Spirit Severing PillA voice transmi

Spirit Severing Pill

A voice transmitted into Meng Hao’s will. “Grandmaster Meng, this is Yan Song…. Fellow Daoist Meng, after we parted that day, I continued to think about everything that happened, and couldn’t help but feel that something was fishy about Zhou Dekun…. He’s already been sent to the Western Desert, though, so there’s nothing I can do to corroborate my theory. Fellow Daoist Meng, I actually came here today to look for you. This isn’t my actual body, it’s just a sliver of my will.

“Fellow Daoist, I very much admire your Dao of alchemy and, well… this is not the time for a long discussion. I’ll just say two more things. With your skill in the Dao of alchemy, we can talk about the Spirit Severing Pill! If you’re interested, then meet with me three days from now in the east of the city, and we can discuss it at length.”

Meng Hao’s eyes glittered as the voice suddenly disappeared. Outside the city, the miserable cries slowly began to fade away. Only a few Cultivators had managed to escape from the effects of the secret technique; most had been transformed into withered corpses.

Meng Hao slowly removed his will from the Thorn Rampart trunk, leaving behind only a tiny connection. He caused the rest of the thorns that filled the city to gradually shrink back. Now, the main trunk was even more prominently visible.

The wail of war bugles could be heard in the air; this particular Western Desert and Black Lands Palace attack group had no choice but to retreat. The war was not over. The forces of the Black Lands Palace and the Western Desert were reduced, however, off in the distance, the sky was filled with prismatic beams of light.

It was no longer night; morning was approaching. Everyone in the city was exhausted. Amidst the rare silence, Meng Hao rose to his feet as the four Grand Elders approached.

They looked haggard, and Third and Fourth Elders were injured. They stood in front of Meng Hao, looking him over with complex expressions.

After a long moment, First Elder slowly said, “The Thorn Rampart will live for one month. We should be safe during that time. The four of us will do the best we can to finish the Frigid Snow Larva.” He gave Meng Hao a deep look, then turned and left.

The other Elders looked at him without speaking and then walked off. The old woman looked back at Meng Hao as she departed, but held her tongue.

The surviving members of the Frigid Snow Clan dispersed to make repairs to the city and spell formations. They had a month of time in which there would be relative safety, but there were many things that needed to be repaired.

Everyone was exhausted. After injuries were tended to, there were still mental scars. Most of the Cultivators sat cross-legged in meditation, making the city very quiet.

The newly arrived force from the Western Desert bolstered the enemy forces into the thousands. However, they did not attack, but rather spread out, forming a complete blockade around Holy Snow City.

Meng Hao was also exhausted. As he walked through the city, the Cultivators he encountered all looked at him with expressions of awe. They would bow to him with lowered eyes, not even daring to meet his gaze.

The appearance of the Thorn Rampart caused everyone to view Meng Hao as a representation of terror. Despite his status as a Grandmaster, this fear was incapable of being dispelled.

The Frigid Snow Clan members also looked at him with looks of intense veneration. Essentially, Meng Hao had single-handedly secured victory in the battle. Without him there, Holy Snow City would be nothing but smoldering wreckage now.

Based on the various battle achievements secured in the fight against the Black Lands Palace, the Frigid Snow Clan distributed magical treasures to the forces within the city. Large amounts of Cultivators converged on a palace near the city center, where the records of battle achievements were kept and rewards distributed.

Meng Hao was tired, but seeing the palace on his way back to his courtyard, he changed course and headed over.

The area was quite bustling, with Cultivators coming in and out. The hundred or so people that Meng Hao saw made this place seem a lot more packed than the empty areas in the rest of the city.

As soon as Meng Hao entered, people spotted him, and soon everyone was looking at him, hearts trembling. Without even thinking about it, they bowed their heads and clasped hands, unable to cover up the awe on their faces.

“Grandmaster Meng….”

“Greetings, Grandmaster Meng!”

