายงานเผชิญ ข้อมูลเกี่ยวกับกลยุทธ์การไม่รายงาน สามารถแบ่งผู้ป่วยตามลักษณะการเผชิญ ผู้ใช้ชุดรูปแบบน้อยลงได้ดีกว่า ความแตกต่างในประสิทธิภาพข้ามกลยุทธ์ เช่น ตนเองนอนประโยชน์ รุกรานไม่คาร์ (1988) 28 ชุมชนแห่ง (subsample คาร์และ Katsikitis (1987)ที่รายงานเพิ่มเติมเห็นภาพหลอนกลยุทธ์รับมือหลักรายการตรวจสอบ) (ออสเตรเลีย) / clinician วินิจฉัยโรคจิตเภท /อาการในรอบ 12 เดือน:สัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างกลยุทธ์สำหรับอาการทั้งหมดแบ่งได้ 5 ประเภทใหญ่ ๆ คือ (และประเภทย่อย)ตาม commonality ชัดเจนการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและควบคุมบ่อยขึ้นกว่าสังคม แพทย์ รับรู้หรืออาการ สังเกต maladaptive เผชิญในคนเดียวกัน และปรับให้เหมาะสมโรงง (1994) 40 Depot ยาคลินิกผู้เข้าร่วมประชุม (UK) / ไฟล์การวินิจฉัย:โรคจิตเภท (n = 32), schizoaffective (n = 3),อื่น ๆ (n=5)/73% ได้ยินเสียงในรอบ 12 เดือนสัมภาษณ์กึ่งมีโครงสร้างรวมทั้งตรวจสอบเผชิญ(คาร์ & Katsikitis, 1987) / ปัจจัยวิเคราะห์ 13 สุดกลยุทธ์บ่อย39/40 รายงานฝรั่ง กลยุทธ์ทั่วไป: บอกเสียงหาย ไปหาบริษัท การใช้ยา ปัจจัย: ใช้งานอยู่มีความหวังหมั้น แฝง despairingการปฏิเสธ ยอมรับใช้งานอยู่ไม่แน่ใจ การปฏิเสธมีความหวังใช้งานอยู่เฟรเดอริกและ Cotanch(1995)33 outpatients (สหรัฐอเมริกา) / DSM-III-R โรคจิตเภท หรือโรค schizoaffective Hallucinating 3 – 5 ครั้งต่อสัปดาห์รายงานสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง Verbatim รับมือได้แบ่งประเภทเป็น prioriแต่ละคนใช้เทคนิค 1-4 ร้อยละของตัวอย่างใช้สรีรวิทยา รับรู้และกลยุทธ์พฤติกรรม 90 66 และ 57 ตามลำดับคาร์เตอร์และ al. (1996) ชุมชน 100 แห่งและ inpatients (69%) (ออสเตรเลีย) / DSM-IIIRโรคจิตเภท (n = 52), schizophreniform (n = 15),schizoaffective (n = 7), ความผิดปกติของอารมณ์ (n = 18),อื่น ๆ (n = 8) / ปัจจุบัน และที่ผ่าน มา hallucinatorsกำหนดการโครงสร้างครอบคลุมรวมถึงการเรียงลำดับบัตร 25เทคนิครับมือ/กลุ่มที่ระบุขนาดมิติจากการจัดอันดับการใช้และประสิทธิภาพของ 81 ห่วง โดยเสียง 68% รายงาน 1 + เผชิญกลยุทธ์ (M = 10) ตะโกนหรือพูดคุยกลับเป็นกลยุทธ์ทั่วไป กลุ่ม 3 กลยุทธ์ที่ระบุ: การแข่งขันกระตุ้นหู ใช้งาน อยู่/vocalizing และสร้างสรรค์ทางเลือกโฟกัสFarhall และ Voudouris(1996)35 inpatients (ออสเตรเลีย) / โรคจิตเภท DSM IIIR (n = 33),schizoaffective โรค (n = 2) เห็นภาพหลอน persistingแม้ มีอย่างน้อย 8 สัปดาห์ยา antipsychoticสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างรวมทั้งตรวจสอบกลยุทธ์รับมือสินค้า 29 /อธิบายผลและเปรียบเทียบความถี่การจัดอันดับด้วยFalloon และเทลบอท (1981)55% รายงานกลยุทธ์ในการตอบคำถามเป็นแบบเปิด 100% รโดยรายการตรวจสอบการรับมือ กลยุทธ์แต่ละอ้าง โดยผู้ป่วยที่ N1/3 ประสบความสำเร็จมากที่สุด: นอนสวดมนต์/นั่งสมาธิ/โยคะ ทำงานเพื่อความสำราญNayani และ David(1996)ชุมชน 100 แห่งและ inpatients (55%) (UK) / ICD-10โรคจิตเภทโรค (73%), อารมณ์และอื่น ๆ (27%) /เห็นภาพหลอนภายใน 3 เดือนที่ผ่านมาคำถามปลายเปิด phenomenology กำหนดการเข้าใจเผชิญเวลาผลลัพธ์ไม่ อธิบาย/Descriptive76% ระบุ 1 + เผชิญกลยุทธ์ กลยุทธ์ประสบความสำเร็จมากที่สุด: พูดคุยใครสักคน นอน คิดอย่างอื่น ควบคุมเสียงที่ไม่ดีเกี่ยวข้องกับความทุกข์Farhall และ Gehrke(1997)ชุมชน 81 แห่งและ inpatients (52%) (ออสเตรเลีย) / Clinicianการวินิจฉัยโรคจิตเภท (n = 78), โรคอารมณ์ (n=2)/70%hallucinated ใน 6 สัปดาห์ก่อนสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างรวมทั้งรายงาน unprompted และตรวจสอบรายการวิเคราะห์ทั่วไป และ เฉพาะภาพหลอนกลยุทธ์/ปัจจัยของ 76 กับเสียงเครียด 84% ให้กลยุทธ์ unprompted ทั้งทั่วไป และเผชิญกับภาพหลอนเฉพาะที่ใช้ ตรวจสอบปัจจัยประการที่สาม: ยอมรับใช้งานแฝงเผชิญ เผชิญกับความต้านทานWahass และเคนท์(1997)70 inpatients (n =?) และ outpatients จากประเทศซาอุดีอาระเบีย(n = 37) และสหราชอาณาจักร (n = 33) / ICD 10 โรคจิตเภท/เห็นภาพหลอนปี N4 persistingกลยุทธ์การสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง Elicited แบ่ง(วิธีไม่ระบุ)N85% รายงาน 1 + กลยุทธ์ รูปที่ 6: ศาสนา รบกวน สรีรวิทยา สังคมIndividualistic ยุติ กลุ่มแตกต่างใช้กลยุทธ์รวมและชนิด esp. ศาสนา(เพิ่มเติม SA) เทียบกับนอน (UK เพิ่มเติม)จอห์นเอ็ด al. (2002) 14 Outpatients (UK) / ? clinician วินิจฉัยโรค จิตเภท/9 ได้เห็นภาพหลอนหูปัจจุบัน 5 ในการปลดสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างโดยใช้แนวปกติ MHRIมาตราส่วน/ตอบเปรียบเทียบกับผู้ประสบภัยเครียด 1671% รายงานกลยุทธ์รับมือ กลยุทธ์ที่ 6 รายงานผลทั้งกลุ่ม: พูดคุยคน ฮัม ดูโทรทัศน์ ฟังเพลง เน้น/concentrating บนบางสิ่งบางอย่างและทำซ้ำเลข subvocally Shouting ที่เสียงจะหยุดก็มีประสิทธิภาพน้อยที่สุดสิงห์และ al. (2003) Outpatients 75 (อินเดีย) / ICD-10 N2 ปีป่วยโรคจิตเภทระยะเวลา/ปัจจุบันหรือเห็นภาพหลอนล่าสุด (ล่าสุด 3 เดือน)ทางคลินิกมีเสถียรภาพสำหรับ 3 เดือนใช้ Thurm และของ Hafner (1987) สัมภาษณ์/แบ่งเป็น 4 แบบกลุ่มแรกสุดของ Kumar et al. (1994)หมายถึงกลยุทธ์ที่ 4 รับรอง กลุ่มของกลยุทธ์รับมือ แสวงหาความช่วยเหลือที่ใช้บ่อยสุด ตาม ด้วยการเปลี่ยนเส้นทาง การแก้ปัญหาและหลีกเลี่ยงความรุนแรงภาพหลอนและกลยุทธ์การแก้ปัญหาเกี่ยวข้องกับความทุกข์ลีเอส al. (2004) Inpatients 20 (สิงคโปร์) / DSM-IV โรคจิตเภทและไม่มีประวัติของเฮิร์ดจิตแพทย์ภาพหลอนเป็นคำสั่งที่ใน6 เดือนที่ผ่านมาสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างให้กับผู้ป่วย 100 เสียงรายงานระบุเหล่านั้น (n = 53) มีคำสั่งเห็นภาพหลอน (CHs) / หนึ่งกลยุทธ์รับมือบันทึกสำหรับผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง (n = 20)ฝรั่งใช้: อธิษฐาน (25% ของ subsample) ยา ฟังเพลงคิดถึงสิ่งอื่น คุยกับคนอื่น นอน ทำงานบ้าน ใส่ผ้าฝ้ายผ้าขนสัตว์/นิ้วมือหูและไปยังชายหาดTsai และมก. (2005) inpatients 200 ไม่เฉียบพลัน (ไต้หวัน) / โรคจิตเภท DSM-IV/ทุก วันเสียงน้อยกว่า 6 เดือนรวมทั้งห้องคลอดต่ำสุดพัก 3 เดือนตนเองรายงาน และกึ่งมีโครงสร้างแบบสอบถามที่พัฒนาขึ้นโดยการผู้เขียน ขอ 3 กลยุทธ์จัดการด้วยตนเองมากสุดบ่อย ๆ ภาพหลอน/กลยุทธ์ตามมติเป็นสรีรวิทยา (ลด หรือเพิ่มกระตุ้น); รับรู้(เฉพาะเกี่ยวข้องกับกระบวนการทางจิต), พฤติกรรม (เปลี่ยนพฤติกรรม)กลยุทธ์การจัดการตนเอง 36 ที่ระบุ ส่วนใหญ่มักรายงานกลยุทธ์ได้:ละเว้น (n = 155), ปิดหู (n = 55), และดูโทรทัศน์ (n = 37) กลยุทธ์พฤติกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Falloon และทัลบอต
(1981)
40 ชุมชนที่อาศัยอยู่ (USA) / RDC
โรคจิตเภท / ภาพหลอนรายวันสำหรับเดือน N12
สัมภาษณ์หลายเกิน 6 เดือน / การตอบสนองปลายเปิด
เกี่ยวกับกลยุทธ์จัด (วิธีอันเป็น).
ทั้งหมดรายงานการรับมือ แบ่งออกเป็น 16 ประเภทและรูปแบบที่ 3: พฤติกรรม
ทางสรีรวิทยาหรือองค์ความรู้ 1+ กลยุทธ์จากชุดรูปแบบแต่ละคนถูกนำมาใช้โดย 73%
Ramanathan (1984) 30 ผู้ป่วยนอก (อินเดีย) / Feighner เกณฑ์ / hallucinated ใน
24 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
ให้สัมภาษณ์กับครอบครัว / การรับมือสไตล์คะแนนเมื่อวันที่ 6 theoreticallyderived
รับมือรูปแบบจากเรย์และอัล (1982); ประโยชน์ของ
รูปแบบในการลดการรบกวนหรือเป็นฝ่ายเสียง
ทั้งหมดรายงานการรับมือ ข้อมูลเกี่ยวกับกลยุทธ์ที่เฉพาะเจาะจงไม่ได้รายงาน ผู้ป่วยสามารถจำแนก
ตามสไตล์การเผชิญปัญหา ผู้ที่ใช้รูปแบบน้อยได้ดี บางความแตกต่างใน
ประสิทธิภาพทั่วกลยุทธ์ เช่นตัวเองที่ทำให้ไขว้เขวเป็นประโยชน์ไม่รุกราน.
