เช้านี้ที่คอนโด ตื่นมากำลังจะเดินออ

เช้านี้ที่คอนโด ตื่นมากำลังจะเดินออกไปเก็บผ้าที่ระเบียง ยังสะลึมสะลือ เห็นอะไรดุ๊กดิ๊กๆเลื้อยอยู่ที่พื้นระเบียงห้อง รีบถ่างตาดูด้วยความตกใจสุดขีด เหี้ยยยย! งูเขียวหางไหม้ตัวใหญ่มาก คือเป็นคนกลัวงูมากๆ ในใจคิดอยู่ว่า "เห้ย! ทำไงดีวะ ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี" ตั้งสติได้ วิ่งไปเคาะประตูห้องของเพื่อนที่อยู่ติดกัน
Me : เห้ยตื่นๆๆ
(เรียกอยู่สักพัก มันก็เปิดประตูออกมา)
Friend : อะไรของมึงว้าาาา เรียกยังกะเหี้ยบุกเข้าห้องมึงงั้นแหล่ะ
Me : ไม่ใช่เหี้ย แต่เป็น งู!
Friend : เห้ย!!!
Me : ไม่ต้องเห้ยแล้ว มาช่วยกูหน่อย
Friend : (วิ่งกลับเข้าห้องไปหยิบไม้กวาด แล้วเดินออกมาพร้อมความมั่นใจ 100% แล้วพูดว่า) กูคือ Hero ของมึง มึงไม่ต้องกลัวเพื่อน

พอเข้ามาเจอไอ้งูที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมา มันกำลังมีความสุขกับพื้นที่ใหม่ของมัน มันเลื้อยไปทั่วระเบียงราวกับว่า นี่คืออาณาจักรใหม่ที่กูจะครอบครอง

Friend : เหี้ย! ตัวใหญ่ชิบหาย กูนึกว่าตัวเล็กๆ ทำไงดีวะ?
Me : มึงก็รีบๆเอาด้ามไม้กวาดเขี่ยมันออกไปสิ เดี๋ยวมันก็ตกใจหนีไปเองแหล่ะ
Friend : มึงคิดได้ซะขนาดนี้ ทำไมมึงไม่ทำเองล่ะวะ?
(มัวแต่เถียงกัน งูเลื้อยลงไปห้องชั้นล่างแล้ว)
Friend : เอ้า! เห็นมั้ย มันไปแล้ว กลัวไม่เข้าท่า (มือสั่น)
Me : มึงไม่กลัวเลยใช่มั้ย ที่มือมึงสั่น คือมึงไม่กลัวใช่มั้ย?
Friend : กลัวอะไรวะ? มันกัดไม่ตายหรอก
Me : หมายถึงกูไม่ตายอ่ะเหรอ?
Friend : หมายถึงมันอ่ะไม่ตาย แต่มึงอ่ะ ตาย!
Me : อีเลว.....ไม่ใช่ Hero ของกูแล้วมึงอ่ะ กลับห้องไปเลย!
Friend : (เดินมาถึงหน้าห้อง เงยหน้ามองดูเลขที่ประตูห้อง) กูรู้ละ งวดนี้กูทุ่มสุดตัว
Me : เหี้ยยยยยยย
Friend : 555555555 อีก 2 วันกูจะรวย

(ในรูปมันเลื้อยลงมาถึงลานจอดรถ ไปจ๊ะเอ๋มันอีกทีที่ลานจอดรถ บ้าเอ้ย! ใจหายใจคว่ำ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้านี้ที่คอนโดตื่นมากำลังจะเดินออกไปเก็บผ้าที่ระเบียงยังสะลึมสะลือเห็นอะไรดุ๊กดิ๊กๆเลื้อยอยู่ที่พื้นระเบียงห้องรีบถ่างตาดูด้วยความตกใจสุดขีดเหี้ยยยย งูเขียวหางไหม้ตัวใหญ่มากคือเป็นคนกลัวงูมาก ๆ ในใจคิดอยู่ว่า "เห้ย วิ่งไปเคาะประตูห้องของเพื่อนที่อยู่ติดกันตั้งสติได้ทำไงดีวะทำไงดีทำไงดีทำไงดี"
ฉัน: เห้ยตื่นๆ ๆ
(เรียกอยู่สักพัก มันก็เปิดประตูออกมา)
เพื่อน: อะไรของมึงว้าาาาเรียกยังกะเหี้ยบุกเข้าห้องมึงงั้นแหล่ะ
ฉัน: ไม่ใช่เหี้ยแต่เป็นงู!
เพื่อน: เห้ย!!!
ฉัน: ไม่ต้องเห้ยแล้วมาช่วยกูหน่อย
เพื่อน: ฮีโร่ (วิ่งกลับเข้าห้องไปหยิบไม้กวาดแล้วเดินออกมาพร้อมความมั่นใจแล้วพูดว่า 100%) กูคือของมึงมึงไม่ต้องกลัวเพื่อน