Meng Hao nodded, walking past the groups of people until he stood before a pillar of light in the middle of the main hall. The pillar was illusory, and inside could be seen lists of names. Next to each name was a number.

These were the battle achievements accrued during the defense of the city. The rewards one could receive depended on how many enemies they had slain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิญญาณ Severing ยาเสียงที่ส่งเข้าเมงเฮาจะ "เมง grandmaster นี่คือเพลงยัน... เพื่อน Daoist ง หลังจากที่เราแยกวันนั้น ฉันยังคงคิดถึงทุกอย่างที่เกิดขึ้น และไม่สามารถช่วยแต่รู้สึกว่า บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับโจว Dekun คาว ... เขาถูกส่งไปทะเลทรายตะวันตก ว่า จึงไม่มีอะไรสามารถ corroborate ทฤษฎีของผม เพื่อน Daoist ง จริงมาที่นี่วันนี้หาคุณ นี่ไม่ใช่ร่างกายของฉันจริง มันเป็นเพียงเศษไม้ของฉันจะ"เพื่อน Daoist มากครับโดดเด่นของคุณ Dao ของขลังและ ดี...นี่ไม่ใช่เวลาสำหรับการสนทนาที่ยาวขึ้น นอกจากนี้ผมเพียงจะบอกว่า สองสิ่งที่เพิ่มเติม กับทักษะของคุณในดาวของขลัง เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับยา Severing วิญญาณ ถ้าคุณสนใจ แล้ว พบกับผมสามวันจากด้านตะวันออกของเมืองนี้ และเราสามารถสนทนาที่มีความยาว"เมงเฮาตาแวววาวเสียงหายไป นอกเมือง ร้องไห้เศร้าหมองช้าเริ่มจางหายไป มีจัดการเฉพาะกี่เครื่องพรวนดินเพื่อหนีจากผลกระทบของเทคนิคลับ ส่วนใหญ่มีการกลายเป็นศพเหี่ยวเฮา เมงช้าเอาพระองค์จากลำตัวเชิงเนินหนาม ทิ้งเฉพาะการเชื่อมต่อที่เล็ก ๆ ออก เขาเกิดจากส่วนเหลือของหนามที่เมืองจะค่อย ๆ หดตัวกลับ ตอนนี้ ลำตัวหลักคือมองเห็นได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้นสามารถได้ยินเสียงครวญครางของสงคราม bugles ในอากาศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทะเลทรายตะวันตกและพระราชวังที่ดินดำโจมตีกลุ่มนี้ก็ถอยร่น สงครามยังไม่จบ กองกำลังของพระราชวังที่ดินดำและทะเลทรายตะวันตกลดลง แต่ ปิดระยะ ท้องฟ้าเต็มไป ด้วยคานเดอะวันแสงมันก็ไม่คืนอีกต่อไป ใกล้เช้า ทุกคนในเมืองก็หมด ท่ามกลางความเงียบหายาก เมงเฮากุหลาบเพื่อเท้าของเขาเป็นผู้สูงอายุแกสี่ทาบทามพวกเขาดู haggard และที่สาม และสี่ผู้สูงอายุได้รับบาดเจ็บ พวกเขายืนอยู่หน้าเมงเฮา มองเขาผ่านกับนิพจน์ที่ซับซ้อนหลังจากช่วงยาว แรกพี่ช้ากล่าวว่า "เชิงเนินหนามจะอยู่หนึ่งเดือน เราควรจะปลอดภัยในช่วงเวลานั้น สี่เราจะทำดีสุดที่เราสามารถให้ตัวอ่อนหิมะหนาว" เขาให้เฮาเมงดูลึก เปิด แล้วด้านซ้ายผู้สูงอายุมองไปที่เขาโดยไม่ต้องพูด แล้วเดินออก หญิงชรามองไปที่เฮาเมงเธอออก แต่จัดขึ้นลิ้นของเธอสมาชิกรอดตายในกองทัพหิมะหนาวกระจายเพื่อทำการซ่อมแซมการก่อตัวของเมืองและสะกด พวกเขาเดือนของเวลาซึ่งจะมีความปลอดภัยของญาติ แต่มีหลายสิ่งที่จำเป็นในการซ่อมแซมทุกคนก็หมด หลังจากที่บาดเจ็บมีแนวโน้มที่จะ มีรอยแผลเป็นที่ยังจิต ส่วนใหญ่ของเครื่องพรวนดินที่นั่งไขว่ห้างนั่งสมาธิ ทำให้เมืองเงียบมากแรงมาใหม่จากทะเลทรายตะวันตกกำลังข้าศึกนับพันรับการสนับสนุน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่โจมตีไม่ แต่แทนที่จะ กระจายออก ปิดล้อมสมบูรณ์การขึ้นรูปศักดิ์สิทธิ์เมืองหิมะเมงเฮาก็หมด ขณะที่เขาเดินผ่านเมือง เครื่องพรวนดินที่เขาพบทั้งหมดมองไปที่เขา ด้วยนิพจน์ของความกลัว พวกเขาจะน้อมเขาตาต่ำลง ความกล้าหาญไม่แม้จะพบกับสายตาของเขาลักษณะของเชิงเนินหนามเกิดทุกคนไปดูเมงเฮาเป็นตัวแทนของความหวาดกลัว แม้สถานะของเขาเป็น Grandmaster ความกลัวนี้คือความสามารถในการยกเลิกผลสมาชิกแคลนหิมะหนาวยังมองไปที่เขา มีลักษณะของความรุนแรงเคารพ หลัก เมงเฮามีชัยปลอดภัยชัยชนะในการรบ โดยไม่มีเขา เมืองหิมะบริสุทธิ์จะมีอะไรแต่คุกรุ่นดสมุทรศาสตร์ตอนนี้จากการรบต่าง ๆ มีความปลอดภัยในการต่อสู้กับพระราชวังที่ดินดำ กองทัพหิมะหนาวแจกจ่ายสมบัติขลังพลังภายในเมือง จำนวนมากของเครื่องพรวนดินรวมวังใกล้เมือง ที่ระเบียนของการรบถูกเก็บไว้และแจกจ่ายรางวัลเมงเฮาก็เหนื่อย แต่เห็นพระราชวังในทางของเขากลับไปที่ลานของเขา เขาเปลี่ยนหลักสูตร และหัวมากกว่าพื้นที่ก็ค่อนข้างคึกคักไป ด้วยเครื่องพรวนดินและออกมา ร้อย หรือดังนั้นคนที่เห็นเมงเฮาทำสถานที่แห่งนี้ดูเหมือน มากขึ้นบรรจุมากกว่าพื้นที่ว่างในส่วนเหลือของเมืองเป็นเมงเฮาใส่ คนส่องเขา และเร็ว ๆ นี้ ทุกคนกำลังมองเขา หัวใจสั่น โดยไม่คิดเกี่ยวกับมัน พวกเขาโค้งคำนับหัวของพวกเขา และ clasped ไม่สามารถปกปิดความกลัวบนใบหน้า มือ"เม้ง grandmaster...""