คาร์ (1988) ที่อาศัยอยู่ 28 ชุมชน (subsample ของคาร์และ Katsikitis (1987)
ที่รายงานกลยุทธ์หลอนเพิ่มเติมในการเผชิญปัญหาหลักของ
การตรวจสอบ) (ออสเตรเลีย) / โรคจิตเภทแพทย์วินิจฉัย /
อาการใน 12 เดือนที่ผ่านมา :
กึ่งโครงสร้างสัมภาษณ์ / กลยุทธ์สำหรับอาการทั้งหมด
แบ่งออกเป็น 5 ประเภทหลัก (และหมวดย่อย)
. ตามธรรมดาสามัญที่เห็นได้ชัด
การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและการควบคุมความรู้ความเข้าใจบ่อยมากขึ้นกว่าการขัดเกลาทางสังคม, การแพทย์,
หรืออาการ . สังเกตทั้งการปรับตัวและรับมือ maladaptive ในบุคคลเดียวกัน
ซัลลิแวน (1994) ผู้เข้าร่วมประชุม 40 Depot คลินิกยา (สหราชอาณาจักร) / วินิจฉัยไฟล์:
โรคจิตเภท (n = 32), ก้ำกึ่งระหว่างจิตเภท (n = 3)
อื่น ๆ (n = 5) / 73 ได้ยินเสียง% ใน 12 เดือนที่ผ่านมา
ให้สัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างรวมทั้งการตรวจสอบการรับมือ
(คาร์ & Katsikitis, 1987) / การวิเคราะห์ปัจจัยที่ 13 มากที่สุด
กลยุทธ์บ่อย
39/40 รายงานกลวิธีการเผชิญปัญหา กลยุทธ์ทั่วไป: บอกเสียงจะไปมองหา
บริษัท ยา ปัจจัยที่ใช้งานหมั้นหวัง; หวังเรื่อย ๆ
ปฏิเสธ; การยอมรับการใช้งานเด็ดขาด; ใช้งานปฏิเสธความหวัง.
เฟรเดอริและ Cotanch
(1995)
33 ผู้ป่วยนอก (USA) / DSM-III-R โรคจิตเภทหรือ
ความผิดปกติของ Schizoaffective / ภาพหลอน 3-5 ครั้งต่อสัปดาห์
ให้สัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง / รายงานคำต่อคำของเผชิญถูก
แบ่งออกเป็นหมวดหมู่เบื้องต้น
แต่ละคน ใช้เทคนิค 1-4 ร้อยละของตัวอย่างที่ใช้ทางสรีรวิทยา องค์ความรู้;
และกลยุทธ์พฤติกรรม 90; 66 และ 57 ตามลำดับ
และอัลคาร์เตอร์ (1996) 100 ชุมชนที่อาศัยอยู่และผู้ป่วยใน (69%) (ออสเตรเลีย) / DSM-IIIR
โรคจิตเภท (n = 52) schizophreniform (n = 15)
ก้ำกึ่งระหว่างจิตเภท (n = 7) ความผิดปกติของอารมณ์ (n = 18),
อื่น ๆ ( n = 8) / hallucinators ปัจจุบันและในอดีต
ตารางเวลาที่มีโครงสร้างที่ครอบคลุมรวมถึงการจัดเรียงบัตร 25
รับมือเทคนิค / กลุ่มระบุการปรับหลายมิติ
จากการใช้งานและการให้คะแนนการรับรู้ความสามารถ.
ของ 81 กังวลเสียง 68% รายงาน 1+ กลวิธีการเผชิญปัญหา (M = 10) . ตะโกนหรือพูดคุย
กลับเป็นกลยุทธ์ที่พบมากที่สุด สามกลุ่มของกลยุทธ์ที่ระบุ: การแข่งขัน
. กระตุ้นการได้ยิน, ปราดเปรียว / vocalizing และมุ่งเน้นทางเลือกที่สร้างสรรค์
และ Farhall Voudouris
(1996)
35 ผู้ป่วย (ออสเตรเลีย) / DSM-IIIR โรคจิตเภท (n = 33),
ความผิดปกติของ Schizoaffective (n = 2) หลอนนาน
. แม้จะมีไม่ต่ำกว่า 8 สัปดาห์ยารักษาโรคจิต
ให้สัมภาษณ์ที่มีโครงสร้างรวมทั้ง 29 รายการรับมือการตรวจสอบกลยุทธ์ /
ผลการบรรยายและการเปรียบเทียบของการจัดอันดับความถี่
Falloon และทัลบอต (1981)
55% รายงานกลยุทธ์ในการตอบสนองต่อคำถามปลายเปิด; 100% เมื่อได้รับแจ้ง
จากการตรวจสอบการรับมือ กลยุทธ์ของแต่ละคนโดยอ้างว่า N1 / 3 ผู้ป่วย ส่วนใหญ่ที่ประสบความสำเร็จ: นอน;
อธิษฐาน / การทำสมาธิ / โยคะ; การทำงานที่จะเบี่ยงเบนความสนใจ
Nayani และเดวิด
(1996)
100 ชุมชนที่อาศัยอยู่และผู้ป่วยใน (55%) (สหราชอาณาจักร) / ICD-10
ความผิดปกติของโรคจิตเภท (73%) และอื่น ๆ ที่อารมณ์ (27%) /
หลอนภายใน 3 เดือนที่ผ่านมา.
เปิด คำถามปรากฏการณ์ -ended; กำหนดการเข้าใจ.
รับมือกำหนดการไม่ได้อธิบาย / ผลการพรรณนา.
76% ระบุ 1+ กลยุทธ์รับมือ กลยุทธ์ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด: พูดคุยกับ
ใครสักคน; นอน; คิดอย่างอื่น การควบคุมแย่กว่าเสียง
ที่เกี่ยวข้องกับความทุกข์.
Farhall และ Gehrke
(1997)
81 ที่อาศัยอยู่ในชุมชนและผู้ป่วยใน (52%) (ออสเตรเลีย) / แพทย์
วินิจฉัยของโรคจิตเภท (n = 78) ความผิดปกติของอารมณ์ (n = 2) / 70%
hallucinated 6 สัปดาห์ก่อน.
ให้สัมภาษณ์ที่มีโครงสร้างรวมถึงรายงานที่ไม่ถูกกระตุ้นและตรวจสอบ
รายชื่อของทั่วไปและภาพหลอนเฉพาะกลยุทธ์ / การวิเคราะห์ปัจจัย.
ของ 76 กับเสียงเครียด 84% ให้กลยุทธ์ไม่ถูกกระตุ้น ทั้งทั่วไปและ
ภาพหลอนเฉพาะเผชิญใช้ การตรวจสอบปัจจัยที่สาม: ได้รับการยอมรับการใช้งานอยู่
เรื่อย ๆ การเผชิญปัญหา; ต้านทานรับมือ.
Wahass และเคนท์
(1997)
ผู้ป่วย 70 (n =?) และผู้ป่วยนอกจากประเทศซาอุดิอาระเบีย
(n = 37) และสหราชอาณาจักร (n = 33) / ICD-10 โรคจิตเภท / ภาพหลอน
persisting ปี N4.