พอเข้ามาเจอไอ้งูที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมามันกำลังมีความสุขกับพื้นที่ใหม่ของมันมันเลื้อยไปทั่วระเบียงราวกับว่านี่คืออาณาจักรใหม่ที่กูจะครอบครอง

เพื่อน: เหี้ย ตัวใหญ่ชิบหายกูนึกว่าตัวเล็ก ๆ ทำไงดีวะ?
ฉัน: มึงก็รีบๆเอาด้ามไม้กวาดเขี่ยมันออกไปสิเดี๋ยวมันก็ตกใจหนีไปเองแหล่ะ
เพื่อน: มึงคิดได้ซะขนาดนี้ทำไมมึงไม่ทำเองล่ะวะ?
(มัวแต่เถียงกัน งูเลื้อยลงไปห้องชั้นล่างแล้ว)
เพื่อน: เอ้า เห็นมั้ยมันไปแล้วกลัวไม่เข้าท่า (มือสั่น)
ฉัน: มึงไม่กลัวเลยใช่มั้ยที่มือมึงสั่นคือมึงไม่กลัวใช่มั้ย?
เพื่อน: กลัวอะไรวะ มันกัดไม่ตายหรอก
ฉัน: หมายถึงกูไม่ตายอ่ะเหรอ?
เพื่อน: หมายถึงมันอ่ะไม่ตายแต่มึงอ่ะตาย!
ฉัน: อีเลว...ไม่ใช่ฮีโร่ของกูแล้วมึงอ่ะกลับห้องไปเลย!
เพื่อน: งวดนี้กูทุ่มสุดตัวกูรู้ละ (เดินมาถึงหน้าห้องเงยหน้ามองดูเลขที่ประตูห้อง)
ฉัน: เหี้ยยยยยยย
เพื่อน: 555555555 อีก 2 วันกูจะรวย