ทักทาย Grandmaster Meng"เฮา เมงเลยต้อง เดินผ่านมาในกลุ่มคนจนยืนก่อนเสาไฟอยู่กลางห้องโถงใหญ่ เสาหลักเป็นจริง และภายในอาจจะเห็นรายชื่อ ถัดจากแต่ละชื่อเป็นตัวเลขรบที่ค้างรับไว้ระหว่างการป้องกันของเมืองเหล่านี้ได้ รางวัลที่หนึ่งสามารถรับ depended บนจำนวนศัตรูพวกเขาเถลิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิญญาณสั้ยาเสียงส่งเข้าเม้งเฮาประสงค์ของ "แกรนด์มาสเตอร์เม้งนี้เป็นเพลงยัน ... เพื่อน Daoist เม้งหลังจากที่เราแยกกันวันนั้นผมยังคงคิดเกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นและไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่ามีบางอย่างเกี่ยวกับโจวคาว Dekun ... เขาถูกส่งไปยังทะเลทรายตะวันตกแม้ว่าดังนั้นไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เพื่อยืนยันทฤษฎีของฉัน เพื่อน Daoist เม้งที่จริงผมมาที่นี่ในวันนี้ที่จะมองหาคุณ นี้ไม่ได้เกิดขึ้นจริงร่างกายของฉันมันเป็นเพียงเศษไม้จากเจตจำนงของฉัน. "เพื่อนร่วม Daoist ผมมากชื่นชมดาวของคุณของการเล่นแร่แปรธาตุและดี ... นี่ไม่ใช่เวลาสำหรับการอภิปรายยาว ฉันเพียงแค่จะบอกว่าสองสิ่งที่มากขึ้น ด้วยความสามารถของคุณในดาวของการเล่นแร่แปรธาตุเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับวิญญาณสั้ยา! หากคุณสนใจแล้วพบกับเราได้สามวันจากนี้ไปในทางทิศตะวันออกของเมืองและเราสามารถพูดคุยได้ที่มีความยาว. " ตาเม้งเฮาส์ glittered เป็นเสียงก็หายไป นอกเมืองเสียงร้องอนาถอย่างช้า ๆ เริ่มจะจางหายไป เพียงไม่กี่พรวนดินมีการจัดการที่จะหลบหนีจากผลกระทบของเทคนิคลับ; ส่วนใหญ่ได้รับการเปลี่ยนเป็นศพเหี่ยว. เม้งเฮาช้าลบออกความประสงค์ของเขาจากลำต้น ธ อร์นเทินทิ้งไว้ข้างหลังเพียงเชื่อมต่อเล็ก ๆ เขาเกิดจากส่วนที่เหลือของหนามที่เต็มไปเมืองจะค่อยๆหดกลับ ตอนนี้ลำต้นหลักก็ยิ่งมองเห็นได้อย่างเด่นชัด. ครวญครางของหาญสงครามอาจจะได้ยินในอากาศ; โดยเฉพาะอย่างยิ่งทะเลทรายตะวันตกและที่ดินดำกลุ่มวังการโจมตีครั้งนี้ไม่มีทางเลือก แต่ต้องล่าถอย สงครามยังไม่จบ กองกำลังของดินแดนสีดำวังและทะเลทรายตะวันตกลดลง แต่ออกไปในระยะทางที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยคานเหลี่ยมของแสง. มันก็ไม่ได้คืนอีกต่อไป; ตอนเช้าถูกใกล้ ทุกคนในเมืองได้หมด ท่ามกลางความเงียบที่หายากเม้งเฮาลุกขึ้นไปที่เท้าของเขาเป็นสี่แกรนด์สูงอายุเข้าหา. พวกเขาดูซีดเซียวและสามและสี่ผู้สูงอายุได้รับบาดเจ็บ พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าเม้งเฮามองเขามากกว่าที่มีการแสดงออกที่ซับซ้อน. หลังจากช่วงเวลาที่นานพี่ช้าแรกกล่าวว่า " ธ อร์นเทินจะมีชีวิตอยู่เป็นเวลาหนึ่งเดือน เราควรจะมีความปลอดภัยในช่วงเวลานั้น สี่ของเราจะทำดีที่สุดที่เราสามารถที่จะเสร็จสิ้นหนาวหิมะตัวอ่อน. "เขาให้เม้งเฮาดูลึก