กึ่งโครงสร้างสัมภาษณ์ / ออกมา กลยุทธ์การแบ่งประเภท
(วิธีไม่ระบุ)
N85% รายงานกลยุทธ์ 1+ หกรูปแบบ: ศาสนา; สิ่งที่ทำให้ไขว้เขว; สรีรวิทยา; สังคม
ที่แต่ละ; การเลิก กลุ่มแตกต่างกันในการใช้กลยุทธ์การรวมและประเภททาย ศาสนา
(เพิ่มเติม SA) กับสิ่งที่ทำให้ไขว้เขว (เพิ่มเติม UK).
จอห์นส์และอัล (2002) 14 ผู้ป่วยนอก (สหราชอาณาจักร) /? วินิจฉัยแพทย์ของโรคจิตเภท / 9 มี
ภาพหลอนหูปัจจุบัน 5 ในการให้อภัย
การสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างโดยใช้การรับรู้ที่ผิดปกติ MHRI
ขนาด / คำตอบที่ 16 เมื่อเทียบกับหูอื้อผู้ประสบภัย
71% รายงานกลยุทธ์รับมือ หกรายงานกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพโดยทั้งสองกลุ่ม: พูดคุยกับ
ใครสักคนฮัมเพลง, ดูทีวี, ฟังเพลงโดยมุ่งเน้น / จดจ่ออยู่กับบางสิ่งบางอย่าง
. และการทำซ้ำหมายเลข subvocally ตะโกนเสียงที่จะหยุดการเป็นอย่างน้อยที่มีประสิทธิภาพ
ซิงห์และอัล (2003) 75 ผู้ป่วยนอก (อินเดีย) / ICD-10 โรคจิตเภท N2 ปีเจ็บป่วย
ระยะเวลา / ปัจจุบันหรือที่ผ่านมา (3 เดือน) ภาพหลอน
ทางคลินิกที่มีเสถียรภาพเป็นเวลา 3 เดือน.
ใช้ Thurm และ Hafner ของ (1987) ให้สัมภาษณ์ / แบ่งออกเป็นสี่
กลุ่มเบื้องต้นของ มาร์ตอัล (1994).
ค่าเฉลี่ยของสี่กลยุทธ์การรับรอง กลุ่มกลยุทธ์รับมือช่วยที่กำลังมองหา
ที่ถูกใช้บ่อยที่สุดตามด้วยผัน, การแก้ปัญหาและการหลีกเลี่ยง.
ความรุนแรงอาการประสาทหลอนและกลยุทธ์การแก้ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความทุกข์.
ลี et al, (2004) 20 ผู้ป่วย (สิงคโปร์) / โรคจิตเภท DSM-IV และประวัติศาสตร์ของการ
จิตบำบัด / ภาพหลอนได้ยินคำสั่งอย่างน้อยหนึ่งครั้งใน
6 เดือนที่ผ่านมา
ให้สัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างมอบให้กับผู้ป่วยที่รายงาน 100 เสียงในการระบุ
เหล่านั้น (n = 53) ที่มีคำสั่ง ภาพหลอน (CHS) / หนึ่งกลยุทธ์รับมือ
บันทึกไว้สำหรับผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง (n = 20)
กลวิธีการเผชิญปัญหาใช้การสวดมนต์ (25% ของ subsample), ยา, ฟังเพลง
คิดเกี่ยวกับสิ่งอื่นพูดคุยกับคนนอนหลับ ทำงานบ้านใส่ผ้าฝ้าย
ผ้าขนสัตว์ / นิ้วมือในหูและไปที่ชายหาด.
Tsai และ Ku (2005) 200 ผู้ป่วยไม่เฉียบพลัน (ไต้หวัน) / โรคจิตเภท DSM-IV / ทุกวัน
เสียงเป็นเวลาอย่างน้อย 6 เดือนบวกผู้ป่วยขั้นต่ำ
เข้าพัก 3 เดือน
รายงานตนเองและแบบสอบถามกึ่งโครงสร้างการพัฒนาโดย
ผู้เขียน ถาม 3 กลยุทธ์การจัดการตัวเองให้มากที่สุด
หลอนบ่อย / กลยุทธ์จัดโดยฉันทามติเป็น
ทางสรีรวิทยา (การลดหรือเพิ่มการกระตุ้น); องค์ความรู้
(เฉพาะที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการทางจิต); พฤติกรรม (พฤติกรรมที่เปลี่ยน)
36 กลยุทธ์การจัดการตนเองระบุ กลยุทธ์การรายงานที่พบบ่อยที่สุดคือ
ไม่สนใจพวกเขา (n = 155) ปิดหู (n = 55) และดูทีวี (n = 37) กลยุทธ์พฤติกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

falloon ทัลบอต ( 1981 )

และ 40 ชุมชนที่อาศัยอยู่ ( USA ) .