(ในรูปมันเลื้อยลงมาถึงลานจอดรถไปจ๊ะเอ๋มันอีกทีที่ลานจอดรถบ้าเอ้ย! ใจหายใจคว่ำ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้านี้ที่คอนโด ยังสะลึมสะลือ รีบถ่างตาดูด้วยความตกใจสุดขีดเหี้ยยยย! งูเขียวหางไหม้ตัวใหญ่มากคือเป็นคนกลัวงูมาก ๆ ในใจคิดอยู่ว่า "เห้ย! ทำไงดีวะทำไงดีทำไงดีทำไงดี" ตั้งสติได้
: เห้ยตื่น ๆ ๆ
(เรียกอยู่สักออกมาพักมันก็เปิดประตู)
เพื่อน: อะไรของมึงว้าาาา
: ไม่ใช่เหี้ย แต่เป็นงู!
เพื่อน: เห้ย!
ฉัน: ไม่ต้องเห้ยแล้วมาช่วยกูหน่อย
เพื่อน: (วิ่งกลับเข้าห้องไปหยิบไม้กวาดแล้วเดินออกมาพร้อมความมั่นใจ 100% แล้วพูดว่า) กูคือ พระเอกของมึง มันเลื้อยไปทั่วระเบียงราวกับว่า : เหี้ย! ตัวใหญ่ชิบหายกูนึกว่าตัวเล็ก ๆ ทำไงดีวะ? ฉัน: เดี๋ยวมันก็ตกใจหนีไปเองแหล่ะเพื่อน: มึงคิดได้ซะขนาดนี้ งูล่างแล้ว) เลื้อยลงไปห้องชั้นเพื่อน: เอ้า! เห็นมั้ยมันไปแล้วกลัวไม่เข้าท่า (มือสั่น) ? ฉัน: มึงไม่กลัวเลยใช่มั้ยที่มือมึงสั่นคือมึงไม่กลัวใช่มั้ยเพื่อน: กลัวอะไรวะ? มันกัดไม่ตายหรอก? ฉัน: หมายถึงกูไม่ตายอ่ะเหรอเพื่อน: หมายถึงมันอ่ะไม่ตาย แต่มึงอ่ะตายฉัน: อีเลว ..... ไม่ใช่ฮีโร่ของกูแล้วมึงอ่ะกลับห้องไปเลย! เพื่อน: (เดินมาถึงหน้าห้องเงยหน้ามองดูเลขที่ประตูห้อง) กูรู้ละงวดนี้กูทุ่มสุดตัวฉัน: เหี้ยยยยยยยเพื่อน: 555555555 อีก 2 ไปจ๊ะเอ๋มันอีกทีที่ลานจอดรถบ้าเอ้ย! ใจหายใจคว่ำ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้านี้ที่คอนโดตื่นมากำลังจะเดินออกไปเก็บผ้าที่ระเบียงยังสะลึมสะลือเห็นอะไรดุ๊กดิ๊กๆเลื้อยอยู่ที่พื้นระเบียงห้องรีบถ่างตาดูด้วยความตกใจสุดขีดเหี้ยยยย !งูเขียวหางไหม้ตัวใหญ่มากคือเป็นคนกลัวงูมากๆในใจคิดอยู่ว่า " เห้ย ! ทำไงดีวะทำไงดีทำไงดีทำไงดี " ตั้งสติได้วิ่งไปเคาะประตูห้องของเพื่อนที่อยู่ติดกัน
ฉัน : เห้ยตื่นๆๆ
( เรียกอยู่สักพักมันก็เปิดประตูออกมา )
เพื่อน :อะไรของมึงว้าาาาเรียกยังกะเหี้ยบุกเข้าห้องมึงงั้นแหล่ะ
ฉัน : ไม่ใช่เหี้ยแต่เป็นงู !
เพื่อน : เห้ย ! ! ! ! ! ! ! !
ผม : เพื่อนไม่ต้องเห้ยแล้วมาช่วยกูหน่อย
:( วิ่งกลับเข้าห้องไปหยิบไม้กวาดแล้วเดินออกมาพร้อมความมั่นใจ 100% แล้วพูดว่า ) กูคือพระเอกของมึงมึงไม่ต้องกลัวเพื่อน

เพื่อนพอเข้ามาเจอไอ้งูที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมามันกำลังมีความสุขกับพื้นที่ใหม่ของมันมันเลื้อยไปทั่วระเบียงราวกับว่านี่คืออาณาจักรใหม่ที่กูจะครอบครอง

: เหี้ย ! ตัวใหญ่ชิบหายกูนึกว่าตัวเล็กๆทำไงดีวะ ?
ฉัน :เพื่อนมึงก็รีบๆเอาด้ามไม้กวาดเขี่ยมันออกไปสิเดี๋ยวมันก็ตกใจหนีไปเองแหล่ะ
: มึงคิดได้ซะขนาดนี้ทำไมมึงไม่ทำเองล่ะวะ ?

( มัวแต่เถียงกันงูเลื้อยลงไปห้องชั้นล่างแล้ว ) เพื่อน : เอ้า !เห็นมั้ยมันไปแล้วกลัวไม่เข้าท่า ( มือสั่น )
ฉัน : มึงไม่กลัวเลยใช่มั้ยที่มือมึงสั่นคือมึงไม่กลัวใช่มั้ย ?
เพื่อน : กลัวอะไรวะ ? มันกัดไม่ตายหรอก
ฉัน : หมายถึงกูไม่ตายอ่ะเหรอ ?
เพื่อน : หมายถึงมันอ่ะไม่ตายแต่มึงอ่ะตาย !
ฉัน :. . . . . . อีเลวไม่ใช่พระเอกของกูแล้วมึงอ่ะกลับห้องไปเลย ! เพื่อน : (
เดินมาถึงหน้าห้องเงยหน้ามองดูเลขที่ประตูห้อง ) กูรู้ละงวดนี้กูทุ่มสุดตัว
ฉัน : เพื่อนเหี้ยยยยยยย
: เท่าไหร่ก็อีก 2 วันกูจะรวย

( ในรูปมันเลื้อยลงมาถึงลานจอดรถไปจ๊ะเอ๋มันอีกทีที่ลานจอดรถบ้าเอ้ย ! ใจหายใจคว่ำ )