Dear Aunt Andrea,I'm writing to you

Dear Aunt Andrea,
I'm writing to you because I don't know who to ask for advice. I read your column every week,and I think that you give very good advice. It's obvious what you really understand the problems that teenagers have. My problem is quite simple, but it's ruining my life. I don't get along with my parents. They are driving me nuts! I have tried to please them, but they never seem satisfied with what I do. Sometimes it gets so bad at home that I feel like walking out on them. I'm doing well in school, so that isn't the problem.

I really don't know who is to blame, but I always seem to be arguing with them. I can'y do anything right. I wish they would leave me alone. Whenever I go out they're really nosy, They want to know who I am going to when they go out!

Last night I stormed off because they were in my private life. I've been going out with my boyfriend for three months, and everything was fine, apart from my parents, that is!

When we're on speaking terms, everything is fine, but wen we argue, they won't even let me talk to him on the phone! My boyfriend soon got sick of this, and he dumped me! Imagine losing your
boyfriend because of your parents! I wish I hadn't told them about him!

Sometimes I wish I was an orphan! I do love my parents, don't get me wrong, but I don't know what I should do to make the situation at home bearable. I can't go on like this. Please help me. I don't know what to do!

Sincerely,
Desperate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักป้า Andreaผมเขียนให้คุณ เพราะฉันไม่รู้ที่ขอคำแนะนำ อ่านคอลัมน์ของคุณทุกสัปดาห์ และฉันคิดว่า คุณให้คำแนะนำดีมาก เป็นที่ชัดเจนว่าคุณจริง ๆ เข้าใจปัญหาที่วัยรุ่นมีการ ปัญหาของการค่อนข้างง่าย แต่มันเป็นการทำลายชีวิต ฉันไม่ได้รับพร้อมกับพ่อ พวกเขามีการขับรถฉันถั่ว ฉันได้ลองใจพวกเขา แต่พวกเขาไม่เคยดูเหมือนพอใจกับสิ่งที่ฉันทำ บางครั้งมันจะเลวที่ว่า ฉันรู้สึกอยากเดินออกได้ ฉันทำดีในโรงเรียน เพื่อที่ไม่ใช่ปัญหาฉันจริง ๆ ไม่รู้ว่าใครเป็นโทษ แต่ฉันเสมอดูเหมือนจะได้โต้เถียงกับพวกเขา ผม can'y ทำสิ่งที่ถูกต้อง ต้องพวกเขาจะปล่อยให้ฉันคนเดียว เมื่อไปหาพวกเขากำลังจริง ๆ nosy พวกเขาต้องการทราบที่ฉันจะไปเมื่อพวกเขาออกไปเมื่อคืนฉัน stormed ออก เพราะในชีวิตส่วนตัว ผมได้แล้วออกไปกับแฟนของฉันสามเดือน และราคาไม่แพง จากพ่อ นั่นคือเมื่อเราพูดคำ พนง แต่เราทะเลาะเหวิน พวกเขาไม่แม้แต่ผมคุยกับเขาทางโทรศัพท์ แฟนของฉันเร็ว ๆ นี้มีป่วยนี้ และเขา dumped ฉัน แพ้จินตนาการของคุณ แฟนเนื่องจากพ่อแม่ของคุณ ฉันต้องการฉันไม่ได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับเขาบางครั้งผมต้องผมเฟิน ผมรักพ่อ ตื้น แต่ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันควรทำให้สถานการณ์ที่บ้านเจ็บ ฉันไม่สามารถไปในนี้ โปรดช่วยฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ขอแสดงความนับถือหมดหวัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รักป้าแอนเดรีย
ฉันเขียนถึงคุณ เพราะไม่รู้จะถามใคร เพื่อขอคำแนะนำ ผมได้อ่านคอลัมน์ของคุณทุกสัปดาห์ และฉันคิดว่า เธอให้คำแนะนำที่ดีมาก มันเห็นได้ชัดว่าคุณเข้าใจจริงๆ ปัญหาที่วัยรุ่นมี ปัญหาของผมคือค่อนข้างง่าย แต่มันทำลายชีวิตฉัน ผมไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ พวกเขาจะขับรถฉันถั่ว ! ฉันได้พยายามที่จะช่วยเขาแต่พวกเขาไม่เคยดูเหมือนจะพอใจกับสิ่งที่ผมทำ บางครั้งมันก็ไม่ดี ที่บ้านผมรู้สึกอยากเดินออกไปจากพวกเขา ฉันทำได้ดีในโรงเรียน ดังนั้นไม่ใช่ปัญหา

จริงๆ ไม่รู้จะไปโทษใคร แต่ฉันเสมอดูเหมือนจะเถียงกับพวกเขา ผม can'y ทำอะไรถูก ฉันต้องการที่พวกเขาจะทิ้งฉันไว้คนเดียว เมื่อใดก็ตามที่ฉันไปก็สอดรู้สอดเห็นพวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าฉันจะเมื่อพวกเขาออกไป !

เมื่อคืนฉันก็โกรธขึ้นมา เพราะมันเป็นชีวิตส่วนตัวของฉัน ผมคบกับแฟนมา 3 เดือนแล้ว ทุกอย่างปกติดี นอกจากพ่อแม่ นั่นคือ

เมื่อเรากำลังพูดกัน ทุกอย่างปกติ แต่ Wen เราเถียง ทั้งๆที่พวกเขาไม่ได้ให้ฉันคุยกับเขาทางโทรศัพท์ ! แฟนๆเบื่อนี้เขาทิ้งฉัน ลองนึกภาพการสูญเสียแฟนของคุณ
เพราะพ่อแม่ของคุณ ฉันหวังว่าฉันยังไม่ได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับเขา

บางครั้งฉันหวังว่าฉันเป็นเด็กกำพร้า ! ฉันรักพ่อแม่ของฉัน อย่าเข้าใจผมผิด แต่ผมก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงเพื่อให้สถานการณ์ที่บ้าน พอทนได้ ฉันไปแบบนี้ไม่ได้นะ ช่วยผมด้วยครับ ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไง !




ความปรารถนาอย่างจริงใจ