จิตเภท / ทุกวัน ภาพหลอนสำหรับ n12 เดือน
สัมภาษณ์หลายกว่า 6 เดือน / เปิดสิ้นสุดการตอบสนอง
เกี่ยวกับกลยุทธ์ลับ ( วิธี unstated ) .
ทั้งหมดรายงานการเผชิญปัญหา แบ่งเป็น 16 ประเภท และ 3 รูปแบบ : พฤติกรรม
ทางสรีรวิทยาหรือการรับรู้ 1 กลยุทธ์จากแต่ละกระทู้ที่ถูกใช้โดย 73 %
ramanathan ( 1984 ) 30 ผู้ป่วยนอก ( อินเดีย ) / feighner เกณฑ์ / เกิดภาพหลอนใน 24 ชั่วโมง

ก่อนหน้านี้ให้สัมภาษณ์กับครอบครัว / เผชิญปัญหาคะแนน 6 theoreticallyderived
เผชิญรูปแบบจากเรย์ et al . ( 1982 ) ; ประโยชน์ของแนวคิดในการลดเสียงรบกวนหรือ

รายงานทั้งหมดมีคะแนนการเผชิญปัญหา ข้อมูลเกี่ยวกับกลยุทธ์ที่เฉพาะเจาะจงรายงานไม่ได้ ผู้ป่วยสามารถแบ่งตามลักษณะการเผชิญ
.ผู้ที่ใช้น้อยกว่ารูปแบบนี่ดีกว่า ความแตกต่างบางอย่างใน
ประสิทธิผลทั่วกลยุทธ์ เช่น ตนเองฟุ้งซ่านเป็นประโยชน์ การรุกรานไม่ได้ .
คาร์ ( 1988 ) 28 ชุมชนที่อาศัยอยู่ ( subsample ของคาร์ และ katsikitis ( 1987 )
ใครรายงานภาพหลอนกลยุทธ์เพิ่มเติมหลักรับมือ
ตรวจสอบ ) ( ออสเตรเลีย ) / แพทย์วินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภท /
:
อาการในรอบ 12 เดือนที่ผ่านมาสอบถาม / กลยุทธ์ทุกอาการ
แบ่งออกเป็น 5 ประเภทหลัก ( &ประเภทย่อย )

ตามสามัญชนชัดเจน พฤติกรรมเปลี่ยน และควบคุมการคิดบ่อยกว่าการทางการแพทย์
หรืออาการ . และการปรับ maladaptive สังเกตทั้งในบุคคลเดียวกัน
o'sullivan ( 1994 ) 40 คลังยาคลินิกผู้เข้าร่วมประชุม ( UK ) ไฟล์ :
/ การวินิจฉัยโรคจิตเภท ( n = 32 ) , schizoaffective ( n = 3 ) ,
( n = 5 ) / 73 % ได้ยินเสียงในช่วง 12 เดือน

สอบถามรวมทั้งการตรวจสอบ ( คาร์& katsikitis , 1987 ) การวิเคราะห์ตัวประกอบ 13 บ่อยที่สุด

39 / 40 รายงานกลยุทธ์ coping กลยุทธ์ กลยุทธ์ทั่วไป : บอกเสียงออกไปแสวงหา
บริษัท , ใช้ยา ปัจจัยที่ใช้หวังหมั้น ; เรื่อยๆสิ้นคิด