ๆ แล้วหันไปทางซ้าย. ผู้สูงอายุอื่น ๆ มองไปที่เขาโดยไม่ต้องพูดแล้วเดินออกไป หญิงชรามองกลับมาที่เม้งเฮาขณะที่เธอออก แต่จัดขึ้นที่ลิ้นของเธอ. สมาชิกที่รอดตายจากหนาวหิมะแซ่แยกย้ายกันไปเพื่อทำการซ่อมแซมไปยังเมืองและสะกดก่อ พวกเขามีเดือนของเวลาในการที่จะมีความปลอดภัยของญาติ แต่มีหลายสิ่งหลายอย่างที่จำเป็นต้องได้รับการซ่อมแซม. ทุกคนได้หมด หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บมีแนวโน้มที่จะยังคงมีรอยแผลเป็นทางจิต ส่วนใหญ่พรวนนั่งไขว่ห้างในการทำสมาธิทำให้เมืองที่เงียบสงบมาก. แรงที่เพิ่งมาถึงจากทะเลทรายตะวันตกหนุนกองกำลังศัตรูเป็นพัน แต่พวกเขาไม่ได้โจมตี แต่กระจายออกไปในรูปแบบการปิดล้อมที่สมบูรณ์รอบศักดิ์สิทธิ์หิมะเมือง. เม้งเฮายังได้หมด ขณะที่เขาเดินผ่านเมือง, เครื่องคราดพรวนเขาพบทั้งหมดมองไปที่เขามีการแสดงออกของความกลัว พวกเขาจะยอมอ่อนข้อให้เขาด้วยสายตาลดลงไม่ได้กล้าที่จะตอบสนองความต้องการของเขาจ้องมอง. ลักษณะของ ธ อร์นเทินที่เกิดทุกคนเพื่อดูเม้งเฮาเป็นตัวแทนของความหวาดกลัว แม้จะมีสถานะของเขาในฐานะมาสเตอร์กลัวนี้คือความสามารถในการที่จะถูกยกเลิก. สมาชิกหนาวหิมะแซ่ยังมองเขาด้วยลักษณะของความเลื่อมใสรุนแรง โดยพื้นฐานแล้วเม้งเฮาคนเดียวลำพังชัยชนะที่มีความปลอดภัยในการสู้รบ โดยเขามีหิมะบริสุทธิ์ซิตี้จะไม่มีอะไร แต่ซากปรักหักพังระอุในขณะนี้. ขึ้นอยู่กับความสำเร็จของการต่อสู้ต่างๆที่มีความปลอดภัยในการต่อสู้กับดินแดนสีดำวังหนาวหิมะแซ่กระจายสมบัติวิเศษเพื่อกองกำลังในเมือง จำนวนมากของเครื่องคราดเข้าหาพระราชวังซึ่งอยู่ใกล้กับใจกลางเมืองที่บันทึกของความสำเร็จของการต่อสู้ที่ถูกเก็บไว้และผลตอบแทนการกระจาย. เม้งเฮาเหนื่อย แต่เห็นพระราชวังในทางของเขากลับไปยังลานเขาเปลี่ยนแปลงหลักสูตรและมุ่งไป. พื้นที่เป็นที่คึกคักมากกับเครื่องคราดพรวนมาในและนอก ร้อยหรือเพื่อให้คนที่เห็นเม้งเฮาทำให้สถานที่แห่งนี้เป็นจำนวนมากดูเหมือนบรรจุมากกว่าพื้นที่ว่างในส่วนที่เหลือของเมือง. เร็วที่สุดเท่าที่เม้งเฮาป้อนคนเห็นเขาและเร็ว ๆ นี้ทุกคนกำลังมองไปที่เขาใจสั่น โดยไม่ได้คิดเกี่ยวกับพวกเขาก้มศีรษะและมือประสานของพวกเขาไม่สามารถที่จะครอบคลุมถึงความหวาดกลัวบนใบหน้าของพวกเขา. "มาสเตอร์เม้ง ... ." "สวัสดีมาสเตอร์เม้ง!" เม้งเฮาพยักหน้าเดินผ่านกลุ่มคนจนกว่าเขาจะยืนอยู่ ก่อนที่จะเป็นเสาหลักของแสงในช่วงกลางของห้องโถงหลัก เสาเป็นภาพลวงตาและภายในอาจจะเห็นรายการของชื่อ ถัดจากแต่ละชื่อจำนวน. เหล่านี้เป็นความสำเร็จของการสู้รบที่เกิดขึ้นในการป้องกันของเมือง รางวัลหนึ่งจะได้รับขึ้นอยู่กับวิธีการหลายศัตรูที่พวกเขาได้ฆ่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิตวิญญาณของการกินยาเสียงที่ส่งเข้าไป เหม็ง เฮาจะ " นายท่านเมิง นี่ยันเพลง . . . . . . . เพื่อน daoist เมิง หลังจากที่เราจากกันวันนั้น ผมยังคงคิดเกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น และไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเกี่ยวกับ dekun โจว . . . . . . . เขาก็ถูกส่งไปยังทะเลทรายตะวันตกแม้ว่า ดังนั้น ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำเพื่อยืนยันทฤษฎีของผม เพื่อน daoist เมิง อันที่จริงฉันมาที่นี่เพื่อตามหาเธอ นี่ไม่ใช่ร่างจริงของฉัน มันก็แค่เศษไม้ของข้าได้" เพื่อน daoist ผมมากชื่นชมดาวของการเล่นแร่แปรธาตุและ เอ่อ . . . . . . . นี่ไม่ใช่เวลาสำหรับการสนทนาที่ยาวนาน ฉันจะพูดอีกสองเรื่อง กับทักษะของคุณในดาวของการเล่นแร่แปรธาตุ เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับจิตวิญญาณการยา ! ถ้าคุณสนใจ ก็ไปเจอกับผมอีกสามวันจากนี้ ทางตะวันออกของเมือง และเราก็คุยกันยาว "ก็เมิงเฮา ดวงตาแวววาวเป็นเสียงก็หายไป นอกเมือง ร้องไห้ ทุกข์ก็เริ่มจางหายไป เพียงไม่กี่เกษตรกรมีการจัดการเพื่อหนีจากผลของเทคนิคลับ ส่วนใหญ่ได้กลายเป็นหนึ่งศพเมิ่งฮ่าวค่อยๆเอาออกจากหนามของเขาจะเทินรถ ทิ้งไว้เพียงเล็ก ๆที่เชื่อมต่อ เขาทำให้ส่วนที่เหลือของหนามที่เต็มไปด้วยเมืองที่ค่อยๆหดกลับ ตอนนี้ ลำต้นหลักก็ยิ่งเด่นชัดที่มองเห็นได้การครวญครางของสงครามแตรเดี่ยวอาจจะได้ยินในอากาศ ; นี้โดยเฉพาะทะเลทรายตะวันตกและดำที่ดินวังโจมตีกลุ่มไม่มีทางเลือก แต่ต้องถอย สงครามยังไม่จบ กองกำลังของวังที่ดินดำและทะเลทรายตะวันตกลดลง อย่างไรก็ตาม จากระยะทางที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยแท่งปริซึมลำแสงของแสงมันไม่คืน เช้าก็เข้ามา ทุกคนในเมืองหมด ท่ามกลางความเงียบที่หายาก เมิ่งฮ่าวลุกขึ้น ยืนเป็น 4 แกรนด์ ผู้ใหญ่ก็พวกเขาดูซูบผอม และผู้ใหญ่ 3 และ 4 ได้รับบาดเจ็บ พวกเขายืนอยู่ในด้านหน้าของเมิ่งฮ่าวมองเขาด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนหลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน ก่อนเสด็จช้าๆ บอกว่า " หนามป้อมปราการจะอยู่เป็นเวลา 1 เดือน เราน่าจะปลอดภัยในช่วงเวลานั้น พวกเราทั้งสี่จะทำที่ดีที่สุดที่เราสามารถให้ลูกหิมะที่เย็นยะเยือก เขาให้ เมิ่งฮ่าวมองลึก แล้วเลี้ยวซ้ายผู้อาวุโสมองเขาโดยไม่พูดอะไร แล้วเดินออกไป หญิงชรามองเมิงเฮาเป็นเธอก็จากไป แต่จัดลิ้นของเธอสมาชิกหญิงของตระกูลหิมะที่เย็นยะเยือก กระจายไปให้ซ่อมเมืองและสะกด formations พวกเขามีเดือนของเวลาซึ่งจะมีความปลอดภัยของญาติได้ แต่ก็มีหลายสิ่งที่ต้องซ่อมแซมทุกคนเหนื่อย หลังจากมีอาการบาดเจ็บมีแนวโน้มที่จะยังคงมีแผลเป็นทางจิตใจ ส่วนใหญ่ของเกษตรกรนั่งไขว้ขาในการทำสมาธิ ทำให้เมืองเงียบมากเพิ่งมาถึงกำลังจากทะเลทรายตะวันตกหนุนกองกำลังศัตรูเป็นพัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้โจมตี แต่กระจายออกไป เป็นด่านที่สมบูรณ์รอบเมืองหิมะบริสุทธิ์เมิ่งฮ่าวก็หมดแรง ขณะที่เขาเดินผ่านเมือง เกษตรกรเขาพบทั้งหมดมองเขาด้วยสีหน้าของความกลัว พวกเขาจะก้มหัวให้เขาลง ตา ไม่ กล้า เจอสายตาของเขาลักษณะของหนามเชิงเทินทำให้ทุกคนดูเมิงเฮาในฐานะเป็นตัวแทนของความหวาดกลัว แม้จะมีสถานะของเขาเป็น Grandmaster ความกลัวนี้ไม่สามารถถูกยกเลิกได้ .หิมะที่เย็นยะเยือก วงศ์ยังมองเขาด้วยหน้าตาเข้มความเลื่อมใส . เป็นหลัก , เมิ่งฮ่าวมีความปลอดภัย handedly เดียวชัยชนะในสงคราม ถ้าไม่มีเขา มีเมืองหิมะบริสุทธิ์จะไม่มีอะไรแต่กรุ่นซากปรักหักพังแล้วขึ้นอยู่กับความสำเร็จต่าง ๆ การรักษาความปลอดภัยในการต่อสู้กับวังที่ดินดำ ตระกูลหิมะที่เย็นยะเยือก แจกจ่ายสมบัติขลังพลังในเมือง จำนวนมากของเกษตรกรปลูกกันในพระราชวังใกล้ศูนย์กลางเมืองที่บันทึกการต่อสู้ได้สำเร็จและรางวัลกระจายเมิ่งเฮ่าเหนื่อยแต่เห็นพระราชวังบนทางของเขากลับไปที่สนาม เขาเปลี่ยนทิศทาง และมุ่งหน้าไปพื้นที่ค่อนข้างคึกคัก มีเกษตรกรเข้าและออก ร้อยหรือเพื่อ คน ที่ เมิ่งฮ่าวเห็นทำให้สถานที่นี้ดูเหมือนมากขึ้นบริการกว่าพื้นที่ว่างเปล่าในส่วนที่เหลือของเมืองทันทีที่เมิ่งฮ่าวเข้าไป คนเห็นเขา และในไม่ช้า ทุกคนมองเขา หัวใจสั่น โดยไม่มีแม้แต่คิดเกี่ยวกับมัน เขาก็ก้มศีรษะลงและประสานมือ ไม่สามารถปกปิดความกลัวบนใบหน้าของพวกเขา" นายท่านเมิง . . . . . . . "" สวัสดีครับ อาจารย์ปู่เมิง "เมิ่งเฮ่าพยักหน้า เดินผ่านกลุ่มของคน จนกว่าเขาจะได้ยืนก่อนเสาไฟกลางห้องโถงหลัก เสามันลวงตาและภายในอาจจะเห็นรายการของชื่อ ถัดจากแต่ละชื่อเป็นหมายเลขเหล่านี้ คือ การต่อสู้ ความสำเร็จที่เกิดขึ้นในการป้องกันเมือง รางวัลที่ 1 จะได้รับขึ้นอยู่กับศัตรูมากแค่ไหน พวกเขาได้ฆ่า